Wszechnica.org.pl - Historia

Wykład zorganizowany został przez Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia oraz Uniwersytet Warszawski. Warszawa, 16 września 2014 r. [57min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/rosja-dzis-i-jutro-wyklad-michaila-kasjanowa-bylego-premiera-rosji-w-j-polskim-i-rosyjskim/ Zastanawiamy się dzisiaj w którą stronę Rosja zmierza. 25 lat temu Rosjanie, Polacy i Europejczycy przekonani byli, że relacje Rosji z Zachodem idą ku porozumieniu. Owszem, pojawiały się spory i dyskusje, jednak kierunek Rosji został obrany na Zachód. „Dziś coraz więcej świadczy o tym, że Rosja dokonała innego wyboru” – powiedział dr Sławomir Dębski, dyrektor Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, zapowiadając wykład Michaiła Kasjanowa rozpoczynający nowy cykl spotkań polsko-rosyjskich. Michaił Kasjanow – ekonomista, polityk, jeden z przywódców rosyjskiej opozycji. W latach 1999-2000 był ministrem finansów, a w latach 2000-2004 pełnił funkcję premiera Rosji. W 2005 r. wrócił do polityki jako przywódca opozycyjnego Rosyjskiego Sojuszu Ludowo-Demokratycznego. Nie został dopuszczony do udziału w wyborach prezydenckich w 2008 r. W 2010 r. był jednym z założycieli ugrupowania PARNAS i został jego współprzewodniczącym. Partia uczestniczyła w protestach w Rosji w latach 2011-2012 r. Strona internetowa Michaiła Kasjanowa: kasyanov.ru Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #rosja #kasyanov #MichaiłKasjanow #polityka

Wykład zorganizowany został przez Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia oraz Uniwersytet Warszawski. Warszawa, 16 września 2014 r. [57min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/rosja-dzis-i-jutro-wyklad-michaila-kasjanowa-bylego-premiera-rosji-w-j-polskim-i-rosyjskim/ Zastanawiamy się dzisiaj w którą stronę Rosja zmierza. 25 lat temu Rosjanie, Polacy i Europejczycy przekonani byli, że relacje Rosji z Zachodem idą ku porozumieniu. Owszem, pojawiały się spory i dyskusje, jednak kierunek Rosji został obrany na Zachód. „Dziś coraz więcej świadczy o tym, że Rosja dokonała innego wyboru” – powiedział dr Sławomir Dębski, dyrektor Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, zapowiadając wykład Michaiła Kasjanowa rozpoczynający nowy cykl spotkań polsko-rosyjskich. Michaił Kasjanow – ekonomista, polityk, jeden z przywódców rosyjskiej opozycji. W latach 1999-2000 był ministrem finansów, a w latach 2000-2004 pełnił funkcję premiera Rosji. W 2005 r. wrócił do polityki jako przywódca opozycyjnego Rosyjskiego Sojuszu Ludowo-Demokratycznego. Nie został dopuszczony do udziału w wyborach prezydenckich w 2008 r. W 2010 r. był jednym z założycieli ugrupowania PARNAS i został jego współprzewodniczącym. Partia uczestniczyła w protestach w Rosji w latach 2011-2012 r. Strona internetowa Michaiła Kasjanowa: kasyanov.ru Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #rosja #kasyanov #MichaiłKasjanow #polityka

Debata o dziesięcioleciu Polski w UE zorganizowana w ramach VIII Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej Społeczności Centrum Europejskiego UW „Polskie rocznice. 25 lat przemian – 15 lat w NATO – 10 lat w Unii”, Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, 4 kwietnia 2014 r. [1h54min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/jaka-polska-w-jakiej-unii-10-lat-po-wielkim-rozszerzeniu/ Trzeci panel konferencji „Polskie rocznice. 