Głowa Rządzi Podcast

To jest podcast Głowa Rządzi, odcinek 71. Mamy już grudzień, do świąt coraz bliżej, a ja cały czas sobie podcastuję! A podcastowanie to przede wszystkim okazja do ciekawych spotkań i dyskusji z ludźmi związanymi ze sportem i aktywnością fizyczną! Mój dzisiejszy gość jest niezwykły. Reprezentuje sobą nie tylko wielką karierę sportową, ale także umiejętności które pozwalają z wielkimi sukcesami wspierać innych na ich sportowej ścieżce oraz budować lepszy świat. Mowa oczywiście o Monice Pyrek. Całkiem niedawno zawitała ze swoją fundacyjną ekipą do Gliwic i poprowadziła projekt Kinder Joy of Moving Alternatywne Lekcje WF dla lokalnych szkół. Nie mogłem nie skorzystać z takiej okazji. Umówiliśmy termin spotkania i pod koniec listopada nagraliśmy dla was odcinek. Bardzo fajny odcinek, jak się okazało. Bardzo mądry odcinek. Już wiem, że będzie jednym z moich ulubionych! Mój gość odpowiada m.in. na takie pytania:

• Jak Monika Pyrek myśli teraz o sobie?
• O co chodzi w Fundacji Moniki Pyrek? Czym jest fundusz stypendialny Skok w Marzenia, a czym Kinder Joy of Moving Alternatywne Lekcje WF?
• Jakie najpiękniejsze i najtrudniejsze momenty z kariery sportowej zapamiętała Monika?
• Co może dać obecność psa na zgrupowaniu w Spale?
• Dlaczego tyczkarze nie latają w klasie biznes?
• Na ile intymnym przedmiotem jest tyczka?
• Jak ważna jest odskocznia od sportu?
• Jak ważna jest kariera dwutorowa we współczesnym sporcie?
• Co jest trudniejsze – życie sportowca wyczynowego, czy życie po karierze sportowej?
• Jakie lekcji i wartości mogą płynąć z uprawiania sportu – co sport daje, a co zabiera?
• Jak Monika podchodzi do sportowej przyszłości swoich własnych dzieci?

Zanim jednak zaczniemy, chciałbym powiedzieć co jeszcze piszczy w projekcie Głowa Rządzi. Po pierwsze z przyjemnością stwierdzam, że marka AdRunaLine Sports jest partnerem technicznym tego odcinka. Fajnie wyszło, bo mamy odcinek z lekkoatletyką w tle, a lekkoatleci szczególnie uwielbiają ciuchy od AdRunaLine. Widzę to na co dzień na stadionach, halach i siłowniach. Jednak dla AdRunaLine liczy się każdy sportowiec, nieważne czy zawodowiec czy amator czy… psycholog-podcaster. I muszę przyznać, że dobrze się nosi zarówno podczas biegania w lesie, chodzenia po górach czy też nagrywania kolejnego odcinka mojej audycji!

Drugą rzeczą o której chce wspomnieć, to fakt że pod koniec listopada światło dzienne ujrzał mój autorski kurs audio z podstaw treningu mentalnego. Możecie go znaleźć w aplikacji Mindy, do ściągnięcia w telefonie lub sprawdzenia na mindyapp.com. Bardzo fajna, polskojęzyczna aplikacja, która jest naszpikowana wiedzą w formie kursów audio, praktykami uważności i relaksacji oraz muzyką do odpoczynku. Warto sprawdzić nie tylko mój kurs, ale także całą apkę!

Wreszcie po trzecie, przypominam o możliwości wspierania podcastu Głowa Rządzi w serwisie Patronite. Dzięki drobnym wpłatom można zapewnić ciągłość mojej działalności i regularne ukazywanie się kolejnych odcinków. Można to zrobić w bardzo prosty sposób wchodząc na stronę patronite.pl/glowarzadzi Za całe dotychczasowe wsparcie bardzo serdecznie dziękuję! A tym słuchaczom, którzy chcieliby dorzucić realną cegiełkę do działalności podcastu powiem: nie wahajcie i zróbcie to! Kiitos, czyli dziękuję po fińsku!

