Accademia Włoskiego Kina | Podcast
Accademia Włoskiego Kina to projekt edukacyjny autorstwa Diany Dąbrowskiej, który ma na celu popularyzację włoskiej kultury filmowej w Polsce.
Kategorie:
TV & Film
TV & Film
"Porwany", reż Marco Bellocchio | Klara Cykorz | AWK #62
2023-11-25 18:17:40
Serdecznie zapraszamy na spotkanie wokół najnowszego filmu Marco Bellocchio pt. „Porwany” (Rapito, 2023), o którym porozmawiamy z krytyczką filmową - Klarą Cykorz. Tym razem, Bellocchio przygląda się dramatycznej historii Edgarda Mortarty. W 1858 roku w żydowskiej dzielnicy Bolonii żołnierze papieża Piusa IX (Paolo Pierobon) wdzierają się do domu rodziny Mortara. Z rozkazu kardynała mają zabrać 7-letniego Edgardo (Enea Sala). Chłopiec został potajemnie ochrzczony przez jego opiekunkę, gdy był mały, przez co zgodnie z papieskim prawem musi zostać wychowany w wierze katolickiej. Rodzice Edgardo nie zgadzają się z takim postępowaniem i robią wszystko, by odzyskać syna. Mortarowie są popierani przez opinię publiczną i międzynarodową społeczność żydowską, jednak Kościół katolicki i papież Pius IX nie zgadzają się na zmianę doktryny i zwrot dziecka. Staje się to przyczynkiem do bitwy politycznej, w której stawką jest demokracja i zjednoczenie Włoch.
Serdecznie zapraszamy na spotkanie wokół najnowszego filmu Marco Bellocchio pt. „Porwany” (Rapito, 2023), o którym porozmawiamy z krytyczką filmową - Klarą Cykorz.
Tym razem, Bellocchio przygląda się dramatycznej historii Edgarda Mortarty.
W 1858 roku w żydowskiej dzielnicy Bolonii żołnierze papieża Piusa IX (Paolo Pierobon) wdzierają się do domu rodziny Mortara. Z rozkazu kardynała mają zabrać 7-letniego Edgardo (Enea Sala). Chłopiec został potajemnie ochrzczony przez jego opiekunkę, gdy był mały, przez co zgodnie z papieskim prawem musi zostać wychowany w wierze katolickiej. Rodzice Edgardo nie zgadzają się z takim postępowaniem i robią wszystko, by odzyskać syna. Mortarowie są popierani przez opinię publiczną i międzynarodową społeczność żydowską, jednak Kościół katolicki i papież Pius IX nie zgadzają się na zmianę doktryny i zwrot dziecka. Staje się to przyczynkiem do bitwy politycznej, w której stawką jest demokracja i zjednoczenie Włoch.
Tym razem, Bellocchio przygląda się dramatycznej historii Edgarda Mortarty.
W 1858 roku w żydowskiej dzielnicy Bolonii żołnierze papieża Piusa IX (Paolo Pierobon) wdzierają się do domu rodziny Mortara. Z rozkazu kardynała mają zabrać 7-letniego Edgardo (Enea Sala). Chłopiec został potajemnie ochrzczony przez jego opiekunkę, gdy był mały, przez co zgodnie z papieskim prawem musi zostać wychowany w wierze katolickiej. Rodzice Edgardo nie zgadzają się z takim postępowaniem i robią wszystko, by odzyskać syna. Mortarowie są popierani przez opinię publiczną i międzynarodową społeczność żydowską, jednak Kościół katolicki i papież Pius IX nie zgadzają się na zmianę doktryny i zwrot dziecka. Staje się to przyczynkiem do bitwy politycznej, w której stawką jest demokracja i zjednoczenie Włoch.
