Lekarz rodzinny podcast
Rzetelna i sprawdzona w gabinecie lekarza rodzinnego wiedza, dzięki której zadbasz o zdrowie swoje i swoich Bliskich. W podcaście, na blogu (lekarzrodzinny.blog) i na vlogu opowiadam o medycynie, zdrowiu i chorowaniu, zwłaszcza o opiece nad przewlekle chorymi Bliskimi. Chcesz wiedzieć więcej? Posłuchaj! Nie znajdujesz odpowiedzi w podcaście? Śmiało pytaj!
Więcej na:
https://lekarzrodzinny.blog/
https://www.facebook.com/lekarzrodzinny.blog/
https://twitter.com/lekbiesiada
https://www.instagram.com/lekarzrodzinny.blog/
Kategorie:
Zdrowie & Fitness
Zdrowie & Fitness
023: Szczepienie przeciwko grypie i refundacje w 2021 roku
2021-09-24 07:34:26
Jesień i zima zbliżają się do nas coraz szybciej, a wraz z nimi sezon zachorowań na grypę. Pomimo faktu, że powszechnie dostępne są już szczepionki przeciw COVID-19, nie powinniśmy zapominać, że sezonowe szczepienie przeciwko grypie jest równie ważne. Należy podkreślić, że są to dwie różne szczepionki, na dwie zupełnie odrębne choroby. Ich przyjęcie w odpowiednim momencie może nas uchronić przed wystąpieniem niebezpiecznych dla życia objawów.
Jesień i zima zbliżają się do nas coraz szybciej, a wraz z nimi sezon zachorowań na grypę. Pomimo faktu, że powszechnie dostępne są już szczepionki przeciw COVID-19, nie powinniśmy zapominać, że sezonowe szczepienie przeciwko grypie jest równie ważne. Należy podkreślić, że są to dwie różne szczepionki, na dwie zupełnie odrębne choroby. Ich przyjęcie w odpowiednim momencie może nas uchronić przed wystąpieniem niebezpiecznych dla życia objawów.
022: Koronawirus a wakacje 2021
2021-06-16 10:26:02
To już będą drugie wakacje z Covid-19 w tle. Myślę, że już większość z nas w jakiś sposób oswoiła się i zaznajomiła z sytuacją epidemiologiczną, niezależnie od tego, w której rejony Polski czy świata się wybieramy. Warto jednak kilka kwestii przypomnieć. Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog/koronawirus-a-wakacje-2021/ https://lekarzrodzinny.blog Faktem jest, że nadal występują ograniczenia w zakresie poruszania się. Również przemieszczania się na terenie Europy. W samej Polsce obowiązują restrykcje związane z przebywaniem w różnych miejscach, uczestniczeniem w wydarzeniach kulturalnych, pobytem w hotelach czy korzystaniem z restauracji. Kilka słów na temat ogólnych zarysów postępowania wobec Covid – 19 w trakcie wakacji w tym wpisie. Gdzie szukać informacji? Już na samym początku, tak jak i rok temu, muszę zastrzec się, że wpis powstaje na przełomie maja i czerwca 2021 roku. Będę się starał aktualizować je i zmieniać. Natomiast na pewno warto sięgnąć do kilku źródeł aby samemu mieć pewność co do aktualnych rekomendacji: Po pierwsze trzeba odwiedzić stronę internetową gov.pl. W zakładce Ministerstwo Spraw Zagranicznych/ Informacje dla podróżujących z łatwością znajdziecie informacje na temat podróżowania za granicę – https://www.gov.pl/web/dyplomacja/informacje-dla-podrozujacych . Tam dość dobrze opisane jest, w jaki sposób MSZ zaleca, bądź nie zaleca, podróżować po krajach świata. Jest też pełna lista krajów, ze szczególnym uwzględnieniem właśnie wskazań dotyczących podróżowania i Covid-19. Dowiemy się więc czy warto jechać, czy lepiej się wystrzegać podróży do danego miejsca. Poznamy informacje dotyczące oceny przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych ryzyka w danym kraju w stosunku do ryzyka występującego w Polsce. To dosyć obrazowe i przydatne. Oczywiście, jednocześnie można znaleźć informacje dotyczące podróżowania po Europie na stronach Unii Europejskiej. Dość dobrym projektem jest strona Re-open – https://reopen.europa.eu/pl/ . Można tam znaleźć informacje dotyczące restrykcji i stanu epidemiologicznego w prawie wszystkich krajach Europy, we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Przy czym od razu warto mieć świadomość, że niektóre kraje mają swoje własne wewnętrzne regulacje. One więc obowiązują ponad tymi, które są tam opisane. Generalne zasady Można spodziewać się restrykcji dotyczących wjazdu do danego kraju, ale także tranzytu i powrotu do Polski. Jakie wymagania stawiają kraje przy wjeździe? Po pierwsze, czy jesteśmy chorzy w danym momencie. Do tego celu służy wykonanie testu albo PCR, albo antygenowego. Trzeba to zrobić najczęściej 48 – 72 godziny przed przyjazdem do danego kraju. Wynik powinien być oczywiście ujemny. Takie badanie można wykonać w gabinetach, laboratoriach diagnostycznych, a czasami na lotniskach. Niektóre kraje wymagają testu bezpośrednio na lotnisku. Warto również dodać, że niektóre kraje arabskie sprawdzają również, dodatkowo – drugi test, po przylocie. Niektóre kraje wymagają jednocześnie zaświadczenia o wykonanym cyklu szczepień. Ono również może nam pomóc w podróżowaniu po krajach Europy. Najczęściej nie zwalnia z wykonania testu antygenowego, natomiast na przykład ułatwia powrót do kraju. Druga kwestia jest związana z zaleceniami dotyczącymi podróżowania i przemieszczania się. Tu za każdym razem apeluję o to, aby sprawdzać aktualne zalecenia, zarówno dotyczące kraju do którego się wybieramy, a nawet regionu do którego się wybieramy. Na przykład we Włoszech jest taka sytuacja, że każdy rejon ma swoje ograniczenia. Z drugiej, zaś strony warto poznać ograniczenia panujące także w krajach tranzytowych. W wielu przypadkach bowiem będziemy przejeżdżać, na przykład na południe Europy, albo będziemy lecieć w podróż z międzylądowaniem na lotnisku w jakimś innym kraju, na przykład w Holandii czy Niemczech. Może się okazać, że w tym kraju obowiązują konkretne reguły. Obowiązują nas wtedy reguły kraju tranzytowego. Warto więc zapoznać się z informacjami nie tylko dotyczącymi kraju, do którego jedziemy czy regionu, do którego podróżujemy, ale także krajów tranzytowych. Pobyt na miejscu – co warto sprawdzić? Warto zadzwonić, napisać maila do hotelu/właściciela ośrodka/pensjonatu i zorientować się, jaka jest sytuacja w danym kraju. W ten sposób poznamy z jakimi restrykcjami możemy mieć do czynienia. Dowiemy się, czy na przykład otwarte są plaże, czy można skorzystać z restauracji – jeśli tak, to na jakich zasadach. Pozwoli nam to zaplanować sobie bezpieczną podróż i spędzić wakacje w odpowiedni sposób. Będziemy mieli również pewność, co do tego w jaki sposób postępować na miejscu. Trzeba też sprawdzić, czy w danym kraju bądź regionie, obowiązuje konkretny zakaz przemieszczania się. Powinniśmy również zorientować się, czy można uczestniczyć w wydarzeniach turystycznych i w zwiedzaniu – w atrakcjach na zewnątrz, bądź również w środku budynku. Dowiedzmy się też, czy trzeba mieć zasłonięte usta i nos maseczką w miejscach publicznych. Jeżeli tak, to w jakich. Czy, na przykład na plaży też, czy nie. Na szczęście w większości krajów nie jest to obowiązkowe. Zorientujmy się również, czy wymagane jest utrzymywanie odpowiedniego dystansu – najczęściej to jest 1 m – 1,5 m. Sprawdźmy bezpieczeństwo w środkach masowego transportu i w miejscach kultu. Warto też poznać zasady odbywania izolacji lub kwarantanny na miejscu. W większości krajów posiadanie aplikacji mobilnej nie jest obowiązkowe, ale takie aplikacje, firmowane przez Unię Europejską, w tym aplikacja Re-open EU, może być przydatna w kontekście poruszania się po krajach Europy. Niezwykle istotne jest także to, aby mieć świadomość jakie dokumenty są od nas wymagane w toku podróżowania i czy podlegamy kwarantannie. Kwarantanna Najczęściej jest tak, że państwa stowarzyszone w Unii Europejskiej, państwa w ramach strefy Schengen oraz państwa, które są celami częstych wyjazdów turystycznych nie będą wymagały od nas odbywania kwarantanny. Jednak warunkiem jest otrzymanie ujemnego wyniku badania w kierunku SARS-CoV-2. Tym wynikiem może być wynik testu antygenowego albo wynik testu molekularnego, czyli badania PCR. Przy czym najczęściej od takiego badania zwolnione są dzieci poniżej drugiego roku życia. Zwracam uwagę, że dane naukowe wciąż pozostawiają pewne okienko wątpliwości, a przez to osoby szczepione nie są zwolnione z konieczności posiadania zaświadczenia o wykonaniu badania. Chciałem też podkreślić, że na czarnym rynku zaczął się handel ujemnymi wynikami testu antygenowego. Są kraje na świecie, gdzie taki sfałszowany dokument oznacza bardzo surową karę, łącznie z pozbawieniem wolności, albo ogromną grzywną finansową. Może skończyć się również wydaleniem z tego kraju na koszt turysty. Nie bawmy się w takie rzeczy. Pamiętajmy, że test ma zapewnić bezpieczeństwo nam oraz wszystkim innym osobom, które z nami jadą. Niezależnie od tego czy jest to wyjazd zorganizowany, czy wyjeżdżamy samodzielnie. Na co jeszcze zwrócić uwagę? Pozostałe kwestie w zasadzie od zeszłego roku się nie zmieniły. Ubezpieczenie zdrowotne nadal warto wykupić i powinno ono uwzględniać wszystkie te kwestie, o których wspomniałem przed chwilą. Zmieniły się natomiast koszty podróży, związane z wykonywaniem badań. W tej chwili badanie antygenowe to jest koszt od kilkudziesięciu do 150 – 200 zł od osoby. Za metodę PCR musimy zapłacić kwotę rzędu 150 – 300 zł od osoby. Są to więc koszty często dwa, trzy czy nawet czterokrotnie niższe, niż w ubiegłym sezonie wyjazdowym. Moje zalecenia dotyczące samej podróży, środków lokomocji, a także sposobu zakwaterowania nie zmieniły się. Zapraszam na bloga do przeczytania – https://lekarzrodzinny.blog/covid-19-wakacje-2020/ Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog/koronawirus-a-wakacje-2021/ https://lekarzrodzinny.blog
To już będą drugie wakacje z Covid-19 w tle. Myślę, że już większość z nas w jakiś sposób oswoiła się i zaznajomiła z sytuacją epidemiologiczną, niezależnie od tego, w której rejony Polski czy świata się wybieramy. Warto jednak kilka kwestii przypomnieć.
Więcej na:
https://lekarzrodzinny.blog/koronawirus-a-wakacje-2021/
https://lekarzrodzinny.blog
Faktem jest, że nadal występują ograniczenia w zakresie poruszania się. Również przemieszczania się na terenie Europy. W samej Polsce obowiązują restrykcje związane z przebywaniem w różnych miejscach, uczestniczeniem w wydarzeniach kulturalnych, pobytem w hotelach czy korzystaniem z restauracji. Kilka słów na temat ogólnych zarysów postępowania wobec Covid – 19 w trakcie wakacji w tym wpisie.
Gdzie szukać informacji?
Już na samym początku, tak jak i rok temu, muszę zastrzec się, że wpis powstaje na przełomie maja i czerwca 2021 roku. Będę się starał aktualizować je i zmieniać. Natomiast na pewno warto sięgnąć do kilku źródeł aby samemu mieć pewność co do aktualnych rekomendacji:
Po pierwsze trzeba odwiedzić stronę internetową gov.pl. W zakładce Ministerstwo Spraw Zagranicznych/ Informacje dla podróżujących z łatwością znajdziecie informacje na temat podróżowania za granicę – https://www.gov.pl/web/dyplomacja/informacje-dla-podrozujacych . Tam dość dobrze opisane jest, w jaki sposób MSZ zaleca, bądź nie zaleca, podróżować po krajach świata. Jest też pełna lista krajów, ze szczególnym uwzględnieniem właśnie wskazań dotyczących podróżowania i Covid-19. Dowiemy się więc czy warto jechać, czy lepiej się wystrzegać podróży do danego miejsca. Poznamy informacje dotyczące oceny przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych ryzyka w danym kraju w stosunku do ryzyka występującego w Polsce. To dosyć obrazowe i przydatne.
Oczywiście, jednocześnie można znaleźć informacje dotyczące podróżowania po Europie na stronach Unii Europejskiej. Dość dobrym projektem jest strona Re-open – https://reopen.europa.eu/pl/. Można tam znaleźć informacje dotyczące restrykcji i stanu epidemiologicznego w prawie wszystkich krajach Europy, we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Przy czym od razu warto mieć świadomość, że niektóre kraje mają swoje własne wewnętrzne regulacje. One więc obowiązują ponad tymi, które są tam opisane.
Generalne zasady
Można spodziewać się restrykcji dotyczących wjazdu do danego kraju, ale także tranzytu i powrotu do Polski. Jakie wymagania stawiają kraje przy wjeździe?
Po pierwsze, czy jesteśmy chorzy w danym momencie. Do tego celu służy wykonanie testu albo PCR, albo antygenowego. Trzeba to zrobić najczęściej 48 – 72 godziny przed przyjazdem do danego kraju. Wynik powinien być oczywiście ujemny. Takie badanie można wykonać w gabinetach, laboratoriach diagnostycznych, a czasami na lotniskach. Niektóre kraje wymagają testu bezpośrednio na lotnisku. Warto również dodać, że niektóre kraje arabskie sprawdzają również, dodatkowo – drugi test, po przylocie.
Niektóre kraje wymagają jednocześnie zaświadczenia o wykonanym cyklu szczepień. Ono również może nam pomóc w podróżowaniu po krajach Europy. Najczęściej nie zwalnia z wykonania testu antygenowego, natomiast na przykład ułatwia powrót do kraju.
Druga kwestia jest związana z zaleceniami dotyczącymi podróżowania i przemieszczania się. Tu za każdym razem apeluję o to, aby sprawdzać aktualne zalecenia, zarówno dotyczące kraju do którego się wybieramy, a nawet regionu do którego się wybieramy. Na przykład we Włoszech jest taka sytuacja, że każdy rejon ma swoje ograniczenia. Z drugiej, zaś strony warto poznać ograniczenia panujące także w krajach tranzytowych. W wielu przypadkach bowiem będziemy przejeżdżać, na przykład na południe Europy, albo będziemy lecieć w podróż z międzylądowaniem na lotnisku w jakimś innym kraju, na przykład w Holandii czy Niemczech. Może się okazać, że w tym kraju obowiązują konkretne reguły. Obowiązują nas wtedy reguły kraju tranzytowego. Warto więc zapoznać się z informacjami nie tylko dotyczącymi kraju, do którego jedziemy czy regionu, do którego podróżujemy, ale także krajów tranzytowych.
Pobyt na miejscu – co warto sprawdzić?
Warto zadzwonić, napisać maila do hotelu/właściciela ośrodka/pensjonatu i zorientować się, jaka jest sytuacja w danym kraju. W ten sposób poznamy z jakimi restrykcjami możemy mieć do czynienia. Dowiemy się, czy na przykład otwarte są plaże, czy można skorzystać z restauracji – jeśli tak, to na jakich zasadach. Pozwoli nam to zaplanować sobie bezpieczną podróż i spędzić wakacje w odpowiedni sposób. Będziemy mieli również pewność, co do tego w jaki sposób postępować na miejscu.
Trzeba też sprawdzić, czy w danym kraju bądź regionie, obowiązuje konkretny zakaz przemieszczania się. Powinniśmy również zorientować się, czy można uczestniczyć w wydarzeniach turystycznych i w zwiedzaniu – w atrakcjach na zewnątrz, bądź również w środku budynku.
Dowiedzmy się też, czy trzeba mieć zasłonięte usta i nos maseczką w miejscach publicznych. Jeżeli tak, to w jakich. Czy, na przykład na plaży też, czy nie. Na szczęście w większości krajów nie jest to obowiązkowe. Zorientujmy się również, czy wymagane jest utrzymywanie odpowiedniego dystansu – najczęściej to jest 1 m – 1,5 m.
Sprawdźmy bezpieczeństwo w środkach masowego transportu i w miejscach kultu.
Warto też poznać zasady odbywania izolacji lub kwarantanny na miejscu. W większości krajów posiadanie aplikacji mobilnej nie jest obowiązkowe, ale takie aplikacje, firmowane przez Unię Europejską, w tym aplikacja Re-open EU, może być przydatna w kontekście poruszania się po krajach Europy.
Niezwykle istotne jest także to, aby mieć świadomość jakie dokumenty są od nas wymagane w toku podróżowania i czy podlegamy kwarantannie.
Kwarantanna
Najczęściej jest tak, że państwa stowarzyszone w Unii Europejskiej, państwa w ramach strefy Schengen oraz państwa, które są celami częstych wyjazdów turystycznych nie będą wymagały od nas odbywania kwarantanny. Jednak warunkiem jest otrzymanie ujemnego wyniku badania w kierunku SARS-CoV-2. Tym wynikiem może być wynik testu antygenowego albo wynik testu molekularnego, czyli badania PCR. Przy czym najczęściej od takiego badania zwolnione są dzieci poniżej drugiego roku życia.
Zwracam uwagę, że dane naukowe wciąż pozostawiają pewne okienko wątpliwości, a przez to osoby szczepione nie są zwolnione z konieczności posiadania zaświadczenia o wykonaniu badania.
Chciałem też podkreślić, że na czarnym rynku zaczął się handel ujemnymi wynikami testu antygenowego. Są kraje na świecie, gdzie taki sfałszowany dokument oznacza bardzo surową karę, łącznie z pozbawieniem wolności, albo ogromną grzywną finansową. Może skończyć się również wydaleniem z tego kraju na koszt turysty. Nie bawmy się w takie rzeczy. Pamiętajmy, że test ma zapewnić bezpieczeństwo nam oraz wszystkim innym osobom, które z nami jadą. Niezależnie od tego czy jest to wyjazd zorganizowany, czy wyjeżdżamy samodzielnie.