To tyle tytułem wstępu. Bez dalszych ceregieli zapraszam do wysłuchania odcinka z Moniką Pyrek. Enjoy!

Cześć, to jest podcast Głowa Rzązi, odcinek 70! Gościem tego odcinka jest Julka Badowska znana jako psycholog sportu dzieci. Rozmawiamy właśnie o psychologii sportu dzieci i młodzieży! Odcinek jest długi, ale warto zostać z nami do samego końca! Julka opowiada ważne i ciekawe rzeczy, a swoje opowieści popiera barwnymi przykładami ze swojej praktyki psychologicznej. W toku podcastu dowiecie się m.in.: 

• W jakim przedziale wiekowym znajdują się dzieci i młodzież?
• Od kiedy praca z psychologiem sportu ma sens? Jak psycholog sportu sprawdza gotowość młodej osoby do takiej pracy?
• Czy zgoda i chęci młodego zawodnika potrzebna jest do pracy psychologicznej?
• Jak tłumaczyć psychologię sportu i trening mentalny młodym osobom?
• Co można, a czego nie można oczekiwać od psychologa sportu dzieci i młodzieży?
• Jak dziecko może zwracać się do psychologa sportu? Per pan/pani czy może na „ty”?
• W jaki sposób można kreować poczucie swobody, partnerstwa i autonomii w relacji z młodym sportowcem?
• Dlaczego dobrze żeby psycholog sportu „wychodził” z gabinetu?
• Czy przyznanie się do błędu lub niewiedzy przed kimś młodszym od nas powoduje, że traci się autorytet?
• Jak dostosowywać narzędzia psychologii sportu do różnych dyscyplin sportu i różnych osobowości zawodników?
• Jak uczyć młodych sportowców mechanizmów różnych umiejętności mentalnych (na przykładzie koncentracji uwagi)?
• Jakie są najmocniejsze strony ludzi najmłodszych pokoleń? Jakie są dla nich przestrzenie do pracy?
• Jak ważny jest system, w którym funkcjonuje młody człowiek dla kształtowania umiejętności mentalnych?
• Jak psycholog (sportu) może pracować w tym systemie i z tym systemem?

Zanim zaczniemy, pozdrowienia posyłam jeszcze w kierunku partnera technicznego tego odcinka, którym jest firma AdRunaLine oferująca produkty odzieżowe dla pasjonatów sportu utożsamiających się z hasłem #PersonalBest.

A teraz już bez dalszych ceregieli zapraszam do wysłuchania odcinka z Julką Badowską w roli głównej. Enjoy!

Cześć, to jest sześćdziesiąty dziewiąty odcinek podcastu Głowa Rządzi, w którym przepytałem Martę Szczypińską o badania przeprowadzone na temat nastroju i sposobu radzenia sobie polskich olimpijczyków z sytuacją pandemii w kontekście przełożenia IO w Tokio. Marta odpowiada m.in. na takie oto pytania:

•  Skąd pomysł na takie badania? Jaki był ich cel? Kto uczestniczył w badaniu? Jak zostało przeprowadzone?
• Jakie obawy i niepokoje mieli olimpijczycy w związku z przełożeniem igrzysk?
• Dlaczego teoria Antonovsky'ego jest warta uwagi? 
• Dlaczego nadzieja na sukces może być traktowana jako zasób odpornościowy?
• Jakie były wyniki odnośnie nastroju sportowców?
• Jakie strategie radzenia sobie ze stresem wykorzystywali olimpijczycy, a jakie inne populacje, np. studenci warszawskiej AWF?

Zapraszam do wysłuchania tego odcinka! Piona!

