Wszechnica.org.pl - Historia

Wykład Kamili Pijanowskiej, Muzeum Narodowe w Warszawie, 13 lutego 2020 [1h05min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/grafik-tlumacz-malarstwa-rola-reprodukcji-dziel-sztuki-w-zyciu-artystycznym-drugiej-polowy-xix-wieku/ Kamilla Pijanowska w nagraniu wykładu towarzyszącego ekspozycji „Wystawa, której nie było… Ignacy Łopieński 1865-1941” opowiada o roli, jaką grafika reprodukcyjna odegrała w popularyzacji malarstwa w XIX i na początku XX wieku. Prelegentka rozpoczyna swoje wystąpienie od wskazania czynników, które od XVIII w. wpływały na zwiększenie popularności malarzy i dzieł sztuki w społeczeństwie. Po pierwsze, wymienia rolę, jaką grafika reprodukcyjna odegrała w rozsławieniu takich artystów jak Rafael (1483-1520) czy Rubens (1577-1640). Za doskonały przykład wskazuje w tym kontekście album, który w 1710 roku został wydany przez braci Jean-Marca i Jean-Baptiste’a Nattiere’ów. Prezentuje on obrazy Rubensa ze słynnego cyklu poświęconego Marii Medycejskiej. Po drugie, Kamilla Pijanowska wskazuje na organizację salonów sztuki. Artyści mogli podczas nich prezentować swoje prace szerszej publiczności. Ich ilustracją jest obraz François Josepha Heima (1787-1865) „Karol X rozdający nagrody artystom wystawiającym na Salonie 1824 roku”. Podobną rolę odegrały również wystawy światowe. W ślad za wzrostem popularności sztuki rozwijała się krytyka, która wartościowała i tłumaczyła dzieła. Po trzecie, prelegentka podkreśla rolę powstających towarzystw artystów i miłośników sztuki. Nie tylko pomagały one artystom i tworzyły własne kolekcje, ale też wydawały reprodukcje dzieł sztuki. Podobną rolę pełniły również międzynarodowe firmy zajmujące się handlem sztuką, jak na przykład Maison Goupil. Reprodukcją dzieł artystów trudniła się także prasa ilustrowana („Le Monde Illustre”, „London Illustrated News” czy polskie „Kłosy” i „Tygodnik Ilustrowany”) Grafika reprodukcyjna w opiniach krytyków W kolejnej części wykładu Kamilla Pijanowska odpowiada na pytanie, jak reprodukcja dzieł był oceniana w XVIII i XIX wieku. Prelegentka skupia się przede wszystkim na relacji pomiędzy oryginalnym dziełem a jego graficzną reprodukcją. Cytuje Denisa Diderota (1713-1784) i Adama von Bartscha (1757-1821), który doceniali rolę grafiki w popularyzacji malarstwa. Rolę twórców reprodukcji porównywali do tłumacza, który przekłada język obrazów na język grafiki. Dalej szedł Oscar Wilde (1854-1900), który grafika uważał nie tylko za interpretatora, ale też krytyka oryginału. Ciekawą opinię o grafice reprodukcyjnej miał Stanisław Witkiewicz (1851-1915), który porównywał jej autora do telefonu. „Jeżeli mówimy przez telefon, to nasz głos zmienia się w zależności od dokładności budowy aparatu – podobnież drzeworytnik, stosownie do swego uzdolnienia i sumienności oddaje mniej lub bardziej wiernie pracę malarza” – pisał. Prelegentka mówi również w trakcie tej części wystąpienia o hierarchii technik graficznych. Najwyższym prestiżem cieszył się miedzioryt i akwaforta. Niżej stał staloryt i litografia. Najmniej ceniono techniki fotograficzne, choć doceniano ich rolę w popularyzacji sztuki. Jak zaznaczyła Kamilla Pijanowska, ocenie wymaka się drzeworyt sztorcowy, który był wykorzystywany przede wszystkim do ilustracji książek i czasopism. Kamilla Pijanowska - jest kustoszką w Gabinecie Rycin i Rysunków Muzeum Narodowego w Warszawie. Zajmuje się przede wszystkim ilustracją prasową oraz kolekcjonerstwem rycin i rysunków w XIX wieku Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeum #muzeumnarodowe #sztuka #kultura #grafika #artysta #grafik #malarstwo #malarz

