Reportaż w Radiu Lublin
Żyjemy w ciągłym zabieganiu, z trudem znajdując czas na relaks i zamyślenie nad życiem. Kiedy przychodzi wieczór często sięgamy po telewizyjny pilot, by zagłuszyć własne myśli. A może lepiej zaparzyć herbatę, wyłączyć światło, nałożyć słuchawki i… znaleźć się w trochę innym świecie? Opowieści, które dla Was przygotowujemy, przedstawiają życie w rozmaitych jego przejawach.
Zapraszają reportażyści Radia Lublin.
Zachęcamy Słuchaczy do kontaktu z Redakcją Reportażu
pod numerem telefonu
(+48) 81 822-85-84
Kategorie:
Edukacja
Edukacja
Pokazujemy po 10 odcinków na stronie. Skocz do strony:
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384
Mariusz Kamiński „Reportaż o zabijaniu”
2020-12-07 18:41:03
W programie „Na własne uszy” przypomnimy audycję Mariusza Kamińskiego pt. „Reportaż o zabijaniu”.
Od listopada 1944 roku do początków 1954 w więzieniu na Zamku Lubelskim uśmiercani byli żołnierze polskiego podziemia. Bohaterami audycji są żołnierze skazani bezprawnie przez sądy wojskowe, zamordowani w podziemiach zamku i wywożeni nocą do rowów i mogił położonych w Lublinie na cmentarzu przy ulicy Unickiej.
O odkrywaniu prawdy o śmierci rodziców opowiadają ich dzieci (Krystyna Jaroszewicz z domu Paszkowska – siostra Zygmunta Paszkowskiego, podchorążego AK ps. „Grzechotnik”, zamordowanego w więzieniu na Zamku i Marek Kielasiński, autor książki „Raport o zabijaniu”, syn zamordowanego por. A. Kielasińskiego ps. „Saba”) oraz badacze tamtego okresu (Zofia Leszczyńska – historyk, autorka wielu publikacji i książek poświęconych więzieniu na Zamku).
W programie „Na własne uszy” przypomnimy audycję Mariusza Kamińskiego pt. „Reportaż o zabijaniu”.
Od listopada 1944 roku do początków 1954 w więzieniu na Zamku Lubelskim uśmiercani byli żołnierze polskiego podziemia. Bohaterami audycji są żołnierze skazani bezprawnie przez sądy wojskowe, zamordowani w podziemiach zamku i wywożeni nocą do rowów i mogił położonych w Lublinie na cmentarzu przy ulicy Unickiej.
O odkrywaniu prawdy o śmierci rodziców opowiadają ich dzieci (Krystyna Jaroszewicz z domu Paszkowska – siostra Zygmunta Paszkowskiego, podchorążego AK ps. „Grzechotnik”, zamordowanego w więzieniu na Zamku i Marek Kielasiński, autor książki „Raport o zabijaniu”, syn zamordowanego por. A. Kielasińskiego ps. „Saba”) oraz badacze tamtego okresu (Zofia Leszczyńska – historyk, autorka wielu publikacji i książek poświęconych więzieniu na Zamku).
Magda Grydniewska „Dziennik z Majdanka”
2020-12-07 18:40:10
To jedyny znany taki dokument. Dziennik z Majdanka. Napisany przez 16-latkę, która trafiła do obozu z łapanki na kilka miesięcy 1943 roku. Nazywała się Jadwiga Ankiewicz. 17 kwietnia napisała: „W powietrzu czuć już wiosnę. Rozgadałyśmy się na ulubiony temat majdaniarek: «jak to będzie, kiedy będziemy na Wolności». Gotowe byłyśmy zapomnieć już, że jesteśmy jeszcze na Majdanku. Ale nic! Światła pozawieszane na drutach przypominają: «jesteście w obozie». Jakże nienawidzę tych drgających, szyderczych świateł, zawsze zepsują dobry nastrój.”
Dziennik pisany w całości na terenie obozu, w zeszycie w jedną linię, wrócił na Majdanek w latach 90. O zapiskach, o Jadwidze i o jej rodzinie opowiemy w reportażu „Dziennik z Majdanka”.
