EduKOSMOS
W naszych podcastach rozmawiamy o tym, jak można pomagać rozwijać dzieci, pomimo tego, że powszechny system edukacji nie ułatwia tego zadania. Naszymi rozmówcami są ciekawi ludzie, którzy z edukacją wiążą swoje prywatne i zawodowe losy. Przekazujemy informacje, które pomogą Ci odnaleźć się w systemie, który podlega permanentnym zmianom, tak aby nie zwariować, a jednocześnie pomóc swojemu dziecku.
Jeśli jesteś nauczycielem, to chcielibyśmy, abyś znalazł/a tutaj miejsce do inspiracji, pomocy w rozwiązywaniu codziennych problemów, gdzie usłyszysz o podobnych sobie nauczycielach, którzy chcą robić jak najlepiej to, co potrafią, czyli wspierać w nauce i pomagać w wychowywaniu swoich podopiecznych.
W podcaście muzyka na podstawie licencji Artlist.io
Ty Simon, The Horizon by The Odyssey
ONDU#148: Szkoła inna niż wszystkie - Izabela Maciejewska
2022-11-09 00:00:03
Coraz łatwiej jest nam wyobrazić sobie, że szkoła może istnieć bez budynku, sal, korytarzy czy szatni. Tak, to rozwój technologii w dużej mierze na to pozwala. Czas pandemii też to potwierdził. Ale od wielu lat, zanim jeszcze usłyszeliśmy o czymś takim jak „szkoła w chmurze”, działają szkoły inne niż wszystkie. Szkoły, w których zupełnie odwrócone są kierunki przemieszczania się uczestników procesu edukacyjnego. Zazwyczaj to uczniowie kierują się do miejsc, gdzie nauczyciele nauczają czy wspierają dzieci w uczeniu się. Rozmawialiśmy o szkołach, które przychodzą do uczniów, a doprecyzowując, to nauczyciele kierują się tam gdzie czekają na nich uczniowie. Naszą rozmówczynią była Izabela Maciejewska, dyrektorka Zespołu Szkół Nr 33, która w taki sposób o sobie pisze: „Od wielu lat pracuję jako nauczyciel pozalekcyjnych zajęć wychowawczych z dziećmi i młodzieżą, którzy są dotknięci różnymi chorobami przewlekłymi. Wykorzystuję różne aktywizujące metody pracy, a także odmiany papieroplastyki w codziennej pracy wychowawczo - terapeutycznej na oddziałach szpitalnych. Od 15 lat kieruję Zespołem Szkół nr 33 Specjalnych dla Dzieci i Młodzieży Przewlekle Chorej w Bydgoszczy - w środowisku nazywanej szkołą szpitalną. Z całym zespołem nauczycieli dbam o umożliwienie chorym dzieciom kontynuacji nauki w warunkach szpitalnych, przy jednoczesnej trosce o odreagowanie stresu i napięć związanych z hospitalizacją, wzmacnianie wiary we własne możliwości oraz rozwijanie dziecięcych zainteresowań i uzdolnień. Prywatnie - żona, mama dwóch dorosłych synów, miłośniczka poezji śpiewanej i górskich krajobrazów. Wyznaję zasadę, że nie zmienimy całego świata, ale możemy zmienić świat pojedynczych ludzi, uczynić go radośniejszym i bardziej przyjaznym. Możemy pomóc upadającym na duchu, przeżywającym trudne chwile, tym którym zawalił się świat przez chorobę i cierpienie. Uśmiech na ustach i w oczach oraz otwarcie na drugiego człowieka pozwala skruszyć wiele murów i uczynić świat danej osoby choć o odrobinę lepszym.
Coraz łatwiej jest nam wyobrazić sobie, że szkoła może istnieć bez budynku, sal, korytarzy czy szatni. Tak, to rozwój technologii w dużej mierze na to pozwala. Czas pandemii też to potwierdził. Ale od wielu lat, zanim jeszcze usłyszeliśmy o czymś takim jak „szkoła w chmurze”, działają szkoły inne niż wszystkie. Szkoły, w których zupełnie odwrócone są kierunki przemieszczania się uczestników procesu edukacyjnego. Zazwyczaj to uczniowie kierują się do miejsc, gdzie nauczyciele nauczają czy wspierają dzieci w uczeniu się. Rozmawialiśmy o szkołach, które przychodzą do uczniów, a doprecyzowując, to nauczyciele kierują się tam gdzie czekają na nich uczniowie.
Naszą rozmówczynią była Izabela Maciejewska, dyrektorka Zespołu Szkół Nr 33, która w taki sposób o sobie pisze:
„Od wielu lat pracuję jako nauczyciel pozalekcyjnych zajęć wychowawczych z dziećmi i młodzieżą, którzy są dotknięci różnymi chorobami przewlekłymi. Wykorzystuję różne aktywizujące metody pracy, a także odmiany papieroplastyki w codziennej pracy wychowawczo - terapeutycznej na oddziałach szpitalnych.
Od 15 lat kieruję Zespołem Szkół nr 33 Specjalnych dla Dzieci i Młodzieży Przewlekle Chorej w Bydgoszczy - w środowisku nazywanej szkołą szpitalną. Z całym zespołem nauczycieli dbam o umożliwienie chorym dzieciom kontynuacji nauki w warunkach szpitalnych, przy jednoczesnej trosce o odreagowanie stresu i napięć związanych z hospitalizacją, wzmacnianie wiary we własne możliwości oraz rozwijanie dziecięcych zainteresowań i uzdolnień.
Prywatnie - żona, mama dwóch dorosłych synów, miłośniczka poezji śpiewanej i górskich krajobrazów.
Wyznaję zasadę, że nie zmienimy całego świata, ale możemy zmienić świat pojedynczych ludzi, uczynić go radośniejszym i bardziej przyjaznym. Możemy pomóc upadającym na duchu, przeżywającym trudne chwile, tym którym zawalił się świat przez chorobę i cierpienie. Uśmiech na ustach i w oczach oraz otwarcie na drugiego człowieka pozwala skruszyć wiele murów i uczynić świat danej osoby choć o odrobinę lepszym.