Cześć! To jest podcast Głowa Rządzi i mamy odcinek 68. To drugi raz w historii nie publikuję na czas! Pierwszy spóźniłem się z odcinkiem numer 11. Wtedy pękł mi dysk i będąc w rozjazdach potrzebowałem trochę czasu, żeby się zorganizować. Tym razem zwyczajnie nie wyrobiłem się z innymi obowiązkami, a gościa złapałem na rozmowę last minute.

Co ciekawe Anna Ussorowska pojawia się w podcaście już drugi raz. Pierwszy raz była częścią reportażu z Kongresu FEPSAC w Munster. A był to… odcinek 11!

Bardzo się cieszę, że mogliśmy poświęcić cały odcinek kwestiom związanym ze zdrowiem psychicznym w sporcie wyczynowym. Mój gość odpowiadał na szereg pytań związanych z tym tematem. M.in.

• Czym w ogóle jest zdrowie psychiczne i jak je rozumieć w kontekście wyczynowego uprawiania sportu?
• Jak bardzo rozpowszechnione są problemy ze zdrowiem psychicznym w sporcie?
• Czy sportowcy doświadczają większej, mniejszej czy takiej samej liczby zaburzeń od średniej populacyjnej?
• Z jakimi kwestiami najczęściej mierzą się sportowcy?
• Jak wygląda kompletny model zdrowia psychicznego?
• Co może stanowić czynniki ryzyka, co czynniki ochronne?
• Jak powinno wyglądać ABC dbałości o zdrowie psychiczne własne i swoich podopiecznych?

Mam nadzieję, że ten odcinek będzie dobrym początkiem dyskusji na ten temat w podcaście Głowa Rządzi!

To jest podcast Głowa Rządzi, odcinek 67, w którym razem z Tomkiem Kaczmarskim odpowiadamy na pytania związane z pracą w zespole w kryzysie. Z odcinka dowiecie się między innymi:

• Czym jest kryzys? Jak możemy zdefiniować go w kontekście sportów zespołowych?
• Jakie są potencjalne przyczyny kryzysów w zespołach?
• Czy kryzysu w ogóle można uniknąć? Jeśli tak, to w jaki sposób działać prewencyjnie?
• Jak działać w kryzysie? Co może zrobić trener, co psycholog, a co zawodnicy (liderzy) zespołu w kryzysie? Czego lepiej nie robić?

Dobrego słuchania!

Tu nadaje podcast Głowa Rządzi, to jest odcinek 66. Wakacje skończone, za oknem szaro, deszczowo. Zbliża się jesień. A w podcaście temat, jakiego jeszcze nigdy nie poruszaliśmy, choć od początku był na mojej liście. Doping i antydoping. Do rozmowy zaprosiłem Utę Kühn, która jest edukatorką Polskiej Agencji Antydopingowej (POLADA) i prowadzi fantastyczne prelekcje dla zawodników i trenerów o tym dlaczego warto grać fair i mówić gromkie NIE dopingowi w sporcie.

W tym odcinku poruszamy m.in. tematy związane z tym jak funkcjonują przepisy antydopingowe, a także jakie są konsekwencje stosowania dopingu. W rozmowie pełno jest wskazówek jak stosować się do przepisów antydopingowych i przekuwać dobre intencje grania fair w swoje sportowe życie.

• Czym zajmuje się Polska Agencja Antydopingowa (POLADA)?
• Co jest naruszeniem przepisów antydopingowych?
• Jakie są konsekwencje stosowania dopingu?
• Kto podlega przepisom antydopingowym?
• Jakie są słynne wpadki dopingowe i na jakich substancjach zawodnicy najczęściej „wpadali”?
• Czy sportowcy przyłapani na dopingu zawsze idą w zaparte?
• Jak wyglądają struktury Światowej Agencji Antydopingowej (WADA)?
• Jakie wyzwania stoją obecnie przed WADA?
• Jak wygląda „sytuacja dopingowa” w sporcie amatorskim? Jaka jest skala dopingu w sporcie amatorskim? Jakie mają motywacje sportowcy-amatorzy? Czy podejmowane są jakieś działania w tej materii?
• O co chodzi w systemie ADAMS?
• Jak wygląda proces kontroli antydopingowej? Jakie są prawa i obowiązki zawodnika?
• Jakie substancje są najpopularniejsze w użyciu? Gdzie się znajdują i na co trzeba uważać, żeby nie „wpaść” przez przypadek?
• Czym jest TUE?
• Jak podchodzić do kwestii odżywek i suplementacji?

