Reportaż Radia Lublin
Usłyszeć na własne uszy to znaczy doświadczyć osobiście, poznać, poczuć i zrozumieć. Słuchamy więc świata z wielką uwagą i przygotowujemy dla Was opowieści, które dotykają spraw najistotniejszych: miłości, bólu, cierpienia, szczęścia…
Zagłębiamy się w meandry przeszłości i śledzimy bieżące wydarzenia, nigdy nie tracąc z oczu losu człowieka. Los człowieka znaczy bowiem więcej niż jakakolwiek decyzja polityczna, ideologia czy religia. Naszym zadaniem jako autorów, jest spotkanie z Innym i takie opowiedzenie jego historii, aby stała się uniwersalna i ważna dla każdego, kto jej wysłucha.
Kategorie:
Edukacja
Edukacja
Pokazujemy po 10 odcinków na stronie. Skocz do strony:
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990
Czesława Borowik „My z dworca Motycz”
2021-06-01 22:44:33
Mieszkańcy gminy Konopnica, m.in. 11-letni chłopiec, wójt i poseł nie mogli pogodzić się z niszczejącym ponad stuletnim zabytkowym budynkiem dworca kolejowego. Ich rolę podkreśla wojewódzki konserwator zabytków.
Była to jedna z nadwiślańskich stacji kolejowych, które odgrywały znaczącą rolę gospodarczą tuż przed odzyskaniem niepodległości. W czasie lubelskiego lipca 1980 r., kiedy stanęły pociągi, tu wysiadali pasażerowie. Kiedy w 1987 r. przyjechał do Lublina Jan Paweł II, tu wysiadali pielgrzymi. Dla kolejarzy-emerytów, którzy wykonywali swój zawód z pasją to miejsce sentymentalne związane ze służbą innym ludziom, ale również z odchodzącą epoką dziś już archaicznych rozwiązań w funkcjonowaniu komunikacji kolejowej.
Mieszkańcy gminy Konopnica, m.in. 11-letni chłopiec, wójt i poseł nie mogli pogodzić się z niszczejącym ponad stuletnim zabytkowym budynkiem dworca kolejowego. Ich rolę podkreśla wojewódzki konserwator zabytków.
Była to jedna z nadwiślańskich stacji kolejowych, które odgrywały znaczącą rolę gospodarczą tuż przed odzyskaniem niepodległości. W czasie lubelskiego lipca 1980 r., kiedy stanęły pociągi, tu wysiadali pasażerowie. Kiedy w 1987 r. przyjechał do Lublina Jan Paweł II, tu wysiadali pielgrzymi. Dla kolejarzy-emerytów, którzy wykonywali swój zawód z pasją to miejsce sentymentalne związane ze służbą innym ludziom, ale również z odchodzącą epoką dziś już archaicznych rozwiązań w funkcjonowaniu komunikacji kolejowej.
Monika Hemperek „Droga do Hollywood”
2021-06-01 22:41:40
Reportaż o młodej artystce z Lublina, która podbija Stany Zjednoczone. Katarzyna Kapri Dąbrowska jest laureatką prestiżowej nagrody Hollywood Music in Media Awards 2020 za tekst do utworu „Dolar Song”. Jak wygląda ścieżka kariery z Lublina do Hollywood?
Wśród nominowanych do nagrody byli tacy muzycy jak: Taylor Swift, Shawn Mendes, Sia. Jak lubelinianka znalazła się wśród takich sław?
Kapri to wokalistka, autorka tekstów i performerka. Gdy miała 4 lata oznajmiła rodzinie, że zostanie piosenkarką i przeprowadzi się z Lublina do Los Angeles. Bliscy wzięli to oczywiście za wyśmienity żart.
W czasach liceum grała koncerty solowe, występowała z zespołem coverowym. W rodzinnym Lublinie występowała wielokrotnie, między innymi w 2008 roku supportując rockowy zespół The Futureheads.
Oprócz muzyki kocha konie, ale wypadek uniemożliwił jej trenowanie jeździectwa. Obecnie mieszka w Hollywood w Kalifornii i pracuje z liczącymi się w branży producentami i artystami.
Fot. Ekaterina Gorbacheva/www.wearethesideeffect.com/home/archiwum
Reportaż o młodej artystce z Lublina, która podbija Stany Zjednoczone. Katarzyna Kapri Dąbrowska jest laureatką prestiżowej nagrody Hollywood Music in Media Awards 2020 za tekst do utworu „Dolar Song”. Jak wygląda ścieżka kariery z Lublina do Hollywood?
