AKCJA REINHARDT. CEL: ŚWIĘTOKRZYSKIE
Przed wojną w Kielcach prawie co trzeci mieszkaniec miasta był Żydem. W tych samych domach mieszkały rodziny i polskie i żydowskie. Jednak już w listopadzie 1939 roku Żydów wysiedlono z najlepszych domów w centrum miasta, gdzie utworzono dzielnicę niemiecką. Potem Niemcy zaczęli przejmować żydowskie majątki. 31 marca 1941 roku wyszło rozporządzenie o utworzeniu „żydowskiej dzielnicy na terenie miasta Kielc”. Getto powstało w najuboższej dzielnicy, gdzie większość domów nie miała wody i kanalizacji. Wtedy nikt jeszcze nie wiedział, że zamknięcie Żydów w gettach, głodzenie ich, zmuszanie do morderczej pracy, bicie i okrucieństwo, karanie śmiercią za najdrobniejsze przewinienia - to tylko etap przejściowy w realizacji okrutnego planu Niemców… Był to wstęp do akcji „Reinhardt”.
[podcast archiwalny - nie będzie kolejnych odcinków]
Kategorie:
Historia
Historia
Akcja Reinhardt. Cel: świętokrzyskie - odc. 2: Stało się niemożliwe
2022-01-09 13:00:02
Akcja Reinhardt nie była początkiem zagłady. Niemcy od wybuchu wojny izolowali Żydów, pozbawili ich praw publicznych. W końcu zamknęli w gettach, gdzie byli skazani na powolną śmierć głodową. Ale to było zbyt mało. Nawet w gettach ludziom trzeba było dać jeść. Racjonalni Niemcy doszli do wniosku, że Żydów trzeba się pozbyć. Najlepiej szybko. Więc trzeba ulepszyć metody ich mordowania. Rozstrzeliwanie i gazowanie w komorach spalinami samochodowymi trwało zbyt długo. Powstały obozy z komorami gazowymi. W Kulmhof, Bełżcu, Sobiborze, Treblince, na Majdanku, w Auschitz-Birkenau. Kryptonim „Reinhardt” nadano akcji dla uczczenia zabitego przez czeskich partyzantów szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy, Reinharda Heydricha. Rozpoczęto ją w nocy z 16 na 17 marca 1942 roku od likwidacji getta w Lublinie. W dystrykcie radomskim, w którym znalazła się w czasie okupacji Kielecczyzna, wysiedlanie Żydów rozpoczęło się w sierpniu 1942 roku. Czy w gettach wiedziano już co stało się z Żydami z Lubelszczyzny. Czy istniała jeszcze nadzieja na ocalenie? Przecież nie można wymordować wszystkich. To niemożliwe. Ale to najgorsze, okazało się możliwe. A po Radomiu przyszła kolej na getto kieleckie.
Akcja Reinhardt nie była początkiem zagłady. Niemcy od wybuchu wojny izolowali Żydów, pozbawili ich praw publicznych. W końcu zamknęli w gettach, gdzie byli skazani na powolną śmierć głodową. Ale to było zbyt mało. Nawet w gettach ludziom trzeba było dać jeść. Racjonalni Niemcy doszli do wniosku, że Żydów trzeba się pozbyć. Najlepiej szybko. Więc trzeba ulepszyć metody ich mordowania. Rozstrzeliwanie i gazowanie w komorach spalinami samochodowymi trwało zbyt długo. Powstały obozy z komorami gazowymi. W Kulmhof, Bełżcu, Sobiborze, Treblince, na Majdanku, w Auschitz-Birkenau. Kryptonim „Reinhardt” nadano akcji dla uczczenia zabitego przez czeskich partyzantów szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy, Reinharda Heydricha. Rozpoczęto ją w nocy z 16 na 17 marca 1942 roku od likwidacji getta w Lublinie. W dystrykcie radomskim, w którym znalazła się w czasie okupacji Kielecczyzna, wysiedlanie Żydów rozpoczęło się w sierpniu 1942 roku. Czy w gettach wiedziano już co stało się z Żydami z Lubelszczyzny. Czy istniała jeszcze nadzieja na ocalenie? Przecież nie można wymordować wszystkich. To niemożliwe. Ale to najgorsze, okazało się możliwe. A po Radomiu przyszła kolej na getto kieleckie.
Akcja Reinhardt. Cel: świętokrzyskie - odc. 1: Narada nad jeziorem
2022-01-03 13:57:37
Jest zima, spadł śnieg. Cicha spokojna podmiejska dzielnica Berlina, stylowa willa nad jeziorem Wannsee. To tutaj 20 stycznia 1942 roku szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy, Reinhard Heydrich i przedstawiciele partii nazistowskiej, policji bezpieczeństwa i administracji Trzeciej Rzeszy omawiali kwestię „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej” w Europie. 15 wysoko postawionych urzędników decydowało przy śniadaniu o tym, jak tanio i szybko pozbyć się Żydów z Europy. W protokole konferencji w Wannsee nie ma słowa morderstwo, ludobójstwo. To miało być tylko przesiedlenie Żydów na Wschód, emigracja, ewakuacja albo... „ostateczne rozwiązanie” w rzeczywistości masowy mord w obozach zagłady. Za realizację akcji w Europie Zachodniej i na Węgrzech odpowiedzialny został Adolf Eichman, a w Generalnym Gubernatorstwie - Odilo Globocnik, dowódca SS w Lublinie. Zgodnie z protokołem konferencji w Wannsee zagładzie miało ulec 11 milionów Żydów europejskich.
Jest zima, spadł śnieg. Cicha spokojna podmiejska dzielnica Berlina, stylowa willa nad jeziorem Wannsee. To tutaj 20 stycznia 1942 roku szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy, Reinhard Heydrich i przedstawiciele partii nazistowskiej, policji bezpieczeństwa i administracji Trzeciej Rzeszy omawiali kwestię „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej” w Europie. 15 wysoko postawionych urzędników decydowało przy śniadaniu o tym, jak tanio i szybko pozbyć się Żydów z Europy. W protokole konferencji w Wannsee nie ma słowa morderstwo, ludobójstwo. To miało być tylko przesiedlenie Żydów na Wschód, emigracja, ewakuacja albo... „ostateczne rozwiązanie” w rzeczywistości masowy mord w obozach zagłady. Za realizację akcji w Europie Zachodniej i na Węgrzech odpowiedzialny został Adolf Eichman, a w Generalnym Gubernatorstwie - Odilo Globocnik, dowódca SS w Lublinie. Zgodnie z protokołem konferencji w Wannsee zagładzie miało ulec 11 milionów Żydów europejskich.