Na co jeszcze zwrócić uwagę?
Pozostałe kwestie w zasadzie od zeszłego roku się nie zmieniły. Ubezpieczenie zdrowotne nadal warto wykupić i powinno ono uwzględniać wszystkie te kwestie, o których wspomniałem przed chwilą. Zmieniły się natomiast koszty podróży, związane z wykonywaniem badań. W tej chwili badanie antygenowe to jest koszt od kilkudziesięciu do 150 – 200 zł od osoby. Za metodę PCR musimy zapłacić kwotę rzędu 150 – 300 zł od osoby. Są to więc koszty często dwa, trzy czy nawet czterokrotnie niższe, niż w ubiegłym sezonie wyjazdowym.
Moje zalecenia dotyczące samej podróży, środków lokomocji, a także sposobu zakwaterowania nie zmieniły się. Zapraszam na bloga do przeczytania – https://lekarzrodzinny.blog/covid-19-wakacje-2020/
Więcej na:
https://lekarzrodzinny.blog/koronawirus-a-wakacje-2021/
https://lekarzrodzinny.blog
Więcej na:
https://lekarzrodzinny.blog/koronawirus-a-wakacje-2021/
https://lekarzrodzinny.blog
Faktem jest, że nadal występują ograniczenia w zakresie poruszania się. Również przemieszczania się na terenie Europy. W samej Polsce obowiązują restrykcje związane z przebywaniem w różnych miejscach, uczestniczeniem w wydarzeniach kulturalnych, pobytem w hotelach czy korzystaniem z restauracji. Kilka słów na temat ogólnych zarysów postępowania wobec Covid – 19 w trakcie wakacji w tym wpisie.
Gdzie szukać informacji?
Już na samym początku, tak jak i rok temu, muszę zastrzec się, że wpis powstaje na przełomie maja i czerwca 2021 roku. Będę się starał aktualizować je i zmieniać. Natomiast na pewno warto sięgnąć do kilku źródeł aby samemu mieć pewność co do aktualnych rekomendacji:
Po pierwsze trzeba odwiedzić stronę internetową gov.pl. W zakładce Ministerstwo Spraw Zagranicznych/ Informacje dla podróżujących z łatwością znajdziecie informacje na temat podróżowania za granicę – https://www.gov.pl/web/dyplomacja/informacje-dla-podrozujacych . Tam dość dobrze opisane jest, w jaki sposób MSZ zaleca, bądź nie zaleca, podróżować po krajach świata. Jest też pełna lista krajów, ze szczególnym uwzględnieniem właśnie wskazań dotyczących podróżowania i Covid-19. Dowiemy się więc czy warto jechać, czy lepiej się wystrzegać podróży do danego miejsca. Poznamy informacje dotyczące oceny przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych ryzyka w danym kraju w stosunku do ryzyka występującego w Polsce. To dosyć obrazowe i przydatne.
Oczywiście, jednocześnie można znaleźć informacje dotyczące podróżowania po Europie na stronach Unii Europejskiej. Dość dobrym projektem jest strona Re-open – https://reopen.europa.eu/pl/. Można tam znaleźć informacje dotyczące restrykcji i stanu epidemiologicznego w prawie wszystkich krajach Europy, we wszystkich krajach Unii Europejskiej. Przy czym od razu warto mieć świadomość, że niektóre kraje mają swoje własne wewnętrzne regulacje. One więc obowiązują ponad tymi, które są tam opisane.
Generalne zasady
Można spodziewać się restrykcji dotyczących wjazdu do danego kraju, ale także tranzytu i powrotu do Polski. Jakie wymagania stawiają kraje przy wjeździe?
Po pierwsze, czy jesteśmy chorzy w danym momencie. Do tego celu służy wykonanie testu albo PCR, albo antygenowego. Trzeba to zrobić najczęściej 48 – 72 godziny przed przyjazdem do danego kraju. Wynik powinien być oczywiście ujemny. Takie badanie można wykonać w gabinetach, laboratoriach diagnostycznych, a czasami na lotniskach. Niektóre kraje wymagają testu bezpośrednio na lotnisku. Warto również dodać, że niektóre kraje arabskie sprawdzają również, dodatkowo – drugi test, po przylocie.
Niektóre kraje wymagają jednocześnie zaświadczenia o wykonanym cyklu szczepień. Ono również może nam pomóc w podróżowaniu po krajach Europy. Najczęściej nie zwalnia z wykonania testu antygenowego, natomiast na przykład ułatwia powrót do kraju.
Druga kwestia jest związana z zaleceniami dotyczącymi podróżowania i przemieszczania się. Tu za każdym razem apeluję o to, aby sprawdzać aktualne zalecenia, zarówno dotyczące kraju do którego się wybieramy, a nawet regionu do którego się wybieramy. Na przykład we Włoszech jest taka sytuacja, że każdy rejon ma swoje ograniczenia. Z drugiej, zaś strony warto poznać ograniczenia panujące także w krajach tranzytowych. W wielu przypadkach bowiem będziemy przejeżdżać, na przykład na południe Europy, albo będziemy lecieć w podróż z międzylądowaniem na lotnisku w jakimś innym kraju, na przykład w Holandii czy Niemczech. Może się okazać, że w tym kraju obowiązują konkretne reguły. Obowiązują nas wtedy reguły kraju tranzytowego. Warto więc zapoznać się z informacjami nie tylko dotyczącymi kraju, do którego jedziemy czy regionu, do którego podróżujemy, ale także krajów tranzytowych.
Pobyt na miejscu – co warto sprawdzić?
Warto zadzwonić, napisać maila do hotelu/właściciela ośrodka/pensjonatu i zorientować się, jaka jest sytuacja w danym kraju. W ten sposób poznamy z jakimi restrykcjami możemy mieć do czynienia. Dowiemy się, czy na przykład otwarte są plaże, czy można skorzystać z restauracji – jeśli tak, to na jakich zasadach. Pozwoli nam to zaplanować sobie bezpieczną podróż i spędzić wakacje w odpowiedni sposób. Będziemy mieli również pewność, co do tego w jaki sposób postępować na miejscu.
Trzeba też sprawdzić, czy w danym kraju bądź regionie, obowiązuje konkretny zakaz przemieszczania się. Powinniśmy również zorientować się, czy można uczestniczyć w wydarzeniach turystycznych i w zwiedzaniu – w atrakcjach na zewnątrz, bądź również w środku budynku.
Dowiedzmy się też, czy trzeba mieć zasłonięte usta i nos maseczką w miejscach publicznych. Jeżeli tak, to w jakich. Czy, na przykład na plaży też, czy nie. Na szczęście w większości krajów nie jest to obowiązkowe. Zorientujmy się również, czy wymagane jest utrzymywanie odpowiedniego dystansu – najczęściej to jest 1 m – 1,5 m.
Sprawdźmy bezpieczeństwo w środkach masowego transportu i w miejscach kultu.
Warto też poznać zasady odbywania izolacji lub kwarantanny na miejscu. W większości krajów posiadanie aplikacji mobilnej nie jest obowiązkowe, ale takie aplikacje, firmowane przez Unię Europejską, w tym aplikacja Re-open EU, może być przydatna w kontekście poruszania się po krajach Europy.
Niezwykle istotne jest także to, aby mieć świadomość jakie dokumenty są od nas wymagane w toku podróżowania i czy podlegamy kwarantannie.
Kwarantanna
Najczęściej jest tak, że państwa stowarzyszone w Unii Europejskiej, państwa w ramach strefy Schengen oraz państwa, które są celami częstych wyjazdów turystycznych nie będą wymagały od nas odbywania kwarantanny. Jednak warunkiem jest otrzymanie ujemnego wyniku badania w kierunku SARS-CoV-2. Tym wynikiem może być wynik testu antygenowego albo wynik testu molekularnego, czyli badania PCR. Przy czym najczęściej od takiego badania zwolnione są dzieci poniżej drugiego roku życia.
Zwracam uwagę, że dane naukowe wciąż pozostawiają pewne okienko wątpliwości, a przez to osoby szczepione nie są zwolnione z konieczności posiadania zaświadczenia o wykonaniu badania.
Chciałem też podkreślić, że na czarnym rynku zaczął się handel ujemnymi wynikami testu antygenowego. Są kraje na świecie, gdzie taki sfałszowany dokument oznacza bardzo surową karę, łącznie z pozbawieniem wolności, albo ogromną grzywną finansową. Może skończyć się również wydaleniem z tego kraju na koszt turysty. Nie bawmy się w takie rzeczy. Pamiętajmy, że test ma zapewnić bezpieczeństwo nam oraz wszystkim innym osobom, które z nami jadą. Niezależnie od tego czy jest to wyjazd zorganizowany, czy wyjeżdżamy samodzielnie.
Na co jeszcze zwrócić uwagę?
Pozostałe kwestie w zasadzie od zeszłego roku się nie zmieniły. Ubezpieczenie zdrowotne nadal warto wykupić i powinno ono uwzględniać wszystkie te kwestie, o których wspomniałem przed chwilą. Zmieniły się natomiast koszty podróży, związane z wykonywaniem badań. W tej chwili badanie antygenowe to jest koszt od kilkudziesięciu do 150 – 200 zł od osoby. Za metodę PCR musimy zapłacić kwotę rzędu 150 – 300 zł od osoby. Są to więc koszty często dwa, trzy czy nawet czterokrotnie niższe, niż w ubiegłym sezonie wyjazdowym.
Moje zalecenia dotyczące samej podróży, środków lokomocji, a także sposobu zakwaterowania nie zmieniły się. Zapraszam na bloga do przeczytania – https://lekarzrodzinny.blog/covid-19-wakacje-2020/
Więcej na:
https://lekarzrodzinny.blog/koronawirus-a-wakacje-2021/
https://lekarzrodzinny.blog
021: Karmienie piersią a leki
2021-01-23 19:03:56
Sezon jesienno – zimowy w pełni. Do mojego gabinetu zgłasza się coraz więcej Pacjentek z infekcjami górnych dróg oddechowych. Część z nich to kobiety karmiące, u których dobranie właściwego leczenia zawsze stanowi trochę większe wyzwanie. Zarówno pod względem medycznym, jak i emocjonalnym. O tym dziś słów kilka. Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog/karmienie-piersia-a-leki/ https://lekarzrodzinny.blog Obawy matek karmiących Prawie połowa mam dwumiesięcznych dzieci karmi piersią. Jedna na dziesięć kobiet kontynuuje to karmienie do pierwszego roku życia swojej pociechy. Stąd też tych mam w gabinetach lekarzy rodzinnych jest naprawdę wiele. Moje doświadczenie pokazuje, że niestety zwykle zgłaszają się one na wizytę pełne obaw i niepokoju. Martwią się czy stosując leki będą mogły karmić piersią. Jednocześnie odwlekają spotkanie z lekarzem rodzinnym, bojąc się, że lekarz zdecyduje o konieczności przerwania karmienia piersią. Obawiają się również, że lekarz rodzinny narzuci im trudne, wręcz niemożliwe do zrealizowania wymagania w zakresie karmienia, związane z koniecznością stosowania leków. Muszę Was jednak uspokoić. W większość przypadków tak nie będzie. Nagłe przerwanie karmienia a wpływ na zdrowie mamy i dziecka W tym miejscu chciałbym podkreślić, że nagłe przerwanie karmienia piersią jest ze wszech miar niekorzystne. Powinno więc być ograniczone do absolutnie życiowych wskazań w zakresie stanu zdrowia mamy, bądź dziecka. Generalnie takie nagłe odstawienie od piersi może skutkować zarówno problemami u mamy, w tym schorzeniami gruczołów piersiowych, jak i u dziecka. Jest to stres, konieczność dobrania odpowiedniej mieszanki do zapewnienia ciągłości toku karmienia. W większości wypadków nagłe przerywanie karmienia nie jest konieczne. W internecie naprawdę można znaleźć kilka rzetelnych źródeł informacji dotyczących karmienia piersią. Jednym z nich jest blog Pana Tabletki - https://pantabletka.pl/jakie-leki-podczas-karmienia-piersia/ . Warto również podkreślić, że z punktu widzenia lekarza, niezwykle istotną rzeczą jest poznanie stanu zdrowia mamy. Kobieta karmiąca powinna mieć świadomość, że lekarz, decydując o dobraniu leków, bierze pod uwagę zarówno stan jej zdrowia, jak i stan zdrowia dziecka. Trudniej jest na samym początku karmienia, kiedy dziecko jest maleńkie. Znacznie łatwiej, gdy ma już kilka miesięcy, a karmienie jest ustabilizowane. Kiedy dziecko jest coraz większe, wpływ leków stosowanych przez mamę na jego rozwój jest coraz mniejszy. Co (nie) powinno znaleźć się w mleku matki Mleko jest wydzieliną z pęcherzyków mlecznych, znajdujących się w gruczołach piersiowych. Składniki odżywcze, które się w nim znajdują – białka, węglowodany i tłuszcze są wytwarzane na miejscu. Na ich stężenie nie wpływa spożywany przez mamę pokarm. W kontekście stosowania leków bardzo istotne jest, że one wszystkie mogą finalnie znaleźć się w mleku. Jest to dość skomplikowana sytuacja, zależna od rodzaju składników, ich rozpuszczalności w tłuszczach, sposobu transportowania przez komórki, czy wreszcie od masy cząsteczkowej danej substancji czy biodostępności. Wreszcie wpływa na to sam sposób działania lekarstwa – jak szybko się wchłania, kiedy osiąga stężenie maksymalne we krwi mamy czy też jak długo wypłukuje się z organizmu. To w zasadzie ma znaczenie dla lekarza dobierającego leczenie, a nie dla kobiety karmiącej. O czym warto pamiętać? - Należy unikać tych leków, które nie są konieczne do stosowania, np. ziół, nietypowych suplementów, czy też leków łączonych, zawierających jednocześnie wiele składników. - Bezpieczniej jest stosować leki o działaniu miejscowym, np. maść przeciwbakteryjną na skórę, czy lek przeciwgrzybiczy na śluzówki. - Leki wziewne są również bardziej bezpieczne od leków doustnych. - Substancje, które słabo wchłaniają się z błony śluzowej przewodu pokarmowego również mogą być powszechnie stosowane, np. farmaceutyki poprawiające wypróżnienie. W jaki sposób przyjmować leki? - Staramy się podawać leki w jak najmniejszej dawce – oczywiście takiej, by była skuteczna. - Lek powinien być przyjmowany bezpośrednio po nakarmieniu dziecka. - Do ok. 90 min od podania leku nie powinno się karmić, choć czasem – w zależności od rodzaju leku, te wskazania różnią się od siebie. Warto więc dopytać o to lekarza prowadzącego. - W ostateczności zdarza się również, że lekarstwo musi być przyjmowane o określonych porach. W momencie, gdy tuż przed karmieniem lek osiąga największe stężenie, można mleko matki zastąpić mlekiem modyfikowanym, a pokarm odciągnąć i wylać. Najtrudniej jest w pierwszych tygodniach po porodzie. Później, w ok. 2 – 3 tygodniu mleko zawiera już dużo więcej wody, laktozy i tłuszczu, a mniej białek, elektrolitów oraz przenikających do niego leków. Niezwykle istotne jest również, by w toku całego procesu leczenia mamy pamiętać także o dziecku. Jeśli więc obserwujesz u dziecka niepokojące Cię objawy, zgłoś to lekarzowi prowadzącemu. Wśród nich można wymienić: - zaburzenia snu, - rozdrażnienie, - problemy gastryczne, - wysypki, - nadmierną senność, - spadek apetytu u dziecka. Wśród najpopularniejszych leków, używanych przez kobiety karmiące w okresie jesienno – zimowym są oczywiście leki na przeziębienie, w tym leki przeciwgorączkowe. W toku karmienia piersią bardziej wskazane jest stosowanie ibuprofenu, bardziej niż paracetamolu. Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog/karmienie-piersia-a-leki/ https://lekarzrodzinny.blog
Sezon jesienno – zimowy w pełni. Do mojego gabinetu zgłasza się coraz więcej Pacjentek z infekcjami górnych dróg oddechowych. Część z nich to kobiety karmiące, u których dobranie właściwego leczenia zawsze stanowi trochę większe wyzwanie.
Zarówno pod względem medycznym, jak i emocjonalnym. O tym dziś słów kilka.
Więcej na:
https://lekarzrodzinny.blog/karmienie-piersia-a-leki/
https://lekarzrodzinny.blog
Obawy matek karmiących
Prawie połowa mam dwumiesięcznych dzieci karmi piersią. Jedna na dziesięć kobiet kontynuuje to karmienie do pierwszego roku życia swojej pociechy. Stąd też tych mam w gabinetach lekarzy rodzinnych jest naprawdę wiele.
Moje doświadczenie pokazuje, że niestety zwykle zgłaszają się one na wizytę pełne obaw i niepokoju. Martwią się czy stosując leki będą mogły karmić piersią. Jednocześnie odwlekają spotkanie z lekarzem rodzinnym, bojąc się, że lekarz zdecyduje o konieczności przerwania karmienia piersią. Obawiają się również, że lekarz rodzinny narzuci im trudne, wręcz niemożliwe do zrealizowania wymagania w zakresie karmienia, związane z koniecznością stosowania leków. Muszę Was jednak uspokoić. W większość przypadków tak nie będzie.
Nagłe przerwanie karmienia a wpływ na zdrowie mamy i dziecka
W tym miejscu chciałbym podkreślić, że nagłe przerwanie karmienia piersią jest ze wszech miar niekorzystne. Powinno więc być ograniczone do absolutnie życiowych wskazań w zakresie stanu zdrowia mamy, bądź dziecka.
Generalnie takie nagłe odstawienie od piersi może skutkować zarówno problemami u mamy, w tym schorzeniami gruczołów piersiowych, jak i u dziecka. Jest to stres, konieczność dobrania odpowiedniej mieszanki do zapewnienia ciągłości toku karmienia.
W większości wypadków nagłe przerywanie karmienia nie jest konieczne.
W internecie naprawdę można znaleźć kilka rzetelnych źródeł informacji dotyczących karmienia piersią. Jednym z nich jest blog Pana Tabletki - https://pantabletka.pl/jakie-leki-podczas-karmienia-piersia/ .
Warto również podkreślić, że z punktu widzenia lekarza, niezwykle istotną rzeczą jest poznanie stanu zdrowia mamy. Kobieta karmiąca powinna mieć świadomość, że lekarz, decydując o dobraniu leków, bierze pod uwagę zarówno stan jej zdrowia, jak i stan zdrowia dziecka.