"Byliśmy tacy zakochani", reż. Ettore Scola | AWK #61
2023-11-01 11:18:52
Dzieło Scoli skupia się na losach trzech mężczyzn, którzy poznali się jeszcze za czasów II WŚ. Gianni (Vittorio Gassman), Nicola (Stefano Satta Flores) i Antonio (Nino Manfredi) walczyli jako partyzanci przeciwko faszyzmowi. Mężczyźni zaprzyjaźniają się, choć w „nowej Italii” cudu ekonomicznego, każdy z nich obejmie inny model działania, inną strategię na własne życie. Do jakich refleksji dojdzie ta trójka, kiedy po długich latach dojdzie do ponownego spotkania? Co wydarzyło się z ich marzeniami, ideałami, miłościami? Komu się udało odnieść życiowy sukces, a którego z nich możemy określić największym „emocjonalnym bankrutem”? Co Scola chce nam powiedzieć o historii swojej ojczyzny i postawach swoich rodaków? W jaki sposób ceniony reżyser przygląda się tej „wielkiej ludzkiej odysei”, różnym dekadom? Na te oraz inne pytania odpowiemy sobie już wkrótce!
Dzieło Scoli skupia się na losach trzech mężczyzn, którzy poznali się jeszcze za czasów II WŚ. Gianni (Vittorio Gassman), Nicola (Stefano Satta Flores) i Antonio (Nino Manfredi) walczyli jako partyzanci przeciwko faszyzmowi. Mężczyźni zaprzyjaźniają się, choć w „nowej Italii” cudu ekonomicznego, każdy z nich obejmie inny model działania, inną strategię na własne życie.
Do jakich refleksji dojdzie ta trójka, kiedy po długich latach dojdzie do ponownego spotkania? Co wydarzyło się z ich marzeniami, ideałami, miłościami? Komu się udało odnieść życiowy sukces, a którego z nich możemy określić największym „emocjonalnym bankrutem”? Co Scola chce nam powiedzieć o historii swojej ojczyzny i postawach swoich rodaków? W jaki sposób ceniony reżyser przygląda się tej „wielkiej ludzkiej odysei”, różnym dekadom?
Na te oraz inne pytania odpowiemy sobie już wkrótce!
Do jakich refleksji dojdzie ta trójka, kiedy po długich latach dojdzie do ponownego spotkania? Co wydarzyło się z ich marzeniami, ideałami, miłościami? Komu się udało odnieść życiowy sukces, a którego z nich możemy określić największym „emocjonalnym bankrutem”? Co Scola chce nam powiedzieć o historii swojej ojczyzny i postawach swoich rodaków? W jaki sposób ceniony reżyser przygląda się tej „wielkiej ludzkiej odysei”, różnym dekadom?
Na te oraz inne pytania odpowiemy sobie już wkrótce!
"Kaligula", reż. Tinto Brass | Wojciech Tutaj | AWK #60
2023-08-13 14:51:48
Rozmowa o „Kaliguli” (1979) Tinto Brassa była do tej pory rozmową o przełamywaniu tabu, rozbuchanej erotyce (graniczącej z pornografią) i obyczajowych standardach Hollywoodu. Po latach od premiery głośnego i kontrowersyjnego widowiska, które przenosi nas do Starożytnego Rzymu, widać jak na dłoni, że wszystkie głosy krytyczne pomijały artystyczną doniosłość filmu. Dekadencka wizja imperium uginającego się pod ciężarem własnych, chorych ambicji, portret władzy absolutnej zdeprawowanej do cna czy potraktowanie uciech cielesnych jako metafory zatracenia się w nieograniczonej wolności, to tylko pojedyncze ziarnka zasiane przez włoskiego reżysera na polach interpretacji. Imponujący rozmachem i realizacyjną bezkompromisowością „Kaligula” pozostaje jednocześnie symbolem świetności i upadku Nowego Hollywood - budowanego wytrwale od końca lat 60., ale zmiecionego przez Kino Nowej Przygody i konserwatywny wiatr lat 80. Warto przyjrzeć się ponownie (arcy)dziełu Brassa, by odrzucić uprzedzenia, pochopne sądy, polityczną poprawność i zachwycić się jego filmowym monumentem. Zwłaszcza teraz, gdy w Cannes zaprezentowano nową wersję „Kaliguli” i przyszła pora na zweryfikowanie krzywdzących opinii krążących od dekad. W.T. ▬▬▬
Rozmowa o „Kaliguli” (1979) Tinto Brassa była do tej pory rozmową o przełamywaniu tabu, rozbuchanej erotyce (graniczącej z pornografią) i obyczajowych standardach Hollywoodu. Po latach od premiery głośnego i kontrowersyjnego widowiska, które przenosi nas do Starożytnego Rzymu, widać jak na dłoni, że wszystkie głosy krytyczne pomijały artystyczną doniosłość filmu.