Naszą rozmówczynią była Izabela Maciejewska, dyrektorka Zespołu Szkół Nr 33, która w taki sposób o sobie pisze:
„Od wielu lat pracuję jako nauczyciel pozalekcyjnych zajęć wychowawczych z dziećmi i młodzieżą, którzy są dotknięci różnymi chorobami przewlekłymi. Wykorzystuję różne aktywizujące metody pracy, a także odmiany papieroplastyki w codziennej pracy wychowawczo - terapeutycznej na oddziałach szpitalnych.
Od 15 lat kieruję Zespołem Szkół nr 33 Specjalnych dla Dzieci i Młodzieży Przewlekle Chorej w Bydgoszczy - w środowisku nazywanej szkołą szpitalną. Z całym zespołem nauczycieli dbam o umożliwienie chorym dzieciom kontynuacji nauki w warunkach szpitalnych, przy jednoczesnej trosce o odreagowanie stresu i napięć związanych z hospitalizacją, wzmacnianie wiary we własne możliwości oraz rozwijanie dziecięcych zainteresowań i uzdolnień.
Prywatnie - żona, mama dwóch dorosłych synów, miłośniczka poezji śpiewanej i górskich krajobrazów.
Wyznaję zasadę, że nie zmienimy całego świata, ale możemy zmienić świat pojedynczych ludzi, uczynić go radośniejszym i bardziej przyjaznym. Możemy pomóc upadającym na duchu, przeżywającym trudne chwile, tym którym zawalił się świat przez chorobę i cierpienie. Uśmiech na ustach i w oczach oraz otwarcie na drugiego człowieka pozwala skruszyć wiele murów i uczynić świat danej osoby choć o odrobinę lepszym.
ONDU#147: Nauczyciel w drodze - Teresa Ulanowska
2022-11-02 00:00:02
Zapewne znacie Państwo, bardzo liczną społeczność szkół, nazywanych „budzącymi”. Możecie też spotkać się z określeniem „szkoła w drodze”. A kim w takim razie jest „Nauczyciel w drodze”? Czy uda nam się scharakteryzować ten „gatunek” współczesnego nauczyciela? Czy spotyka się może ze zdziwieniem , że w obecnej sytuacji ekonomicznej tej grupy zawodowej, ma jeszcze ochotę na jakiekolwiek działania? A może w jego stronę kierowane są wyrazy podziwu dla poczynań, które zmieniają obraz edukacji w Polsce? Wreszcie jakie ma motywacje i jakie stawia sobie cele, aby wspierały go w drodze do zbudowania swojego mistrzostwa? W tę ostatnią październikową niedzielę spotkamy się z nauczycielką, której postawa, osiągnięcia i droga zawodowa może zaskakiwać jak i być wzorem godnym naśladowania. I na 100% jest inspiracją dla tych, którzy „jeszcze w zielone grają”. Teresa Ulanowska, trenerka pozytywnej dyscypliny, tak pisze o sobie na blogu kierunekrelacja.pl: Jestem absolwentką socjologii, kulturoznawstwa, pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej oraz oligofrenopedagogiki. Od ponad 10 lat jestem też instruktorką ZHP, obecnie prowadzę gromadę zuchową i zajmuję się kształceniem kadry. Swoją pasję do pracy z ludźmi realizuję poprzez prowadzenie treningu umiejętności społecznych, zajęć terapeutycznych, terapii ręki czy warsztatów Pozytywnej Dyscypliny. Znajduję ogromną przyjemność w przygotowywaniu publikacji. Moje artykuły znajdziecie na przykład w kwartalniku „Trening Umiejętności Społecznych” czy w Akademii Rozwoju i Edukacji Majki Jeżowskiej. Bliskie są mi takie podejścia jak Porozumienie Bez Przemocy, Self- Reg czy Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniach. Uwielbiam czytać książki. Moją pasją jest malarstwo i długie spacery. Prywatnie jestem mamą dwóch cudownych chłopców.
Zapewne znacie Państwo, bardzo liczną społeczność szkół, nazywanych „budzącymi”. Możecie też spotkać się z określeniem „szkoła w drodze”. A kim w takim razie jest „Nauczyciel w drodze”?
Czy uda nam się scharakteryzować ten „gatunek” współczesnego nauczyciela? Czy spotyka się może ze zdziwieniem , że w obecnej sytuacji ekonomicznej tej grupy zawodowej, ma jeszcze ochotę na jakiekolwiek działania? A może w jego stronę kierowane są wyrazy podziwu dla poczynań, które zmieniają obraz edukacji w Polsce?
Wreszcie jakie ma motywacje i jakie stawia sobie cele, aby wspierały go w drodze do zbudowania swojego mistrzostwa?
W tę ostatnią październikową niedzielę spotkamy się z nauczycielką, której postawa, osiągnięcia i droga zawodowa może zaskakiwać jak i być wzorem godnym naśladowania. I na 100% jest inspiracją dla tych, którzy „jeszcze w zielone grają”.
Teresa Ulanowska, trenerka pozytywnej dyscypliny, tak pisze o sobie na blogu kierunekrelacja.pl:
Jestem absolwentką socjologii, kulturoznawstwa, pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej oraz oligofrenopedagogiki. Od ponad 10 lat jestem też instruktorką ZHP, obecnie prowadzę gromadę zuchową i zajmuję się kształceniem kadry. Swoją pasję do pracy z ludźmi realizuję poprzez prowadzenie treningu umiejętności społecznych, zajęć terapeutycznych, terapii ręki czy warsztatów Pozytywnej Dyscypliny. Znajduję ogromną przyjemność w przygotowywaniu publikacji. Moje artykuły znajdziecie na przykład w kwartalniku „Trening Umiejętności Społecznych” czy w Akademii Rozwoju i Edukacji Majki Jeżowskiej. Bliskie są mi takie podejścia jak Porozumienie Bez Przemocy, Self- Reg czy Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniach. Uwielbiam czytać książki. Moją pasją jest malarstwo i długie spacery. Prywatnie jestem mamą dwóch cudownych chłopców.