Wspomnienia Teresy Tobery, kuzynki Jadzi, nagrała Jolanta Laskowska – kierownik Działu Edukacji Państwowego Muzeum na Majdanku. Dziennik czytała uczennica II Liceum Ogólnokształcącego im. Zamoyskiego w Lublinie Joanna Kozieł. To nagrania przygotowane przez muzeum przed internetową promocją książki.
Po 11.00 zaprasza Magda Grydniewska.
Fot. Państwowe Muzeum na Majdanku / Facebook
To jedyny znany taki dokument. Dziennik z Majdanka. Napisany przez 16-latkę, która trafiła do obozu z łapanki na kilka miesięcy 1943 roku. Nazywała się Jadwiga Ankiewicz. 17 kwietnia napisała: „W powietrzu czuć już wiosnę. Rozgadałyśmy się na ulubiony temat majdaniarek: «jak to będzie, kiedy będziemy na Wolności». Gotowe byłyśmy zapomnieć już, że jesteśmy jeszcze na Majdanku. Ale nic! Światła pozawieszane na drutach przypominają: «jesteście w obozie». Jakże nienawidzę tych drgających, szyderczych świateł, zawsze zepsują dobry nastrój.”
Dziennik pisany w całości na terenie obozu, w zeszycie w jedną linię, wrócił na Majdanek w latach 90. O zapiskach, o Jadwidze i o jej rodzinie opowiemy w reportażu „Dziennik z Majdanka”.
Wspomnienia Teresy Tobery, kuzynki Jadzi, nagrała Jolanta Laskowska – kierownik Działu Edukacji Państwowego Muzeum na Majdanku. Dziennik czytała uczennica II Liceum Ogólnokształcącego im. Zamoyskiego w Lublinie Joanna Kozieł. To nagrania przygotowane przez muzeum przed internetową promocją książki.
Po 11.00 zaprasza Magda Grydniewska.
Katarzyna Michalak „Obywatelki!”
2020-12-07 18:38:45
W listopadzie 1918 roku Polki uzyskały prawa wyborcze. Jaki był wpływ kobiet na rzeczywistość młodego państwa? Przekonamy się, słuchając opowieści o lubelskich radnych: Józefie Kunickiej i Beli Szpiro Nissenbaum.
W listopadzie 1918 roku Polki uzyskały prawa wyborcze. Jaki był wpływ kobiet na rzeczywistość młodego państwa? Przekonamy się, słuchając opowieści o lubelskich radnych: Józefie Kunickiej i Beli Szpiro Nissenbaum.
Czesława Borowik „Tu, gdzie jeszcze cisza trwa”
2020-12-07 18:36:17
W Krzesimowie pod Lublinem w gm. Mełgiew więziono tych, którzy nie godzili się na ustrój narzucany siłą Armii Czerwonej. Ze Skorowidza do Księgi Zmarłych wynika, że w zbiorowych mogiłach mogą spoczywać rodziny.
Rozalia Taraszkiewicz-Otta znalazła się tam z powodu braci, legendarnych partyzantów Leona Taraszkiewicza „Jastrzębia” i Edwarda Taraszkiewicza „Żelaznego”, których władza ludowa chciała dopaść żywych lub martwych. To w związku z nimi 13-letnia Rozalia z mamą były więzione w tzw. obozie pracy w Krzesimowie.
Kilkoro mieszkańców Krzesimowa zgodziło się na nagrania. Byli to: Jan Szabała i Kazimierz Kornet, pozostali chcieli pozostać anonimowi.
Słyszymy księdza Karola Serkisa, Alinę Gałan, która w momencie prowadzonych nagrań była prezesem Oddziałowej Komisji Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu w Lublinie.
Kiedy autorka przygotowywała ten reportaż w 1996 roku, opracowań historycznych na ten temat nie było. Były nawet takie głosy, że to może nieprawda. Mieszkańcy Krzesimowa bali się mówić.
Po okolicy Krzesimowa w nagraniach towarzyszył Czesławie Borowik Edward Łakomski, były młodociany więzień polityczny obozu w Jaworznie.