Wykład Ewy Frąckowiak, Muzeum Narodowe w Warszawie, 30 stycznia 2020 [1h09min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/z-badan-nad-grafika-autorska-drugiej-polowy-xix-wieku-ewa-frackowiak/ Grafika autorska w XIX w. była tematem wykładu Ewy Frąckowiak, który towarzyszył ekspozycji „Wystawa, które nie było… Ignacy Łopieński (1865-1941) w Muzeum Narodowym w Warszawie. Prelegentka podczas pierwszej część wykładu opowiada o XIX-wiecznych akwaforcistach, którzy działali przede wszystkim we Francji. W drugiej połowie tego stulecia akwaforta przestała być traktowana tam jako ilustracja do tekstów drukowanych. Technika graficzna przerodziła się w samodzielną dziedzinę sztuki. Artyści zwani peintre-graveurami, czyli malarzami grafikami, pchnęli ją na drogę eksperymentów technicznych i wizualnych. Twórcy ci, w celu podniesienie rangi swoich działań, w 1862 r. utworzyli Towarzystwo Akwaforcistów. Tutaj grafika autorska jest omówiona na przykładzie prac takich twórców, jak Jean Baptiste-Camille Corot, Jean-François Millet, Auguste Delâtre czy Félix Bracquemond. Ewa Frąckowiak przybliża tajniki warsztatu artystów oraz historię, jaka stoi za powstaniem ich dzieł. W kolejnej części swojego wystąpienia prelegentka opowiada o innych technikach graficznych popularnych w XIX w. Omawia cynkografię, litografię i drzeworyt. Szerzej w tym kontekście pojawiają się Pierre Bonnard, Ambroise Vollard, Eugène Carrière, Maurice Denise, Vincent van Gogh, Henri de Toulouse-Lautrec, Félix Vallotton i Paula Gaugin. Grafika autorska w „Germinalu” Wykład zamyka szersze opisanie dwóch wydawnictw związanych z grafiką autorską w XIX w. Pierwsze z nich to francuski „Germinal”. Tekę przygotował Julius Meier-Graephe, słynny historyk i krytyk sztuki. Zawierała 20 rycin autorskich. Tytuł nawiązywał do powieści Emila Zoli i symbolizował nowoczesność oraz rewolucyjne zmiany w sztuce. Twórcy zamówionych prac otrzymali swobodę wyboru tematyki, techniki, formatu a nawet rodzaju papieru, na którym odbito prace. Wydawnictwo zostało powielone w 100 numerowanych egzemplarzach. Muzeum Narodowe w Warszawie jest jedyną oprócz Biblioteki Narodowej we Francji instytucją, która posiada w swoich zbiorach kompletną tekę. Drugie z opisanych wydawnictw to niemieckie czasopismo i wydawnictwo artystyczne „Pan”. Prelegenka omawia prace związanych z wydawnictwem twórców, jak Peter Behrens, Félicien Rops, Théophile Alexandre Steinlen, Maurice Denis, Auguste Rodin, Käthe Kollwitz, Max Klinger, Walter Leistikow, Emil Orlik, Frits Lugt. Większość prezentowanych podczas wykładu grafik można obejrzeć w muzeum cyfrowym MNW pod adresem http://cyfrowe.mnw.art.pl/dmuseion/. Ewa Frąckowiak – jest kustoszką w Gabinecie Rycin i Rysunków Muzeum Narodowego w Warszawie, gdzie roztacza opiekę merytoryczną nad kolekcją grafiki europejskiej XIX i początku XX w. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #sztuka #kultura #muzeum #muzeumnarodowe #grafika

Seminarium IRWiR PAN, 2 grudnia 2019 [1h53] https://wszechnica.org.pl/wyklad/kultura-na-peryferiach/ Gośćmi seminarium w Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN byli dr Tomasz Lewicki i prof. dr hab. Małgorzat Jacyno, autorzy książki „Kultura na peryferiach”, wydanej w 2018 roku przez Narodowe Centrum Kultury. „Książka powstała na podstawie badań terenowych przeprowadzonych przez zespół ekspertów Narodowego Centrum Kultury. Realizatorzy sformułowali wnioski, które wymagałyby daleko idących zmian realiów życia kulturalnego w Polsce, jak np. porzucenie miejskocentryczności w polityce kulturalnej, odrzucenie uprzedzeń wobec miejscowości peryferyjnych oraz szersze ujmowanie kultury. Choć cele te są trudne do realizacji, to działania służące ich osiągnięciu już zostały rozpoczęte. Należy do nich m.in. publikacja niniejszej książki, która może się stać punktem wyjścia do dalszej debaty nad sytuacją kultury na peryferiach” – czytamy na stronie NCR. Dr Tomasz Jacyna o książce „Kultura na peryferiach” – Nasze