Czy uda nam się scharakteryzować ten „gatunek” współczesnego nauczyciela? Czy spotyka się może ze zdziwieniem , że w obecnej sytuacji ekonomicznej tej grupy zawodowej, ma jeszcze ochotę na jakiekolwiek działania? A może w jego stronę kierowane są wyrazy podziwu dla poczynań, które zmieniają obraz edukacji w Polsce?
Wreszcie jakie ma motywacje i jakie stawia sobie cele, aby wspierały go w drodze do zbudowania swojego mistrzostwa?
W tę ostatnią październikową niedzielę spotkamy się z nauczycielką, której postawa, osiągnięcia i droga zawodowa może zaskakiwać jak i być wzorem godnym naśladowania. I na 100% jest inspiracją dla tych, którzy „jeszcze w zielone grają”.
Teresa Ulanowska, trenerka pozytywnej dyscypliny, tak pisze o sobie na blogu kierunekrelacja.pl:
Jestem absolwentką socjologii, kulturoznawstwa, pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej oraz oligofrenopedagogiki. Od ponad 10 lat jestem też instruktorką ZHP, obecnie prowadzę gromadę zuchową i zajmuję się kształceniem kadry. Swoją pasję do pracy z ludźmi realizuję poprzez prowadzenie treningu umiejętności społecznych, zajęć terapeutycznych, terapii ręki czy warsztatów Pozytywnej Dyscypliny. Znajduję ogromną przyjemność w przygotowywaniu publikacji. Moje artykuły znajdziecie na przykład w kwartalniku „Trening Umiejętności Społecznych” czy w Akademii Rozwoju i Edukacji Majki Jeżowskiej. Bliskie są mi takie podejścia jak Porozumienie Bez Przemocy, Self- Reg czy Terapia Skoncentrowana na Rozwiązaniach. Uwielbiam czytać książki. Moją pasją jest malarstwo i długie spacery. Prywatnie jestem mamą dwóch cudownych chłopców.
ONDU#146: Terapia na cztery łapy - Daria Jaworska
2022-10-26 00:00:02
Od milionów lat żyjemy wśród zwierząt. Cywilizując się, od zawsze czuliśmy potrzebę bliskości ze zwierzętami do tego stopnia, że stały się domownikami, czy wręcz przyjaciółmi. Ludzie mający zwierzęta łatwiej się komunikują, są spokojniejsi i szczęśliwsi. Nie wiadomo czy tacy są, bo mają swoich ulubieńców w pobliżu, czy też odwrotnie. Może jest tak, że będąc szczęśliwymi czują potrzebę dzielenie się swoją przestrzenią ze zwierzętami. Może na te pytania odpowie nasza rozmówczyni? Czeka nas rozmowa o terapii z udziałem zwierząt, ale jak wiecie z naszych wcześniejszych rozmów, kierunki w jakich pójdzie ten wywiad mogą i dla nas być zaskakujące. Daria Jaworska – psycholog, dogoterapeuta, zoopsycholog, terapeuta środowiskowy dzieci i młodzieży, specjalista w zakresie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka. Od wielu lat pracuje z Dziećmi i ich Rodzicami, wspierając w pokonywaniu trudności. Zajmuje się diagnozą i terapią zaburzeń rozwojowych, pracuje również z dziećmi z problemami emocjonalnymi. Nie obce są jej najróżniejsze dziecięce emocje, o których chętnie opowiada oraz pisze. Wielokrotnie zapraszana jest jako ekspert do programów radiowych i telewizyjnych. Autorka licznych artykułów z zakresu psychologii. Pasjonuje się terapią z udziałem zwierząt oraz ich wpływem na emocje człowieka, w tym obszarze nieustająco poszerza swoją wiedzę i umiejętności. Promuje świadomą adopcję czworonogów. Jest też autorką książki „Bezik wielki pies. Witaj w domu!” oraz „Bezik wielki pies. Boję się tego psa!”. A prywatnie celebruje czas spędzony z rodziną, dwoma wielkimi psami i dwoma kotami. Kocha ciszę, spokój i naturę.
Od milionów lat żyjemy wśród zwierząt. Cywilizując się, od zawsze czuliśmy potrzebę bliskości ze zwierzętami do tego stopnia, że stały się domownikami, czy wręcz przyjaciółmi. Ludzie mający zwierzęta łatwiej się komunikują, są spokojniejsi i szczęśliwsi. Nie wiadomo czy tacy są, bo mają swoich ulubieńców w pobliżu, czy też odwrotnie. Może jest tak, że będąc szczęśliwymi czują potrzebę dzielenie się swoją przestrzenią ze zwierzętami.
Może na te pytania odpowie nasza rozmówczyni? Czeka nas rozmowa o terapii z udziałem zwierząt, ale jak wiecie z naszych wcześniejszych rozmów, kierunki w jakich pójdzie ten wywiad mogą i dla nas być zaskakujące.
Daria Jaworska – psycholog, dogoterapeuta, zoopsycholog, terapeuta środowiskowy dzieci i młodzieży, specjalista w zakresie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka. Od wielu lat pracuje z Dziećmi i ich Rodzicami, wspierając w pokonywaniu trudności. Zajmuje się diagnozą i terapią zaburzeń rozwojowych, pracuje również z dziećmi z problemami emocjonalnymi. Nie obce są jej najróżniejsze dziecięce emocje, o
których chętnie opowiada oraz pisze. Wielokrotnie zapraszana jest jako ekspert do programów radiowych i telewizyjnych. Autorka licznych artykułów z zakresu psychologii. Pasjonuje się terapią z udziałem zwierząt oraz ich wpływem na emocje człowieka, w tym obszarze nieustająco poszerza swoją wiedzę i umiejętności. Promuje świadomą adopcję czworonogów.