Cytowane źródła to „Dokument o powołaniu obozu” i Skorowidz do Księgi Zmarłych. Wykorzystane zostały fragmenty wiersza Wisławy Szymborskiej „Obóz głodowy pod Jasłem” w interpretacji Grzegorza Matyska i „Polonez Ogińskiego” w wykonaniu Moniki Boraczyńskiej .
Współpraca lektorska: Agata Koss-Dybała, Adam Kuklewicz, Paweł Wądołowski.
Realizacja akustyczna: Wojciecha Kanadysa.
Remaster: Michał Dyrka.
W listopadzie w krzesimowskiej Dolinie Krzyży, bo tak się mówi o dołach śmierci, o których była mowa w reportażu, osoby z okolicy i przyjezdni pozostawiają znicze. Mieszkańcy Krzesimowa udaremnili kiedyś zakusy niemieckiej firmy, by przeznaczyć to miejsce na segregację śmieci. Prace projektowe były już zaawansowane. Tak się jednak nie stało.
Po godz. 17.00 zaprasza Czesława Borowik.
Fot. zdjęcia archiwalne Studia Historii Mówionej/nadesłane
W Krzesimowie pod Lublinem w gm. Mełgiew więziono tych, którzy nie godzili się na ustrój narzucany siłą Armii Czerwonej. Ze Skorowidza do Księgi Zmarłych wynika, że w zbiorowych mogiłach mogą spoczywać rodziny.
Rozalia Taraszkiewicz-Otta znalazła się tam z powodu braci, legendarnych partyzantów Leona Taraszkiewicza „Jastrzębia” i Edwarda Taraszkiewicza „Żelaznego”, których władza ludowa chciała dopaść żywych lub martwych. To w związku z nimi 13-letnia Rozalia z mamą były więzione w tzw. obozie pracy w Krzesimowie.
Kilkoro mieszkańców Krzesimowa zgodziło się na nagrania. Byli to: Jan Szabała i Kazimierz Kornet, pozostali chcieli pozostać anonimowi.
Słyszymy księdza Karola Serkisa, Alinę Gałan, która w momencie prowadzonych nagrań była prezesem Oddziałowej Komisji Badania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu w Lublinie.
Kiedy autorka przygotowywała ten reportaż w 1996 roku, opracowań historycznych na ten temat nie było. Były nawet takie głosy, że to może nieprawda. Mieszkańcy Krzesimowa bali się mówić.
Po okolicy Krzesimowa w nagraniach towarzyszył Czesławie Borowik Edward Łakomski, były młodociany więzień polityczny obozu w Jaworznie.
Cytowane źródła to „Dokument o powołaniu obozu” i Skorowidz do Księgi Zmarłych. Wykorzystane zostały fragmenty wiersza Wisławy Szymborskiej „Obóz głodowy pod Jasłem” w interpretacji Grzegorza Matyska i „Polonez Ogińskiego” w wykonaniu Moniki Boraczyńskiej .
Współpraca lektorska: Agata Koss-Dybała, Adam Kuklewicz, Paweł Wądołowski.
Realizacja akustyczna: Wojciecha Kanadysa.
Remaster: Michał Dyrka.
W listopadzie w krzesimowskiej Dolinie Krzyży, bo tak się mówi o dołach śmierci, o których była mowa w reportażu, osoby z okolicy i przyjezdni pozostawiają znicze. Mieszkańcy Krzesimowa udaremnili kiedyś zakusy niemieckiej firmy, by przeznaczyć to miejsce na segregację śmieci. Prace projektowe były już zaawansowane. Tak się jednak nie stało.
Po godz. 17.00 zaprasza Czesława Borowik.
Fot. zdjęcia archiwalne Studia Historii Mówionej/nadesłane
Monika Hemperek „Murat i Majka”
2020-12-07 18:34:33
Dziś przypomnimy reportaż Moniki Hemperek pod tytułem „Murat i Majka” o dwojgu przedszkolakach z Przedszkola Specjalnego nr 11 w Lublinie. Przyjaciołach, którzy nie potrafiąc bez siebie żyć, wspólnie motywowali się do ćwiczeń rehabilitacyjnych, brali udział w olimpiadach specjalnych, a ich przyjaźń ma szansę wpłynąć na zmianę postrzegania osób z niepełnosprawnością.