Wśród nominowanych do nagrody byli tacy muzycy jak: Taylor Swift, Shawn Mendes, Sia. Jak lubelinianka znalazła się wśród takich sław?
Kapri to wokalistka, autorka tekstów i performerka. Gdy miała 4 lata oznajmiła rodzinie, że zostanie piosenkarką i przeprowadzi się z Lublina do Los Angeles. Bliscy wzięli to oczywiście za wyśmienity żart.
W czasach liceum grała koncerty solowe, występowała z zespołem coverowym. W rodzinnym Lublinie występowała wielokrotnie, między innymi w 2008 roku supportując rockowy zespół The Futureheads.
Oprócz muzyki kocha konie, ale wypadek uniemożliwił jej trenowanie jeździectwa. Obecnie mieszka w Hollywood w Kalifornii i pracuje z liczącymi się w branży producentami i artystami.
Fot. Ekaterina Gorbacheva/www.wearethesideeffect.com/home/archiwum
Monika Malec "Złota rączka"
2021-06-01 10:18:53
Pasją Arka jest elektronika. Ale swoją pasję pchnął na nowe tory. Zaczął zbierać niesprawne urządzenia elektroniczne i naprawiać by pomagać potrzebującym. Wszystko przez facebookową grupę "Uwaga, śmieciarka jedzie - Lublin". Pomyślał, że skoro przyjmuje sprzęt za darmo, to po naprawie odda ten sprzęt - również za darmo. Przywrócone przez niego do życia laptopy czy telefony komórkowe oddaje chociażby po to, by dzieci miały sprzęt do nauki zdalnej. Więcej o Arku i tym co robi w reportażu Moniki Malec "Złota rączka".
Pasją Arka jest elektronika. Ale swoją pasję pchnął na nowe tory. Zaczął zbierać niesprawne urządzenia elektroniczne i naprawiać by pomagać potrzebującym. Wszystko przez facebookową grupę "Uwaga, śmieciarka jedzie - Lublin". Pomyślał, że skoro przyjmuje sprzęt za darmo, to po naprawie odda ten sprzęt - również za darmo. Przywrócone przez niego do życia laptopy czy telefony komórkowe oddaje chociażby po to, by dzieci miały sprzęt do nauki zdalnej. Więcej o Arku i tym co robi w reportażu Moniki Malec "Złota rączka".
Mariusz Kamiński "Życie biedaków"
2021-05-30 12:45:20
Bohaterka audycji, pani Stanisława Ługowska z Dęblina, która 29 maja skończyła 103 lata, opowiada o trudnym dzieciństwie przypadającym na w okres II RP, początku drugiej wojny spędzonym w wiosce w okolicach Białej Podlaskiej, ucieczce w czasie wywózki na roboty do Niemiec, działalności konspiracyjnej a także o małżeństwie z poważnie kontuzjowanym w kampanii wrześniowej 1939 roku, uzdolnionym muzycznie mężem. Kiedy zmarł, napisała pierwszy wiersz, który był poświęcony właśnie jego losom. Od tamtej pory napisała ich blisko 450. Wiersze poświęcone są historii, polityce czy temu, co dzieje się wokół. Szczególne miejsce zajmują te na temat wspólnego życia rodzinnego. Autor wraz z pasjonatem lokalnej historii Sławomirem Kłosem, odwiedzają panią Stanisławę miesiąc przed jej 103 urodzinami.
Bohaterka audycji, pani Stanisława Ługowska z Dęblina, która 29 maja skończyła 103 lata, opowiada o trudnym dzieciństwie przypadającym na w okres II RP, początku drugiej wojny spędzonym w wiosce w okolicach Białej Podlaskiej, ucieczce w czasie wywózki na roboty do Niemiec, działalności konspiracyjnej a także o małżeństwie z poważnie kontuzjowanym w kampanii wrześniowej 1939 roku, uzdolnionym muzycznie mężem. Kiedy zmarł, napisała pierwszy wiersz, który był poświęcony właśnie jego losom. Od tamtej pory napisała ich blisko 450. Wiersze poświęcone są historii, polityce czy temu, co dzieje się wokół. Szczególne miejsce zajmują te na temat wspólnego życia rodzinnego. Autor wraz z pasjonatem lokalnej historii Sławomirem Kłosem, odwiedzają panią Stanisławę miesiąc przed jej 103 urodzinami.