Jest też autorką książki „Bezik wielki pies. Witaj w domu!” oraz „Bezik wielki pies. Boję się tego psa!”. A prywatnie celebruje czas spędzony z rodziną, dwoma wielkimi psami i dwoma kotami. Kocha ciszę, spokój i naturę.
Może na te pytania odpowie nasza rozmówczyni? Czeka nas rozmowa o terapii z udziałem zwierząt, ale jak wiecie z naszych wcześniejszych rozmów, kierunki w jakich pójdzie ten wywiad mogą i dla nas być zaskakujące.
Daria Jaworska – psycholog, dogoterapeuta, zoopsycholog, terapeuta środowiskowy dzieci i młodzieży, specjalista w zakresie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka. Od wielu lat pracuje z Dziećmi i ich Rodzicami, wspierając w pokonywaniu trudności. Zajmuje się diagnozą i terapią zaburzeń rozwojowych, pracuje również z dziećmi z problemami emocjonalnymi. Nie obce są jej najróżniejsze dziecięce emocje, o
których chętnie opowiada oraz pisze. Wielokrotnie zapraszana jest jako ekspert do programów radiowych i telewizyjnych. Autorka licznych artykułów z zakresu psychologii. Pasjonuje się terapią z udziałem zwierząt oraz ich wpływem na emocje człowieka, w tym obszarze nieustająco poszerza swoją wiedzę i umiejętności. Promuje świadomą adopcję czworonogów.
Jest też autorką książki „Bezik wielki pies. Witaj w domu!” oraz „Bezik wielki pies. Boję się tego psa!”. A prywatnie celebruje czas spędzony z rodziną, dwoma wielkimi psami i dwoma kotami. Kocha ciszę, spokój i naturę.
ONDU#145: Edukacja jest najważniejsza - Anna Konarzewska
2022-10-19 10:12:56
Anna Konarzewska to nauczycielka języka polskiego w XIV Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku., autorka bloga "Być nauczycielem", która w czasie lekcji i po lekcjach uczy młodzież nie tylko języka polskiego. Uwielbia swoją pracę i młodzież. Pasjonuje się sztuką malarską, filmem oraz teatrem. Na jej blogu https://bycnauczycielem.blogspot.com znajdziesz pomysły na lekcje języka polskiego i godzinę wychowawczą. Pokazuje tam jak pracuję z młodzieżą "teatralnie zakręconą". Jest także liderką Kreatywnej Pedagogiki, w ramach której prowadzi warsztaty dla zainteresowanych nauczycieli. Jest też autorką chętnie kupowanej książki "Być (nie)zwykłym wychowawcą”, a niedawno wydała drugą książkę (Nie)zwykłe spotkania - wokół godzin wychowawczych. Rozmawialiśmy o odwadze i odpowiedzialności, czyli m.in. o tym, w jaki sposób nauczyciel staje się wzorem godnym naśladowania.
Anna Konarzewska to nauczycielka języka polskiego w XIV Liceum Ogólnokształcącym w Gdańsku., autorka bloga "Być nauczycielem", która w czasie lekcji i po lekcjach uczy młodzież nie tylko języka polskiego. Uwielbia swoją pracę i młodzież. Pasjonuje się sztuką malarską, filmem oraz teatrem. Na jej blogu https://bycnauczycielem.blogspot.com znajdziesz pomysły na lekcje języka polskiego i godzinę wychowawczą. Pokazuje tam jak pracuję z młodzieżą "teatralnie zakręconą".
Jest także liderką Kreatywnej Pedagogiki, w ramach której prowadzi warsztaty dla zainteresowanych nauczycieli. Jest też autorką chętnie kupowanej książki "Być (nie)zwykłym wychowawcą”, a niedawno wydała drugą książkę (Nie)zwykłe spotkania - wokół godzin wychowawczych.
Rozmawialiśmy o odwadze i odpowiedzialności, czyli m.in. o tym, w jaki sposób nauczyciel staje się wzorem godnym naśladowania.
Jest także liderką Kreatywnej Pedagogiki, w ramach której prowadzi warsztaty dla zainteresowanych nauczycieli. Jest też autorką chętnie kupowanej książki "Być (nie)zwykłym wychowawcą”, a niedawno wydała drugą książkę (Nie)zwykłe spotkania - wokół godzin wychowawczych.
Rozmawialiśmy o odwadze i odpowiedzialności, czyli m.in. o tym, w jaki sposób nauczyciel staje się wzorem godnym naśladowania.
ONDU#144: Tylko mnie kochaj? - rozmowa o adopcji z psycholożką Magdaleną Lesiak
2022-10-12 00:00:01
Zapraszamy do rozmowy ze specjalistką od bardzo trudnego tematu, jakim jest radzenie sobie w rodzicielstwie z dzieckiem adoptowanym. Wydaje się, że to podobne wyzwania, jakie mają rodzice naturalni. Ci co są w tym na 100% wiedzą, że niespodzianek, a czasem wręcz pułapek na takich rodziców czeka wiele. Zastanawiasz się czy to temat, który może cie zainteresować? Jesteś nauczycielem? Potrafisz odróżnisz zaburzenie zachowań od zaburzeń więzi? Nie wiesz jak sobie z tym poradzić? W takim razie to jest spotkanie dla ciebie. Naszego gościa zaprezentujemy w zapowiedzi za tydzień. Naszą rozmówczynią jest psycholożka i od kilku lat dyrektorka łódzkiego ośrodka adopcyjnego. MAGDALENA LESIAK Jest psychologiem, terapeutą NEST i trenerem TBRI© oraz facylitatorem EmotionAid©. Od 25 lat jest związana z adopcją i pieczą zastępczą. Pracuje w ośrodku adopcyjnym jako psycholog, a od 2014 również jako dyrektor. Ma doświadczenie w pracy w domu dziecka dla małych dzieci, jako superwizor w placówce opiekuńczo-wychowawczej typu terapeutycznego. Przez 5 lat prowadziła zajęcia z zakresu pieczy zastępczej w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Łódzkiego. Jest trenerem kilku programów przygotowujących kandydatów do przysposobienia i pełnienia funkcji rodziny zastępczej (PRIDE, Rodzina), jest współautorką programu „Adopcja. Czas serca.” i redaktorką książki pod tym samym tytułem. Szczególnie ważna jest dla niej praca z matkami i rodzinami, które rozważają decyzję o oddaniu dziecka do adopcji, a także w poradnictwo postadopcyjne, wsparcie rodzin adopcyjnych, które borykają się z różnymi problemami oraz poradnictwo wsparcie i terapia dla dorosłych adoptowanych. Jako wolontariusz, pełni funkcję opiekuna prawnego dla dzieci powierzanych do adopcji. Odpowiada za całodobowy ADOPCYJNY TELEFON ZAUFANIA. Od wielu lat zaangażowana jest wolontarystycznie w działalność Fundacji Służby Rodzinie „Nadzieja”, aktualnie wchodząc w skład Zarządu Fundacji. Jest przedstawicielem Fundacji w Koalicji na Rzecz Rodzinnej Opieki Zastępczej, gdzie włącza się w jej działania na rzecz rodzicielstwa zastępczego. Od wielu lat jest również zaangażowana w działalność Stowarzyszenia Katolickich Ośrodków Adopcyjnych w Polsce pełniąc funkcję prezeski.