Trudniej jest na samym początku karmienia, kiedy dziecko jest maleńkie. Znacznie łatwiej, gdy ma już kilka miesięcy, a karmienie jest ustabilizowane. Kiedy dziecko jest coraz większe, wpływ leków stosowanych przez mamę na jego rozwój jest coraz mniejszy.
Co (nie) powinno znaleźć się w mleku matki
Mleko jest wydzieliną z pęcherzyków mlecznych, znajdujących się w gruczołach piersiowych. Składniki odżywcze, które się w nim znajdują – białka, węglowodany i tłuszcze są wytwarzane na miejscu. Na ich stężenie nie wpływa spożywany przez mamę pokarm.
W kontekście stosowania leków bardzo istotne jest, że one wszystkie mogą finalnie znaleźć się w mleku. Jest to dość skomplikowana sytuacja, zależna od rodzaju składników, ich rozpuszczalności w tłuszczach, sposobu transportowania przez komórki, czy wreszcie od masy cząsteczkowej danej substancji czy biodostępności. Wreszcie wpływa na to sam sposób działania lekarstwa – jak szybko się wchłania, kiedy osiąga stężenie maksymalne we krwi mamy czy też jak długo wypłukuje się z organizmu. To w zasadzie ma znaczenie dla lekarza dobierającego leczenie, a nie dla kobiety karmiącej.
O czym warto pamiętać?
- Należy unikać tych leków, które nie są konieczne do stosowania, np. ziół, nietypowych suplementów, czy też leków łączonych, zawierających jednocześnie wiele składników.
- Bezpieczniej jest stosować leki o działaniu miejscowym, np. maść przeciwbakteryjną na skórę, czy lek przeciwgrzybiczy na śluzówki.
- Leki wziewne są również bardziej bezpieczne od leków doustnych.
- Substancje, które słabo wchłaniają się z błony śluzowej przewodu pokarmowego również mogą być powszechnie stosowane, np. farmaceutyki poprawiające wypróżnienie.
W jaki sposób przyjmować leki?
- Staramy się podawać leki w jak najmniejszej dawce – oczywiście takiej, by była skuteczna.
- Lek powinien być przyjmowany bezpośrednio po nakarmieniu dziecka.
- Do ok. 90 min od podania leku nie powinno się karmić, choć czasem – w zależności od rodzaju leku, te wskazania różnią się od siebie. Warto więc dopytać o to lekarza prowadzącego.
- W ostateczności zdarza się również, że lekarstwo musi być przyjmowane o określonych porach. W momencie, gdy tuż przed karmieniem lek osiąga największe stężenie, można mleko matki zastąpić mlekiem modyfikowanym, a pokarm odciągnąć i wylać.
Najtrudniej jest w pierwszych tygodniach po porodzie. Później, w ok. 2 – 3 tygodniu mleko zawiera już dużo więcej wody, laktozy i tłuszczu, a mniej białek, elektrolitów oraz przenikających do niego leków. Niezwykle istotne jest również, by w toku całego procesu leczenia mamy pamiętać także o dziecku. Jeśli więc obserwujesz u dziecka niepokojące Cię objawy, zgłoś to lekarzowi prowadzącemu. Wśród nich można wymienić:
- zaburzenia snu,
- rozdrażnienie,
- problemy gastryczne,
- wysypki,
- nadmierną senność,
- spadek apetytu u dziecka.
Wśród najpopularniejszych leków, używanych przez kobiety karmiące w okresie jesienno – zimowym są oczywiście leki na przeziębienie, w tym leki przeciwgorączkowe. W toku karmienia piersią bardziej wskazane jest stosowanie ibuprofenu, bardziej niż paracetamolu.
Więcej na:
https://lekarzrodzinny.blog/karmienie-piersia-a-leki/
https://lekarzrodzinny.blog
Zarówno pod względem medycznym, jak i emocjonalnym. O tym dziś słów kilka.
Więcej na:
https://lekarzrodzinny.blog/karmienie-piersia-a-leki/
https://lekarzrodzinny.blog
Obawy matek karmiących
Prawie połowa mam dwumiesięcznych dzieci karmi piersią. Jedna na dziesięć kobiet kontynuuje to karmienie do pierwszego roku życia swojej pociechy. Stąd też tych mam w gabinetach lekarzy rodzinnych jest naprawdę wiele.
Moje doświadczenie pokazuje, że niestety zwykle zgłaszają się one na wizytę pełne obaw i niepokoju. Martwią się czy stosując leki będą mogły karmić piersią. Jednocześnie odwlekają spotkanie z lekarzem rodzinnym, bojąc się, że lekarz zdecyduje o konieczności przerwania karmienia piersią. Obawiają się również, że lekarz rodzinny narzuci im trudne, wręcz niemożliwe do zrealizowania wymagania w zakresie karmienia, związane z koniecznością stosowania leków. Muszę Was jednak uspokoić. W większość przypadków tak nie będzie.
Nagłe przerwanie karmienia a wpływ na zdrowie mamy i dziecka
W tym miejscu chciałbym podkreślić, że nagłe przerwanie karmienia piersią jest ze wszech miar niekorzystne. Powinno więc być ograniczone do absolutnie życiowych wskazań w zakresie stanu zdrowia mamy, bądź dziecka.
Generalnie takie nagłe odstawienie od piersi może skutkować zarówno problemami u mamy, w tym schorzeniami gruczołów piersiowych, jak i u dziecka. Jest to stres, konieczność dobrania odpowiedniej mieszanki do zapewnienia ciągłości toku karmienia.
W większości wypadków nagłe przerywanie karmienia nie jest konieczne.
W internecie naprawdę można znaleźć kilka rzetelnych źródeł informacji dotyczących karmienia piersią. Jednym z nich jest blog Pana Tabletki - https://pantabletka.pl/jakie-leki-podczas-karmienia-piersia/ .
Warto również podkreślić, że z punktu widzenia lekarza, niezwykle istotną rzeczą jest poznanie stanu zdrowia mamy. Kobieta karmiąca powinna mieć świadomość, że lekarz, decydując o dobraniu leków, bierze pod uwagę zarówno stan jej zdrowia, jak i stan zdrowia dziecka.
Trudniej jest na samym początku karmienia, kiedy dziecko jest maleńkie. Znacznie łatwiej, gdy ma już kilka miesięcy, a karmienie jest ustabilizowane. Kiedy dziecko jest coraz większe, wpływ leków stosowanych przez mamę na jego rozwój jest coraz mniejszy.
Co (nie) powinno znaleźć się w mleku matki
Mleko jest wydzieliną z pęcherzyków mlecznych, znajdujących się w gruczołach piersiowych. Składniki odżywcze, które się w nim znajdują – białka, węglowodany i tłuszcze są wytwarzane na miejscu. Na ich stężenie nie wpływa spożywany przez mamę pokarm.
W kontekście stosowania leków bardzo istotne jest, że one wszystkie mogą finalnie znaleźć się w mleku. Jest to dość skomplikowana sytuacja, zależna od rodzaju składników, ich rozpuszczalności w tłuszczach, sposobu transportowania przez komórki, czy wreszcie od masy cząsteczkowej danej substancji czy biodostępności. Wreszcie wpływa na to sam sposób działania lekarstwa – jak szybko się wchłania, kiedy osiąga stężenie maksymalne we krwi mamy czy też jak długo wypłukuje się z organizmu. To w zasadzie ma znaczenie dla lekarza dobierającego leczenie, a nie dla kobiety karmiącej.
O czym warto pamiętać?
- Należy unikać tych leków, które nie są konieczne do stosowania, np. ziół, nietypowych suplementów, czy też leków łączonych, zawierających jednocześnie wiele składników.
- Bezpieczniej jest stosować leki o działaniu miejscowym, np. maść przeciwbakteryjną na skórę, czy lek przeciwgrzybiczy na śluzówki.
- Leki wziewne są również bardziej bezpieczne od leków doustnych.
- Substancje, które słabo wchłaniają się z błony śluzowej przewodu pokarmowego również mogą być powszechnie stosowane, np. farmaceutyki poprawiające wypróżnienie.
W jaki sposób przyjmować leki?
- Staramy się podawać leki w jak najmniejszej dawce – oczywiście takiej, by była skuteczna.
- Lek powinien być przyjmowany bezpośrednio po nakarmieniu dziecka.
- Do ok. 90 min od podania leku nie powinno się karmić, choć czasem – w zależności od rodzaju leku, te wskazania różnią się od siebie. Warto więc dopytać o to lekarza prowadzącego.
- W ostateczności zdarza się również, że lekarstwo musi być przyjmowane o określonych porach. W momencie, gdy tuż przed karmieniem lek osiąga największe stężenie, można mleko matki zastąpić mlekiem modyfikowanym, a pokarm odciągnąć i wylać.
Najtrudniej jest w pierwszych tygodniach po porodzie. Później, w ok. 2 – 3 tygodniu mleko zawiera już dużo więcej wody, laktozy i tłuszczu, a mniej białek, elektrolitów oraz przenikających do niego leków. Niezwykle istotne jest również, by w toku całego procesu leczenia mamy pamiętać także o dziecku. Jeśli więc obserwujesz u dziecka niepokojące Cię objawy, zgłoś to lekarzowi prowadzącemu. Wśród nich można wymienić:
- zaburzenia snu,
- rozdrażnienie,
- problemy gastryczne,
- wysypki,
- nadmierną senność,
- spadek apetytu u dziecka.
Wśród najpopularniejszych leków, używanych przez kobiety karmiące w okresie jesienno – zimowym są oczywiście leki na przeziębienie, w tym leki przeciwgorączkowe. W toku karmienia piersią bardziej wskazane jest stosowanie ibuprofenu, bardziej niż paracetamolu.
Więcej na:
https://lekarzrodzinny.blog/karmienie-piersia-a-leki/
https://lekarzrodzinny.blog
020: Odstawianie leków
2021-01-06 23:50:30
Zapraszam do kolejnego odcinka podcastu, dziś o odstawianiu niepotrzebnych leków. Więcej znajdziecie tutaj: https://lekarzrodzinny.blog/odstawianie-niepotrzebnych-lekow/ Bardzo często zgłaszają się do mnie Pacjenci leczeni, prócz mnie, przez wielu innych specjalistów – kardiologów, pulmonologów, neurologów czy ortopedów. Im starsza osoba, tym grupa lekarzy leczących ją jest coraz większa. W efekcie, Pacjenci na wizytę do mojej poradni często przynoszą całą torbę leków – każdy przepisany przez innego specjalistę Do tego dochodzą jeszcze suplementy diety czy zioła. Warto jednak pamiętać, że wszystko to wchodzi ze sobą we wzajemne interakcje, często bardzo niebezpieczne dla Chorych. Jakie leki można ze sobą łączyć, a jakich należy unikać? O tym w niniejszym tekście. Niepokojące prognozy Fachowo nazywamy to polifarmakoterapią, polegającą na przepisywaniu wielu leków jednocześnie. W medycynie słowo „wiele” oznacza ponad pięć. Sytuację, w której nadmierne przepisywanie leków nie jest konieczne, a wręcz może wyrządzić więcej szkody niż pożytku nazywamy polipragmazją. Jest to określenie bardzo często używane w medycynie. Szacuje się, że nawet 36% osób w wieku powyżej 62 lat na stałe przyjmuje 5 leków i więcej, jeśli tylko przebywają w jakiejś instytucji opiekuńczej. Według przewidywanych prognoz do 2030 roku blisko połowa populacji osób starszych będzie przyjmować ponad 5 leków. Jest to oczywiście związane z faktem, że im Pacjent jest starszy, tym więcej chorób współistniejących posiada. Korzysta również z konsultacji lekarzy wielu specjalności, którzy przepisują kolejne leki, czy też leczy się samodzielnie – lekarstwami, bądź preparatami ziołowymi dostępnymi bez recepty. Sięga również po różne suplementy diety. Efekty stosowania wielu leków Trzeba mieć świadomość, że stosowanie dużej liczby leków jednocześnie prowadzi do wielu niepożądanych działań: - Przede wszystkim do upadków. - Pojawiają się błędy w dawkowaniu. - W skrajnych przypadkach występuje zwiększona śmiertelność. - Zdarza się, że występują majaczenia. - Może pojawić się pogorszenie czynności poznawczych, zwłaszcza u starszych Pacjentów. - Po stosowaniu niektórych leków mogą wystąpić zaparcia. - Występują również zaburzenia ciśnienia, w tym jego gwałtowne spadki. Jak wygląda proces odstawiania leków? Jeśli w Waszej apteczce lub w apteczce Waszych Bliskich jest wiele leków, warto byłoby odstawić te niepotrzebne. Jak taki proces wygląda? Warto zacząć od przejrzenia wszystkich obecnie stosowanych lekarstw. Również suplementów diety i leków dostępnych bez recepty, a także witamin i minerałów. Następnie należy sporządzić listę stosowanych lekarstw, wraz ich z dawkowaniem. Z taką przygotowaną listą leków najlepiej zgłosić się do swojego lekarza rodzinnego, który wspólnie z nami zaplanuje ich odstawienie. Cały proces przebiega w różny sposób. Ja najczęściej odstawiam jeden lek, rzadziej kilka na raz. Przy czym zawsze monitoruję Pacjenta, angażując w to rodzinę Chorego, jeśli jest on starszy. Staram się równie, aby Pacjenci wraz ze mną mogli regularnie przeglądać swoje lekarstwa. W tym celu stosuję listę leków. Można ją pobrać z mojej strony internetowej https://lekarzrodzinny.blog/newsletter/ Sytuacje szczególne Choroby, w których należy zachować szczególną ostrożność wymieniłem nagraniu oraz znajdziecie je spisane w notatce do podcastu na stronie: https://lekarzrodzinny.blog/odstawianie-niepotrzebnych-lekow/
Zapraszam do kolejnego odcinka podcastu, dziś o odstawianiu niepotrzebnych leków.
Więcej znajdziecie tutaj:
https://lekarzrodzinny.blog/odstawianie-niepotrzebnych-lekow/
Bardzo często zgłaszają się do mnie Pacjenci leczeni, prócz mnie, przez wielu innych specjalistów – kardiologów, pulmonologów, neurologów czy ortopedów. Im starsza osoba, tym grupa lekarzy leczących ją jest coraz większa. W efekcie, Pacjenci na wizytę do mojej poradni często przynoszą całą torbę leków – każdy przepisany przez innego specjalistę
Do tego dochodzą jeszcze suplementy diety czy zioła. Warto jednak pamiętać, że wszystko to wchodzi ze sobą we wzajemne interakcje, często bardzo niebezpieczne dla Chorych. Jakie leki można ze sobą łączyć, a jakich należy unikać? O tym w niniejszym tekście.
Niepokojące prognozy
Fachowo nazywamy to polifarmakoterapią, polegającą na przepisywaniu wielu leków jednocześnie. W medycynie słowo „wiele” oznacza ponad pięć. Sytuację, w której nadmierne przepisywanie leków nie jest konieczne, a wręcz może wyrządzić więcej szkody niż pożytku nazywamy polipragmazją. Jest to określenie bardzo często używane w medycynie.
Szacuje się, że nawet 36% osób w wieku powyżej 62 lat na stałe przyjmuje 5 leków i więcej, jeśli tylko przebywają w jakiejś instytucji opiekuńczej. Według przewidywanych prognoz do 2030 roku blisko połowa populacji osób starszych będzie przyjmować ponad 5 leków.
Jest to oczywiście związane z faktem, że im Pacjent jest starszy, tym więcej chorób współistniejących posiada. Korzysta również z konsultacji lekarzy wielu specjalności, którzy przepisują kolejne leki, czy też leczy się samodzielnie – lekarstwami, bądź preparatami ziołowymi dostępnymi bez recepty. Sięga również po różne suplementy diety.
Efekty stosowania wielu leków
Trzeba mieć świadomość, że stosowanie dużej liczby leków jednocześnie prowadzi do wielu niepożądanych działań:
- Przede wszystkim do upadków.
- Pojawiają się błędy w dawkowaniu.
- W skrajnych przypadkach występuje zwiększona śmiertelność.
- Zdarza się, że występują majaczenia.
- Może pojawić się pogorszenie czynności poznawczych, zwłaszcza u starszych Pacjentów.
- Po stosowaniu niektórych leków mogą wystąpić zaparcia.
- Występują również zaburzenia ciśnienia, w tym jego gwałtowne spadki.
Jak wygląda proces odstawiania leków?
Jeśli w Waszej apteczce lub w apteczce Waszych Bliskich jest wiele leków, warto byłoby odstawić te niepotrzebne. Jak taki proces wygląda?
Warto zacząć od przejrzenia wszystkich obecnie stosowanych lekarstw. Również suplementów diety i leków dostępnych bez recepty, a także witamin i minerałów.
Następnie należy sporządzić listę stosowanych lekarstw, wraz ich z dawkowaniem.
Z taką przygotowaną listą leków najlepiej zgłosić się do swojego lekarza rodzinnego, który wspólnie z nami zaplanuje ich odstawienie.
Cały proces przebiega w różny sposób. Ja najczęściej odstawiam jeden lek, rzadziej kilka na raz. Przy czym zawsze monitoruję Pacjenta, angażując w to rodzinę Chorego, jeśli jest on starszy.
Staram się równie, aby Pacjenci wraz ze mną mogli regularnie przeglądać swoje lekarstwa. W tym celu stosuję listę leków. Można ją pobrać z mojej strony internetowej https://lekarzrodzinny.blog/newsletter/
Sytuacje szczególne
Choroby, w których należy zachować szczególną ostrożność wymieniłem nagraniu oraz znajdziecie je spisane w notatce do podcastu na stronie:
https://lekarzrodzinny.blog/odstawianie-niepotrzebnych-lekow/
Więcej znajdziecie tutaj:
https://lekarzrodzinny.blog/odstawianie-niepotrzebnych-lekow/
Bardzo często zgłaszają się do mnie Pacjenci leczeni, prócz mnie, przez wielu innych specjalistów – kardiologów, pulmonologów, neurologów czy ortopedów. Im starsza osoba, tym grupa lekarzy leczących ją jest coraz większa. W efekcie, Pacjenci na wizytę do mojej poradni często przynoszą całą torbę leków – każdy przepisany przez innego specjalistę
Do tego dochodzą jeszcze suplementy diety czy zioła. Warto jednak pamiętać, że wszystko to wchodzi ze sobą we wzajemne interakcje, często bardzo niebezpieczne dla Chorych. Jakie leki można ze sobą łączyć, a jakich należy unikać? O tym w niniejszym tekście.