Dekadencka wizja imperium uginającego się pod ciężarem własnych, chorych ambicji, portret władzy absolutnej zdeprawowanej do cna czy potraktowanie uciech cielesnych jako metafory zatracenia się w nieograniczonej wolności, to tylko pojedyncze ziarnka zasiane przez włoskiego reżysera na polach interpretacji.
Imponujący rozmachem i realizacyjną bezkompromisowością „Kaligula” pozostaje jednocześnie symbolem świetności i upadku Nowego Hollywood - budowanego wytrwale od końca lat 60., ale zmiecionego przez Kino Nowej Przygody i konserwatywny wiatr lat 80. Warto przyjrzeć się ponownie (arcy)dziełu Brassa, by odrzucić uprzedzenia, pochopne sądy, polityczną poprawność i zachwycić się jego filmowym monumentem. Zwłaszcza teraz, gdy w Cannes zaprezentowano nową wersję „Kaliguli” i przyszła pora na zweryfikowanie krzywdzących opinii krążących od dekad.
W.T.
▬▬▬
Dekadencka wizja imperium uginającego się pod ciężarem własnych, chorych ambicji, portret władzy absolutnej zdeprawowanej do cna czy potraktowanie uciech cielesnych jako metafory zatracenia się w nieograniczonej wolności, to tylko pojedyncze ziarnka zasiane przez włoskiego reżysera na polach interpretacji.
Imponujący rozmachem i realizacyjną bezkompromisowością „Kaligula” pozostaje jednocześnie symbolem świetności i upadku Nowego Hollywood - budowanego wytrwale od końca lat 60., ale zmiecionego przez Kino Nowej Przygody i konserwatywny wiatr lat 80. Warto przyjrzeć się ponownie (arcy)dziełu Brassa, by odrzucić uprzedzenia, pochopne sądy, polityczną poprawność i zachwycić się jego filmowym monumentem. Zwłaszcza teraz, gdy w Cannes zaprezentowano nową wersję „Kaliguli” i przyszła pora na zweryfikowanie krzywdzących opinii krążących od dekad.
W.T.
▬▬▬
"Pierwszy dzień mojego życia", reż. Paolo Genovese | Malwina Grochala | AWK #59
2023-08-01 17:54:00
Serdecznie zapraszamy do obejrzenia i wysłuchania rozmowy wokół nowego filmu Paolo Genovese pt. "Pierwszy dzień mojego życia" (2023).
Serdecznie zapraszamy do obejrzenia i wysłuchania rozmowy wokół nowego filmu Paolo Genovese pt. "Pierwszy dzień mojego życia" (2023).
"Tonia", reż. Marcin Bortkiewicz | AWK #58 [EXTRA]
2023-06-24 11:01:52
Serdecznie zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach Accademii Extra! Gościem specjalnym odcinka będzie reżyser Marcin Bortkiewicz, z którym porozmawiamy przede wszystkim o jego najnowszym filmie "Tonia" (2023). Nie zabraknie także innych wątków związanych z twórczością naszego gościa. Spotkanie poprowadzi duet Diana Dąbrowska & Robert Siwczyk.
Serdecznie zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach Accademii Extra! Gościem specjalnym odcinka będzie reżyser Marcin Bortkiewicz, z którym porozmawiamy przede wszystkim o jego najnowszym filmie "Tonia" (2023). Nie zabraknie także innych wątków związanych z twórczością naszego gościa.
Spotkanie poprowadzi duet Diana Dąbrowska & Robert Siwczyk.
Spotkanie poprowadzi duet Diana Dąbrowska & Robert Siwczyk.