Zapraszamy do rozmowy ze specjalistką od bardzo trudnego tematu, jakim jest radzenie sobie w rodzicielstwie z dzieckiem adoptowanym. Wydaje się, że to podobne wyzwania, jakie mają rodzice naturalni. Ci co są w tym na 100% wiedzą, że niespodzianek, a czasem wręcz pułapek na takich rodziców czeka wiele.
Zastanawiasz się czy to temat, który może cie zainteresować? Jesteś nauczycielem? Potrafisz odróżnisz zaburzenie zachowań od zaburzeń więzi? Nie wiesz jak sobie z tym poradzić? W takim razie to jest spotkanie dla ciebie. Naszego gościa zaprezentujemy w zapowiedzi za tydzień. Naszą rozmówczynią jest psycholożka i od kilku lat dyrektorka łódzkiego ośrodka adopcyjnego.
MAGDALENA LESIAK
Jest psychologiem, terapeutą NEST i trenerem TBRI© oraz facylitatorem EmotionAid©.
Od 25 lat jest związana z adopcją i pieczą zastępczą. Pracuje w ośrodku adopcyjnym jako psycholog, a od 2014 również jako dyrektor. Ma doświadczenie w pracy w domu dziecka dla małych dzieci, jako superwizor w placówce opiekuńczo-wychowawczej typu terapeutycznego. Przez 5 lat prowadziła zajęcia z zakresu pieczy zastępczej w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Łódzkiego. Jest trenerem kilku programów przygotowujących kandydatów do przysposobienia i pełnienia funkcji rodziny zastępczej (PRIDE, Rodzina), jest współautorką programu „Adopcja. Czas serca.” i redaktorką książki pod tym samym tytułem.
Szczególnie ważna jest dla niej praca z matkami i rodzinami, które rozważają decyzję o oddaniu dziecka do adopcji, a także w poradnictwo postadopcyjne, wsparcie rodzin adopcyjnych, które borykają się z różnymi problemami oraz poradnictwo wsparcie i terapia dla dorosłych adoptowanych. Jako wolontariusz, pełni funkcję opiekuna prawnego dla dzieci powierzanych do adopcji. Odpowiada za całodobowy ADOPCYJNY TELEFON ZAUFANIA.
Od wielu lat zaangażowana jest wolontarystycznie w działalność Fundacji Służby Rodzinie „Nadzieja”, aktualnie wchodząc w skład Zarządu Fundacji. Jest przedstawicielem Fundacji w Koalicji na Rzecz Rodzinnej Opieki Zastępczej, gdzie włącza się w jej działania na rzecz rodzicielstwa zastępczego. Od wielu lat jest również zaangażowana w działalność Stowarzyszenia Katolickich Ośrodków Adopcyjnych w Polsce pełniąc funkcję prezeski.
Zastanawiasz się czy to temat, który może cie zainteresować? Jesteś nauczycielem? Potrafisz odróżnisz zaburzenie zachowań od zaburzeń więzi? Nie wiesz jak sobie z tym poradzić? W takim razie to jest spotkanie dla ciebie. Naszego gościa zaprezentujemy w zapowiedzi za tydzień. Naszą rozmówczynią jest psycholożka i od kilku lat dyrektorka łódzkiego ośrodka adopcyjnego.
MAGDALENA LESIAK
Jest psychologiem, terapeutą NEST i trenerem TBRI© oraz facylitatorem EmotionAid©.
Od 25 lat jest związana z adopcją i pieczą zastępczą. Pracuje w ośrodku adopcyjnym jako psycholog, a od 2014 również jako dyrektor. Ma doświadczenie w pracy w domu dziecka dla małych dzieci, jako superwizor w placówce opiekuńczo-wychowawczej typu terapeutycznego. Przez 5 lat prowadziła zajęcia z zakresu pieczy zastępczej w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Łódzkiego. Jest trenerem kilku programów przygotowujących kandydatów do przysposobienia i pełnienia funkcji rodziny zastępczej (PRIDE, Rodzina), jest współautorką programu „Adopcja. Czas serca.” i redaktorką książki pod tym samym tytułem.
Szczególnie ważna jest dla niej praca z matkami i rodzinami, które rozważają decyzję o oddaniu dziecka do adopcji, a także w poradnictwo postadopcyjne, wsparcie rodzin adopcyjnych, które borykają się z różnymi problemami oraz poradnictwo wsparcie i terapia dla dorosłych adoptowanych. Jako wolontariusz, pełni funkcję opiekuna prawnego dla dzieci powierzanych do adopcji. Odpowiada za całodobowy ADOPCYJNY TELEFON ZAUFANIA.