badania miały dwa cele. Jeden bardziej badawczo-naukowy, drugi prawie że praktyczny. (…) Cel praktyczny zawarty jest w takim pytaniu: co zrobić, żeby zatrzymać młodych na peryferiach? – mówił dr Tomasz Jacyna podczas seminarium. Cel badawczo-naukowy, jak wyjaśnił gość seminarium, związany z był dwoma konkurencyjnym podejściami do badań nad kulturą. Pierwsze mówi o asymetrii pomiędzy peryferiami a centrum. – Myśmy sobie zadawali pytanie, czy ten układ także dotyczy takiej sytuacji, w której po pierwsze mamy większe miasto powiatowe i mniejsze ośrodki miejskie oraz wsie i czy ten układ się także odtwarza, a konkretniej jeszcze, czy w sferze kultury jest tak, że instytucje kultury, które reprezentują generalnie uprawomocnioną kulturę, kulturę wysoką, są w jakiejś relacji wobec kultury lokalnej rozumianej jako peryferyjna – tłumaczył dr Jacyna. „Poszerzone pole kultury” jako perspektywa badawcza Drugie podejście mówi o „poszerzonym polu kultury”. – W tym drugim podejściu o uczestnictwie w kulturze wskazuje się na aktywność podmiotów i mówi się o tym, że kultura to nie tylko chodzenie do muzeów, oglądanie dobrego kina, ale także bycie razem i tworzenie znaczeń – mówił gość seminarium. – Myśmy się zastanawiali, czy gdyby zestawić te dwie perspektywy, to co się stanie – wyjaśnił cel badań dr Jacyna. Szerzej o książce „Kultura na peryferiach” i poprzedzających ją badaniach w nagraniu seminarium z udziałem dr. Tomasza Lewickiego i prof. dr hab. Małgorzaty Jacyno. Prof. dr hab. Małgorzata Jacyno - zajmuje się socjologią kultury, kulturą terapeutyczną, jest autorką klasycznej rozprawy "Iluzje codzienności: o teorii socjologicznej Pierreʹa Bourdieu", w 2017 roku opublikowała pracę "Kultura Indywidualizmu" Dr Mikołaj Lewicki - zajmuje się socjologią gospodarczą, zwłaszcza problematyką kultury i rozwoju, ale również socjologią kultury i zjawiskami transformacji oraz polskim dyskursem transformacyjnym, opublikował książki "Społeczne życie hipoteki" i "Przyszłość nie może się zacząć: polski dyskurs transformacyjny w perspektywie teorii modernizacji i teorii czasu" Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #Kultura #peryferia #wieś #polskawieś #irwirpan #irwir

Rozmowa z gen. Stanisławem Koziejem, Fundacja Wspomagania Wsi, 22 stycznia 2020 [1h20min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/o-wspolczesnej-wojnie/ Rosyjska agresja na Ukrainę w 2014 roku oraz zmiany w doktrynie wojennej Kremla postawiły przed NATO kolejne wyzwanie. Sojusz musi być gotowy do odparcia nowego zagrożenia ze wschodu. O współczesnej wojnie, nowych metodach jej prowadzenia i polskiej polityce obronnej w tym kontekście mówił w studiu Wszechnicy gen. Stanisław Koziej, były szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego i profesor w Akademii Łazarskiego. – W klasycznym ujęciu wojna jest pewnym instrumentem polityki. Poprzez wojnę państwo osiąga pewne cele polityczne. Tym celem jest narzucenie swojej woli drugiemu państwu. Oczywiście lepiej jest narzucać wolę bez użycia tego ostatecznego środka, bo wojna jest ostatecznym środkiem politycznym, który nie tylko niszczy przeciwną stronę, ale także wiąże się z ogromnymi stratami tego, który się decyduje na taką wojnę – mówił gość Wszechnicy. O wojnach zastępczych W czasach zimnej wojny USA i ZSRR nie dążyły do bezpośredniej konfrontacji. W ramach rywalizacji mocarstwa wspierały natomiast strony konfliktów rozgrywających się w innych regionach globu. – To są wojny zastępcze, które toczą się na obrzeżach euroatlantyckiego świata, czyli półkuli północnej, gdzie postęp cywilizacyjny, w tym niestety środki niszczenia są bardziej zaawansowane niż gdzie indziej (…) Tutaj [na półkuli północnej – red.] raczej tych wojen się unika, natomiast na obrzeżach, na styku, na innych kontynentach te wojny były i nadal