To wszystko i jeszcze więcej w dzisiejszym odcinku. Zaznaczam jednak, że nasza rozmowa nie wyczerpuje tematu dopingu i antydopingu w sporcie. Jest także możliwość, że za kilka miesięcy lub lat niektóre informacje w niej zawarte się zdezaktualizują. Dlatego tak jak powtarzam w trakcie rozmowy, w razie jakichkolwiek wątpliwości związanych z tymi zagadnieniami warto zwrócić się z zapytaniem bezpośrednio do Polskiej Agencji Antydopingowej (POLADA). Pracują tam fantastyczni ludzie, którzy na pewno pomogą w odpowiedzi na ewentualne pytania.

Mam nadzieje, że nasza rozmowa utwierdzi was w przekonaniu o tym, że warto grać fair. A teraz bez dalszych ceregieli życzę dobrego słuchania! Enjoy!

To jest podcast Głowa Rządzi, odcinek 65, w którym pofilozofujemy, a konkretniej pofilozofujemy po stoicku. Stoicyzm to starożytna filozofia, z której czerpie współczesna psychologia i psychologia sportu. Wiele założeń stoickich sprawdza się w świecie sportu. Na przykład to, że nasza interpretacja zdarzeń jest ważniejsza od samych zdarzeń. Albo to, że lepiej jest próbować kontrolować te rzeczy, które rzeczywiście są pod naszą kontrolą, niż te, które pozostają poza kontrolą. W stoicyzmie mowa jest też o oswajaniu nieprzewidywalności, gotowaniu się na różne scenariusze i zachowaniu elastyczności wobec ciągle zmieniającej się i zaskakującej nas rzeczywistości. Ważna jest też świadomość i jasność celów, ale działanie te cele realizujące powinno być już „tu i teraz”, zamknięte nie jako w teraźniejszości. Zatem dla stoików, tak samo jak dla psychologów sportu, w ferworze działań droga będzie ważniejsza od celu, bo drogą idziemy teraz, a cel jest czymś odległym. Innymi słowy myślenie o procesie, małych krokach na drodze do celu daje z reguły lepsze rezultaty, niż myślenie o wygranej. Jak dobrze słyszycie wszystkie te założenia mogłyby być esencją współczesnej psychologii sportu. No bo stoicy byli trochę takimi psychologami sportu. Albo raczej powinienem powiedzieć, że to psychologowie sportu są trochę takimi stoikami, choć pewnie nie każdy psycholog sobie zdaje sprawę z korzeni założeń, na których bazuje.

Do rozmowy o stoicyzmie zaprosiłem współczesnego filozofa i pisarza, Piotra Stankiewicza, z którym spotkałem się jeszcze w czerwcu na warszawskim AWF i nagrałem tę rozmowę. Piotr odpowiada na moje pytania i wątpliwości dotyczące współczesnego stoicyzmu, a ja staram się odnosić to, co mówi do świata sportu. Padają m.in. takie pytania:

• Czy każdy może być filozofem? A może każdy już jest filozofem?
• Jakie są główne założenia filozofii stoickiej?
• Jak możemy stoicyzm odnieść do współczesnego świata sportu?
• Nad czym mamy całkowitą kontrolę?
• Co zrobić z rzeczami, które pozostają poza naszą całkowitą kontrolą?
• Czy stoicy zachowują stoicki spokój?