Fot. archiwum
Dziś przypomnimy reportaż Moniki Hemperek pod tytułem „Murat i Majka” o dwojgu przedszkolakach z Przedszkola Specjalnego nr 11 w Lublinie. Przyjaciołach, którzy nie potrafiąc bez siebie żyć, wspólnie motywowali się do ćwiczeń rehabilitacyjnych, brali udział w olimpiadach specjalnych, a ich przyjaźń ma szansę wpłynąć na zmianę postrzegania osób z niepełnosprawnością.
Fot. archiwum
Katarzyna Michalak „Cicha noc”
2020-12-07 18:31:18
Powiatowe miasto na wschodzie Polski. Lata osiemdziesiąte. Kiedy rodzi się dziecko z głęboką niepełnosprawnością intelektualną, jego matka zdana jest na samą siebie. Brakuje lekarzy specjalistów, rehabilitantów… Z opieki nad dzieckiem wycofuje się jego ojciec.
Takie były początki macierzyństwa bohaterek reportażu: pani Ireny i pani Zofii – kobiet, które przez 24 godziny na dobę opiekują się swoimi dorosłymi już synami. Jest jeszcze pani Monika – mama dziesięcioletniego Mikołaja, która ma nadzieję, że postęp medycyny zapewni jej inną przyszłość.
W reportażu Katarzyny Michalak „Cicha noc” trzy niezwykłe kobiety opowiadają o swojej samotnej miłości, lęku, nadziei.
Do usłyszenia w czwartek tuż po godzinie 21.00.
Fot. nadesłane
Powiatowe miasto na wschodzie Polski. Lata osiemdziesiąte. Kiedy rodzi się dziecko z głęboką niepełnosprawnością intelektualną, jego matka zdana jest na samą siebie. Brakuje lekarzy specjalistów, rehabilitantów… Z opieki nad dzieckiem wycofuje się jego ojciec.
Takie były początki macierzyństwa bohaterek reportażu: pani Ireny i pani Zofii – kobiet, które przez 24 godziny na dobę opiekują się swoimi dorosłymi już synami. Jest jeszcze pani Monika – mama dziesięcioletniego Mikołaja, która ma nadzieję, że postęp medycyny zapewni jej inną przyszłość.
W reportażu Katarzyny Michalak „Cicha noc” trzy niezwykłe kobiety opowiadają o swojej samotnej miłości, lęku, nadziei.
Do usłyszenia w czwartek tuż po godzinie 21.00.
Fot. nadesłane
Monika Malec „Niebajkowe życie”
2020-12-07 18:30:28
Poetka, pisarka i nauczycielka historii Ewa Bajkowska jest wnuczką Wacława Bajkowskiego, który miał ogromy wkład w budowanie samorządu miasta Lublina u progu odzyskania przez Polskę niepodległości. Był adwokatem. Pełnił funkcję sędziego Trybunału Lubelskiego, radnego i komisarza wyborczego. Został pierwszym prezydentem Lublina. Funkcję tę pełnił do kwietnia 1918 roku, kiedy to polskie władze miejskie popadły w konflikt z władzami zaboru austriackiego. Potem wyjechał do Zamościa, gdzie był adwokatem Ordynacji Zamojskiej i działaczem społecznym.
Jego wnuczka napisała książkę „Wierni. Opowieść rodzinna” która jest poświęcona, między innymi, właśnie Wacławowi Bajkowskiemu.
Poetka, pisarka i nauczycielka historii Ewa Bajkowska jest wnuczką Wacława Bajkowskiego, który miał ogromy wkład w budowanie samorządu miasta Lublina u progu odzyskania przez Polskę niepodległości. Był adwokatem. Pełnił funkcję sędziego Trybunału Lubelskiego, radnego i komisarza wyborczego. Został pierwszym prezydentem Lublina. Funkcję tę pełnił do kwietnia 1918 roku, kiedy to polskie władze miejskie popadły w konflikt z władzami zaboru austriackiego. Potem wyjechał do Zamościa, gdzie był adwokatem Ordynacji Zamojskiej i działaczem społecznym.