Monika Malec "Nocna wycieczka"
2021-05-19 10:29:17
Podróże to jej pasja, którą podsycały wyprawy z rodzicami, a potem te autostopem na Bliski Wschód. Bez tego Ela Skoczylas nie byłaby tym kim jest dzisiaj. Jak na księgarza (dziś powiemy raczej księgarkę) z wykształcenia przystało prowadziła punkt z książkami, a potem pracowała w Bibliotece Miejskiej. Ale coraz silniej czuła, że szczęścia musi szukać gdzie indziej. Więcej o jej przewodnickich i turystycznych pasjach w reportażu Moniki Malec "Nocna wycieczka".
fot. Paweł Wójcik
Podróże to jej pasja, którą podsycały wyprawy z rodzicami, a potem te autostopem na Bliski Wschód. Bez tego Ela Skoczylas nie byłaby tym kim jest dzisiaj. Jak na księgarza (dziś powiemy raczej księgarkę) z wykształcenia przystało prowadziła punkt z książkami, a potem pracowała w Bibliotece Miejskiej. Ale coraz silniej czuła, że szczęścia musi szukać gdzie indziej. Więcej o jej przewodnickich i turystycznych pasjach w reportażu Moniki Malec "Nocna wycieczka".
fot. Paweł Wójcik
Mariusz Kamiński "Zbrodnia i hołd"
2021-05-16 11:48:51
79 lat temu, w maju 1942 roku, wieś Kornelówka pod Zamościem 2 razy w ciągu kilku dni została spacyfikowana przez Niemców za rzekomą pomoc partyzantom sowieckim. Zginęło 22 osoby. W latach 50. a więc w szczytowym okresie walki komunistów z Kościołem, kiedy jeszcze żył Stalin, w hołdzie pomordowanym mieszkańcy postanowili wybudować kaplicę. Budowa odbywała się głównie nocami, a organizatorzy przedsięwzięcia byli zatrzymywani bądź karani wysokimi grzywnami, przez lokalne władze, MO i UB.
79 lat temu, w maju 1942 roku, wieś Kornelówka pod Zamościem 2 razy w ciągu kilku dni została spacyfikowana przez Niemców za rzekomą pomoc partyzantom sowieckim. Zginęło 22 osoby. W latach 50. a więc w szczytowym okresie walki komunistów z Kościołem, kiedy jeszcze żył Stalin, w hołdzie pomordowanym mieszkańcy postanowili wybudować kaplicę. Budowa odbywała się głównie nocami, a organizatorzy przedsięwzięcia byli zatrzymywani bądź karani wysokimi grzywnami, przez lokalne władze, MO i UB.
Mariusz Kamiński "Wojna w mojej pamięci"
2021-05-09 12:43:22
Autor reportażu, wraz ze Sławomirem Kłosem, regionalistą z Borowej pod Dęblinem, odwiedzają panią Czesławę Mikusek (lat 92), która do zawarcia małżeństwa w 1948 roku mieszkała w miejscowość Bobrowniki nad rzeką Wieprz. Pani Czesława była świadkiem tego, co działo w okolicy w czasie okupacji. Palenia miejscowości i mordu jej mieszkańców (w tym Żydów), wybuchu po wysadzeniu przez BCh pociągu pod Gołębiem. W Bobrownikach bywali nie tylko Niemcy, partyzanci, ale również bandy rabunkowe. Kiedy dorastała miała kilku chłopaków, jak to się wówczas mówiło - sympatii. Zwłaszcza dramatyczne były losy jednego z nich, który zginął w kwietniu 1945 roku forsując Odrę w czasie tzw. operacji berlińskiej. Pozostał po nim tylko, prawdopodobnie zaręczynowy pierścionek, który miał być niespodzianką dla pani Czesławy i po wielu latach, w niezwykłych okolicznościach, ponownie trafił w jej ręce.
Autor reportażu, wraz ze Sławomirem Kłosem, regionalistą z Borowej pod Dęblinem, odwiedzają panią Czesławę Mikusek (lat 92), która do zawarcia małżeństwa w 1948 roku mieszkała w miejscowość Bobrowniki nad rzeką Wieprz. Pani Czesława była świadkiem tego, co działo w okolicy w czasie okupacji. Palenia miejscowości i mordu jej mieszkańców (w tym Żydów), wybuchu po wysadzeniu przez BCh pociągu pod Gołębiem. W Bobrownikach bywali nie tylko Niemcy, partyzanci, ale również bandy rabunkowe. Kiedy dorastała miała kilku chłopaków, jak to się wówczas mówiło - sympatii. Zwłaszcza dramatyczne były losy jednego z nich, który zginął w kwietniu 1945 roku forsując Odrę w czasie tzw. operacji berlińskiej. Pozostał po nim tylko, prawdopodobnie zaręczynowy pierścionek, który miał być niespodzianką dla pani Czesławy i po wielu latach, w niezwykłych okolicznościach, ponownie trafił w jej ręce.