Niepokojące prognozy
Fachowo nazywamy to polifarmakoterapią, polegającą na przepisywaniu wielu leków jednocześnie. W medycynie słowo „wiele” oznacza ponad pięć. Sytuację, w której nadmierne przepisywanie leków nie jest konieczne, a wręcz może wyrządzić więcej szkody niż pożytku nazywamy polipragmazją. Jest to określenie bardzo często używane w medycynie.
Szacuje się, że nawet 36% osób w wieku powyżej 62 lat na stałe przyjmuje 5 leków i więcej, jeśli tylko przebywają w jakiejś instytucji opiekuńczej. Według przewidywanych prognoz do 2030 roku blisko połowa populacji osób starszych będzie przyjmować ponad 5 leków.
Jest to oczywiście związane z faktem, że im Pacjent jest starszy, tym więcej chorób współistniejących posiada. Korzysta również z konsultacji lekarzy wielu specjalności, którzy przepisują kolejne leki, czy też leczy się samodzielnie – lekarstwami, bądź preparatami ziołowymi dostępnymi bez recepty. Sięga również po różne suplementy diety.
Efekty stosowania wielu leków
Trzeba mieć świadomość, że stosowanie dużej liczby leków jednocześnie prowadzi do wielu niepożądanych działań:
- Przede wszystkim do upadków.
- Pojawiają się błędy w dawkowaniu.
- W skrajnych przypadkach występuje zwiększona śmiertelność.
- Zdarza się, że występują majaczenia.
- Może pojawić się pogorszenie czynności poznawczych, zwłaszcza u starszych Pacjentów.
- Po stosowaniu niektórych leków mogą wystąpić zaparcia.
- Występują również zaburzenia ciśnienia, w tym jego gwałtowne spadki.
Jak wygląda proces odstawiania leków?
Jeśli w Waszej apteczce lub w apteczce Waszych Bliskich jest wiele leków, warto byłoby odstawić te niepotrzebne. Jak taki proces wygląda?
Warto zacząć od przejrzenia wszystkich obecnie stosowanych lekarstw. Również suplementów diety i leków dostępnych bez recepty, a także witamin i minerałów.
Następnie należy sporządzić listę stosowanych lekarstw, wraz ich z dawkowaniem.
Z taką przygotowaną listą leków najlepiej zgłosić się do swojego lekarza rodzinnego, który wspólnie z nami zaplanuje ich odstawienie.
Cały proces przebiega w różny sposób. Ja najczęściej odstawiam jeden lek, rzadziej kilka na raz. Przy czym zawsze monitoruję Pacjenta, angażując w to rodzinę Chorego, jeśli jest on starszy.
Staram się równie, aby Pacjenci wraz ze mną mogli regularnie przeglądać swoje lekarstwa. W tym celu stosuję listę leków. Można ją pobrać z mojej strony internetowej https://lekarzrodzinny.blog/newsletter/
Sytuacje szczególne
Choroby, w których należy zachować szczególną ostrożność wymieniłem nagraniu oraz znajdziecie je spisane w notatce do podcastu na stronie:
https://lekarzrodzinny.blog/odstawianie-niepotrzebnych-lekow/
019: Cukrzyca a zabiegi operacyjne. Co trzeba wiedzieć?
2020-11-25 17:35:06
Bardzo często w swojej praktyce spotykam Pacjentów, którzy mają cukrzycę i przygotowują się do zabiegu operacyjnego. Taka sytuacja wymaga szczególnego nadzoru i podjęcia odpowiednich działań. O tym dziś w nagraniu: Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog/cukrzyca-operacja/ Zadbaj o swoje zdrowie przed operacją Każdy zabieg operacyjny wywołuje stres. Rozpoczyna się on już na długo przed samym zabiegiem. Nie brakuje go również w trakcie zabiegu, kiedy to nasz organizm reaguje na procedury wykonywane przez chirurgów. W tej sytuacji nieprawidłowe wyrównanie poziomu cukru we krwi może powodować bardzo poważne komplikacje. Ich efektem mogą być m.in. zaburzenia metaboliczne, aż do tzw. kwasicy ketonowej. A ta jest bardzo niebezpieczna dla Chorego. Jeśli więc chorujemy na cukrzycę, warto odpowiednio o siebie zadbać i przygotować się do zabiegu operacyjnego. To możesz zrobić samodzielnie Już na etapie przygotowywania się do zabiegu możesz samodzielnie wykonać szereg czynności. Chciałbym tutaj zwrócić uwagę, że tuż po wyznaczeniu terminu zabiegu operacyjnego, warto poinformować o tym lekarza rodzinnego podczas wizyty. Wtedy będzie on w stanie nas odpowiednio przygotować do operacji – zdecydować, czy w związku z zabiegiem operacyjnym potrzebujemy konsultacji diabetologicznej. Jeśli posiadamy już taką konsultację, to oczywiście należy ją pokazać lekarzowi rodzinnemu. On zadecyduje również jakie badania laboratoryjne powinniśmy wykonać. Warto też wykonać dobowy profil glikemii, o czym za chwilę. Co sprawdzać? Zadaniem lekarza jest, tak jak już wspomniałem na początku, prawidłowe przygotowanie metaboliczne Pacjenta do zabiegu operacyjnego. Należy więc określić poziom glikemii i oznaczyć hemoglobinę glikowaną, tzw. HbA1c. Często wykonuje się też dodatkowe badania, m.in. morfologię krwi, stężenie kreatyniny dla oceny wydolności nerek, stężenie elektrolitów czy badanie ogólne moczu. To ostatnie jest dość istotne, bowiem pozwala sprawdzić obecność cukru w moczu oraz wykluczyć infekcje w obrębie układu moczowego. Standardem jest oczywiście wykonanie EKG przed kwalifikacją do zabiegu operacyjnego. Badania wykonuj (nie) zbyt wcześnie Zwracam uwagę, że wszystkie te badania powinny być wykonane na około 4 – 8 tygodni przed planowaną hospitalizacją. Należy również pamiętać, że lekarz anestezjolog kwalifikujący nas do zabiegu chciałby mieć badania wykonane jak „najbliżej” daty operacji, by mieć pewność, że pokazują one faktyczny stan Waszego zdrowia. Natomiast dla lekarza rodzinnego istotna jest ocena stanu Chorego nawet na kilka, bądź kilkanaście tygodni przed zabiegiem. W ten sposób ma on pewność, że poziom cukru Pacjenta jest dobrze ustabilizowany. Ów czas można wykorzystać właśnie na modyfikację prowadzonego leczenia przeciwcukrzycowego. Odroczenie planowego zabiegu Chciałem również podkreślić, że istnieją wskazania do odroczenia planowego zabiegu operacyjnego. Wśród nich występuje m.in. nieprawidłowa czy niedostateczna kontrola metaboliczna: zbyt wysokie wartości poziomu glikemii we krwi – powyżej 250 mg/dl, czyli 13,9 mmol/l; stężenie wskaźnika HbA1c powyżej 8,5 %; obecność znaczącej ilości cukru w moczu z tzw. acetonurią – podkreślić jednak należy, że czasem cukier w moczu jest efektem prowadzonego leczenia przeciwcukrzycowego. Dobowy profil glikemii Zwracam uwagę, że już na pierwszą wizytę u lekarza rodzinnego możecie przyjść przygotowani, wykonując tzw. dobowy profil glikemii. Jest to 7 oznaczeń – przed i po trzech głównych posiłkach oraz ok. godz. 3.00 w nocy. W ten sposób ułatwiacie lekarzowi rodzinnemu podjęcie decyzji dotyczącej wyrównania metabolicznego. Warto też sprawdzić swoją wagę i wzrost, aby móc je podać lekarzowi w celu wyliczenia wskaźnika BMI. Jest on równie ważny przy ocenie ryzyka okołozabiegowego. Pamiętajcie o tym, by kontaktować się z lekarzem rodzinnym jak najwcześniej, tuż po uzyskaniu informacji o planowanej dacie zabiegu operacyjnego. To zdecydowanie ułatwi wyrównanie metaboliczne Pacjenta. Zobacz: https://lekarzrodzinny.blog
Bardzo często w swojej praktyce spotykam Pacjentów, którzy mają cukrzycę i przygotowują się do zabiegu operacyjnego. Taka sytuacja wymaga szczególnego nadzoru i podjęcia odpowiednich działań. O tym dziś w nagraniu:
Więcej na:
https://lekarzrodzinny.blog/cukrzyca-operacja/
Zadbaj o swoje zdrowie przed operacją
Każdy zabieg operacyjny wywołuje stres. Rozpoczyna się on już na długo przed samym zabiegiem. Nie brakuje go również w trakcie zabiegu, kiedy to nasz organizm reaguje na procedury wykonywane przez chirurgów. W tej sytuacji nieprawidłowe wyrównanie poziomu cukru we krwi może powodować bardzo poważne komplikacje. Ich efektem mogą być m.in. zaburzenia metaboliczne, aż do tzw. kwasicy ketonowej. A ta jest bardzo niebezpieczna dla Chorego. Jeśli więc chorujemy na cukrzycę, warto odpowiednio o siebie zadbać i przygotować się do zabiegu operacyjnego.
To możesz zrobić samodzielnie
Już na etapie przygotowywania się do zabiegu możesz samodzielnie wykonać szereg czynności. Chciałbym tutaj zwrócić uwagę, że tuż po wyznaczeniu terminu zabiegu operacyjnego, warto poinformować o tym lekarza rodzinnego podczas wizyty. Wtedy będzie on w stanie nas odpowiednio przygotować do operacji – zdecydować, czy w związku z zabiegiem operacyjnym potrzebujemy konsultacji diabetologicznej. Jeśli posiadamy już taką konsultację, to oczywiście należy ją pokazać lekarzowi rodzinnemu. On zadecyduje również jakie badania laboratoryjne powinniśmy wykonać. Warto też wykonać dobowy profil glikemii, o czym za chwilę.
Co sprawdzać?
Zadaniem lekarza jest, tak jak już wspomniałem na początku, prawidłowe przygotowanie metaboliczne Pacjenta do zabiegu operacyjnego.
Należy więc określić poziom glikemii i oznaczyć hemoglobinę glikowaną, tzw. HbA1c.
Często wykonuje się też dodatkowe badania, m.in. morfologię krwi, stężenie kreatyniny dla oceny wydolności nerek, stężenie elektrolitów czy badanie ogólne moczu. To ostatnie jest dość istotne, bowiem pozwala sprawdzić obecność cukru w moczu oraz wykluczyć infekcje w obrębie układu moczowego.
Standardem jest oczywiście wykonanie EKG przed kwalifikacją do zabiegu operacyjnego.
Badania wykonuj (nie) zbyt wcześnie
Zwracam uwagę, że wszystkie te badania powinny być wykonane na około 4 – 8 tygodni przed planowaną hospitalizacją. Należy również pamiętać, że lekarz anestezjolog kwalifikujący nas do zabiegu chciałby mieć badania wykonane jak „najbliżej” daty operacji, by mieć pewność, że pokazują one faktyczny stan Waszego zdrowia.
Natomiast dla lekarza rodzinnego istotna jest ocena stanu Chorego nawet na kilka, bądź kilkanaście tygodni przed zabiegiem. W ten sposób ma on pewność, że poziom cukru Pacjenta jest dobrze ustabilizowany. Ów czas można wykorzystać właśnie na modyfikację prowadzonego leczenia przeciwcukrzycowego.
Odroczenie planowego zabiegu
Chciałem również podkreślić, że istnieją wskazania do odroczenia planowego zabiegu operacyjnego. Wśród nich występuje m.in. nieprawidłowa czy niedostateczna kontrola metaboliczna:
zbyt wysokie wartości poziomu glikemii we krwi – powyżej 250 mg/dl, czyli 13,9 mmol/l;
stężenie wskaźnika HbA1c powyżej 8,5 %;
obecność znaczącej ilości cukru w moczu z tzw. acetonurią – podkreślić jednak należy, że czasem cukier w moczu jest efektem prowadzonego leczenia przeciwcukrzycowego.
Dobowy profil glikemii
Zwracam uwagę, że już na pierwszą wizytę u lekarza rodzinnego możecie przyjść przygotowani, wykonując tzw. dobowy profil glikemii. Jest to 7 oznaczeń – przed i po trzech głównych posiłkach oraz ok. godz. 3.00 w nocy. W ten sposób ułatwiacie lekarzowi rodzinnemu podjęcie decyzji dotyczącej wyrównania metabolicznego. Warto też sprawdzić swoją wagę i wzrost, aby móc je podać lekarzowi w celu wyliczenia wskaźnika BMI. Jest on równie ważny przy ocenie ryzyka okołozabiegowego.
Pamiętajcie o tym, by kontaktować się z lekarzem rodzinnym jak najwcześniej, tuż po uzyskaniu informacji o planowanej dacie zabiegu operacyjnego. To zdecydowanie ułatwi wyrównanie metaboliczne Pacjenta.
Zobacz:
https://lekarzrodzinny.blog
Więcej na:
https://lekarzrodzinny.blog/cukrzyca-operacja/
Zadbaj o swoje zdrowie przed operacją
Każdy zabieg operacyjny wywołuje stres. Rozpoczyna się on już na długo przed samym zabiegiem. Nie brakuje go również w trakcie zabiegu, kiedy to nasz organizm reaguje na procedury wykonywane przez chirurgów. W tej sytuacji nieprawidłowe wyrównanie poziomu cukru we krwi może powodować bardzo poważne komplikacje. Ich efektem mogą być m.in. zaburzenia metaboliczne, aż do tzw. kwasicy ketonowej. A ta jest bardzo niebezpieczna dla Chorego. Jeśli więc chorujemy na cukrzycę, warto odpowiednio o siebie zadbać i przygotować się do zabiegu operacyjnego.
To możesz zrobić samodzielnie
Już na etapie przygotowywania się do zabiegu możesz samodzielnie wykonać szereg czynności. Chciałbym tutaj zwrócić uwagę, że tuż po wyznaczeniu terminu zabiegu operacyjnego, warto poinformować o tym lekarza rodzinnego podczas wizyty. Wtedy będzie on w stanie nas odpowiednio przygotować do operacji – zdecydować, czy w związku z zabiegiem operacyjnym potrzebujemy konsultacji diabetologicznej. Jeśli posiadamy już taką konsultację, to oczywiście należy ją pokazać lekarzowi rodzinnemu. On zadecyduje również jakie badania laboratoryjne powinniśmy wykonać. Warto też wykonać dobowy profil glikemii, o czym za chwilę.
Co sprawdzać?
Zadaniem lekarza jest, tak jak już wspomniałem na początku, prawidłowe przygotowanie metaboliczne Pacjenta do zabiegu operacyjnego.
Należy więc określić poziom glikemii i oznaczyć hemoglobinę glikowaną, tzw. HbA1c.
Często wykonuje się też dodatkowe badania, m.in. morfologię krwi, stężenie kreatyniny dla oceny wydolności nerek, stężenie elektrolitów czy badanie ogólne moczu. To ostatnie jest dość istotne, bowiem pozwala sprawdzić obecność cukru w moczu oraz wykluczyć infekcje w obrębie układu moczowego.
Standardem jest oczywiście wykonanie EKG przed kwalifikacją do zabiegu operacyjnego.
Badania wykonuj (nie) zbyt wcześnie
Zwracam uwagę, że wszystkie te badania powinny być wykonane na około 4 – 8 tygodni przed planowaną hospitalizacją. Należy również pamiętać, że lekarz anestezjolog kwalifikujący nas do zabiegu chciałby mieć badania wykonane jak „najbliżej” daty operacji, by mieć pewność, że pokazują one faktyczny stan Waszego zdrowia.
Natomiast dla lekarza rodzinnego istotna jest ocena stanu Chorego nawet na kilka, bądź kilkanaście tygodni przed zabiegiem. W ten sposób ma on pewność, że poziom cukru Pacjenta jest dobrze ustabilizowany. Ów czas można wykorzystać właśnie na modyfikację prowadzonego leczenia przeciwcukrzycowego.
Odroczenie planowego zabiegu
Chciałem również podkreślić, że istnieją wskazania do odroczenia planowego zabiegu operacyjnego. Wśród nich występuje m.in. nieprawidłowa czy niedostateczna kontrola metaboliczna:
zbyt wysokie wartości poziomu glikemii we krwi – powyżej 250 mg/dl, czyli 13,9 mmol/l;
stężenie wskaźnika HbA1c powyżej 8,5 %;
obecność znaczącej ilości cukru w moczu z tzw. acetonurią – podkreślić jednak należy, że czasem cukier w moczu jest efektem prowadzonego leczenia przeciwcukrzycowego.
Dobowy profil glikemii
Zwracam uwagę, że już na pierwszą wizytę u lekarza rodzinnego możecie przyjść przygotowani, wykonując tzw. dobowy profil glikemii. Jest to 7 oznaczeń – przed i po trzech głównych posiłkach oraz ok. godz. 3.00 w nocy. W ten sposób ułatwiacie lekarzowi rodzinnemu podjęcie decyzji dotyczącej wyrównania metabolicznego. Warto też sprawdzić swoją wagę i wzrost, aby móc je podać lekarzowi w celu wyliczenia wskaźnika BMI. Jest on równie ważny przy ocenie ryzyka okołozabiegowego.
Pamiętajcie o tym, by kontaktować się z lekarzem rodzinnym jak najwcześniej, tuż po uzyskaniu informacji o planowanej dacie zabiegu operacyjnego. To zdecydowanie ułatwi wyrównanie metaboliczne Pacjenta.
Zobacz:
https://lekarzrodzinny.blog
018: Witamina D. Suplementować?