25 lat przemian – 15 lat w NATO – 10 lat w Unii” dedykowany był 10. rocznicy akcesji Polski do Unii Europejskiej. Rozmawiano na tematy związane z integracją europejską: począwszy od analiz realizacji założeń sprzed 2004 r., zmianą polskiej rzeczywistości na przestrzeni ostatniego 10-lecia, jak i o perspektywach i priorytetach na najbliższe lata. „Nie tylko Pol­ska jako pań­stwo gra­nicz­ne UE po­trze­bu­je so­li­dar­no­ści, a „szok krym­ski” do­pro­wa­dzi do szyb­szej na­pra­wy Unii” – oce­nił na de­ba­cie w War­sza­wie były mi­ni­ster fi­nan­sów Jacek Ro­stow­ski. Eu­ro­po­seł Paweł Kowal uznał, że mimo obec­no­ści w UE nasz kraj się „pro­win­cjo­na­li­zu­je”. Omawiano niewątpliwe korzyści, jakie odniosła Polska po wstąpieniu do Unii Europejskiej. Paweł Świeboda zwrócił uwagę na wątpliwości towarzyszące Polakom 10 lat temu: „Spodziewaliśmy się tabunów Niemców, którzy będą masowo kupować polską ziemię, gdzie ta troska jest teraz?”– pytał. Jednak jak zauważył Paweł Kowal „Niedługo będziemy świętować 10 lat w UE, ale zastanówmy się przy tym, ilu młodych Polaków nie będzie z nami na pokładzie?”. Istotną częścią panelu był wątek wejścia Polski do strefy euro. Elżbieta Kawecka-Wyrzykowska wskazywała, że „podstawą jest przestrzeganie ekonomicznych warunków”, z kolei Marek Cichocki poddał pod wątpliwość przyszłość dalszego funkcjonowania tej waluty. Rostowski podkreślił, że obecność Polski w UE, ale też w NATO „pozwala nam relatywnie spokojnie patrzeć w przyszłość”. Zwrócił jednak uwagę, że „kryzys krymski” wprowadził fundamentalną zmianę w postrzeganiu sytuacji w Europie. Jego zdaniem, większość państw europejskich „ma dziś poczucie, że wszystko się zmieniło i że dziś żyjemy w innej Europie”. Polityk PO uważa, że Unia Europejska sprosta wyzwaniu zapewnienia sobie bezpieczeństwa, ale na konkretne decyzje trzeba będzie poczekać. „- Musimy pamiętać, że pomiędzy końcem II wojny św. a powstaniem NATO minęły cztery lata i aż siedem lat minęło, gdy w 1952 r. przystąpiły do NATO Niemcy” – przypomniał Rostowski. „- Opór, jaki był wtedy stawiany przez partie lewicowe w Europie Zachodniej i przez różne agendy wpływu ZSRR, były olbrzymie i musimy się spodziewać w bliskiej przyszłości tego samego” – przestrzegał. Zadania, jakie państwa europejskie muszą wziąć na siebie w obliczu „kryzysu krymskiego” to – zdaniem Rostowskiego – „zapewnienie jedności, spójności i solidarności UE”, ale też „całego Zachodu”. „To będzie wymagało cierpliwości i wszyscy będziemy musieli za to zapłacić” – mówił Rostowski. W jego ocenie, nie tylko Polska jako państwo graniczne UE potrzebuje solidarności, ale też takie państwa jak Finlandia, Szwecja, Niemcy. „- Jeszcze do niedawna wydawało się, że to państwa Europy Południowej przychodzą do tych państw na kolanach po solidarność. To ważna lekcja, bo stolica Niemiec leży 70 km od polskiej granicy i Niemcy są tego świadomi, że jak do nas ktoś przyjdzie, to ma do nich bardzo blisko” – zaznaczył Rostowski. Jak podkreślił jednak, „szok krymski” doprowadzi do szybszej naprawy UE. Jego zdaniem, sytuacja geopolityczna w Europie szybciej się ustabilizuje niż Polska będzie zdolna przystąpić do strefy euro. Dlatego – jak mówił – ostatnie wydarzenia nie powinny przyspieszać tego procesu. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #unia #nato #uniaeuropejska #ue