Liliana Cavani i jej "Nocny portier" | AWK #57
2023-06-11 16:19:38
Serdecznie zapraszamy na spotkanie poświęcone jednej z najważniejszych włoskich reżyserek w dziejach kina - Lilianie Cavani. Co wiemy o postaci Liliany Cavani i jej zaangażowanym społecznie, odważnym tematycznie kinie? Kim są bohaterowie i bohaterki jej filmów? W jaki sposób Cavani przygląda się historii Italii? Bolesnej przeszłości Europy i świata? Dlaczego jej „Nocnego portiera” uważa się dziś za film przełomowy i kultowy? W jaki sposób Włoszka przywraca na ekranie traumatyczne wydarzenia II WŚ, dzieje III Rzeszy?
Serdecznie zapraszamy na spotkanie poświęcone jednej z najważniejszych włoskich reżyserek w dziejach kina - Lilianie Cavani.
Co wiemy o postaci Liliany Cavani i jej zaangażowanym społecznie, odważnym tematycznie kinie? Kim są bohaterowie i bohaterki jej filmów? W jaki sposób Cavani przygląda się historii Italii? Bolesnej przeszłości Europy i świata? Dlaczego jej „Nocnego portiera” uważa się dziś za film przełomowy i kultowy? W jaki sposób Włoszka przywraca na ekranie traumatyczne wydarzenia II WŚ, dzieje III Rzeszy?
Co wiemy o postaci Liliany Cavani i jej zaangażowanym społecznie, odważnym tematycznie kinie? Kim są bohaterowie i bohaterki jej filmów? W jaki sposób Cavani przygląda się historii Italii? Bolesnej przeszłości Europy i świata? Dlaczego jej „Nocnego portiera” uważa się dziś za film przełomowy i kultowy? W jaki sposób Włoszka przywraca na ekranie traumatyczne wydarzenia II WŚ, dzieje III Rzeszy?
"Bezmiar", reż. Emanuele Crialese | AWK #56
2023-05-03 11:31:16
Twórczość Emanuele Crialesego jest przesiąknięta mitem wolności. Jego bohaterowie i bohaterki pragną poszerzenia własnych granic bądź ich całkowitego zatarcia. Skazani na niezrozumienie i społeczny ostracyzm zmuszeni są do ucieczki. Czasami jest to ucieczka w świat marzeń, ale zdarzają się przykłady bardziej bezpośrednich „uników rzeczywistości”. W szczególności kobiety i dzieci wystawione są w tej konfiguracji na okrutną przemoc, a przejawy ich – szeroko rozumianej – inności stają się zagrożeniem dla całej społeczności. Migracje duszy i ciała to jeden z wiodących motywów w twórczości Włocha. Proces tranzycji stanowi ważny składnik tożsamości samego reżysera, a historia Adriany/Andrei z jego ostatniego filmu #Bezmiar (L’ Immensita’) jest w dużej mierze inspirowana jego własnymi doświadczeniami. Choć informacja ta stała się jawna dopiero po ostatnim Festiwalu Filmowym w Wenecji, Crialese był od samego początku kariery skupiony na postaciach, które czują się w swoim otoczeniu inne, nieakceptowane. Na postaciach poszukujących jakiegokolwiek znaczenia w świecie i miejsca, w którym mogłaby się zamanifestować prawda o ich życiu, marzeniach i potrzebach.
Twórczość Emanuele Crialesego jest przesiąknięta mitem wolności. Jego bohaterowie i bohaterki pragną poszerzenia własnych granic bądź ich całkowitego zatarcia. Skazani na niezrozumienie i społeczny ostracyzm zmuszeni są do ucieczki. Czasami jest to ucieczka w świat marzeń, ale zdarzają się przykłady bardziej bezpośrednich „uników rzeczywistości”. W szczególności kobiety i dzieci wystawione są w tej konfiguracji na okrutną przemoc, a przejawy ich – szeroko rozumianej – inności stają się zagrożeniem dla całej społeczności.