2020-10-06 17:47:35
Niedobór witaminy D jest w Polsce powszechny. Szacuje się, że nawet 90% społeczeństwa ma zbyt małą ilość witaminy D w organizmie. Więcej we wpisie i na moim blogu: https://lekarzrodzinny.blog/niedobor-witaminy-d/ Prócz tego, że witamina D reguluje gospodarkę wapniowo – fosforową, czy wpływa na układ kostny, działa również na układ immunologiczny. Czy jest to szczególnie ważne w dobie Covid-19? Przekonajmy się! Oznaczać czy suplementować? Bardzo często moi Pacjenci pytają mnie, czy warto oznaczać albo suplementować witaminę D. Polskie dane pokazują, że niestety aż 90% z nas zmaga się z całorocznym niedoborem tej witaminy. Z badań wynika, że ma to miejsce nawet w okresie wakacyjnym, kiedy w naszym kraju występuje najlepsze nasłonecznienie, które wpływa na produkcję witaminy D. Osoby o jasnej karnacji skóry powinny odsłaniać około 18% powierzchni ciała (przedramiona i podudzia) na okres około 15 minut w pełnym słońcu (od 10 do 15:00), bez używania kremów z filtrem aby zapewnić odpowiednią syntezę skórną witaminy D. - To działa tylko od późnej wiosny do końca lata. - Nie działa na dzieci (nie wolno ich opalać). - Nie działa na seniorów. - Nie działa na osoby o ciemnej karnacji. - Uwaga na ryzyko nowotworów skóry. W tym miejscu przypominam, że witamina D może być spożywana wraz z posiłkami, np. rybami. W większości jednak jest syntetyzowana w skórze, co stanowi główne źródło tej witaminy w naszym organizmie. Dlaczego brakuje nam witaminy D? Brak witaminy D jest jednak dojmujący w polskim społeczeństwie. Dlaczego tak się dzieje? Myślę, że wszyscy potrafimy odpowiedzieć na to pytanie. Przede wszystkim jest to związane z naszym trybem życia. Wstajemy rano w domu, następnie przemieszczamy się samochodem do pracy, odwozimy nim dzieci do przedszkola czy szkoły, gdzie spędzają cały dzień w zamkniętych budynkach, podobnie jak my. Następnie zawozimy nasze pociechy na zajęcia pozalekcyjne, a my udajemy się na spotkanie czy uczestniczymy w zajęciach sportowych. Wszystko to znów w większości odbywa się w zamkniętych pomieszczeniach. W efekcie, między godz. 10.00 a 15.00 nie korzystamy z nasłonecznienia w okresie od kwietnia do września. Nie potrafimy znaleźć na to nawet 15 minut! Tymczasem wpływ witaminy D na nasz organizm jest bardzo istotny. Wpływ witaminy D na organizm człowieka Potrafi ona zmniejszyć ryzyko rozwoju nowotworów – raka sutka, jelita grubego, czy prostaty – https://lekarzrodzinny.blog/rozrost-prostaty-i-badanie-psa/ , https://mistrzpolikarp.pl/rak-prostaty/ , co zostało przedstawione w fachowej literaturze. Podaje się też jej istotny wpływ na przebieg chorób autoimmunologicznych, w tym tocznia, cukrzycy typu I czy stwardnienia rozsianego. Wielu naukowców podaje, że wpływ tej witaminy może być istotny również w przypadku cukrzycy typu II, czyli cukrzycy u osób dorosłych. Witamina D a infekcje Niektóre badania sugerują, że niedobór witaminy D może w dość istotny sposób wpływać zarówno na fizyczną barierę organizmu – naturalną odporność komórek, jak i adaptację układu odpornościowego do przebiegu infekcji. Chciałem tu jednak zaznaczyć, że suplementacja każdej, dowolnie dużej ilości witaminy D w każdej grupie wiekowej nie zawsze przynosi oczekiwany efekt. Z badań wynika jednoznacznie, że powinno się ją suplementować w przypadku, gdy niedobór witaminy D jest znaczny. Dzieje się tak, gdy poziom wyjściowy tej witaminy w organizmie wynosi poniżej 25 nmol/litr, czyli poniżej 10 ng/ml. Natomiast u osób, które mają ten niedobór dużo mniejszy – między 10 a 25 ng lub ich stężenie witaminy D oscyluje blisko prawidłowej wartości w zakresie normy, ewentualny wpływ suplementacji na układ immunologiczny jest dużo mniejszy. NA BLOGU WIĘCEJ O TYM: Kto i jak powinien suplementować witaminę D? Jak wygląda suplementacja? (liczby podano w jednostkach międzynarodowych na dobę) https://lekarzrodzinny.blog/niedobor-witaminy-d/
Niedobór witaminy D jest w Polsce powszechny. Szacuje się, że nawet 90% społeczeństwa ma zbyt małą ilość witaminy D w organizmie. Więcej we wpisie i na moim blogu:
https://lekarzrodzinny.blog/niedobor-witaminy-d/
Prócz tego, że witamina D reguluje gospodarkę wapniowo – fosforową, czy wpływa na układ kostny, działa również na układ immunologiczny. Czy jest to szczególnie ważne w dobie Covid-19? Przekonajmy się!
Oznaczać czy suplementować?
Bardzo często moi Pacjenci pytają mnie, czy warto oznaczać albo suplementować witaminę D. Polskie dane pokazują, że niestety aż 90% z nas zmaga się z całorocznym niedoborem tej witaminy. Z badań wynika, że ma to miejsce nawet w okresie wakacyjnym, kiedy w naszym kraju występuje najlepsze nasłonecznienie, które wpływa na produkcję witaminy D.
Osoby o jasnej karnacji skóry powinny odsłaniać około 18% powierzchni ciała (przedramiona i podudzia) na okres około 15 minut w pełnym słońcu (od 10 do 15:00), bez używania kremów z filtrem aby zapewnić odpowiednią syntezę skórną witaminy D.
- To działa tylko od późnej wiosny do końca lata.
- Nie działa na dzieci (nie wolno ich opalać).
- Nie działa na seniorów.
- Nie działa na osoby o ciemnej karnacji.
- Uwaga na ryzyko nowotworów skóry.
W tym miejscu przypominam, że witamina D może być spożywana wraz z posiłkami, np. rybami. W większości jednak jest syntetyzowana w skórze, co stanowi główne źródło tej witaminy w naszym organizmie.
Dlaczego brakuje nam witaminy D?
Brak witaminy D jest jednak dojmujący w polskim społeczeństwie. Dlaczego tak się dzieje? Myślę, że wszyscy potrafimy odpowiedzieć na to pytanie. Przede wszystkim jest to związane z naszym trybem życia. Wstajemy rano w domu, następnie przemieszczamy się samochodem do pracy, odwozimy nim dzieci do przedszkola czy szkoły, gdzie spędzają cały dzień w zamkniętych budynkach, podobnie jak my. Następnie zawozimy nasze pociechy na zajęcia pozalekcyjne, a my udajemy się na spotkanie czy uczestniczymy w zajęciach sportowych. Wszystko to znów w większości odbywa się w zamkniętych pomieszczeniach. W efekcie, między godz. 10.00 a 15.00 nie korzystamy z nasłonecznienia w okresie od kwietnia do września. Nie potrafimy znaleźć na to nawet 15 minut! Tymczasem wpływ witaminy D na nasz organizm jest bardzo istotny.
Wpływ witaminy D na organizm człowieka
Potrafi ona zmniejszyć ryzyko rozwoju nowotworów – raka sutka, jelita grubego, czy prostaty – https://lekarzrodzinny.blog/rozrost-prostaty-i-badanie-psa/, https://mistrzpolikarp.pl/rak-prostaty/ , co zostało przedstawione w fachowej literaturze.
Podaje się też jej istotny wpływ na przebieg chorób autoimmunologicznych, w tym tocznia, cukrzycy typu I czy stwardnienia rozsianego.
Wielu naukowców podaje, że wpływ tej witaminy może być istotny również w przypadku cukrzycy typu II, czyli cukrzycy u osób dorosłych.
Witamina D a infekcje
Niektóre badania sugerują, że niedobór witaminy D może w dość istotny sposób wpływać zarówno na fizyczną barierę organizmu – naturalną odporność komórek, jak i adaptację układu odpornościowego do przebiegu infekcji.
Chciałem tu jednak zaznaczyć, że suplementacja każdej, dowolnie dużej ilości witaminy D w każdej grupie wiekowej nie zawsze przynosi oczekiwany efekt. Z badań wynika jednoznacznie, że powinno się ją suplementować w przypadku, gdy niedobór witaminy D jest znaczny. Dzieje się tak, gdy poziom wyjściowy tej witaminy w organizmie wynosi poniżej 25 nmol/litr, czyli poniżej 10 ng/ml. Natomiast u osób, które mają ten niedobór dużo mniejszy – między 10 a 25 ng lub ich stężenie witaminy D oscyluje blisko prawidłowej wartości w zakresie normy, ewentualny wpływ suplementacji na układ immunologiczny jest dużo mniejszy.
NA BLOGU WIĘCEJ O TYM:
Kto i jak powinien suplementować witaminę D?
Jak wygląda suplementacja? (liczby podano w jednostkach międzynarodowych na dobę)
https://lekarzrodzinny.blog/niedobor-witaminy-d/
https://lekarzrodzinny.blog/niedobor-witaminy-d/
Prócz tego, że witamina D reguluje gospodarkę wapniowo – fosforową, czy wpływa na układ kostny, działa również na układ immunologiczny. Czy jest to szczególnie ważne w dobie Covid-19? Przekonajmy się!
Oznaczać czy suplementować?
Bardzo często moi Pacjenci pytają mnie, czy warto oznaczać albo suplementować witaminę D. Polskie dane pokazują, że niestety aż 90% z nas zmaga się z całorocznym niedoborem tej witaminy. Z badań wynika, że ma to miejsce nawet w okresie wakacyjnym, kiedy w naszym kraju występuje najlepsze nasłonecznienie, które wpływa na produkcję witaminy D.
Osoby o jasnej karnacji skóry powinny odsłaniać około 18% powierzchni ciała (przedramiona i podudzia) na okres około 15 minut w pełnym słońcu (od 10 do 15:00), bez używania kremów z filtrem aby zapewnić odpowiednią syntezę skórną witaminy D.
- To działa tylko od późnej wiosny do końca lata.
- Nie działa na dzieci (nie wolno ich opalać).
- Nie działa na seniorów.
- Nie działa na osoby o ciemnej karnacji.
- Uwaga na ryzyko nowotworów skóry.
W tym miejscu przypominam, że witamina D może być spożywana wraz z posiłkami, np. rybami. W większości jednak jest syntetyzowana w skórze, co stanowi główne źródło tej witaminy w naszym organizmie.
Dlaczego brakuje nam witaminy D?
Brak witaminy D jest jednak dojmujący w polskim społeczeństwie. Dlaczego tak się dzieje? Myślę, że wszyscy potrafimy odpowiedzieć na to pytanie. Przede wszystkim jest to związane z naszym trybem życia. Wstajemy rano w domu, następnie przemieszczamy się samochodem do pracy, odwozimy nim dzieci do przedszkola czy szkoły, gdzie spędzają cały dzień w zamkniętych budynkach, podobnie jak my. Następnie zawozimy nasze pociechy na zajęcia pozalekcyjne, a my udajemy się na spotkanie czy uczestniczymy w zajęciach sportowych. Wszystko to znów w większości odbywa się w zamkniętych pomieszczeniach. W efekcie, między godz. 10.00 a 15.00 nie korzystamy z nasłonecznienia w okresie od kwietnia do września. Nie potrafimy znaleźć na to nawet 15 minut! Tymczasem wpływ witaminy D na nasz organizm jest bardzo istotny.
Wpływ witaminy D na organizm człowieka
Potrafi ona zmniejszyć ryzyko rozwoju nowotworów – raka sutka, jelita grubego, czy prostaty – https://lekarzrodzinny.blog/rozrost-prostaty-i-badanie-psa/, https://mistrzpolikarp.pl/rak-prostaty/ , co zostało przedstawione w fachowej literaturze.
Podaje się też jej istotny wpływ na przebieg chorób autoimmunologicznych, w tym tocznia, cukrzycy typu I czy stwardnienia rozsianego.
Wielu naukowców podaje, że wpływ tej witaminy może być istotny również w przypadku cukrzycy typu II, czyli cukrzycy u osób dorosłych.
Witamina D a infekcje
Niektóre badania sugerują, że niedobór witaminy D może w dość istotny sposób wpływać zarówno na fizyczną barierę organizmu – naturalną odporność komórek, jak i adaptację układu odpornościowego do przebiegu infekcji.
Chciałem tu jednak zaznaczyć, że suplementacja każdej, dowolnie dużej ilości witaminy D w każdej grupie wiekowej nie zawsze przynosi oczekiwany efekt. Z badań wynika jednoznacznie, że powinno się ją suplementować w przypadku, gdy niedobór witaminy D jest znaczny. Dzieje się tak, gdy poziom wyjściowy tej witaminy w organizmie wynosi poniżej 25 nmol/litr, czyli poniżej 10 ng/ml. Natomiast u osób, które mają ten niedobór dużo mniejszy – między 10 a 25 ng lub ich stężenie witaminy D oscyluje blisko prawidłowej wartości w zakresie normy, ewentualny wpływ suplementacji na układ immunologiczny jest dużo mniejszy.
NA BLOGU WIĘCEJ O TYM:
Kto i jak powinien suplementować witaminę D?
Jak wygląda suplementacja? (liczby podano w jednostkach międzynarodowych na dobę)
https://lekarzrodzinny.blog/niedobor-witaminy-d/
017: Badania profilaktyczne. Co można zrobić nawet samemu w domu?
2020-08-27 12:37:12
Ostatnio mówiłem o badaniach przesiewowych, dziś poruszę temat badań profilaktycznych. Wydawać by się mogło, że nie ma między nimi żadnej różnicy. One również pomagają wykryć chorobę na bardzo wczesnym etapie. Często, gdy jeszcze nie widać pierwszych objawów. Badania przesiewowe posiadają jednak pewną swoistą strukturę. Na to, czy należy je wykonywać wpływają nie tylko decyzje podejmowane na poziomie naukowym. Decydują także politycy, wskazując które badania należy wykonywać w danej populacji. Z badaniami profilaktycznymi jest nieco inaczej. Jak zawsze zapraszam na bloga: https://lekarzrodzinny.blog/badania-profilaktyczne/ (Nie)tylko w POZ? Zasadniczo w Polsce wykonuje się badania profilaktyczne w ramach POZ tylko w tym zakresie, o którym mówiłem ostatnio. Dla osób chcących zapoznać się z poprzednim artykułem załączam link https://lekarzrodzinny.blog/badania-przesiewowe/ . Oznacza to więc, że bada się osoby w 35 – tym , 40-tym, 45-tym, 50-tym oraz 55-tym roku życia. Te badania mają wykluczyć choroby układu sercowo – naczyniowego. Oczywiście zakres badań, które można wykonać w zakresie profilaktyki jest znacznie szerszy. Podstawy Już na wstępie chciałbym nadmienić, że wiele możesz zbadać samodzielnie! Samemu można, na przykład skontrolować masę ciała, zmierzyć wzrost i w ten sposób wyliczyć BMI. By to zrobić można skorzystać z dostępnych w internecie kalkulatorów, w których podajemy płeć, wagę oraz wzrost. W ten sposób dowiemy się czy nasza waga jest prawidłowa, czy też mamy niedowagę, nadwagę lub otyłość. Mając takie dane, warto udać się na wizytę lekarską. W ten sposób oszczędzamy czas, a lekarzowi dostarczamy podstawowych informacji na temat naszego zdrowia. Samodzielnie, w warunkach domowych można również wykonać pomiar ciśnienia tętniczego. Zwracam przy tym uwagę, że optymalnie powinno być ono mierzone dwa razy na dobę, przez okres kilku dni. Ja zwykle zalecam tygodniowy pomiar ciśnienia, rano i wieczorem. Badanie należy wykonywać w podobnych okolicznościach, czyli np. codziennie po śniadaniu czy po kolacji. Pozwoli to otrzymać wiarygodny obraz ciśnienia tętniczego. W domowym zaciszu można też zbadać poziom cukru we krwi. Część z nas ma przecież w rodzinie osoby chore na cukrzycę, które posiadają glukometr. Najlepiej jest wykonać pomiar poranny, zaraz po wstaniu z łóżka, pamiętając o tym, by ostatni posiłek spożywać 12 -14 godzin wcześniej. Spirometria Jednym z badań, które można wykonać także na zlecenie lekarza rodzinnego jest badanie spirometryczne. O nim także była mowa ostatnio. Zwracam jednak uwagę, że lekarz POZ może skierować Was na spirometrię, jeśli zauważy ku temu wskazania. Przede wszystkim mam tu na myśli palenie tytoniu. Poziom PSA O tym także już pisałem i mówiłem: https://lekarzrodzinny.blog/rozrost-prostaty-i-badanie-psa/ . Chciałbym jednak przy tym podkreślić, że panowie powinni pamiętać o badaniu prostaty. Może ono być wykonywane per rectum w gabinecie lekarskim lub poprzez oznaczanie poziomu antygenu sterczowego czyli badanie poziomu PSA. Inne badania Morfologia, OB oraz badanie ogólne moczu należą do podstawowych badań, które można wykonać samodzielnie lub na zlecenie lekarza. Warto pamiętać, by robić je regularnie, wraz z badaniem poziomu cukru. Raz na 4 -5 lat zaleca się badanie poziomu cholesterolu. Kontrola stomatologiczna Zwracam uwagę, że jest ona również jednym z badań profilaktycznych. Pamiętajmy, aby odwiedzać gabinet stomatologiczny nie tylko wtedy, gdy coś nas boli lub wypadnie nam plomba. Ważne jest, by już od wczesnego dzieciństwa unikać zmian chorobowych w obrębie jamy ustnej. Warto udać się na wizytę do stomatologa z Bliskimi, by mógł on zbadać kontrolnie wszystkich członków rodziny. Pamiętajmy, że prewencja chorób zębów stanowi także profilaktykę chorób układu krążenia. O tym mam nadzieję napiszę jeszcze kiedyś. Ciąża i jej planowanie Szczególna sytuacja wymagająca wykonania badań. Zawsze warto wcześniej porozmawiać ze swoim lekarzem rodzinnym, który zna naszą historię – wywiad chorobowy i rodzinny. Należy też skonsultować się z ginekologiem. W ten sposób można optymalnie zaplanować przygotowanie do ciąży oraz odpowiednio wcześnie wykonać potrzebne badania. Poziom witaminy D Zasadniczo nie ma wskazań do rutynowego wykonywania takiego badania. Jednak zwracam uwagę uwagę, że w polskich warunkach klimatycznych zdecydowana większość z nas ma całoroczny niedobór witaminy D, nawet mierzony w okolicach wakacji, kiedy słońce świeci najmocniej. Oznacza to, że suplementacja powinna nam towarzyszyć całe życie – od okresu noworodkowego do najstarszych seniorów. Niekoniecznie należy dodatkowo kontrolować poziom witaminy D poprzez wykonywanie badań laboratoryjnych. Badanie tarczycy Uważam, że jak najbardziej powinno się je wykonywać. Szczególnie wtedy, gdy istnieją wskazania do tego badania, tzn. kontrola lekarska ujawnia, że występują pewne nieprawidłowości lub konkretne objawy. W takich sytuacjach lekarz podpowie, które z badań tarczycy należy wykonać. Zapraszam na bloga i do poprzednich nagrań i wpisów: https://lekarzrodzinny.blog
Ostatnio mówiłem o badaniach przesiewowych, dziś poruszę temat badań profilaktycznych. Wydawać by się mogło, że nie ma między nimi żadnej różnicy. One również pomagają wykryć chorobę na bardzo wczesnym etapie. Często, gdy jeszcze nie widać pierwszych objawów.