Jego wnuczka napisała książkę „Wierni. Opowieść rodzinna” która jest poświęcona, między innymi, właśnie Wacławowi Bajkowskiemu.
Monika Hemperek „Dolores śpiewa duchem”
2020-12-07 18:25:44
Jak brzmi śpiew aniołów, duchów niebieskich?
W mistyczny świat chorału gregoriańskiego wprowadzi nas siostra Dolores Nowak ze Zgromadzenia Sióstr Uczennic Boskiego Mistrza, dr muzykologii, śpiewająca chorały gregoriańskie i zgłębiająca ich tajemnice z pasją detektywa.
Dr Dolores Nowak w 2008 skończyła studia magisterskie w Instytucie Muzykologii KUL, a w 2016 r. obroniła doktorat na tym samym kierunku. Jest także absolwentką Podyplomowego Studium Chórmistrzowskiego na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Od początku ukończenia studiów organizowała i prowadziła Kursy Muzyki Liturgicznej w Warszawie, kursy dla psałterzystów w Warszawie, Olsztynie i w Opolu. Prowadziła różne zespoły chóralne, m.in. Chór studentów w Wyższej Szkole im. Bogdana Jańskiego w Warszawie czy Międzyzakonne Chóry w Warszawie, w Lublinie i w Opolu. Sama także była członkiem żeńskiej scholi gregoriańskiej „Clamaverunt iusti”, działającej pod dyrekcją Michała Sławeckiego w Warszawie. Jest także sekretarzem Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych. W 2020 roku nagrała płytę MP3 z repertuarem gregoriańskim, na której znalazły się 63 utwory chorałowe i 34 melodie tonów gregoriańskich…
Na reportaż po 21.00 zaprasza Monika Hemperek.
Fot. pixabay.com
Jak brzmi śpiew aniołów, duchów niebieskich?
W mistyczny świat chorału gregoriańskiego wprowadzi nas siostra Dolores Nowak ze Zgromadzenia Sióstr Uczennic Boskiego Mistrza, dr muzykologii, śpiewająca chorały gregoriańskie i zgłębiająca ich tajemnice z pasją detektywa.
Dr Dolores Nowak w 2008 skończyła studia magisterskie w Instytucie Muzykologii KUL, a w 2016 r. obroniła doktorat na tym samym kierunku. Jest także absolwentką Podyplomowego Studium Chórmistrzowskiego na Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Od początku ukończenia studiów organizowała i prowadziła Kursy Muzyki Liturgicznej w Warszawie, kursy dla psałterzystów w Warszawie, Olsztynie i w Opolu. Prowadziła różne zespoły chóralne, m.in. Chór studentów w Wyższej Szkole im. Bogdana Jańskiego w Warszawie czy Międzyzakonne Chóry w Warszawie, w Lublinie i w Opolu. Sama także była członkiem żeńskiej scholi gregoriańskiej „Clamaverunt iusti”, działającej pod dyrekcją Michała Sławeckiego w Warszawie. Jest także sekretarzem Stowarzyszenia Polskich Muzyków Kościelnych. W 2020 roku nagrała płytę MP3 z repertuarem gregoriańskim, na której znalazły się 63 utwory chorałowe i 34 melodie tonów gregoriańskich…
Na reportaż po 21.00 zaprasza Monika Hemperek.
Fot. pixabay.com
Czesława Borowik „Kropla drąży skałę”
2020-12-07 18:25:00
Doktor Artur Podgórski dziś pracuje w Instytucie Pamięci Narodowej w Warszawie, ale 16 lat temu, jako młody mieszkaniec Poniatowej nie mógł się pogodzić z egzekucją ponad 14 tysięcy Żydów i na własną rękę zorganizował w rocznicę zbrodni 4 listopada 2004 roku. Upamiętnienie z udziałem Żydowskiego Instytutu Historycznego, ambasadora Izraela, sekretarza ambasady Austrii, aktorów Teatru Osterwy. Prawdę o oprawcach z Poniatowej znalazł w niemieckich archiwach i w niemieckich rodzinach.
W nagraniach wzięli udział:
Mieszkańcy Poniatowej: Jadwiga Chwil, Stefan Posyniak.