Drugi panel dyskusyjny zorganizowany w ramach VIII Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej Społeczności Centrum Europejskiego UW „Polskie rocznice. 25 lat przemian – 15 lat w NATO – 10 lat w Unii”, Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, 4 kwietnia 2014 r. [1h52min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/bardziej-bezpieczni-15-lat-czlonkostwa-w-nato/ 12 marca minęła 15. rocznica przystąpienia Polski – wraz z Czechami i Węgrami – do Sojuszu Północnoatlantyckiego. Drugi panel konferencji „Polskie rocznice – 25 lat przemian – 15 lat w NATO – 10 lat w Unii” zorganizowanej przez Centrum Europejskie Uniwersytetu Warszawskiego dotyczył właśnie członkostwa Polski w NATO. Na początku paneliści przybliżyli zebranym drogę wchodzenia Polski do Sojuszu. Jak szczerze stwierdził Janusz Onyszkiewicz „Jednym z wielu problemów, z których nie zdajemy sobie sprawy była nieznajomość języka angielskiego, bo sprzęt można kupić, a człowieka w kilka miesięcy się nie wykształci”. Dzięki członkostwu w NATO Polska jest bezpieczniejsza niż kiedykolwiek wcześniej, wyzwaniem nie jest groźba wojny, ale lokalne zagrożenia o mniejszej intensywności – mówili uczestnicy konferencji „Polskie rocznice”. Prelegenci podjęli wątek misji w Afganistanie, zdania na ten temat były podzielone. Dyrektor departamentu zwierzchnictwa nad siłami zbrojnymi w BBN, b. zastępca szefa Sztabu Generalnego, emerytowany generał Lech Konopka rozważał sens udziału Polski w tym przedsięwzięciu – „głównym zadaniem sił zbrojnych jest obrona własnego kraju. Kwestia Afgańska odbiega od tych wymogów”. Bardziej entuzjastyczną opinię wyraziła Edyta Żemła: „Afganistan pozbawił naszych żołnierzy kompleksów, dzięki misji są gotowi poruszać się na każdym gruncie, współpracując z każdymi innymi siłami zbrojnymi”. Lech Konopka przypomniał, że jeszcze niedawno Afganistan uważano za punkt odniesienia w ocenie dorobku NATO; lecz obecnie ważniejsze jest pytanie o przyszłość sojuszu po aneksji Krymu przez Rosję. Wyraził nadzieję, że wydarzenia na Ukrainie skłonią Europę do efektywniejszych nakładów na obronność i zmniejszenia dysproporcji między USA a europejskimi sojusznikami. Były minister spraw zagranicznych Adam Daniel Rotfeld odniósł się do deklaracji NATO z 1997 r., że żadne rozszerzenie nie będzie ignorować interesów Rosji i że na obszarze nowych państw członkowskich nie będą rozmieszczane znaczne siły NATO. „Wszelkie zobowiązania są oceniane przez Rosję z punktu widzenia zasady pacta sunt servanda (łac. – umów należy dotrzymywać), ale równoważy ją klauzula rebus sic stantibus – zmienionych okoliczności. To, co się stało w ostatnim czasie, to fundamentalna zmiana okoliczności. Trzeba przyjrzeć się, czy ten sposób organizacji bezpieczeństwa nadal obowiązuje” – powiedział Rotfeld. Ubolewał, że Rosja nie jest zainteresowana ułożeniem stosunków z NATO na zasadzie wzajemnego zaufania. Oceniając obecną sytuację Polski jako członka Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego Rotfeld zaznaczył, że Polska pierwszy raz w historii ma dobre stosunki ze wszystkimi sąsiadami, a z niektórymi – jak Niemcy – lepsze niż kiedykolwiek w przeszłości. Wspominając starania o przyjęcie do sojuszu Rotfeld podkreślił, że Polska przyjęła założenie, że będzie lojalnym państwem członkowskim, ale będzie też zabiegać o takie relacje, „by mogła liczyć na lojalność, wsparcie i pomoc w przypadku zagrożenia jej interesów”. „Obrana linia, która miała charakter ponadpartyjny, sprawdzała się, mam wrażenie, że testem takiego podejścia jest również reakcja na kryzys na Ukrainie” – ocenił. „Czy nasze bezpieczeństwo jest stuprocentowe? Nie, takiej gwarancji nie ma, ale mamy tak wysoki stopień bezpieczeństwa, jaki jest do wyobrażenia. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #nato #uniaeuropejska #wolność #społeczeństwo #bezpieczeństwo #polityka #ue