Badania przesiewowe posiadają jednak pewną swoistą strukturę. Na to, czy należy je wykonywać wpływają nie tylko decyzje podejmowane na poziomie naukowym. Decydują także politycy, wskazując które badania należy wykonywać w danej populacji. Z badaniami profilaktycznymi jest nieco inaczej.
Jak zawsze zapraszam na bloga:
https://lekarzrodzinny.blog/badania-profilaktyczne/
(Nie)tylko w POZ?
Zasadniczo w Polsce wykonuje się badania profilaktyczne w ramach POZ tylko w tym zakresie, o którym mówiłem ostatnio. Dla osób chcących zapoznać się z poprzednim artykułem załączam link https://lekarzrodzinny.blog/badania-przesiewowe/.
Oznacza to więc, że bada się osoby w 35 – tym , 40-tym, 45-tym, 50-tym oraz 55-tym roku życia. Te badania mają wykluczyć choroby układu sercowo – naczyniowego.
Oczywiście zakres badań, które można wykonać w zakresie profilaktyki jest znacznie szerszy.
Podstawy
Już na wstępie chciałbym nadmienić, że wiele możesz zbadać samodzielnie! Samemu można, na przykład skontrolować masę ciała, zmierzyć wzrost i w ten sposób wyliczyć BMI. By to zrobić można skorzystać z dostępnych w internecie kalkulatorów, w których podajemy płeć, wagę oraz wzrost. W ten sposób dowiemy się czy nasza waga jest prawidłowa, czy też mamy niedowagę, nadwagę lub otyłość. Mając takie dane, warto udać się na wizytę lekarską. W ten sposób oszczędzamy czas, a lekarzowi dostarczamy podstawowych informacji na temat naszego zdrowia.
Samodzielnie, w warunkach domowych można również wykonać pomiar ciśnienia tętniczego. Zwracam przy tym uwagę, że optymalnie powinno być ono mierzone dwa razy na dobę, przez okres kilku dni. Ja zwykle zalecam tygodniowy pomiar ciśnienia, rano i wieczorem. Badanie należy wykonywać w podobnych okolicznościach, czyli np. codziennie po śniadaniu czy po kolacji. Pozwoli to otrzymać wiarygodny obraz ciśnienia tętniczego.
W domowym zaciszu można też zbadać poziom cukru we krwi. Część z nas ma przecież w rodzinie osoby chore na cukrzycę, które posiadają glukometr. Najlepiej jest wykonać pomiar poranny, zaraz po wstaniu z łóżka, pamiętając o tym, by ostatni posiłek spożywać 12 -14 godzin wcześniej.
Spirometria
Jednym z badań, które można wykonać także na zlecenie lekarza rodzinnego jest badanie spirometryczne. O nim także była mowa ostatnio. Zwracam jednak uwagę, że lekarz POZ może skierować Was na spirometrię, jeśli zauważy ku temu wskazania. Przede wszystkim mam tu na myśli palenie tytoniu.
Poziom PSA
O tym także już pisałem i mówiłem:
https://lekarzrodzinny.blog/rozrost-prostaty-i-badanie-psa/ .
Chciałbym jednak przy tym podkreślić, że panowie powinni pamiętać o badaniu prostaty. Może ono być wykonywane per rectum w gabinecie lekarskim lub poprzez oznaczanie poziomu antygenu sterczowego czyli badanie poziomu PSA.
Inne badania
Morfologia, OB oraz badanie ogólne moczu należą do podstawowych badań, które można wykonać samodzielnie lub na zlecenie lekarza. Warto pamiętać, by robić je regularnie, wraz z badaniem poziomu cukru. Raz na 4 -5 lat zaleca się badanie poziomu cholesterolu.
Kontrola stomatologiczna
Zwracam uwagę, że jest ona również jednym z badań profilaktycznych. Pamiętajmy, aby odwiedzać gabinet stomatologiczny nie tylko wtedy, gdy coś nas boli lub wypadnie nam plomba. Ważne jest, by już od wczesnego dzieciństwa unikać zmian chorobowych w obrębie jamy ustnej. Warto udać się na wizytę do stomatologa z Bliskimi, by mógł on zbadać kontrolnie wszystkich członków rodziny. Pamiętajmy, że prewencja chorób zębów stanowi także profilaktykę chorób układu krążenia. O tym mam nadzieję napiszę jeszcze kiedyś.
Ciąża i jej planowanie
Szczególna sytuacja wymagająca wykonania badań. Zawsze warto wcześniej porozmawiać ze swoim lekarzem rodzinnym, który zna naszą historię – wywiad chorobowy i rodzinny. Należy też skonsultować się z ginekologiem. W ten sposób można optymalnie zaplanować przygotowanie do ciąży oraz odpowiednio wcześnie wykonać potrzebne badania.
Poziom witaminy D
Zasadniczo nie ma wskazań do rutynowego wykonywania takiego badania. Jednak zwracam uwagę uwagę, że w polskich warunkach klimatycznych zdecydowana większość z nas ma całoroczny niedobór witaminy D, nawet mierzony w okolicach wakacji, kiedy słońce świeci najmocniej. Oznacza to, że suplementacja powinna nam towarzyszyć całe życie – od okresu noworodkowego do najstarszych seniorów. Niekoniecznie należy dodatkowo kontrolować poziom witaminy D poprzez wykonywanie badań laboratoryjnych.
Badanie tarczycy
Uważam, że jak najbardziej powinno się je wykonywać. Szczególnie wtedy, gdy istnieją wskazania do tego badania, tzn. kontrola lekarska ujawnia, że występują pewne nieprawidłowości lub konkretne objawy. W takich sytuacjach lekarz podpowie, które z badań tarczycy należy wykonać.
Zapraszam na bloga i do poprzednich nagrań i wpisów:
https://lekarzrodzinny.blog
Badania przesiewowe posiadają jednak pewną swoistą strukturę. Na to, czy należy je wykonywać wpływają nie tylko decyzje podejmowane na poziomie naukowym. Decydują także politycy, wskazując które badania należy wykonywać w danej populacji. Z badaniami profilaktycznymi jest nieco inaczej.
Jak zawsze zapraszam na bloga:
https://lekarzrodzinny.blog/badania-profilaktyczne/
(Nie)tylko w POZ?
Zasadniczo w Polsce wykonuje się badania profilaktyczne w ramach POZ tylko w tym zakresie, o którym mówiłem ostatnio. Dla osób chcących zapoznać się z poprzednim artykułem załączam link https://lekarzrodzinny.blog/badania-przesiewowe/.
Oznacza to więc, że bada się osoby w 35 – tym , 40-tym, 45-tym, 50-tym oraz 55-tym roku życia. Te badania mają wykluczyć choroby układu sercowo – naczyniowego.
Oczywiście zakres badań, które można wykonać w zakresie profilaktyki jest znacznie szerszy.
Podstawy
Już na wstępie chciałbym nadmienić, że wiele możesz zbadać samodzielnie! Samemu można, na przykład skontrolować masę ciała, zmierzyć wzrost i w ten sposób wyliczyć BMI. By to zrobić można skorzystać z dostępnych w internecie kalkulatorów, w których podajemy płeć, wagę oraz wzrost. W ten sposób dowiemy się czy nasza waga jest prawidłowa, czy też mamy niedowagę, nadwagę lub otyłość. Mając takie dane, warto udać się na wizytę lekarską. W ten sposób oszczędzamy czas, a lekarzowi dostarczamy podstawowych informacji na temat naszego zdrowia.
Samodzielnie, w warunkach domowych można również wykonać pomiar ciśnienia tętniczego. Zwracam przy tym uwagę, że optymalnie powinno być ono mierzone dwa razy na dobę, przez okres kilku dni. Ja zwykle zalecam tygodniowy pomiar ciśnienia, rano i wieczorem. Badanie należy wykonywać w podobnych okolicznościach, czyli np. codziennie po śniadaniu czy po kolacji. Pozwoli to otrzymać wiarygodny obraz ciśnienia tętniczego.
W domowym zaciszu można też zbadać poziom cukru we krwi. Część z nas ma przecież w rodzinie osoby chore na cukrzycę, które posiadają glukometr. Najlepiej jest wykonać pomiar poranny, zaraz po wstaniu z łóżka, pamiętając o tym, by ostatni posiłek spożywać 12 -14 godzin wcześniej.
Spirometria
Jednym z badań, które można wykonać także na zlecenie lekarza rodzinnego jest badanie spirometryczne. O nim także była mowa ostatnio. Zwracam jednak uwagę, że lekarz POZ może skierować Was na spirometrię, jeśli zauważy ku temu wskazania. Przede wszystkim mam tu na myśli palenie tytoniu.
Poziom PSA
O tym także już pisałem i mówiłem:
https://lekarzrodzinny.blog/rozrost-prostaty-i-badanie-psa/ .
Chciałbym jednak przy tym podkreślić, że panowie powinni pamiętać o badaniu prostaty. Może ono być wykonywane per rectum w gabinecie lekarskim lub poprzez oznaczanie poziomu antygenu sterczowego czyli badanie poziomu PSA.
Inne badania
Morfologia, OB oraz badanie ogólne moczu należą do podstawowych badań, które można wykonać samodzielnie lub na zlecenie lekarza. Warto pamiętać, by robić je regularnie, wraz z badaniem poziomu cukru. Raz na 4 -5 lat zaleca się badanie poziomu cholesterolu.
Kontrola stomatologiczna
Zwracam uwagę, że jest ona również jednym z badań profilaktycznych. Pamiętajmy, aby odwiedzać gabinet stomatologiczny nie tylko wtedy, gdy coś nas boli lub wypadnie nam plomba. Ważne jest, by już od wczesnego dzieciństwa unikać zmian chorobowych w obrębie jamy ustnej. Warto udać się na wizytę do stomatologa z Bliskimi, by mógł on zbadać kontrolnie wszystkich członków rodziny. Pamiętajmy, że prewencja chorób zębów stanowi także profilaktykę chorób układu krążenia. O tym mam nadzieję napiszę jeszcze kiedyś.
Ciąża i jej planowanie
Szczególna sytuacja wymagająca wykonania badań. Zawsze warto wcześniej porozmawiać ze swoim lekarzem rodzinnym, który zna naszą historię – wywiad chorobowy i rodzinny. Należy też skonsultować się z ginekologiem. W ten sposób można optymalnie zaplanować przygotowanie do ciąży oraz odpowiednio wcześnie wykonać potrzebne badania.
Poziom witaminy D
Zasadniczo nie ma wskazań do rutynowego wykonywania takiego badania. Jednak zwracam uwagę uwagę, że w polskich warunkach klimatycznych zdecydowana większość z nas ma całoroczny niedobór witaminy D, nawet mierzony w okolicach wakacji, kiedy słońce świeci najmocniej. Oznacza to, że suplementacja powinna nam towarzyszyć całe życie – od okresu noworodkowego do najstarszych seniorów. Niekoniecznie należy dodatkowo kontrolować poziom witaminy D poprzez wykonywanie badań laboratoryjnych.
Badanie tarczycy
Uważam, że jak najbardziej powinno się je wykonywać. Szczególnie wtedy, gdy istnieją wskazania do tego badania, tzn. kontrola lekarska ujawnia, że występują pewne nieprawidłowości lub konkretne objawy. W takich sytuacjach lekarz podpowie, które z badań tarczycy należy wykonać.
Zapraszam na bloga i do poprzednich nagrań i wpisów:
https://lekarzrodzinny.blog
016: Badania przesiewowe. Co i kiedy należy zbadać?
2020-08-12 14:41:25
Badania przesiewowe wykonywane są w celu szybkiego wykrycia wczesnych etapów choroby. Przeprowadza się je u Pacjentów będących w wyższej grupie ryzyka. Osoby do badań przesiewowych kwalifikowane są na podstawie płci, wieku czy też obciążeń chorobami w rodzinie. Dla tych Pacjentów przygotowana jest właśnie specjalna diagnostyka. O niej słów kilka w niniejszym materiale. Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog/badania-przesiewowe/ Mammografia – co powinnaś o niej wiedzieć? W ramach NFZ mogą ją bezpłatnie wykonać Pacjentki między 50-tym a 69-tym rokiem życia. Z badania można skorzystać co 2 lata. Przy czym istnieją pewne, bardzo szczegółowo określone wskazania do wykonywania jej częściej, czyli co roku. Należy tu przede wszystkim wymienić obciążenie chorobami nowotworowymi. Badanie można wykonywać już od 25 roku życia (także z refundacją NFZ). Istotne jest tutaj obciążenie genetyczne chorobami nowotworowymi gruczołu piersiowego w rodzinie. Te dwa tematy możesz doczytać na blogu: USG gruczołu piersiowego – uzupełnienie mammografii Samobadanie piersi – wykonywać czy nie? https://lekarzrodzinny.blog/badania-przesiewowe/ Cytologia – badanie w kierunku nowotworu szyjki macicy W Polsce objęte są nim Pacjentki między 25-tym a 59-tym rokiem życia. Badanie na NFZ przysługuje raz na 3 lata. Jeśli występują czynniki ryzyka – zakażenie wirusem HIV, przyjmowanie leków immunosupresyjnych, zakażenie HPV – typem wysokiego ryzyka, to cytologię wykonuje się częściej, czyli raz do roku. W oparciu o literaturę oraz wytyczne międzynarodowe uważam, że badanie to powinno być wykonywane co roku. Należy przy tym pamiętać, że nawet kobiety szczepione przeciwko wirusowi HPV, odpowiedzialnemu za część nowotworów szyjki macicy, nie są zwolnione z wykonywania cytologii. Profilaktyka chorób układu krążenia Pacjentom mającym odpowiednio 35, 40, 45, 50 i 55 lat lekarz rodzinny może zlecić wykonanie badań w POZ. Jest to m.in. oznaczenie stężenia cukru we krwi i poziomu lipidów – cholesterolu i trójglicerydów. Do profilaktyki chorób układu krążenia należy także zbadanie ciśnienia tętniczego, określenie BMI (pomiar wzrostu i wagi) oraz wywiad i badanie fizykalne. Jest to niezwykle istotne. Należy bowiem podkreślić, że te proste badania umożliwiają wykrycie ryzyka choroby układu sercowo – naczyniowego. Mogą się również przyczynić do redukcji tego ryzyka oraz przekazania Pacjentowi zaleceń czy też wdrożenia odpowiedniego leczenia. Nie omijaj tych podstawowych badań! Kolonoskopia – badanie w kierunku nowotworu jelita grubego W ramach NFZ mogą ją bezpłatnie wykonać Pacjenci między 55-tym a 64-tym rokiem życia. Osoby z tej grupy otrzymują imienne zaproszenie na to badanie. Jeśli jednak go nie otrzymaliście, to nic straconego. Jeżeli bowiem w ciągu ostatnich 10 lat nie wykonywaliście kolonoskopii i mieścicie się w przedziale między 50-tym a 65-tym rokiem życia, to możecie się sami zgłosić na takie badanie. USG jamy brzusznej wykrywające tętniaka aorty brzusznej Zdecydowanie może być ono stosowane jako badanie przesiewowe u konkretnej grupy Pacjentów. Badania wykonywane są u mężczyzn w wieku 65 lat i powyżej, u których stwierdzono występowanie co najmniej trzech czynników ryzyka sercowo-naczyniowego, spośród wymienionych poniżej: - choroba wieńcowa, - palenie tytoniu, - nadciśnienie tętnicze, - hiperlipidemia. Celem realizacji Ogólnopolskiego programu badań przesiewowych w kierunku tętniaka aorty brzusznej jest zwiększenie wykrywalności tętniaków aorty brzusznej. W latach 2018-2020 planowane jest objęcie badaniem przesiewowym 30 tys. osób. Na badania można zarejestrować się za pośrednictwem ogólnopolskiej infolinii, pod nr tel. (22) 417 13 25. Inna profilaktyka: - Profilaktyka gruźlicy - Profilaktyka chorób odtytoniowych Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog
Badania przesiewowe wykonywane są w celu szybkiego wykrycia wczesnych etapów choroby. Przeprowadza się je u Pacjentów będących w wyższej grupie ryzyka.
Osoby do badań przesiewowych kwalifikowane są na podstawie płci, wieku czy też obciążeń chorobami w rodzinie. Dla tych Pacjentów przygotowana jest właśnie specjalna diagnostyka. O niej słów kilka w niniejszym materiale.
Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog/badania-przesiewowe/
Mammografia – co powinnaś o niej wiedzieć?
W ramach NFZ mogą ją bezpłatnie wykonać Pacjentki między 50-tym a 69-tym rokiem życia. Z badania można skorzystać co 2 lata. Przy czym istnieją pewne, bardzo szczegółowo określone wskazania do wykonywania jej częściej, czyli co roku. Należy tu przede wszystkim wymienić obciążenie chorobami nowotworowymi.
Badanie można wykonywać już od 25 roku życia (także z refundacją NFZ). Istotne jest tutaj obciążenie genetyczne chorobami nowotworowymi gruczołu piersiowego w rodzinie.
Te dwa tematy możesz doczytać na blogu:
USG gruczołu piersiowego – uzupełnienie mammografii
Samobadanie piersi – wykonywać czy nie?
https://lekarzrodzinny.blog/badania-przesiewowe/
Cytologia – badanie w kierunku nowotworu szyjki macicy
W Polsce objęte są nim Pacjentki między 25-tym a 59-tym rokiem życia. Badanie na NFZ przysługuje raz na 3 lata. Jeśli występują czynniki ryzyka – zakażenie wirusem HIV, przyjmowanie leków immunosupresyjnych, zakażenie HPV – typem wysokiego ryzyka, to cytologię wykonuje się częściej, czyli raz do roku.
W oparciu o literaturę oraz wytyczne międzynarodowe uważam, że badanie to powinno być wykonywane co roku. Należy przy tym pamiętać, że nawet kobiety szczepione przeciwko wirusowi HPV, odpowiedzialnemu za część nowotworów szyjki macicy, nie są zwolnione z wykonywania cytologii.
Profilaktyka chorób układu krążenia
Pacjentom mającym odpowiednio 35, 40, 45, 50 i 55 lat lekarz rodzinny może zlecić wykonanie badań w POZ. Jest to m.in. oznaczenie stężenia cukru we krwi i poziomu lipidów – cholesterolu i trójglicerydów. Do profilaktyki chorób układu krążenia należy także zbadanie ciśnienia tętniczego, określenie BMI (pomiar wzrostu i wagi) oraz wywiad i badanie fizykalne.