trwają – zwrócił uwagę gen. Koziej. Gen. Koziej o wojnie hybrydowej W 2014 roku Rosja zaanektowała ukraiński Krym. Kreml wsparł również militarnie separatystów w Donbasie. Rosyjscy żołnierze zaangażowani w tę operację działali w mundurach bez rosyjskich oznaczeń. Strona rosyjska oficjalnie twierdziła, że nie stoi za tymi akcjami. Działania tego typu określane są przez specjalistów mianem wojny hybrydowej. Gość Wszechnicy określił ten rodzaj wojny „działaniem poniżej jawnego progu agresji”. – Ona jest szczególnie niebezpieczna w stosunku do drugiej strony, która jest systemem złożonym, sojuszy takich jak NATO. Dlaczego? Dlatego, że aby NATO podjęło zorganizowane działanie, musi uzyskać konsensus wszystkich członków – podkreślił gen. Koziej. Trudność w ocenie takich działań w opinii naszego rozmówcy może poróżnić sojuszników. W efekcie opóźni to proces podejmowania decyzji w ramach NATO. O rosyjskiej doktrynie wojennej Rosyjska doktryna wojenna dopuszcza użycie taktycznej broni nuklearnej. Zakłada ona taką sytuację, gdyby konflikt konwencjonalny przebiegał na niekorzyść Rosji. Użycie głowic o niskiej sile rażenia w założeniu ma doprowadzić do „deeskalacji” konfliktu. – Rosja uważa, że po stronie NATO nie byłoby eskalacji tej wojny w stronę wojny nuklearnej. Siedliby do stołu i zaczęli negocjować. Ale przez ten czas Rosja może by już zajęła Łotwę, Litwę, Estonię, może kawałek Polski – zwrócił uwagę nasz rozmówca. – Jeżeli NATO nie odpowie odpowiednio swoją doktryną, która by minimalizowała szansę Rosji zastosowania takiej metody, to ryzyko wybuchu zbrojnego konfliktu będzie dużo większe – podkreślił gość Wszechnicy. Gen. Koziej o polskiej strategii obronnej – My musimy przede wszystkim walczyć o czas, żeby jak najdłużej nie dać się pokonać, żeby pozostali zdążyli przyjść nam z pomocą – mówił nasz rozmówca. Jego zdaniem błędem jest koncentrowanie wojsk wzdłuż granicy, ponieważ przełamanie frontu umożliwiło by przeciwnikowi ich okrążenie. Gen. Stanisław Koziej - wojskowy w stanie spoczynku, były wiceminister obrony narodowej oraz były szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego, profesor w Akademii Łazarskiego Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #rozmowywszechnicy #wojna #historia #polityka #generał

Wykład Joanny Popkowskiej, Muzeum Narodowe w Warszawie, 9 stycznia 2020 [1h11min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/chinskie-symbole-w-sztuce-koreanskiej/ Chińskie symbole, które czerpią ze świata roślin, zwierząt czy mitycznych wyobrażeń, należą do kanonu tamtejszej kultury. Wraz z rozszerzaniem się wpływów chińskich przyjęte zostały również w Korei. Co kryje się za wizerunkami żurawi, jeleni, nietoperzy, ryb, smoków, bambusów, sosen, śliw, granatów czy kwiatów lotosu opowiedziała podczas wykładu towarzyszącego wystawie „Splendor i finezja. Duch i materia w sztuce Korei” w Muzeum Narodowym w Warszawie sinolożka i kustoszka Zbiorów Sztuki Orientalnej Joanna Popkowska. Kultura chińska posługuje się wieloma symbolami, które czerpią ze świata roślin i zwierząt oraz wyobrażeń mitycznych. Służą one do wyrażania abstrakcyjnych pojęć, takich jak szczęście czy długowieczność. Symbole te należą w Chinach do kanonu sztuki, a wraz poszerzaniem się wpływów chińskich zadomowiły się również na Półwyspie Koreańskim. Wpływy te datowane są w Korei od I w. n. e. – Wiemy też skądinąd, że w epoce Joseon [1392-1897 – red.] Korea chciała być takim młodszym bratem chińskim, więc te symbole, które przyszły wraz z kulturą chińską na teren Korei, były bardzo silnie zaadaptowane, bardzo mocno weszły właśnie do tego kanonu, do słownika symboli koreańskich. Niektóre z nich dosłownie i w pełnym znaczeniu, niektóre tylko w jakimś okrojonym wymiarze. Zależało to zapewne od kontekstu, od potrzeb w danym okresie rozwoju