Rozmowa Piotra Szczepańskiego z Jerzym Markiem Nowakowskim w ramach cyklu #rozmowywszechnicy [3 kwietnia 2024 r.] Azerbejdżan oskarża Armenię o koncentrację wojsk. W Turcji wybory zwiastują problemy Erdogana. Izrael a USA - czy ten sojusz przetrwa? Francja, Ukraina, Armenia, Rosja, Europa, pozycjonowanie Polski w Europie - wywiady i przemówienia Tuska. Jak mobilizować Polaków i Europę? Czyli my wobec wielkich procesów historycznych. Jeśli chcesz wspierać Wszechnicę w dalszym tworzeniu treści, organizowaniu kolejnych #rozmówWszechnicy, możesz: 1. Zostać Patronem Wszechnicy FWW w serwisie https://patronite.pl/wszechnicafww 2. Możesz wspierać nas, robiąc zakupy za pomocą serwisu Fanimani.pl - https://tiny.pl/wkwpk Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #rozmowywszechnicy #turcja #francja #azerbejdżan #armenia #rosja #geopolityka #politykazagraniczna #bezpieczeństwo

Debata zorganizowana w ramach VIII Ogólnopolskiej Konferencji Naukowej Społeczności Centrum Europejskiego UW „Polskie rocznice. 25 lat przemian – 15 lat w NATO – 10 lat w Unii”, Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, 4 kwietnia 2014 r. [2h26min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/jak-korzystamy-z-wolnosci-25-lat-przemian-w-polsce/ 4 kwietnia 2014 roku w gmachu Biblioteki Uniwersyteckiej około 180 osób z całej Polski uczestniczyło w Konferencji POLSKIE ROCZNICE. 25 lat przemian – 15 lat w NATO – 10 lat w Unii. Spotkanie zostało zorganizowane w ramach projektu Centrum Debaty Publicznej. Tematem konferencji było podsumowanie rocznic przełomowych wydarzeń w historii Polski, które przypadają na 2014 rok oraz nakreślenie priorytetów na najbliższe lata. Pierwszy panel dyskusyjny „Jak korzystamy z wolności? 25 lat przemian w Polsce” swoją przemową rozpoczął Jan Krzysztof Bielecki podkreślając trudne początki przemian: „- Dojście Mazowieckiego do władzy nie wymagało ogromnej wiedzy. W sytuacji kryzysowej bardzo trudno o tego, który weźmie na barki zarządzanie zmianami”. Były pre­mier stwierdził, że naj­istot­niej­szym pro­ble­mem trans­for­ma­cji go­spo­dar­czej po 1989 roku był brak wy­star­cza­ją­cej osło­ny so­cjal­nej dla ludzi tra­cą­cych pracę. Także se­na­tor Marek Bo­row­ski oce­nił, że „pewne rze­czy można było wtedy zro­bić ina­czej” jednak ciężko było znaleźć inną drogę. Marek Bo­row­ski uznał, że pra­cu­ją­cy Polak ma się dziś zde­cy­do­wa­nie le­piej niż 25 lat temu. Ale inni uczest­ni­cy de­ba­ty na temat bi­lan­su trans­for­ma­cji byli mniej opty­mi­stycz­ni. Pre­zes Fun­da­cji Re­pu­bli­kań­skiej Marcin Chludziński określił Polskę jako „- Rzeczpospolitą Niedokończoną. Rzecz­po­spo­li­tą w pół kroku.” co uzasadniał ogromną ilością niedokończonych spraw i potrzebą zmian ustrojowych (brak ja­snej stra­te­gii ener­ge­tycz­nej i de­cy­zji, czy mamy sta­wiać na wę­giel, czy łupki, po­li­ty­ka za­gra­nicz­na fa­wo­ry­zu­ją­ca ka­pi­tał za­gra­nicz­ny za­miast ro­dzi­me­go biz­ne­su, pań­stwo pró­bu­ją­ce zająć się wszyst­kim, ale ni­czym nie zaj­mu­ją­ce się do­brze). Były kandydat PiS na premiera prof. Piotr Gliński za niezwykle istotną wadę obecnej rzeczywistości politycznej uznał zanik debaty publicznej na rzecz rywalizacji w sztuczkach PR-owskich. „- Żeby utrzymać władzę, wystarczy dobrze funkcjonować w sferze manipulacyjnej” – argumentował. Pogląd ten podzielił były premier i były lider PSL Waldemar Pawlak. „-Polityka na serio jest w odwrocie. Dzisiaj obowiązuje polityka medialna. Mogę powiedzieć, że sam zostałem tym dotknięty, bo mnie się wydawało, że politykę trzeba uprawiać na serio, a okazało się, że koleżanki i koledzy na kongresie PSL wybrali gościa, który więcej PR i szopki będzie dawał w polityce” – mówił. Pawlak zwracał jednak uwagę, że dużą wartością polskich przemian po 1989 roku był ich ewolucyjny charakter. Jego wartość, podkreślał, można dostrzec szczególnie dziś, gdy widać na przykładzie ukraińskim, jakie mogą być