Jest to niezwykle istotne. Należy bowiem podkreślić, że te proste badania umożliwiają wykrycie ryzyka choroby układu sercowo – naczyniowego. Mogą się również przyczynić do redukcji tego ryzyka oraz przekazania Pacjentowi zaleceń czy też wdrożenia odpowiedniego leczenia. Nie omijaj tych podstawowych badań!
Kolonoskopia – badanie w kierunku nowotworu jelita grubego
W ramach NFZ mogą ją bezpłatnie wykonać Pacjenci między 55-tym a 64-tym rokiem życia. Osoby z tej grupy otrzymują imienne zaproszenie na to badanie. Jeśli jednak go nie otrzymaliście, to nic straconego. Jeżeli bowiem w ciągu ostatnich 10 lat nie wykonywaliście kolonoskopii i mieścicie się w przedziale między 50-tym a 65-tym rokiem życia, to możecie się sami zgłosić na takie badanie.
USG jamy brzusznej wykrywające tętniaka aorty brzusznej
Zdecydowanie może być ono stosowane jako badanie przesiewowe u konkretnej grupy Pacjentów. Badania wykonywane są u mężczyzn w wieku 65 lat i powyżej, u których stwierdzono występowanie co najmniej trzech czynników ryzyka sercowo-naczyniowego, spośród wymienionych poniżej:
- choroba wieńcowa,
- palenie tytoniu,
- nadciśnienie tętnicze,
- hiperlipidemia.
Celem realizacji Ogólnopolskiego programu badań przesiewowych w kierunku tętniaka aorty brzusznej jest zwiększenie wykrywalności tętniaków aorty brzusznej. W latach 2018-2020 planowane jest objęcie badaniem przesiewowym 30 tys. osób. Na badania można zarejestrować się za pośrednictwem ogólnopolskiej infolinii, pod nr tel. (22) 417 13 25.
Inna profilaktyka:
- Profilaktyka gruźlicy
- Profilaktyka chorób odtytoniowych
Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog
Osoby do badań przesiewowych kwalifikowane są na podstawie płci, wieku czy też obciążeń chorobami w rodzinie. Dla tych Pacjentów przygotowana jest właśnie specjalna diagnostyka. O niej słów kilka w niniejszym materiale.
Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog/badania-przesiewowe/
Mammografia – co powinnaś o niej wiedzieć?
W ramach NFZ mogą ją bezpłatnie wykonać Pacjentki między 50-tym a 69-tym rokiem życia. Z badania można skorzystać co 2 lata. Przy czym istnieją pewne, bardzo szczegółowo określone wskazania do wykonywania jej częściej, czyli co roku. Należy tu przede wszystkim wymienić obciążenie chorobami nowotworowymi.
Badanie można wykonywać już od 25 roku życia (także z refundacją NFZ). Istotne jest tutaj obciążenie genetyczne chorobami nowotworowymi gruczołu piersiowego w rodzinie.
Te dwa tematy możesz doczytać na blogu:
USG gruczołu piersiowego – uzupełnienie mammografii
Samobadanie piersi – wykonywać czy nie?
https://lekarzrodzinny.blog/badania-przesiewowe/
Cytologia – badanie w kierunku nowotworu szyjki macicy
W Polsce objęte są nim Pacjentki między 25-tym a 59-tym rokiem życia. Badanie na NFZ przysługuje raz na 3 lata. Jeśli występują czynniki ryzyka – zakażenie wirusem HIV, przyjmowanie leków immunosupresyjnych, zakażenie HPV – typem wysokiego ryzyka, to cytologię wykonuje się częściej, czyli raz do roku.
W oparciu o literaturę oraz wytyczne międzynarodowe uważam, że badanie to powinno być wykonywane co roku. Należy przy tym pamiętać, że nawet kobiety szczepione przeciwko wirusowi HPV, odpowiedzialnemu za część nowotworów szyjki macicy, nie są zwolnione z wykonywania cytologii.
Profilaktyka chorób układu krążenia
Pacjentom mającym odpowiednio 35, 40, 45, 50 i 55 lat lekarz rodzinny może zlecić wykonanie badań w POZ. Jest to m.in. oznaczenie stężenia cukru we krwi i poziomu lipidów – cholesterolu i trójglicerydów. Do profilaktyki chorób układu krążenia należy także zbadanie ciśnienia tętniczego, określenie BMI (pomiar wzrostu i wagi) oraz wywiad i badanie fizykalne.
Jest to niezwykle istotne. Należy bowiem podkreślić, że te proste badania umożliwiają wykrycie ryzyka choroby układu sercowo – naczyniowego. Mogą się również przyczynić do redukcji tego ryzyka oraz przekazania Pacjentowi zaleceń czy też wdrożenia odpowiedniego leczenia. Nie omijaj tych podstawowych badań!
Kolonoskopia – badanie w kierunku nowotworu jelita grubego
W ramach NFZ mogą ją bezpłatnie wykonać Pacjenci między 55-tym a 64-tym rokiem życia. Osoby z tej grupy otrzymują imienne zaproszenie na to badanie. Jeśli jednak go nie otrzymaliście, to nic straconego. Jeżeli bowiem w ciągu ostatnich 10 lat nie wykonywaliście kolonoskopii i mieścicie się w przedziale między 50-tym a 65-tym rokiem życia, to możecie się sami zgłosić na takie badanie.
USG jamy brzusznej wykrywające tętniaka aorty brzusznej
Zdecydowanie może być ono stosowane jako badanie przesiewowe u konkretnej grupy Pacjentów. Badania wykonywane są u mężczyzn w wieku 65 lat i powyżej, u których stwierdzono występowanie co najmniej trzech czynników ryzyka sercowo-naczyniowego, spośród wymienionych poniżej:
- choroba wieńcowa,
- palenie tytoniu,
- nadciśnienie tętnicze,
- hiperlipidemia.
Celem realizacji Ogólnopolskiego programu badań przesiewowych w kierunku tętniaka aorty brzusznej jest zwiększenie wykrywalności tętniaków aorty brzusznej. W latach 2018-2020 planowane jest objęcie badaniem przesiewowym 30 tys. osób. Na badania można zarejestrować się za pośrednictwem ogólnopolskiej infolinii, pod nr tel. (22) 417 13 25.
Inna profilaktyka:
- Profilaktyka gruźlicy
- Profilaktyka chorób odtytoniowych
Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog
015: Pneumokoki - szczepienia u dorosłych
2020-08-05 12:07:31
Choroba pneumokokowa jest szczególnie groźna dla najmłodszych… i dla najstarszych. Pneumokoki mogą wywoływać zapalenie płuc czy zapalenie opon. Chorujesz na cukrzycę? Na choroby serca? Rozważ szczepienie. Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog (także o innych szczepieniach dla dorosłych) Dwoinka zapalenia płuc (łac. Streptococcus pneumoniae) inaczej po prostu pneumokok jest bardzo rozpowszechnioną bakterią w naszym otoczeniu. Znamy ponad 90 serotypów, które odpowiadają za szereg różnych objawów (wbrew swojej nazwie nie wywołuje jedynie zapalenia płuc), obarczonych ryzykiem ciężkiego przebiegu i wielu poważnych powikłań. Do najcięższych postaci choroby wywoływanej przez pneumokoki (tzw. pneumokokowej choroby inwazyjnej) należą: zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, sepsa. Poważnym powikłaniem choroby pneumokokowej może być między innymi głuchota. Pneumokoki wywołują również zapalenie ucha, zapalenie zatok. Jeżeli bakteria ta zaatakuje osobę z grupy ryzyka, to konsekwencją rozwiniętej choroby pneumokokowej może być nawet zgon. Szczepienie przeciw pneumokokom chroni osoby z grupy ryzyka przed najgroźniejszymi postaciami zakażenia pnemokokowego (chorobą inwazyjną) i pozwala uniknąć powikłań poinfekcyjnych. Większość zakażeń inwazyjnych jest wywoływana przez ograniczoną liczbę serotypów pneumokoków wchodzących w skład szczepionek. Szczepienie przeciw pneumokokom jest dla osób dorosłych szczepieniem nieobowiązkowym, zalecanym. Dla dzieci jest szczepieniem obowiązkowym. Dostępne są szczepionki dwóch producentów: 10- walentna (chroni przeciw 10 serotypom), 13-walentna. Szczepionkę podaje się osobom dorosłym 1 raz. Szczepionka chroni przed zakażeniami pneumokokami, które są coraz bardziej lekooporne. Jak szczepienie przeciw pneumokokom wpływa na Twoją odporność? Przede wszystkim daje ochronę przed zachorowaniem na inwazyjną chorobę pneumokokową, a także na inne postaci choroby pneumokokowej: zapalenie płuc, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, które są wywołane przez typy pneumokoka zawarte w szczepionkach. Ogranicza również rozprzestrzenianie się pneumokoków, eliminując stan oraz szczepy oporne na antybiotyki. Jaka jest skuteczność szczepienia przeciw pneumokokom? Przeciwciała ochronne powstaną u 90-95% osób zaszczepionych. Badania wykazują skuteczność szczepionek na poziomie 50-85% w zapobieganiu inwazyjnej chorobie pneumokokowej u dorosłych bez zaburzeń odporności. Czy powinieneś zaszczepić się przeciw pneumokokom? Już jedna twierdząca odpowiedź na poniższe stwierdzenia jest wskazaniem do szczepienia: Mam > 50 lat. Choruję na przewlekłą chorobę sercowo-naczyniową (nie dot. osób cierpiących na nadciśnienie tętnicze krwi). Cierpię na przewlekłą chorobę wątroby. Mam cukrzycę. Choruję na przewlekłą chorobę płuc. Jestem zakażony wirusem HIV. Cierpię na chorobę krwi (białaczka, chłoniak, szpiczak). Choruję na uogólnioną chorobę nowotworową. Nadużywam alkoholu. Choruję na przewlekłą chorobę nerek. Cierpię na zespół nerczycowy. Przebyłem przeszczep szpiku lub narządów wewnętrznych. Pozostaję na długotrwałym leczeniu immunosupresyjnym. Nie mam śledziony. Mam rozpoznane upośledzenie funkcjonowania śledziony. Jestem zakwalifikowany do zabiegu usunięcia śledziony. Przebyłem uraz, który powoduje wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego. Mam rozpoznane zaburzenie odporności. Jestem po wszczepieniu lub jestem zakwalifikowany do wszczepienia implantu ślimakowego. Kiedy i w jaki sposób możesz zaszczepić się przeciw pneumokokom? - Szczepionka podawana jest w formie podskórnego lub domięśniowego zastrzyku w ramię. - Szczepienie składa się z jednej dawki. Dawka przypominająca: Stosowana, jeżeli jesteś w grupie wysokiego ryzyka, o czym poinformuje Cię Twój lekarz pierwszego kontaktu lub leczący Cię lekarz specjalista. Dawka przypominająca może zostać podana najwcześniej po upływie 3 lat, optymalnie po 5 latach od I dawki szczepionki. Pamiętaj… … aby rozważyć zaszczepienie się przeciw pneumokokom, jeżeli ktoś z Twojego bliskiego otoczenia cierpi na zaburzenia odporności lub choruje przewlekle, przebywasz w otoczeniu dzieci do lat 5, jesteś w wieku od 19 do 64 lat i palisz papierosy. …że szczepienie nie chroni Cię w 100% przed infekcją dwoinką zapalenia płuc – taką jak ostre zapalenie ucha środkowego czy zapalenie zatok, ale zabezpiecza Cię przed ciężkim przebiegiem choroby i jej powikłaniami! …że dwoinka zapalenia płuc występuje w przyrodzie w wielu różnych odmianach, tzw. serotypach, dlatego niemożliwe jest uzyskanie odporności za pomocą szczepionki na wszystkie choroby wywoływane pneumokokami. W szczepionkach uwzględniono te typy dwoinki, które odpowiedzialne są za najgroźniejsze postaci zakażenia, tzw. zakażenia inwazyjne oraz te, które najczęściej wykazują oporność na leczenie. … lekkie przeziębienie, a nawet gorączka do 38,0⁰C nie dyskwalifikuje Cię z możliwości zaszczepienia się! … aby koniecznie i jak najszybciej poinformuj swojego lekarza pierwszego kontaktu, jeżeli po szczepieniu wystąpiły u Ciebie inne niż wymienione powyżej objawy uboczne! Gdzie się udać? Szczepionkę można nabyć w zasadzie w dowolnej aptece na podstawie recepty wystawionej przez lekarza (rodzinnego). Szczepienie wykonywane jest w punkcie szczepień (w POZ), po wcześniejszej kwalifikacji (badanie lekarskie i wywiad, zwłaszcza w kierunku alergii). Zapraszam na: https://lekarzrodzinny.blog
Choroba pneumokokowa jest szczególnie groźna dla najmłodszych… i dla najstarszych. Pneumokoki mogą wywoływać zapalenie płuc czy zapalenie opon. Chorujesz na cukrzycę? Na choroby serca? Rozważ szczepienie.
Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog (także o innych szczepieniach dla dorosłych)
Dwoinka zapalenia płuc (łac. Streptococcus pneumoniae) inaczej po prostu pneumokok jest bardzo rozpowszechnioną bakterią w naszym otoczeniu. Znamy ponad 90 serotypów, które odpowiadają za szereg różnych objawów (wbrew swojej nazwie nie wywołuje jedynie zapalenia płuc), obarczonych ryzykiem ciężkiego przebiegu i wielu poważnych powikłań.
Do najcięższych postaci choroby wywoływanej przez pneumokoki (tzw. pneumokokowej choroby inwazyjnej) należą: zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, sepsa. Poważnym powikłaniem choroby pneumokokowej może być między innymi głuchota. Pneumokoki wywołują również zapalenie ucha, zapalenie zatok.
Jeżeli bakteria ta zaatakuje osobę z grupy ryzyka, to konsekwencją rozwiniętej choroby pneumokokowej może być nawet zgon. Szczepienie przeciw pneumokokom chroni osoby z grupy ryzyka przed najgroźniejszymi postaciami zakażenia pnemokokowego (chorobą inwazyjną) i pozwala uniknąć powikłań poinfekcyjnych. Większość zakażeń inwazyjnych jest wywoływana przez ograniczoną liczbę serotypów pneumokoków wchodzących w skład szczepionek.
Szczepienie przeciw pneumokokom jest dla osób dorosłych szczepieniem nieobowiązkowym, zalecanym. Dla dzieci jest szczepieniem obowiązkowym.
Dostępne są szczepionki dwóch producentów:
10- walentna (chroni przeciw 10 serotypom),
13-walentna.
Szczepionkę podaje się osobom dorosłym 1 raz.
Szczepionka chroni przed zakażeniami pneumokokami, które są coraz bardziej lekooporne.
Jak szczepienie przeciw pneumokokom wpływa na Twoją odporność?
Przede wszystkim daje ochronę przed zachorowaniem na inwazyjną chorobę pneumokokową, a także na inne postaci choroby pneumokokowej: zapalenie płuc, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, które są wywołane przez typy pneumokoka zawarte w szczepionkach.
Ogranicza również rozprzestrzenianie się pneumokoków, eliminując stan oraz szczepy oporne na antybiotyki.
Jaka jest skuteczność szczepienia przeciw pneumokokom?
Przeciwciała ochronne powstaną u 90-95% osób zaszczepionych. Badania wykazują skuteczność szczepionek na poziomie 50-85% w zapobieganiu inwazyjnej chorobie pneumokokowej u dorosłych bez zaburzeń odporności.
Czy powinieneś zaszczepić się przeciw pneumokokom?
Już jedna twierdząca odpowiedź na poniższe stwierdzenia jest wskazaniem do szczepienia:
Mam > 50 lat.
Choruję na przewlekłą chorobę sercowo-naczyniową (nie dot. osób cierpiących na nadciśnienie tętnicze krwi).
Cierpię na przewlekłą chorobę wątroby.
Mam cukrzycę.
Choruję na przewlekłą chorobę płuc.
Jestem zakażony wirusem HIV.
Cierpię na chorobę krwi (białaczka, chłoniak, szpiczak).
Choruję na uogólnioną chorobę nowotworową.
Nadużywam alkoholu.
Choruję na przewlekłą chorobę nerek.
Cierpię na zespół nerczycowy.
Przebyłem przeszczep szpiku lub narządów wewnętrznych.
Pozostaję na długotrwałym leczeniu immunosupresyjnym.
Nie mam śledziony.
Mam rozpoznane upośledzenie funkcjonowania śledziony.
Jestem zakwalifikowany do zabiegu usunięcia śledziony.
Przebyłem uraz, który powoduje wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego.
Mam rozpoznane zaburzenie odporności.
Jestem po wszczepieniu lub jestem zakwalifikowany do wszczepienia implantu ślimakowego.
Kiedy i w jaki sposób możesz zaszczepić się przeciw pneumokokom?
- Szczepionka podawana jest w formie podskórnego lub domięśniowego zastrzyku w ramię.
- Szczepienie składa się z jednej dawki.
Dawka przypominająca:
Stosowana, jeżeli jesteś w grupie wysokiego ryzyka, o czym poinformuje Cię Twój lekarz pierwszego kontaktu lub leczący Cię lekarz specjalista. Dawka przypominająca może zostać podana najwcześniej po upływie 3 lat, optymalnie po 5 latach od I dawki szczepionki.
Pamiętaj…
… aby rozważyć zaszczepienie się przeciw pneumokokom, jeżeli ktoś z Twojego bliskiego otoczenia cierpi na zaburzenia odporności lub choruje przewlekle, przebywasz w otoczeniu dzieci do lat 5, jesteś w wieku od 19 do 64 lat i palisz papierosy.
…że szczepienie nie chroni Cię w 100% przed infekcją dwoinką zapalenia płuc – taką jak ostre zapalenie ucha środkowego czy zapalenie zatok, ale zabezpiecza Cię przed ciężkim przebiegiem choroby i jej powikłaniami!
…że dwoinka zapalenia płuc występuje w przyrodzie w wielu różnych odmianach, tzw. serotypach, dlatego niemożliwe jest uzyskanie odporności za pomocą szczepionki na wszystkie choroby wywoływane pneumokokami. W szczepionkach uwzględniono te typy dwoinki, które odpowiedzialne są za najgroźniejsze postaci zakażenia, tzw. zakażenia inwazyjne oraz te, które najczęściej wykazują oporność na leczenie.
… lekkie przeziębienie, a nawet gorączka do 38,0⁰C nie dyskwalifikuje Cię z możliwości zaszczepienia się!