Dr Jurgen Henze z Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie.
David Peleg – ówczesny ambasador Izraela.
Gerhard Eisl – I sekretarz ambasady Austrii.
Michael Tregenza – autor anglojęzycznych opracowań na temat niemieckich obozów zagłady zlokalizowanych w Polsce, w szczególności na Lubelszczyźnie.
Archiwalia interpretowali aktorzy Teatru Osterwy.
Dziś o masowej egzekucji Żydów w 1943 roku informuje obelisk w miejscu, gdzie był Żydowski Obóz Pracy (na zdjęciach).
Fot. Sergiusz Hacia / nadesłane
Doktor Artur Podgórski dziś pracuje w Instytucie Pamięci Narodowej w Warszawie, ale 16 lat temu, jako młody mieszkaniec Poniatowej nie mógł się pogodzić z egzekucją ponad 14 tysięcy Żydów i na własną rękę zorganizował w rocznicę zbrodni 4 listopada 2004 roku. Upamiętnienie z udziałem Żydowskiego Instytutu Historycznego, ambasadora Izraela, sekretarza ambasady Austrii, aktorów Teatru Osterwy. Prawdę o oprawcach z Poniatowej znalazł w niemieckich archiwach i w niemieckich rodzinach.
W nagraniach wzięli udział:
Mieszkańcy Poniatowej: Jadwiga Chwil, Stefan Posyniak.
Dr Jurgen Henze z Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie.
David Peleg – ówczesny ambasador Izraela.
Gerhard Eisl – I sekretarz ambasady Austrii.
Michael Tregenza – autor anglojęzycznych opracowań na temat niemieckich obozów zagłady zlokalizowanych w Polsce, w szczególności na Lubelszczyźnie.
Archiwalia interpretowali aktorzy Teatru Osterwy.
Dziś o masowej egzekucji Żydów w 1943 roku informuje obelisk w miejscu, gdzie był Żydowski Obóz Pracy (na zdjęciach).
Fot. Sergiusz Hacia / nadesłane
Mariusz Kamiński „Garbowskie Skarby”
2020-12-07 18:24:04
W programie „Na własne uszy” przypomnimy reportaż Mariusza Kamińskiego pod tytułem „Garbowskie Skarby”. Kilka lat temu młodzież z istniejącego wówczas w Garbowie gimnazjum, we współpracy z nauczycielami, rodzicami, archeologami, władzami gminnymi, księżmi zaangażowała się w odnowienie starego cmentarza z połowy XIX wieku.
Te działania prowadzone były przede wszystkim dla zachowania dziedzictwa kulturowego i świadomości kulturowej lokalnej społeczności. Młodzi ludzie swoje odczucia opisali w lokalnej prasie, stworzyli akt adopcji cmentarza, który wisi w szkole na honorowym miejscu.
W drugiej części audycji przeniesiemy się do Nałęczowa, w którym na cmentarzu spoczywa wielu zasłużonych dla historii mieszkańców, którzy przybyli tu z Kresów Wschodnich.
Po 11.00 zaprasza Mariusz Kamiński.
Fot. nadesłane
W programie „Na własne uszy” przypomnimy reportaż Mariusza Kamińskiego pod tytułem „Garbowskie Skarby”. Kilka lat temu młodzież z istniejącego wówczas w Garbowie gimnazjum, we współpracy z nauczycielami, rodzicami, archeologami, władzami gminnymi, księżmi zaangażowała się w odnowienie starego cmentarza z połowy XIX wieku.
Te działania prowadzone były przede wszystkim dla zachowania dziedzictwa kulturowego i świadomości kulturowej lokalnej społeczności. Młodzi ludzie swoje odczucia opisali w lokalnej prasie, stworzyli akt adopcji cmentarza, który wisi w szkole na honorowym miejscu.
W drugiej części audycji przeniesiemy się do Nałęczowa, w którym na cmentarzu spoczywa wielu zasłużonych dla historii mieszkańców, którzy przybyli tu z Kresów Wschodnich.
Po 11.00 zaprasza Mariusz Kamiński.
Fot. nadesłane
Pokazujemy po 10 odcinków na stronie. Skocz do strony:
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384