konsekwencje rewolucyjnych zmian. Za największe sukcesy 25 lat przemian Pawlak uznał istnienie samorządów, rozwój organizacji pożytku publicznego, funkcjonowanie instytucji zabezpieczenia społecznego, a także niezależność energetyczną, która wbrew rozpowszechnionej opinii jest większa, niż w wielu innych krajach Europy. Tym niemniej, dodał, przyszłością w tej dziedzinie powinna być energia odnawialna. Wady ostatniego ćwierćwiecza to – zdaniem Pawlaka – ograniczenie pluralizmu w polityce na rzecz rywalizacji dwóch partii, obniżenie poziomu debaty publicznej i zanik zorganizowanego dialogu publicznego. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #nato #uniaeuropejska #ue

Wykład Anny Rudzińskiej z Gabinetu Rycin i Rysunków MNW zorganizowany w ramach programu edukacyjnego towarzyszącego wystawie „Aleksander Gierymski 1850-1901”, Muzeum Narodowe w Warszawie, 3 lipca 2014 r. [46min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/rysunki-dla-prasy-aleksandra-gierymskiego/ Rysunki Aleksandra Gierymskiego, reprodukowane w warszawskich tygodnikach ilustrowanych, stanowią istotną pozycję w dorobku malarza tak ze względu na ich jakość artystyczną, jak i znaczącą liczbę. Podobały się wszystkim, mimo to rzadko były przedmiotem analizy krytyków. Tymczasem Gierymski w rysunkach przeznaczonych dla prasy starał się przekazać własną wizję rodzinnego miasta, jego charakter, klimat i światło. Pokazując współczesne życie i problemy, z jakimi borykała się Warszawa, dał on świadectwo własnej wrażliwości społecznej i politycznej. Podjął też próbę nawiązania kontaktu z czytelnikami i zapisania się w pamięci jako „ich” artysta.Anna Rudzińska - kustosz, Gabinet Rycin i Rysunków MNW Wystawa Aleksander Gierymski 1850–1901 (20 marca – 10 sierpnia 2014 r.) Wystawą dzieł jednego z najwybitniejszych malarzy polskich drugiej połowy XIX wieku Muzeum Narodowe w Warszawie powraca do tradycji prezentacji twórczości artystów ze środowiska warszawskiego. Jest to pierwszy po 76 latach tak wszechstronny i kompletny pokaz dorobku artystycznego malarza, który był bohaterem wystawy inaugurującej w 1938 roku działalność Muzeum w nowym gmachu w Alejach Jerozolimskich. Na wystawie prezentowana jest niemal cała dostępna spuścizna Aleksandra Gierymskiego – ok. 120 obrazów i szkiców olejnych, ok. 70 rysunków, jeden szkicownik, a także blisko 110 drzeworytów wykonanych według rysunków Gierymskiego oraz zespół fotografii modeli pozujących artyście. Większość prac pochodzi ze zbiorów MNW, pozostałe wypożyczono z osiemnastu muzeów polskich, dwóch instytucji zagranicznych oraz z wielu kolekcji prywatnych. Jest to pierwszy po 76 latach tak wszechstronny i kompletny pokaz dorobku artystycznego malarza. Wokół słynnych dzieł – takich jak: Sjesta włoska, W altanie, Żydówka z pomarańczami (obraz odzyskany w 2011 r. dzięki staraniom MKiDN oraz funduszom przekazanym przez Fundację PZU), Święto Trąbek, Wieczór nad Sekwaną czy Wnętrze bazyliki św. Marka w Wenecji – zebrane zostały szkice przygotowawcze i studia plenerowe, a także inne prace o zbliżonej tematyce. Na wystawie, obok powszechnie znanych obrazów, znajdują się również dzieła pokazane publicznie po raz pierwszy od końca XIX wieku. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/

#muzeumnarodowe #sztuka #rysunki #prasa #kultura #gierymski #aleksandergierymski