tradycji, kultury koreańskiej – tłumaczyła Joanna Popkowska. Chińskie symbole w sztuce koreańskiej Prelegentka podczas wykładu omówiła posługiwanie się chińskimi symbolami na przykładzie eksponatów prezentowanych na wystawach „Życie wśród piękna. Świat chińskiego uczonego” oraz Splendor i finezja. Duch i materia sztuce Korei. Przede wszystkim skupiła się na bogatej ornamentyce naczyń, które można było oglądać na obu wystawach. Wizerunki żurawi, jeleni, nietoperzy, ryb, smoków, bambusów, sosen, śliw, granatów czy kwiatów lotosu nie stanowią jedynie dekoracji, ale niosą ze sobą określone przesłanie. Istotne w tym kontekście jest również, w jakiej konfiguracji występują dane symbole. Mogą być wyrazem długowieczności, szczęścia, płodności czy też władzy monarszej lub urzędniczej. Więcej o chińskich symbolach w sztuce koreańskiej w nagraniu wykładu. Joanna Popkowska - jest kustoszką Zbiorów Sztuki Orientalnej w Muzeum Narodowym w Warszawie. Z wykształcenia jest sinolożką Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #sztuka #kultura #muzeumnarodowe #chiny #sztukachińska #korea #sztukakoreańska

Rozmowa Piotra Szczepańskiego z Jerzym Markiem Nowakowskim w ramach cyklu #rozmowyWszechnicy [23 października 2024 r.] Upadek Cesarstwa Rzymskiego to wielka lekcja historii. Z jednej strony podziały, wojny wewnętrzne, korupcja, coraz gorsza administracja, zarządzanie cesarstwem, zestarzenie się i upadek sił zbrojnych, lenistwo i ciemnota obywateli. Z drugiej wędrówki ludów wywołane w dużej części zmianami klimatycznymi. Masy ludzi najeżdżały i rabowały cesarstwo i nie było siły by te najazdy powstrzymać. Dziś, jak to określił polski minister spraw zagranicznych miliard ludzi chce przyjechać do Europy w poszukiwaniu lepszego życia i bezpieczeństwa. Pół miliarda Europejczyków może nie przeżyć tego parcia. Czy nasza przyszłość jest zagrożona? Czy po Europie, jak po dawnej świetności Cesarstwa Rzymskiego, zostaną tylko ślady? Czy Europa zdoła pokonać podziały, zwalczyć korupcje, pobudzić obywateli do myślenia i działania, wytworzyć odporność by przetrwać? Jak do tego wszystkiego mają się nasze dyskusje o prawie do azylu, wojna na Ukrainie, rosnące Chiny, populizm...? Zapraszam na kolejne spotkanie z Jerzym Markiem Nowakowskim, na którym nie zabraknie oczywiście rozmowy na tematy bieżące, a także o drugiej lekcji z historii, upadków pierwszej i drugiej Rzeczpospolitej i o tym co czeka trzecią... Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz: 1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafww Przez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody. 2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpk Jeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz! 3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewem Darowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr: 33 1600 1462 1808 7033 4000 0001 Fundacja Wspomagania Wsi Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #rozmowywszechnicy #polityka #Europa

Wykład Zuzanny Łąpieś, Muzeum Narodowe w Warszawie, 19 grudnia 2019 [0h38min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/jak-zaprojektowac-wystawe/ Na jesień 1939 roku Muzeum Narodowe w Warszawie szykowało wystawę prac Ignacego Łopieńskiego. Plany zniweczyła wojna, a artysta popadł z zapomnienie. Celem twórców ekspozycji „Wystawa, które nie było… Ignacy Łopieński (1865-1941)” było oddanie artyście historycznego długu i przywrócenie mu należnego miejsca w historii. Zuzanna Łąpięś podczas wykładu towarzyszącego wystawie opowiedziała jak przebiegało budowanie i projektowanie ekspozycji. Ignacy Łopieński był za życia uznanym artystą grafikiem. Zajmował się przede wszystkim grafiką reprodukcyjną, jednak wszechstronne wykształcenie pozwalało mu na tworzenie w różnych technikach. Był również