Od wielu lat zaangażowana jest wolontarystycznie w działalność Fundacji Służby Rodzinie „Nadzieja”, aktualnie wchodząc w skład Zarządu Fundacji. Jest przedstawicielem Fundacji w Koalicji na Rzecz Rodzinnej Opieki Zastępczej, gdzie włącza się w jej działania na rzecz rodzicielstwa zastępczego. Od wielu lat jest również zaangażowana w działalność Stowarzyszenia Katolickich Ośrodków Adopcyjnych w Polsce pełniąc funkcję prezeski.
ONDU#143: Czy matematyka musi być koszmarem? - Aleksandra Jakubczak
2022-09-28 00:00:02
Tym razem zapraszamy na spotkanie z Królową Nauk ale w zupełnie innym kontekście. Nierzadko zdarza się, że kiedy tracimy z oczu ucznia, niektóre przedmioty stają się dla niego koszmarem. Matematyka otacza nas zewsząd przez całe życie, więc najlepiej jak się z nią zaprzyjaźnimy i to im wcześniej tym lepiej. Zapraszamy na pozytywne spotkanie z bardzo pozytywnym człowieka. Naszą gościnią będzie Aleksandra Jakubczak. Ola tak pisze o sobie: „Matematykę lubiłam odkąd pamiętam, ale pokochałam ją ,gdy zauważyłam, że dzięki mnie, inni zaczynają sobie z nią lepiej radzić, że w ten sposób im pomagam, a ja… no cóż, kocham ludzi i uwielbiam patrzeć, jak rozkwitają! W 2011 r. rozpoczęłam pracę jako nauczycielka matematyki. Od tego czasu uczyłam w różnych szkołach: szkole integracyjnej, szkole podstawowej, liceum, liceum dla dorosłych. Należę do osób, dla których praca jest pasją i angażuję się w nią całą sobą. Daję z siebie wszystko, staram się aby to co robię było wartościowe i ważne. Więc, jak się możecie spodziewać, życie szkolne mnie pochłonęło i zajmowało większość mojego czasu. link do jej bloga: https://przestrzenpozytywnejedukacji.pl/
Tym razem zapraszamy na spotkanie z Królową Nauk ale w zupełnie innym kontekście. Nierzadko zdarza się, że kiedy tracimy z oczu ucznia, niektóre przedmioty stają się dla niego koszmarem. Matematyka otacza nas zewsząd przez całe życie, więc najlepiej jak się z nią zaprzyjaźnimy i to im wcześniej tym lepiej. Zapraszamy na pozytywne spotkanie z bardzo pozytywnym człowieka. Naszą gościnią będzie Aleksandra Jakubczak.
Ola tak pisze o sobie:
„Matematykę lubiłam odkąd pamiętam, ale pokochałam ją ,gdy zauważyłam, że dzięki mnie, inni zaczynają sobie z nią lepiej radzić, że w ten sposób im pomagam, a ja… no cóż, kocham ludzi i uwielbiam patrzeć, jak rozkwitają! W 2011 r. rozpoczęłam pracę jako nauczycielka matematyki. Od tego czasu uczyłam w różnych szkołach: szkole integracyjnej, szkole podstawowej, liceum, liceum dla dorosłych. Należę do osób, dla których praca jest pasją i angażuję się w nią całą sobą. Daję z siebie wszystko, staram się aby to co robię było wartościowe i ważne. Więc, jak się możecie spodziewać, życie szkolne mnie pochłonęło i zajmowało większość mojego czasu.
link do jej bloga: https://przestrzenpozytywnejedukacji.pl/
Ola tak pisze o sobie:
„Matematykę lubiłam odkąd pamiętam, ale pokochałam ją ,gdy zauważyłam, że dzięki mnie, inni zaczynają sobie z nią lepiej radzić, że w ten sposób im pomagam, a ja… no cóż, kocham ludzi i uwielbiam patrzeć, jak rozkwitają! W 2011 r. rozpoczęłam pracę jako nauczycielka matematyki. Od tego czasu uczyłam w różnych szkołach: szkole integracyjnej, szkole podstawowej, liceum, liceum dla dorosłych. Należę do osób, dla których praca jest pasją i angażuję się w nią całą sobą. Daję z siebie wszystko, staram się aby to co robię było wartościowe i ważne. Więc, jak się możecie spodziewać, życie szkolne mnie pochłonęło i zajmowało większość mojego czasu.
link do jej bloga: https://przestrzenpozytywnejedukacji.pl/
ONDU#142: Co mnie wkurza w szkole? - dr Mikołaj Marcela
2022-09-21 00:00:02
Tradycja stało się, że tuż po premierze nowej książki Mikołaja Marceli, spotykamy się z nim w niedzielny wieczór. Z każdą książką, nasz gość nie tylko zyskuje nowych czytelników ale i nowych oponentów. Może tytuł tego spotkania powinien brzmieć: Co mnie wkurza w autorze „Patoposłuszeństwa”? Każda zmiana, której następstw się boimy, wymaga z naszej strony zarówno odwagi jak i rozwagi. Szczególnie, kiedy dotykamy tak wrażliwej materii, jaką jest edukacja naszych dzieci. W tej książce nie mamy propozycji jednej, czy dwóch zmian. Autor każe nam cały nasz dotychczasowy świat odwrócić do góry nogami. I udowadnia, że nadal jesteśmy niewolnikami! Książka „Patopsłuszeństwo…” jest chyba najbardziej rewolucyjną, z tych które wyszły spod pióra Mikołaja i jednocześnie najbardziej kontrowersyjną. Niektórym podnosi tylko ciśnienie, a ci bardziej wrażliwi odkładają ją i czytają z przerwami, żeby nie wpaść we frustrację, wynikająca z przekonania, że żyją w Matrixie. Są też bardzo krytyczne opinie, choć czytając tę książkę, trudno przyłapać autora na minięciu się z prawdą. Żonglując zaskakującymi treściami, robi to bardzo przebiegle, bo najczęściej przywołuje autorytety ze świata historii, literatury i nauki. Ale czy autorytety zawsze są nieomylne? Czy wreszcie sam autor jest konsekwentny w tym co pisze i co robi? Zazwyczaj zapraszamy naszych gości, autorów książek, aby pokazać daltońskiej społeczności ich dokonania. Tym razem i bez takiego spotkania, doskonale znacie autora i jego pozycje. Na pewno Mikołaj Marcela porusza kwestie, które są bolesne, z którymi nie chcemy się czasem zgadzać, aby nie utracić radości z codziennej pracy. Czy we wszystkim co pisze, ma racje?