Wykład lekarzy z Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie zorganizowany został w ramach programu edukacyjnego towarzyszącego wystawie „Aleksander Gierymski 1850-1901”, Muzeum Narodowe w Warszawie, 26 czerwca 2014 r. [53min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/aleksander-gierymski-okiem-psychiatry-i-psychologa/ Sposób malowania, zainteresowania twórcze i funkcjonowanie społeczne Aleksandra Gierymskiego stały się podstawą do oceny osobowości i diagnozy zaburzeń psychicznych artysty. Czy drażliwość, wybuchowość, zmienność nastroju, drobiazgowość dają podstawy do wysnucia hipotezy o chorobie? Czy wskazują jedynie na pewien typ osobowości, który pod wpływem niekorzystnych czynników (bieda, złe odżywianie, obcowanie z toksycznymi substancjami) powoduje trudności w funkcjonowaniu społecznym? Wykład wygłosili dr n.med. Dorota Parnowska (psycholog kliniczny) i prof.Tadeusz Parnowski (psychiatra) z Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. Wczesny okres życia Aleksandra Gierymskiego charakteryzuje dbałość o wygląd zewnętrzny, kontrola własnych zachowań i zainteresowanie relacjami społecznymi. Obecność rodziców i rodzeństwa stabilizowała go emocjonalnie, a swobodny wybór zawodu i wsparcie jego decyzji życiowych przez osoby dla niego ważne, zapewniały mu możliwośćprawidłowych kontaktów społecznych. Szczególną rolę w jego życiu w tym okresie, odegrał Maksymilian. Z jednej strony był ukochanym bratem wskazującym drogę rozwoju i w początkowym okresie pracy twórczej zapewniającym bezpieczeństwo materialne. Z drugiej strony był obiektem zazdrości i rywalizacji, jak ma to miejsce w przypadku każdego rodzeństwa. Przez wszystkie lata życia Aleksander mimo licznych dowodów akceptacji i uznania jego wielkości jako artysty, ciągle czuł się niedoceniany. Coraz częściej jego zachowania były impulsywne, gwałtowne, ludzie będący wokół niego drażnili go swoimi opiniami na temat jego sztuki. Stał się szorstki, trudny w kontakcie, mało zainteresowany problemami innych ludzi, wsłuchany w swój świat i swoją wizję sztuki. Coraz bardziej wycofywał się z relacji społecznych, równocześnie stając się wnikliwszym obserwatorem i perfekcyjnym wykonawcą. Poszukiwał nowych technik dla wyrażenia tego, co widział. Malował pędzlem, szpachlą, szczotką, rozgładzał farbę palcami na płótnie i wielokrotnie poprawiał kompozycję obrazu (poprzez zmianę kształtu obrazu, przesunięcie kompozycji osiągane przycinaniem, a następnie doklejaniem pasów płótna), by odpowiadała jego wyobrażeniu idealnego rozwiązania założenia malarskiego. W swoich obrazach nie zajmował się wprost swoimi emocjami, nie malował własnego cierpienia, tematem swojej twórczości uczynił naturę i życie codzienne zwykłych ludzi. W jego sztuce można obserwować niezwykłą spójność obrazu i emocji, struktury i kompozycji. Nie widać znamion dezorganizacji, ani w tematyce, ani w sposobie przekazu. Jego obrazy cechuje współbrzmienie z otaczającymgo światem. Wydaje się to tym bardziej istotne, że w tym samym czasie artysta odbierany był przez innych ludzi jako osoba drażliwa, uparta, wielkościowa, chwiejna emocjonalnie. Cechy te i zachowania z upływem czasu coraz bardziej dominowały w sposobie bycia malarza. Pod maską opryskliwego i trudnego w kontakcie człowieka, kryło się rozczarowanie, cierpienie, ale też i bogate życie psychiczne. Jego sposób zachowania cechowała logika i upór, naznaczony ideą nadwartościową, jaką stała się sztuka. Biorąc pod uwagę wspomniane wyżej informacje i opisane ograniczenia, możemy jedynie postawić hipotezy dotyczące obecności lub braku choroby psychicznej artysty i podjąć próbę oceny jego osobowości. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #muzeumnarodowe #psychiatria #psychologia #malarstwo #sztuka #mózg #emocje #kultura #gierymski #aleksandergierymski