rysownikiem, malarzem i rzeźbiarzem. Jak mówił w poprzednim wykładzie towarzyszącym wystawie jej kurator Piotr Czyż, sama grafika reprodukcyjna również nie była wówczas uważana za działalność odtwórczą i cieszyła się dużym prestiżem. Artysta był również nauczycielem. Lekcje technik graficznych i rysunku pobierali u niego twórcy, których sława niejednokrotnie przewyższała samego nauczyciela. Były wśród nich takie osobistości świata sztuki, jak Leon Wyczółkowski, Józef Pankiewicz, Zofia Stankiewiczówna i Leon Kowalski. Łopieński był też sprawnym organizatorem wydarzeń artystycznych. W uznaniu jego zasług, w październiku 1939 roku, Muzeum Narodowe w Warszawie planowało zorganizowanie wystawy jego prac. Niestety plany zostały zniweczone przez wybuch wojny, a sam niedoszły bohater ekspozycji wkrótce zmarł. Po wojnie Ignacy Łopieński uległ zapomnieniu. Jego rolę w literaturze zredukowano do działalności odtwórczej. Celem twórców obecnej wystawy było nie tylko zwrócenie artyście historycznego długo za ekspozycję, która nie doszła do skutku, ale też wydobycie go z cienia i ukazanie jako artysty niezwykle wszechstronnego. Wystawa, której nie było… Ignacy Łopieński (1865-1941) – Na samym początku tak naprawdę, nim wchodzi projektant, muszą być dobrze określone założenia: po co w ogóle na danych zbiorach pracujemy, co chcemy tą wystawą pokazać. W przypadku Łopieńskiego było odniesienie się do tego, co pamiętamy o artyście, jak się zapisał w pamięci i czy jest to sprawiedliwe – mówiła Łąpieś. – Naszym celem było pokazanie, że to był to człowiek renesansu: był i grafikiem, i rysownikiem, i malarzem, i rzeźbiarzem, a ta sztuka użytkowa była małym fragmentem, ale równie ważnym. Natomiast nawet jeśli tworzył grafikę interpretacyjną, to nie tworzył je w sposób bezmyślny, mechaniczny, tylko wnosił tą twórczą wyobraźnię także nawet w działania reprodukcji – podkreślała prelegentka. Jak przebiegały prace na przygotowaniem ekspozycji Wystawa, której nie było… Ignacy Łopieński 1865-1941, począwszy od opracowania projektu do budowy samej ekspozycji, Zuzanna Łąpieś opowiada podczas wykładu, Zuzanna Łąpieś - jest historyczką sztuki, rysowniczką oraz projektantką produktu i grafiki użytkowej. Była uhonorowana Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego dla studentów uczelni artystycznych za osiągnięcia w twórczości artystycznej. Wykłada na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #sztuka #muzeum #muzeumnarodowe #kultura #wystawa #planowaniewystaw

Wykład Piotra Czyża, Muzeum Narodowe w Warszawie, 12 grudnia 2019 [1h06min]https://wszechnica.org.pl/wyklad/niedoszly-jubileusz-ignacego-lopienskiego-czyli-o-wystawie-ktorej-nie-bylo-i-o-artyscie-zapomnianym/Ignacy Łopieński to wybitny polski grafik, którego twórczość po II wojnie światowej uległa zapomnieniu. Sylwetkę artysty przybliżył podczas wykładu Piotr Czyż, kurator ekspozycji „Wystawa, której nie było… Ignacy Łopieński (1865-1941)” w Muzeum Narodowym w Warszawie.Prelegent podzielił swoje wystąpienie na trzy części. Podczas pierwszej przybliżył słuchaczom biografię bohatera wykładu. Swoją opowieść rozpoczął od opisania drzewa genealogicznego Łopieńskich. Ignacy pochodził ze sławnej rodziny warszawskich brązowników. Choć w przyszłości będzie zajmował się przede wszystkim grafiką, w młodości uczył się różnych dziedzin rzemiosła artystycznego. Jego nauczycielami były wybitne wówczas nazwiska. W rysunku kształcił się pod okiem Wojciecha Gehrsona i Aleksandra Kamińskiego, naukę rzeźby pobierał u Bolesława Syrewicza. Praktykował również złotnictwo i grawerstwo. Wyjeżdżał na naukę do Berlina i Paryża.Przełomem w życiu artysty, jak mówił Czyż, było przyjęcie do Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Miało to miejsce w 1888 roku. Dzięki stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie mógł studiować po okiem Johanna Leonharda Raaba, grafika reprodukcyjnego. Prestiż przyniosło mu wykonanie portretu Anny Blińskiej według autoportretu z 1891 roku. Jak zaznaczył prelegent, grafika reprodukcyjna nie była wówczas uznawana za działanie odtwórcze i cieszyła się dużym prestiżem. Po tym sukcesie, Łopieński tworzył na zlecenie Wiedeńskiego Towarzystwa Powielania Sztuki. Wobec niewywiązywania się Towarzystwa ze zobowiązywań finansowych, ostatecznie prace artysty wykorzystało Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie.Po powrocie do Polski, Ignacy Łopieński uczył technik graficznych i rysunku m.in. Leona Wyczółkowskiego, Józefa Pankiewicza, Zofię Stankiewiczówną i Leona Kowalskiego. Artysta, który był prekursorem wklęsłodruku, współpracował z Feliksem Jasieńskim, znanym krakowskim kolekcjonerem i mecenasem sztuki. Wraz z nim stworzył „I Tekę Stowarzyszenia Polskich Artystów Grafików”, która została wydana w 1903 roku.Prelegent wskazał, że jedną z największych zasług Łopieńskiego było powołanie w 1912 roku Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Graficznych, które wzorowało się na podobnych instytucjach działających w Europie Zachodniej. Szerokim echem odbył się zorganizowany w 1914 roku przez Towarzystwo drugi konkurs im. Henryka Grohmana. Wśród nagrodzonych znalazły się znane nazwiska, m.in. Władysław Skoczylas i Zofia Stankiewiczówna. Łopieński jako organizator pozostawał aktywny również w czasie I wojny światowej.W 20-leciu międzywojennym artysta uczył rysunku w szkołach warszawskich. Ignacy Łopieński eksperymentował też wówczas z nowymi technikami, jak akwatinta. Wykonywał też portrety reprezentacyjne, m.in. prezydenta Ignacego Mościckiego i Józef Piłsudskiego.Druga część wystąpienia Piotra Czyża poświęcona była historii wystawy prac Ignacego Łopieńskiego, która miała zostać zorganizowana w październiku 1939 roku w Muzeum Narodowym w Warszawie. Prelegent opowiedział również o powojennych losach kolekcji artysty.Nad niedoszłą wystawą, jak mówił prelegent, pracowały przede wszystkim dwie osoby. Pierwszą z nich była Maria Mrozińska, kustosz biblioteki Muzeum Narodowego w Warszawie. Druga to Hanna Abramowicz-Makowiecka, która jako konserwatorka była odpowiedzialna za oprawę prac w paspartu oraz przygotowanie katalogu dzieł artysty. Wiele prac, które miały zostać pokazane na wystawie, przekazał sam Łopieński. Przygotowania do ekspozycji zniweczył wybuch wojny we wrześniu 1939 roku. Artysta znalazł się wówczas w okupowanych przez Sowietów Lwowie. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w czerwcu 1941 roku powrócił do Warszawy, gdzie wkrótce zmarł. Piotr Czyż - jest historykiem sztuki. Pracuje jako adiunkt w Gabinecie Grafiki i Rysunku Nowożytnego Polskiego Muzeum Narodowego w Warszawie. Zajmuje się grafiką oraz historią ekslibrisów Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #łopieński #kultura #sztuka #muzeum wystawa #artysta

Rozmowa Piotra Szczepańskiego z prof. Andrzejem Friszke w ramach cyklu #rozmowyWszechnicy [16 października 2024 r.] 30 lat temu powstał rząd Tadeusza Mazowieckiego. To był trudny początek rozwoju Rzeczpospolitej. Rozwoju jaki nigdy nie miał miejsca. Jak do tego doszło, jak to się stało, że Polacy "ujęli rąbek szaty Pana Boga" i wykorzystali okazję. Co nam się wydarzyło i dlaczego. Zapraszamy na rozmowę z prof. Andrzejem Friszke, historykiem, autorem książek o historii Polski, który był nie tylko widzem i uczestnikiem tych wydarzeń, a dodatkowo zajmował się naukowo tym okresem. prof. Andrzej Friszke – historyk specjalizujący się w historii najnowszej, profesor nauk humanistycznych. Członek korespondent Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności, w latach 1999–2006 członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej, w latach 2011–2016 członek Rady IPN. Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz: 1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafww Przez portal Patronite możesz wesprzeć tworzenie cyklu #rozmowyWszechnicy nie tylko dobrym słowem, ale i finansowo. Będąc Patronką/Patronem wpłacasz regularne, comiesięczne kwoty na konto Wszechnicy, a my dzięki Twojemu wsparciu możemy dalej rozwijać naszą działalność. W ramach podziękowania mamy dla Was drobne nagrody. 2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpk Jeżeli robisz zakupy w internecie, możesz nas bezpłatnie wspierać. Z każdego Twojego zakupu średnio 2,5% jego wartości trafi do Wszechnicy, jeśli zaczniesz korzystać z serwisu FaniMani.pl Ty nic nie dopłacasz! 3. Możesz przekazać nam darowiznę na cele statutowe tradycyjnym przelewem Darowizny dla Fundacji Wspomagania Wsi można przekazywać na konto nr: 33 1600 1462 1808 7033 4000 0001 Fundacja Wspomagania Wsi Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #historia #rozmowyWszechnicy #mazowiecki #tadeuszmazowiecki #polityka

Konferencja "Sto lat rozwoju polskiej wsi. Interdyscyplinarny dialog międzypokoleniowy" jest zwieńczeniem interdyscyplinarnego projektu badawczego realizowanego przez Instytut Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN, którego tematem był rozwój polskiej wsi w stuleciu 1918-2018. Debata nt. Dokumenty osobiste jako źródło… czy tylko wiedzy: ich nowe formy i możliwości wykorzystania https://wszechnica.org.pl/wyklad/sto-lat-rozwoju-polskiej-wsi-interdyscyplinarny-dialog-miedzypokoleniowy/ Moderator: dr Sylwia Michalska – Instytut Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN dr Wojciech Doliński – Instytut Socjologii, Uniwersytet Wrocławski - Wybrane problemy metody pamiętnikarskiej – pamięć, refleksja, zapis prof. dr hab. Barbara Fatyga – Instytut Stosowanych Nauk Społecznych, Uniwersytet Warszawski - Awans i tradycja nie stoją w jednym domu dr hab. Paweł Kubicki – Instytut Gospodarstwa Społecznego, Szkoła Główna Handlowa - Pamiętniki chłopów w zbiorach Instytutu Gospodarstwa Społecznego dr hab. Danuta Zalewska – Instytut Socjologii, Uniwersytet Wrocławski - Doświadczenie zmiany społeczno-kulturowej w narracjach biograficznych różnych kategorii pokoleniowych mieszkańców wsi W ramach wyżej wymienionego projektu opublikowana została obszerna monografia: Ciągłość i zmiana. Sto lat rozwoju polskiej wsi. Tom 1 i 2. IRWiR PAN, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2019 (ISBN 978-83-7383-998-4). si" oraz „Patrząc na wieś. Sto lat rozwoju polskiej wsi". Zainteresowany czytelnik znajdzie na stronie http://www.irwirpan.waw.pl/609/konferencja/publikacje Rocznica stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości okazała się impulsem do podjęcia wyzwania, jakim było opracowanie wielostronnego obrazu przekształceń zachodzących na obszarach wiejskich, mających miejsce w tak długim okresie. Podjął je interdyscyplinarny zespół naukowców, zajmujących się od dziesięcioleci zagadnieniami stanowiącymi przedmiot zainteresowania różnych dyscyplin: ekonomii, socjologii, demografii, antropologii kulturowej, zagospodarowania przestrzennego, edukacji itd. Wspomniana wyżej monografia jest efektem środowiskowej dyskusji i współpracy. Założyliśmy bowiem, że wszechstronne rozpoznanie stuletniej dynamiki przemian wsi jest możliwe tylko przy zaangażowaniu różnych dyscyplin nauk społecznych i późniejszej konfrontacji rezultatów ich analiz. Ten swoisty dialog interdyscyplinarny stanowi istotny wkład metodologiczny projektu. Zapraszamy do kontynuacji tego dialogu; zarówno przez podjęcie polemiki w dotychczasowymi opracowaniami, jak i podjęcie nowych, dotąd nie analizowanych wątków stuletnich przemian polskiej wsi. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #wieś #polskawieś #irwir #