Tradycja stało się, że tuż po premierze nowej książki Mikołaja Marceli, spotykamy się z nim w niedzielny wieczór. Z każdą książką, nasz gość nie tylko zyskuje nowych czytelników ale i nowych oponentów. Może tytuł tego spotkania powinien brzmieć: Co mnie wkurza w autorze „Patoposłuszeństwa”?
Każda zmiana, której następstw się boimy, wymaga z naszej strony zarówno odwagi jak i rozwagi. Szczególnie, kiedy dotykamy tak wrażliwej materii, jaką jest edukacja naszych dzieci. W tej książce nie mamy propozycji jednej, czy dwóch zmian. Autor każe nam cały nasz dotychczasowy świat odwrócić do góry nogami. I udowadnia, że nadal jesteśmy niewolnikami!
Książka „Patopsłuszeństwo…” jest chyba najbardziej rewolucyjną, z tych które wyszły spod pióra Mikołaja i jednocześnie najbardziej kontrowersyjną. Niektórym podnosi tylko ciśnienie, a ci bardziej wrażliwi odkładają ją i czytają z przerwami, żeby nie wpaść we frustrację, wynikająca z przekonania, że żyją w Matrixie.
Są też bardzo krytyczne opinie, choć czytając tę książkę, trudno przyłapać autora na minięciu się z prawdą. Żonglując zaskakującymi treściami, robi to bardzo przebiegle, bo najczęściej przywołuje autorytety ze świata historii, literatury i nauki. Ale czy autorytety zawsze są nieomylne? Czy wreszcie sam autor jest konsekwentny w tym co pisze i co robi?
Zazwyczaj zapraszamy naszych gości, autorów książek, aby pokazać daltońskiej społeczności ich dokonania. Tym razem i bez takiego spotkania, doskonale znacie autora i jego pozycje. Na pewno Mikołaj Marcela porusza kwestie, które są bolesne, z którymi nie chcemy się czasem zgadzać, aby nie utracić radości z codziennej pracy. Czy we wszystkim co pisze, ma racje?
Każda zmiana, której następstw się boimy, wymaga z naszej strony zarówno odwagi jak i rozwagi. Szczególnie, kiedy dotykamy tak wrażliwej materii, jaką jest edukacja naszych dzieci. W tej książce nie mamy propozycji jednej, czy dwóch zmian. Autor każe nam cały nasz dotychczasowy świat odwrócić do góry nogami. I udowadnia, że nadal jesteśmy niewolnikami!
Książka „Patopsłuszeństwo…” jest chyba najbardziej rewolucyjną, z tych które wyszły spod pióra Mikołaja i jednocześnie najbardziej kontrowersyjną. Niektórym podnosi tylko ciśnienie, a ci bardziej wrażliwi odkładają ją i czytają z przerwami, żeby nie wpaść we frustrację, wynikająca z przekonania, że żyją w Matrixie.
Są też bardzo krytyczne opinie, choć czytając tę książkę, trudno przyłapać autora na minięciu się z prawdą. Żonglując zaskakującymi treściami, robi to bardzo przebiegle, bo najczęściej przywołuje autorytety ze świata historii, literatury i nauki. Ale czy autorytety zawsze są nieomylne? Czy wreszcie sam autor jest konsekwentny w tym co pisze i co robi?
Zazwyczaj zapraszamy naszych gości, autorów książek, aby pokazać daltońskiej społeczności ich dokonania. Tym razem i bez takiego spotkania, doskonale znacie autora i jego pozycje. Na pewno Mikołaj Marcela porusza kwestie, które są bolesne, z którymi nie chcemy się czasem zgadzać, aby nie utracić radości z codziennej pracy. Czy we wszystkim co pisze, ma racje?
ONDU#141: Dlaczego potrzebujemy nastawienia na rozwój? - Dorota i Marcin Zarodowie
2022-09-14 00:00:02
W „Nowej psychologii sukcesu” Carol Dweck, profesorka psychologii na Uniwersytecie Stanforda napisała: „… nauczyciele z nastawieniem na rozwój pomagają wielu słabszym uczniom osiągać dobre wyniki” . Z naszymi gośćmi rozmawialiśmy o tym, w jaki sposób możemy pomóc sobie, aby jeszcze lepiej pomagać uczniom. Na pewno będziemy też nawiązywali do książki, jaką napisali wspólnie nasi rozmówcy. Dorota Uchwat-Zaród i Marcin Zaród od ponad 20 lat uczą języka angielskiego w tarnowskich liceach. Są innowatorami edukacyjnymi i autorami książki “Godziny Rozwoju. Jak wspierać nastawienie na rozwój i uczyć (się) innowacyjnie”, za którą otrzymali statuetkę “Liderzy zmian w edukacji” w programie Popojutrze 2.0. Należą do grupy Superbelfrzy RP i prowadzą warsztaty dla nauczycieli, propagując nowe metody i narzędzia dydaktyczne. Są autorami wielu artykułów w branżowych czasopismach edukacyjnych, a także trenerami w programach związanych z bezpieczeństwem cyfrowym. W 2013 roku Marcin zdobył tytuł Nauczyciela Roku, a potem przez kilka lat współprowadził polski podcast edukacyjny Edugadki.
W „Nowej psychologii sukcesu” Carol Dweck, profesorka psychologii na Uniwersytecie Stanforda napisała:
„… nauczyciele z nastawieniem na rozwój pomagają wielu słabszym uczniom osiągać dobre wyniki” .
Z naszymi gośćmi rozmawialiśmy o tym, w jaki sposób możemy pomóc sobie, aby jeszcze lepiej pomagać uczniom. Na pewno będziemy też nawiązywali do książki, jaką napisali wspólnie nasi rozmówcy.