Migracje duszy i ciała to jeden z wiodących motywów w twórczości Włocha. Proces tranzycji stanowi ważny składnik tożsamości samego reżysera, a historia Adriany/Andrei z jego ostatniego filmu #Bezmiar (L’ Immensita’) jest w dużej mierze inspirowana jego własnymi doświadczeniami. Choć informacja ta stała się jawna dopiero po ostatnim Festiwalu Filmowym w Wenecji, Crialese był od samego początku kariery skupiony na postaciach, które czują się w swoim otoczeniu inne, nieakceptowane. Na postaciach poszukujących jakiegokolwiek znaczenia w świecie i miejsca, w którym mogłaby się zamanifestować prawda o ich życiu, marzeniach i potrzebach.
Migracje duszy i ciała to jeden z wiodących motywów w twórczości Włocha. Proces tranzycji stanowi ważny składnik tożsamości samego reżysera, a historia Adriany/Andrei z jego ostatniego filmu #Bezmiar (L’ Immensita’) jest w dużej mierze inspirowana jego własnymi doświadczeniami. Choć informacja ta stała się jawna dopiero po ostatnim Festiwalu Filmowym w Wenecji, Crialese był od samego początku kariery skupiony na postaciach, które czują się w swoim otoczeniu inne, nieakceptowane. Na postaciach poszukujących jakiegokolwiek znaczenia w świecie i miejsca, w którym mogłaby się zamanifestować prawda o ich życiu, marzeniach i potrzebach.
"Pod ziemią", reż. Michelangelo Frammartino | AWK #55
2023-04-15 10:48:17
Serdecznie zapraszamy na spotkanie poświęcone filmowi „Pod ziemią” (Il buco, 2022) w reżyserii #MichelangeloFrammartino . Urodzony w Mediolanie reżyser i scenarzysta to jeden z najciekawszych i najbardziej autorskich głosów we współczesnej panoramie włoskiego kina. Frammartino opowiada o bezpowrotnych „mutacjach antropologicznych” i „utraconych światach”, jakie dotknęły jego ojczyznę; w „Pod ziemią” bardzo ważnym kontekstem interpretacyjnym jest specyfika czasu akcji, czyli rok 1961 (włoski boom ekonomiczny był wówczas w pełnym rozkwicie). Co wiemy o stylu i filozofii twórczej Frammartino? Z jakich metafor i zabiegów wizualnych korzysta reżyser, aby opowiedzieć o napięciu między naturą a cywilizacją? Co o własnej ziemi mówi nam twórca zanurzając się właściwie pod jej powierzchnię? Co odnajdziemy pod koniec tej – niemalże metafizycznej – podróży? Na te oraz na inne (Wasze!) pytania odpowie Filmoznawczyni Diana Dąbrowska! Dystrybutorem filmu jest Stowarzyszenie Nowe Horyzonty.
Serdecznie zapraszamy na spotkanie poświęcone filmowi „Pod ziemią” (Il buco, 2022) w reżyserii #MichelangeloFrammartino.
Urodzony w Mediolanie reżyser i scenarzysta to jeden z najciekawszych i najbardziej autorskich głosów we współczesnej panoramie włoskiego kina. Frammartino opowiada o bezpowrotnych „mutacjach antropologicznych” i „utraconych światach”, jakie dotknęły jego ojczyznę; w „Pod ziemią” bardzo ważnym kontekstem interpretacyjnym jest specyfika czasu akcji, czyli rok 1961 (włoski boom ekonomiczny był wówczas w pełnym rozkwicie).
Co wiemy o stylu i filozofii twórczej Frammartino? Z jakich metafor i zabiegów wizualnych korzysta reżyser, aby opowiedzieć o napięciu między naturą a cywilizacją? Co o własnej ziemi mówi nam twórca zanurzając się właściwie pod jej powierzchnię? Co odnajdziemy pod koniec tej – niemalże metafizycznej – podróży? Na te oraz na inne (Wasze!) pytania odpowie Filmoznawczyni Diana Dąbrowska!
Dystrybutorem filmu jest Stowarzyszenie Nowe Horyzonty.