Debata o skrajnej prawicy w Europie zorganizowana została w ramach cyklu debat lemkinowskich Centrum im. prof. Bronisława Geremka, Warszawa, 6 czerwca 2014 r. [50min] W debacie udział wzięli Andrea Petõ, Łukasz Jurczyszyn, Rafał Pankowski. Spotkaniu towarzyszył pokaz filmów dokumentalnych Tomasa Rafy. https://wszechnica.org.pl/wyklad/wzrost-popularnosci-skrajnej-prawicy-w-europie-przyklad-polski-i-wegier/ Nie wolno nam dziś mówić o problemie skrajnej prawicy ograniczając się do kontekstu nacjonalizmów krajowych. Trzeba koniecznie uwzględniać perspektywę globalnego kryzysu demokracji. Skrajna prawica to nie są już wyłącznie oderwane od siebie grupki pijanych kibiców, wykrzykujących wulgarne hasła. To problem strukturalny, a polegający na tym, że poglądy nacjonalistyczne stały się dla wielu mieszkańców Europy atrakcyjna alternatywa polityczną – powiedziała Andrea Pető w czasie debaty, która odbyła się w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. W spotkaniu wzięli udział: Andrea Pető – historyczka i socjolożka, profesorka na Uniwersytecie Środkowoeuropejskim w Budapeszcie, gdzie pełni funkcję dyrektorki gender studies. Zajmuje się historią społeczną i polityką pamięci w Europie Środkowej, politycznym ekstremizmem, studiami na holokaustem oraz feminizmem. Ostatnio pod jej redakcją ukazała się książka Jewish Intellectual Women in Central Europe 1860-2000 (2012). Łukasz Jurczyszyn – socjolog, adiunkt w Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora, członek Centrum Badania Solidarności i Ruchów Społecznych IS UW, współpracuje z Collegium Civitas. Bada konflikty i ruchy społeczne, nacjonalizm, rasizm, przemoc, zwłaszcza w sporcie w Polsce, Francji i Rosji. Rafał Pankowski – socjolog i politolog, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor Collegium Civitas, zastępca redaktora naczelnego magazynu „Nigdy Więcej”. Autor książek: Gdzie kończy się patriotyzm… Z dziejów polskich grup faszyzujących 1922-1992 (Bydgoszcz 1993), Neofaszyzm w Europie Zachodniej: zarys ideologii (Warszawa 1998), Rasizm a kultura popularna (Warszawa 2006) oraz The populist radical right in Poland: the patriots (Londyn 2010). Prowadzący spotkanie Rafał Pankowski zauważył, że wprawdzie wyniki wyborów do Parlamentu Europejskiego przyczyniły się do pewnego rozkwitu koniunktury na debaty o wzroście nastrojów skrajnie prawicowych w całej Europie, jednak jest to zagadnienie o wiele szersze, wzmacniające atmosferę zagrożenia, przemocy i strachu. Najbardziej niepokojąca jest popularność owych nastrojów wśród ludzi młodych, zarówno tych, którzy posiadają prawo wyborcze, jak i w grupie osób pomiędzy 13 a 19 rokiem życia. Andrea Pető podkreśliła, że jedynym sposobem na zaradzenie tej sytuacji byłby powrót do poważnego potraktowania wartości europejskich, zwłaszcza zaś zasady równości, którą należałoby ponownie przywrócić do łask. Jej społeczna klęska jest najboleśniejszym świadectwem klęski projektu europejskiego, która nie tylko zmusza do zadawania pytań o sens wspólnoty, ale ponadto skłania do istotnych przewartościowań. Choćby tradycyjna kategoria subkultury przestaje być nośna przy analizie współczesnych przemian społeczno-politycznych. Zwolennicy skrajnych ugrupowań potrafią sprawnie nawiązywać kontakty, czytają książki, posługują się językami obcymi, stosują narzędzia komunikacji masowej – przede wszystkim zaś nie są niezdecydowani; przeciwnie, doskonale wiedzą, co czynić, domagają się jedynie głosu. Ci młodzi ludzie negocjują w swoim imieniu alternatywną formę Europy – powiedziała badaczka. Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #prawica #debatalemkinowska #lemkin #węgry #polska #nacjonalizm