Dorota Uchwat-Zaród i Marcin Zaród od ponad 20 lat uczą języka
angielskiego w tarnowskich liceach. Są innowatorami edukacyjnymi i
autorami książki “Godziny Rozwoju. Jak wspierać nastawienie na rozwój
i uczyć (się) innowacyjnie”, za którą otrzymali statuetkę “Liderzy
zmian w edukacji” w programie Popojutrze 2.0. Należą do grupy
Superbelfrzy RP i prowadzą warsztaty dla nauczycieli, propagując nowe
metody i narzędzia dydaktyczne. Są autorami wielu artykułów w
branżowych czasopismach edukacyjnych, a także trenerami w programach związanych z bezpieczeństwem cyfrowym. W 2013 roku Marcin zdobył tytuł Nauczyciela Roku, a potem przez kilka lat współprowadził polski podcast edukacyjny Edugadki.
„… nauczyciele z nastawieniem na rozwój pomagają wielu słabszym uczniom osiągać dobre wyniki” .
Z naszymi gośćmi rozmawialiśmy o tym, w jaki sposób możemy pomóc sobie, aby jeszcze lepiej pomagać uczniom. Na pewno będziemy też nawiązywali do książki, jaką napisali wspólnie nasi rozmówcy.
Dorota Uchwat-Zaród i Marcin Zaród od ponad 20 lat uczą języka
angielskiego w tarnowskich liceach. Są innowatorami edukacyjnymi i
autorami książki “Godziny Rozwoju. Jak wspierać nastawienie na rozwój
i uczyć (się) innowacyjnie”, za którą otrzymali statuetkę “Liderzy
zmian w edukacji” w programie Popojutrze 2.0. Należą do grupy
Superbelfrzy RP i prowadzą warsztaty dla nauczycieli, propagując nowe
metody i narzędzia dydaktyczne. Są autorami wielu artykułów w
branżowych czasopismach edukacyjnych, a także trenerami w programach związanych z bezpieczeństwem cyfrowym. W 2013 roku Marcin zdobył tytuł Nauczyciela Roku, a potem przez kilka lat współprowadził polski podcast edukacyjny Edugadki.
ONDU#140: Apetyt na wiedzę - prof. Ewa Filipiak
2022-09-07 00:00:02
Podobnie jak rok temu, pierwsze spotkanie w nowym roku szkolnym oddaliśmy reprezentantce akademickiego grona: profesor Ewie Filipiak. Jak to już mamy w zwyczaju, co zresztą jest przez naszych widzów bardzo cenione, nie mamy szczegółowego planu, choć plan daltoński jest naszym znakiem rozpoznawczym
Podobnie jak rok temu, pierwsze spotkanie w nowym roku szkolnym oddaliśmy reprezentantce akademickiego grona: profesor Ewie Filipiak. Jak to już mamy w zwyczaju, co zresztą jest przez naszych widzów bardzo cenione, nie mamy szczegółowego planu, choć plan daltoński jest naszym znakiem rozpoznawczym
ONDU#139: Szkoła na miarę szyta - dr Marzena Żylińska
2022-08-31 00:00:02
Są ludzie-instytucje, którzy od wielu lat z zaangażowaniem wspierają polską szkołę w przechodzeniu od kultury nauczania do kultury uczenia się. Niezaprzeczalnie taką ikoną jest nasz niedzielny gość. dr Marzena Żylińska zajmuję się metodyką, prowadzi szkolenia i warsztaty, pisze artykuły i książki. Przez wiele lat kształciła przyszłych nauczycieli i prowadziła seminaria metodyczne. Od wielu lat zajmuje się również tworzeniem materiałów dydaktycznych, umożliwiających uczniom rozwijanie kreatywności, autonomii i krytycznego myślenia. Marzy o szkołach, do których i uczniowie i nauczyciele będą chodzić z radością. Wierzy, że wszystko jest możliwe, o ile sami uwierzymy, że mamy wpływ na to, jak wygląda świat wokół nas. Jeśli chcemy, żeby był lepszy, musimy inaczej wychowywać dzieci. Jest znana w Polsce z projektu edukacyjnego Budząca się szkoła.
Są ludzie-instytucje, którzy od wielu lat z zaangażowaniem wspierają polską szkołę w przechodzeniu od kultury nauczania do kultury uczenia się. Niezaprzeczalnie taką ikoną jest nasz niedzielny gość.
dr Marzena Żylińska zajmuję się metodyką, prowadzi szkolenia i warsztaty, pisze artykuły i książki. Przez wiele lat kształciła przyszłych nauczycieli i prowadziła seminaria metodyczne. Od wielu lat zajmuje się również tworzeniem materiałów dydaktycznych, umożliwiających uczniom rozwijanie kreatywności, autonomii i krytycznego myślenia. Marzy o szkołach, do których i uczniowie i nauczyciele będą chodzić z radością. Wierzy, że wszystko jest możliwe, o ile sami uwierzymy, że mamy wpływ na to, jak wygląda świat wokół nas. Jeśli chcemy, żeby był lepszy, musimy inaczej wychowywać dzieci. Jest znana w Polsce z projektu edukacyjnego Budząca się szkoła.
dr Marzena Żylińska zajmuję się metodyką, prowadzi szkolenia i warsztaty, pisze artykuły i książki. Przez wiele lat kształciła przyszłych nauczycieli i prowadziła seminaria metodyczne. Od wielu lat zajmuje się również tworzeniem materiałów dydaktycznych, umożliwiających uczniom rozwijanie kreatywności, autonomii i krytycznego myślenia. Marzy o szkołach, do których i uczniowie i nauczyciele będą chodzić z radością. Wierzy, że wszystko jest możliwe, o ile sami uwierzymy, że mamy wpływ na to, jak wygląda świat wokół nas. Jeśli chcemy, żeby był lepszy, musimy inaczej wychowywać dzieci. Jest znana w Polsce z projektu edukacyjnego Budząca się szkoła.