Mariusz Kamiński "Inscenizacja"
2021-05-02 12:45:22
75 lat temu, 2 maja 1946 roku władze komunistyczne i oddziały Urzędu Bezpieczeństwa spaliły Wąwolnicę, której mieszkańcy udzielali pomocy podziemiu niepodległościowemu. Dopiero pięć lat temu należycie upamiętniono to dramatyczne wydarzenie. Potomkowie pogorzelców i osoby postronne, niezwiązane z dramatem sprzed lat, wzięły udział w niezwykłej inscenizacji. Zostały zbudowane domy, zebrano ubiory z epoki, zaangażowano grupy rekonstrukcyjne, powstał scenariusz, nagrano specjalne scenki w formie audio. Niestety nie wszyscy mieszkańcy docenili wysiłek sąsiadów.
75 lat temu, 2 maja 1946 roku władze komunistyczne i oddziały Urzędu Bezpieczeństwa spaliły Wąwolnicę, której mieszkańcy udzielali pomocy podziemiu niepodległościowemu. Dopiero pięć lat temu należycie upamiętniono to dramatyczne wydarzenie. Potomkowie pogorzelców i osoby postronne, niezwiązane z dramatem sprzed lat, wzięły udział w niezwykłej inscenizacji. Zostały zbudowane domy, zebrano ubiory z epoki, zaangażowano grupy rekonstrukcyjne, powstał scenariusz, nagrano specjalne scenki w formie audio. Niestety nie wszyscy mieszkańcy docenili wysiłek sąsiadów.
agnieszka czyzewska jacquemet "szpilki i gumowce"
2021-04-30 11:48:38
A gdyby tak w ramach pomysłu na radykalną zmianę w życiu zamiast jechać aż w Bieszczady zatrzymać sie już pod Chełmem i tam założyć stadninę w sadzie? Małgorzata Sabarańska - Figas w rytmie tanga zamieniła szpilki i karierę w korporacji na gumowce i siodło. Co z tego wynikło warto posłuchać
A gdyby tak w ramach pomysłu na radykalną zmianę w życiu zamiast jechać aż w Bieszczady zatrzymać sie już pod Chełmem i tam założyć stadninę w sadzie? Małgorzata Sabarańska - Figas w rytmie tanga zamieniła szpilki i karierę w korporacji na gumowce i siodło. Co z tego wynikło warto posłuchać
Monika Malec "Zadumania z dalekiej północy"
2021-04-28 13:36:16
Zbigniew Jóźwik to przyrodnik, podróżnik, artysta grafik, wiceprezes Lubelskiego Towarzystwa Miłośników Książki, kawaler Orderu Białego Kruka ze Słonecznikiem i pieczętarz Kapituły tego Orderu. Jest inicjatorem Biennale Współczesnego Ekslibrisu Lubelskiego. Za ekslibris był wielokrotnie nagradzany. Grafiką zajmuje się od lat 60. ubiegłego wieku. Jego dorobek artystyczny jest ogromny. Wpływ na jego twórczość miały wyprawy naukowe na Spitsbergen. Więcej o jego twórczości w reportażu Moniki Malec "Zadumania z dalekiej północy".
Autorka wykorzystała w audycji fragmenty archiwalnych audycji Radia Lublin: "Mały znak - duża rzecz" Witolda Miszczaka z 1982 roku, "Nasi na Spitsbergenie" Krystyny Kotowicz z 1988 roku, "Graficzny znak wyobraźni" Grzegorza Brajerskiego z 1978 roku.
Zbigniew Jóźwik to przyrodnik, podróżnik, artysta grafik, wiceprezes Lubelskiego Towarzystwa Miłośników Książki, kawaler Orderu Białego Kruka ze Słonecznikiem i pieczętarz Kapituły tego Orderu. Jest inicjatorem Biennale Współczesnego Ekslibrisu Lubelskiego. Za ekslibris był wielokrotnie nagradzany. Grafiką zajmuje się od lat 60. ubiegłego wieku. Jego dorobek artystyczny jest ogromny. Wpływ na jego twórczość miały wyprawy naukowe na Spitsbergen. Więcej o jego twórczości w reportażu Moniki Malec "Zadumania z dalekiej północy".
Autorka wykorzystała w audycji fragmenty archiwalnych audycji Radia Lublin: "Mały znak - duża rzecz" Witolda Miszczaka z 1982 roku, "Nasi na Spitsbergenie" Krystyny Kotowicz z 1988 roku, "Graficzny znak wyobraźni" Grzegorza Brajerskiego z 1978 roku.
Pokazujemy po 10 odcinków na stronie. Skocz do strony:
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990