Urodzony w Mediolanie reżyser i scenarzysta to jeden z najciekawszych i najbardziej autorskich głosów we współczesnej panoramie włoskiego kina. Frammartino opowiada o bezpowrotnych „mutacjach antropologicznych” i „utraconych światach”, jakie dotknęły jego ojczyznę; w „Pod ziemią” bardzo ważnym kontekstem interpretacyjnym jest specyfika czasu akcji, czyli rok 1961 (włoski boom ekonomiczny był wówczas w pełnym rozkwicie).
Co wiemy o stylu i filozofii twórczej Frammartino? Z jakich metafor i zabiegów wizualnych korzysta reżyser, aby opowiedzieć o napięciu między naturą a cywilizacją? Co o własnej ziemi mówi nam twórca zanurzając się właściwie pod jej powierzchnię? Co odnajdziemy pod koniec tej – niemalże metafizycznej – podróży? Na te oraz na inne (Wasze!) pytania odpowie Filmoznawczyni Diana Dąbrowska!
Dystrybutorem filmu jest Stowarzyszenie Nowe Horyzonty.
Commedia all' italiana po polsku! "Dwa żebra Adama", reż. Janusz Morgenstern | AWK #54
2023-03-27 18:29:02
Serdecznie zapraszamy na spotkanie z krytykiem filmowym, autorem wielu podcastów (w tym podcastu „Powtórka z Morgensterna”) Maciejem Kędziorą. Maciej powraca do naszej Accademii po raz drugi; za pierwszym razem przerabialiśmy wspólnie wielki klasyk ciemna italiano, czyli „Złodziei rowerów” (Ladri di biciclette, 1948) Vittoria de Siki i Cesare Zavattiniego. Porozmawiamy m.in. o:
Serdecznie zapraszamy na spotkanie z krytykiem filmowym, autorem wielu podcastów (w tym podcastu „Powtórka z Morgensterna”) Maciejem Kędziorą. Maciej powraca do naszej Accademii po raz drugi; za pierwszym razem przerabialiśmy wspólnie wielki klasyk ciemna italiano, czyli „Złodziei rowerów” (Ladri di biciclette, 1948) Vittoria de Siki i Cesare Zavattiniego.
Porozmawiamy m.in. o:
Porozmawiamy m.in. o:
"Helsinki Napoli" & "Rosso", reż. Mika Kaurismäki | Veikko Suvanto | AWK, odc. 53 [EXTRA]
2023-03-07 21:19:21
Zapraszamy na filmową podróż z Helsinek do Napoli z naszym przyjacielem, świetnym badaczem i znawcą kina, Veikko Suvanto! #VeikkoSuvanto – Fin, który już od ponad dekady mieszka w Polsce. Tłumacz, filolog (specjalizacja: języki słowiańskie, m.in. polski, rosyjski i ukraiński), a także miłośnik kina klasycznego. Człowiek wielu, wielu talentów! Veikko wprowadzi nas filmowego świata niezwykłych braci #Kaurismäki , a w szczególności "włoskiej filmografii" Miki Kaurismäkiego ("Helsinki - Napoli", "Rosso").
Zapraszamy na filmową podróż z Helsinek do Napoli z naszym przyjacielem, świetnym badaczem i znawcą kina, Veikko Suvanto! #VeikkoSuvanto – Fin, który już od ponad dekady mieszka w Polsce.
Tłumacz, filolog (specjalizacja: języki słowiańskie, m.in. polski, rosyjski i ukraiński), a także miłośnik kina klasycznego. Człowiek wielu, wielu talentów! Veikko wprowadzi nas filmowego świata niezwykłych braci #Kaurismäki, a w szczególności "włoskiej filmografii" Miki Kaurismäkiego ("Helsinki - Napoli", "Rosso").
Tłumacz, filolog (specjalizacja: języki słowiańskie, m.in. polski, rosyjski i ukraiński), a także miłośnik kina klasycznego. Człowiek wielu, wielu talentów! Veikko wprowadzi nas filmowego świata niezwykłych braci #Kaurismäki, a w szczególności "włoskiej filmografii" Miki Kaurismäkiego ("Helsinki - Napoli", "Rosso").