Debatę zorganizowali Fundacja Centrum im. Profesora Bronisława Geremka oraz Polska Akcja Humanitarna. Biblioteka Uniwersytetu Warszawskiego, 29 maja 2012 r. [1h47min] https://wszechnica.org.pl/wyklad/komu-potrzebna-jest-pomoc-humanitarna/ – „Przemysł humanitarny” od dziesiątków lat wie, co trzeba zrobić, żeby było lepiej. Przy każdym projekcie powstają tony opracowań i ocen, które ostatecznie stają się bezużyteczne, ponieważ organizacje humanitarne wybierają interes własny i darczyńców a nie interes ofiar. Powinniśmy zmusić te instytucje do lepszego działania, musimy je kontrolować. To jest nasze zadanie – powiedziała Linda Polman podczas Debaty Lemkinowskiej. 29 maja 2012 r., w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego odbyła się debata „Komu potrzebna jest pomoc humanitarna?”, zorganizowana przez Fundację Centrum im. Profesora Bronisława Geremka oraz Polską Akcję Humanitarną. Spotkanie stanowiło kolejną odsłonę cyklu debat, upamiętniających postać oraz dokonania Rafała Lemkina – polskiego prawnika i karnisty, twórcy pojęcia „ludobójstwo” i współautora projektu Konwencji w sprawie Zapobiegania i Karania Zbrodni Ludobójstwa, która została podpisana 9 grudnia 1948 r. W dyskusji udział wzięli: Linda Polman – holenderska dziennikarka, reportażystka, autorka książki „Karawana kryzysu. Za kulisami przemysłu pomocy humanitarnej”. Patrick de Saint-Exupéry – francuski dziennikarz, były korespondent „Le Figaro” w m.in. Liberii i Rwandzie. Grzegorz Gruca – członek Zarządu Polskiej Akcji Humanitarnej, brał udział w zakładaniu misji zagranicznych PAH w Iraku, Afganistanie i na Sri Lance. Spotkanie prowadził Konstanty Gebert – dziennikarz, komentator, publicysta, dyrektor warszawskiego biura Europejskiej Rady Spraw Zagranicznych. Dyskusja koncentrowała się wokół problematyki, na którą zwróciła uwagę Linda Polman w książce „Karawana kryzysu. Za kulisami przemysłu pomocy humanitarnej”. Praca ta zyskała rozgłos w międzynarodowej opinii publicznej, zaś podstawowa teza wywodu okazała się trwałym elementem opisu patologii pomocy humanitarnej, która przekształciła się w przemysł (aid industry), obracający miliardami dolarów w walce o jak największy udział w rynku. „Karawana kryzysu” to trafna, a zarazem szokująca, analiza międzynarodowej pomocy humanitarnej od Półwyspu Bałkańskiego po Darfur, od Somalii po Afganistan. Linda Polman pisała, że „Podstawą humanitaryzmu jest obowiązek bezwarunkowego ulżenia ludziom w cierpieniach. Organizacje humanitarne, które podpisują się pod płynącymi z humanitaryzmu zasadami Czerwonego Krzyża, przyrzekają zachować neutralność (odżegnanie się od współpracy z jedną ze stron), bezstronność (udzielanie pomocy wszędzie tam, gdzie jest potrzebna) oraz niezależność (od interesów geopolitycznych, militarnych albo innego rodzaju)”. Rzeczywistość jest jednak o wiele bardziej niejednoznaczna niż zasady, którymi oficjalnie kierują się międzynarodowe organizacje – pomocy udziela się nawet wówczas, gdy pieniądze i towary zasilają kasy wojenne walczących stron. W rzeczywistości trudno więc mówić o neutralności czy bezstronności. Pojawia się zatem pytanie o sensowność akcji humanitarnych, zwłaszcza w przypadku, gdy pomoc ginie w sidłach korupcji albo przedłuża wyniszczające walki. Jak więc pomagać światu w sposób rozsądny? Jeśli nie uda się osiągnąć tu konsensusu, to może lepiej w niektórych przypadkach zrezygnować z działań humanitarnych? Znajdź nas: https://www.youtube.com/c/WszechnicaFWW/ https://www.facebook.com/WszechnicaFWW1/ https://anchor.fm/wszechnicaorgpl---historia https://anchor.fm/wszechnica-fww-nauka https://wszechnica.org.pl/ #pomochumanitarna #debata #pomoc #humanitaryzm #debatalemkinowska #akcjehumanitarne