… aby koniecznie i jak najszybciej poinformuj swojego lekarza pierwszego kontaktu, jeżeli po szczepieniu wystąpiły u Ciebie inne niż wymienione powyżej objawy uboczne!
Gdzie się udać?
Szczepionkę można nabyć w zasadzie w dowolnej aptece na podstawie recepty wystawionej przez lekarza (rodzinnego). Szczepienie wykonywane jest w punkcie szczepień (w POZ), po wcześniejszej kwalifikacji (badanie lekarskie i wywiad, zwłaszcza w kierunku alergii).
Zapraszam na: https://lekarzrodzinny.blog
Więcej na: https://lekarzrodzinny.blog (także o innych szczepieniach dla dorosłych)
Dwoinka zapalenia płuc (łac. Streptococcus pneumoniae) inaczej po prostu pneumokok jest bardzo rozpowszechnioną bakterią w naszym otoczeniu. Znamy ponad 90 serotypów, które odpowiadają za szereg różnych objawów (wbrew swojej nazwie nie wywołuje jedynie zapalenia płuc), obarczonych ryzykiem ciężkiego przebiegu i wielu poważnych powikłań.
Do najcięższych postaci choroby wywoływanej przez pneumokoki (tzw. pneumokokowej choroby inwazyjnej) należą: zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, sepsa. Poważnym powikłaniem choroby pneumokokowej może być między innymi głuchota. Pneumokoki wywołują również zapalenie ucha, zapalenie zatok.
Jeżeli bakteria ta zaatakuje osobę z grupy ryzyka, to konsekwencją rozwiniętej choroby pneumokokowej może być nawet zgon. Szczepienie przeciw pneumokokom chroni osoby z grupy ryzyka przed najgroźniejszymi postaciami zakażenia pnemokokowego (chorobą inwazyjną) i pozwala uniknąć powikłań poinfekcyjnych. Większość zakażeń inwazyjnych jest wywoływana przez ograniczoną liczbę serotypów pneumokoków wchodzących w skład szczepionek.
Szczepienie przeciw pneumokokom jest dla osób dorosłych szczepieniem nieobowiązkowym, zalecanym. Dla dzieci jest szczepieniem obowiązkowym.
Dostępne są szczepionki dwóch producentów:
10- walentna (chroni przeciw 10 serotypom),
13-walentna.
Szczepionkę podaje się osobom dorosłym 1 raz.
Szczepionka chroni przed zakażeniami pneumokokami, które są coraz bardziej lekooporne.
Jak szczepienie przeciw pneumokokom wpływa na Twoją odporność?
Przede wszystkim daje ochronę przed zachorowaniem na inwazyjną chorobę pneumokokową, a także na inne postaci choroby pneumokokowej: zapalenie płuc, zapalenie ucha środkowego, zapalenie zatok, które są wywołane przez typy pneumokoka zawarte w szczepionkach.
Ogranicza również rozprzestrzenianie się pneumokoków, eliminując stan oraz szczepy oporne na antybiotyki.
Jaka jest skuteczność szczepienia przeciw pneumokokom?
Przeciwciała ochronne powstaną u 90-95% osób zaszczepionych. Badania wykazują skuteczność szczepionek na poziomie 50-85% w zapobieganiu inwazyjnej chorobie pneumokokowej u dorosłych bez zaburzeń odporności.
Czy powinieneś zaszczepić się przeciw pneumokokom?
Już jedna twierdząca odpowiedź na poniższe stwierdzenia jest wskazaniem do szczepienia:
Mam > 50 lat.
Choruję na przewlekłą chorobę sercowo-naczyniową (nie dot. osób cierpiących na nadciśnienie tętnicze krwi).
Cierpię na przewlekłą chorobę wątroby.
Mam cukrzycę.
Choruję na przewlekłą chorobę płuc.
Jestem zakażony wirusem HIV.
Cierpię na chorobę krwi (białaczka, chłoniak, szpiczak).
Choruję na uogólnioną chorobę nowotworową.
Nadużywam alkoholu.
Choruję na przewlekłą chorobę nerek.
Cierpię na zespół nerczycowy.
Przebyłem przeszczep szpiku lub narządów wewnętrznych.
Pozostaję na długotrwałym leczeniu immunosupresyjnym.
Nie mam śledziony.
Mam rozpoznane upośledzenie funkcjonowania śledziony.
Jestem zakwalifikowany do zabiegu usunięcia śledziony.
Przebyłem uraz, który powoduje wyciek płynu mózgowo-rdzeniowego.
Mam rozpoznane zaburzenie odporności.
Jestem po wszczepieniu lub jestem zakwalifikowany do wszczepienia implantu ślimakowego.
Kiedy i w jaki sposób możesz zaszczepić się przeciw pneumokokom?
- Szczepionka podawana jest w formie podskórnego lub domięśniowego zastrzyku w ramię.
- Szczepienie składa się z jednej dawki.
Dawka przypominająca:
Stosowana, jeżeli jesteś w grupie wysokiego ryzyka, o czym poinformuje Cię Twój lekarz pierwszego kontaktu lub leczący Cię lekarz specjalista. Dawka przypominająca może zostać podana najwcześniej po upływie 3 lat, optymalnie po 5 latach od I dawki szczepionki.
Pamiętaj…
… aby rozważyć zaszczepienie się przeciw pneumokokom, jeżeli ktoś z Twojego bliskiego otoczenia cierpi na zaburzenia odporności lub choruje przewlekle, przebywasz w otoczeniu dzieci do lat 5, jesteś w wieku od 19 do 64 lat i palisz papierosy.
…że szczepienie nie chroni Cię w 100% przed infekcją dwoinką zapalenia płuc – taką jak ostre zapalenie ucha środkowego czy zapalenie zatok, ale zabezpiecza Cię przed ciężkim przebiegiem choroby i jej powikłaniami!
…że dwoinka zapalenia płuc występuje w przyrodzie w wielu różnych odmianach, tzw. serotypach, dlatego niemożliwe jest uzyskanie odporności za pomocą szczepionki na wszystkie choroby wywoływane pneumokokami. W szczepionkach uwzględniono te typy dwoinki, które odpowiedzialne są za najgroźniejsze postaci zakażenia, tzw. zakażenia inwazyjne oraz te, które najczęściej wykazują oporność na leczenie.
… lekkie przeziębienie, a nawet gorączka do 38,0⁰C nie dyskwalifikuje Cię z możliwości zaszczepienia się!
… aby koniecznie i jak najszybciej poinformuj swojego lekarza pierwszego kontaktu, jeżeli po szczepieniu wystąpiły u Ciebie inne niż wymienione powyżej objawy uboczne!
Gdzie się udać?
Szczepionkę można nabyć w zasadzie w dowolnej aptece na podstawie recepty wystawionej przez lekarza (rodzinnego). Szczepienie wykonywane jest w punkcie szczepień (w POZ), po wcześniejszej kwalifikacji (badanie lekarskie i wywiad, zwłaszcza w kierunku alergii).
Zapraszam na: https://lekarzrodzinny.blog
014: eRecepta - jak działa plus kilka praktycznych porad
2020-07-29 11:18:38
Mimo, że elektroniczna recepta weszła do powszechnego użycia już w styczniu 2020 roku, to wciąż krąży wokół niej wiele pytań. Zgłaszacie się z nimi do mnie, zarówno do gabinetu lekarza rodzinnego, jak i pytacie w internecie. Ten artykuł powstał w celu wyjaśnienia kilku kwestii związanych z elektroniczną receptą. //// Przy okazji pisania tekstu, uzupełniłem także materiały w przygotowanym przeze mnie ebooku dotyczącym leków i ich stosowania. Tam możecie znaleźć informacje dotyczące stosowania elektronicznej e – recepty. E-book dostępny jest za darmo, wystarczy dołączyć do newslettera. Wysyłam tylko rzetelne informacje o zdrowiu. Zero spamu. Pobierz tutaj: https://lekarzrodzinny.blog/newsletter/ //// Czym jest elektroniczna recepta? To nic innego, jak kolejna forma wypisania leku przez lekarza. Możecie ją zrealizować w dowolnej aptece, zarówno w kraju, jak i za granicą. Jeżeli tylko e-recepta spełnia kryteria recepty transgranicznej (o czym możecie przeczytać w osobnym artykule), to pozwala na wykupienie leku na terenie całej Unii Europejskiej. Jakie elementy powinna zawierać e-recepta? By recepta była prawidłowo wystawiona, muszą znajdować się na niej następujące elementy: - dane podmiotu, który ją wystawia, - dane wystawiającego ją lekarza, - dane Pacjenta – imię i nazwisko, adres, nr pesel oraz dodatkowe uprawnienia. Kto może otrzymać e – receptę? Receptę elektroniczna może otrzymać każda osoba, w tym także dziecko nieposiadające numeru pesel. Przysługuje ona Pacjentowi ubezpieczonemu w NFZ, jak i Choremu, który nie jest ubezpieczony. Zasadniczo Ministerstwo Zdrowia od stycznia 2020 roku zdecydowanie preferuje formę elektroniczną. Pozwala więc lekarzom na wystawianie recepty w formie papierowej tylko i wyłącznie w określonych sytuacjach. Zdarza się tak, gdy nie mają oni dostępu do internetu, występują problemy z działaniem serwisów NFZ, czy też gdy podczas wizyty domowej nie ma zasięgu i nie sposób wystawić e – recepty. Czy na e – recepcie mogą być wpisane uprawnienia S? Oczywiście, recepta elektroniczna może zawierać uprawnienia S, czyli senioralne na leki wydawane za darmo osobom będącym po 75 roku życia. W momencie pisania tego tekstu jest lipiec 2020 roku. Od 1 lipca miały wejść w życie zmiany w przepisach. Chodziło o to, by receptę na leki ze zniżką “S” mógł wystawić każdy lekarz specjalista, np. kardiolog czy pulmonolog. Do tej pory mógł to robić tylko i wyłącznie lekarz rodzinny. Niestety ze względu na problemy techniczne, Ministerstwo Zdrowia i NFZ wciąż nie udostępniły pełnej funkcjonalności systemu do wystawiania elektronicznych recept. Przeczytaj albo posłuchaj więcej: - Z jakich dodatkowych uprawnień może skorzystać pacjent? - Jakie zniżki mogą znaleźć się w recepcie elektronicznej? - Jak szybko Pacjent musi zrealizować e-receptę? - Jakich leków nie można wystawiać na recepcie z długim terminem ważności? - W jaki sposób można zrealizować e – receptę? - O 4 – cyfrowym kodzie słów kilka - Kilka przydatnych uwag, dotyczących realizowania recepty LINKI: - do wpisu na moim blogu: https://lekarzrodzinny.blog/recepta-elektroniczna/ - do wpisu/nagrań dotyczących "Spisu leków" i podawania leków w ogóle: https://lekarzrodzinny.blog/leki-jak-stosowac/ - pobierz ebook'a: http://lekarzrodzinny.blog/newsletter/ - Internetowe Konto Pacjenta: https://pacjent.gov.pl/internetowe-konto-pacjenta
Mimo, że elektroniczna recepta weszła do powszechnego użycia już w styczniu 2020 roku, to wciąż krąży wokół niej wiele pytań. Zgłaszacie się z nimi do mnie, zarówno do gabinetu lekarza rodzinnego, jak i pytacie w internecie. Ten artykuł powstał w celu wyjaśnienia kilku kwestii związanych z elektroniczną receptą.
////
Przy okazji pisania tekstu, uzupełniłem także materiały w przygotowanym przeze mnie ebooku dotyczącym leków i ich stosowania. Tam możecie znaleźć informacje dotyczące stosowania elektronicznej e – recepty.
E-book dostępny jest za darmo, wystarczy dołączyć do newslettera.
Wysyłam tylko rzetelne informacje o zdrowiu. Zero spamu.
Pobierz tutaj: https://lekarzrodzinny.blog/newsletter/
////
Czym jest elektroniczna recepta?
To nic innego, jak kolejna forma wypisania leku przez lekarza. Możecie ją zrealizować w dowolnej aptece, zarówno w kraju, jak i za granicą. Jeżeli tylko e-recepta spełnia kryteria recepty transgranicznej (o czym możecie przeczytać w osobnym artykule), to pozwala na wykupienie leku na terenie całej Unii Europejskiej.
Jakie elementy powinna zawierać e-recepta?
By recepta była prawidłowo wystawiona, muszą znajdować się na niej następujące elementy:
- dane podmiotu, który ją wystawia,
- dane wystawiającego ją lekarza,
- dane Pacjenta – imię i nazwisko, adres, nr pesel oraz dodatkowe uprawnienia.
Kto może otrzymać e – receptę?
Receptę elektroniczna może otrzymać każda osoba, w tym także dziecko nieposiadające numeru pesel. Przysługuje ona Pacjentowi ubezpieczonemu w NFZ, jak i Choremu, który nie jest ubezpieczony. Zasadniczo Ministerstwo Zdrowia od stycznia 2020 roku zdecydowanie preferuje formę elektroniczną. Pozwala więc lekarzom na wystawianie recepty w formie papierowej tylko i wyłącznie w określonych sytuacjach. Zdarza się tak, gdy nie mają oni dostępu do internetu, występują problemy z działaniem serwisów NFZ, czy też gdy podczas wizyty domowej nie ma zasięgu i nie sposób wystawić e – recepty.
Czy na e – recepcie mogą być wpisane uprawnienia S?
Oczywiście, recepta elektroniczna może zawierać uprawnienia S, czyli senioralne na leki wydawane za darmo osobom będącym po 75 roku życia.
W momencie pisania tego tekstu jest lipiec 2020 roku. Od 1 lipca miały wejść w życie zmiany w przepisach. Chodziło o to, by receptę na leki ze zniżką “S” mógł wystawić każdy lekarz specjalista, np. kardiolog czy pulmonolog. Do tej pory mógł to robić tylko i wyłącznie lekarz rodzinny.
Niestety ze względu na problemy techniczne, Ministerstwo Zdrowia i NFZ wciąż nie udostępniły pełnej funkcjonalności systemu do wystawiania elektronicznych recept.
Przeczytaj albo posłuchaj więcej:
- Z jakich dodatkowych uprawnień może skorzystać pacjent?
- Jakie zniżki mogą znaleźć się w recepcie elektronicznej?
- Jak szybko Pacjent musi zrealizować e-receptę?
- Jakich leków nie można wystawiać na recepcie z długim terminem ważności?
- W jaki sposób można zrealizować e – receptę?
- O 4 – cyfrowym kodzie słów kilka
- Kilka przydatnych uwag, dotyczących realizowania recepty
LINKI:
- do wpisu na moim blogu:
https://lekarzrodzinny.blog/recepta-elektroniczna/
- do wpisu/nagrań dotyczących "Spisu leków" i podawania leków w ogóle:
https://lekarzrodzinny.blog/leki-jak-stosowac/
- pobierz ebook'a:
http://lekarzrodzinny.blog/newsletter/
- Internetowe Konto Pacjenta:
https://pacjent.gov.pl/internetowe-konto-pacjenta
////
Przy okazji pisania tekstu, uzupełniłem także materiały w przygotowanym przeze mnie ebooku dotyczącym leków i ich stosowania. Tam możecie znaleźć informacje dotyczące stosowania elektronicznej e – recepty.
E-book dostępny jest za darmo, wystarczy dołączyć do newslettera.
Wysyłam tylko rzetelne informacje o zdrowiu. Zero spamu.
Pobierz tutaj: https://lekarzrodzinny.blog/newsletter/
////
Czym jest elektroniczna recepta?
To nic innego, jak kolejna forma wypisania leku przez lekarza. Możecie ją zrealizować w dowolnej aptece, zarówno w kraju, jak i za granicą. Jeżeli tylko e-recepta spełnia kryteria recepty transgranicznej (o czym możecie przeczytać w osobnym artykule), to pozwala na wykupienie leku na terenie całej Unii Europejskiej.
Jakie elementy powinna zawierać e-recepta?
By recepta była prawidłowo wystawiona, muszą znajdować się na niej następujące elementy:
- dane podmiotu, który ją wystawia,
- dane wystawiającego ją lekarza,
- dane Pacjenta – imię i nazwisko, adres, nr pesel oraz dodatkowe uprawnienia.
Kto może otrzymać e – receptę?
Receptę elektroniczna może otrzymać każda osoba, w tym także dziecko nieposiadające numeru pesel. Przysługuje ona Pacjentowi ubezpieczonemu w NFZ, jak i Choremu, który nie jest ubezpieczony. Zasadniczo Ministerstwo Zdrowia od stycznia 2020 roku zdecydowanie preferuje formę elektroniczną. Pozwala więc lekarzom na wystawianie recepty w formie papierowej tylko i wyłącznie w określonych sytuacjach. Zdarza się tak, gdy nie mają oni dostępu do internetu, występują problemy z działaniem serwisów NFZ, czy też gdy podczas wizyty domowej nie ma zasięgu i nie sposób wystawić e – recepty.
Czy na e – recepcie mogą być wpisane uprawnienia S?
Oczywiście, recepta elektroniczna może zawierać uprawnienia S, czyli senioralne na leki wydawane za darmo osobom będącym po 75 roku życia.
W momencie pisania tego tekstu jest lipiec 2020 roku. Od 1 lipca miały wejść w życie zmiany w przepisach. Chodziło o to, by receptę na leki ze zniżką “S” mógł wystawić każdy lekarz specjalista, np. kardiolog czy pulmonolog. Do tej pory mógł to robić tylko i wyłącznie lekarz rodzinny.
Niestety ze względu na problemy techniczne, Ministerstwo Zdrowia i NFZ wciąż nie udostępniły pełnej funkcjonalności systemu do wystawiania elektronicznych recept.
Przeczytaj albo posłuchaj więcej:
- Z jakich dodatkowych uprawnień może skorzystać pacjent?
- Jakie zniżki mogą znaleźć się w recepcie elektronicznej?
- Jak szybko Pacjent musi zrealizować e-receptę?
- Jakich leków nie można wystawiać na recepcie z długim terminem ważności?
- W jaki sposób można zrealizować e – receptę?
- O 4 – cyfrowym kodzie słów kilka
- Kilka przydatnych uwag, dotyczących realizowania recepty
LINKI:
- do wpisu na moim blogu:
https://lekarzrodzinny.blog/recepta-elektroniczna/
- do wpisu/nagrań dotyczących "Spisu leków" i podawania leków w ogóle:
https://lekarzrodzinny.blog/leki-jak-stosowac/
- pobierz ebook'a:
http://lekarzrodzinny.blog/newsletter/
- Internetowe Konto Pacjenta:
https://pacjent.gov.pl/internetowe-konto-pacjenta