Mam nadzieję, że docenicie nasze filozofowania, a ten odcinek poukłada trochę wiedzę na temat tego całego stoicyzmu i pokaże w jaki sposób można go odnieść do świata sportu. A jak komuś będzie mało stoicyzmu to mocno zachęcam do przeczytania książki mojego gościa pt. „Sztuka życia według stoików”, a także do bezpośredniego kontaktu z Piotrem przez jego stronę lub media społecznościowe, gdzie funkcjonuje jako „stoicyzm reformowany”. Bo stoicyzm to styl życia, sposób myślenia, którego można się nauczyć. Zachęcam do takiej właśnie nauki!

Tu nadaje podcast Głowa Rządzi, a to jest odcinek 64 w całości poświęcony przygotowaniu i wsparciu psychologicznemu na EURO 2020, na który mam nadzieję z niecierpliwością czekaliście! Zapowiadałem go wielokrotnie w moich social mediach i sam nakręcałem się na to, jak ostatecznie będzie wyglądać jego kształt. Jestem bardzo zadowolony z rezultatów mojej pracy. W tym odcinku z wielką przyjemnością podzielę się z wami wynikami mojego małego śledztwa dotyczącego tego, jak wyglądało przygotowanie i wsparcie psychologiczne w różnych krajach przed i w trakcie turnieju EURO 2020, który toczył się od 11 czerwca do 11 lipca 2021 roku na boiskach całej Europy. Wyniki rozeznania zostaną też wzbogacone o moje własne komentarze i refleksje na ten temat.

To było drugie takie EURO w historii z udziałem aż 24 finalistów podzielonych na 6 grup i pierwsze EURO w historii, które nie miało swojego jednoznacznego gospodarza. Piłkarze grali w wielu europejskich miastach – od Glasgow po Baku, od Sewilli po Sankt Petersburg. Choć wydaje się, że niektóre kraje były nieco uprzywilejowane grą u siebie, a najbardziej oczywiście Anglia. W sześciu z siedmiu rozegranych na EURO meczów, w tym finał, Anglicy występowali w Londynie na Wembley. To mogło być z korzyścią dla Anglii biorąc pod uwagę przywileje, które wiążą się z grą u siebie w ogóle, a co dopiero podczas turnieju w trakcie pandemii rozgrywanego na całym kontynencie, w różnych strefach czasowych i klimatycznych.

No ale do raportu. Zanim zacznę chciałbym was wprowadzić w to, co przygotowałem w ramach tego odcinka. A przygotowałem naprawdę solidną porcję spostrzeżeń, informacji i refleksji.

Muszę zaznaczyć, że moje zainteresowanie tym, jak wygląda przygotowanie i wsparcie psychologiczne zespołów podczas Mistrzostw Europy w piłce nożnej sięga turnieju w 2012 roku na polskich i ukraińskich boiskach. Wtedy jednak moje rozeznanie było dosyć pobieżne, a pobieżne na pewno porównując je do tego, co zrobiłem w 2016 roku i teraz. Od początku EURO 2020 nadstawiałem ucha i zbierałem materiały, a po finałowym gwizdku 11 lipca tylko zintensyfikowałem działania poszukiwawcze. Za mną wiele rozmów z psychologami i trenerami piłki nożnej z całej Europy; dziesiątki, jeśli nie setki wymienionych maili, smsów i wiadomości w mediach społecznościowych. Z uwagi na moje zagraniczne studia oraz bieżącą działalność w europejskich organizacjach zrzeszających psychologów sportu – ENYSSP i FEPSAC miałem do kogo się odzywać. Zatem punktem wyjścia tego researchu był kontakt z moimi znajomymi i przyjaciółmi ze świata psychologii sportu - kolegami i koleżankami po fachu z różnych krajów Europy, a potem także z ich znajomymi i ze znajomymi ich znajomych. Starałem sięgnąć naprawdę głęboko. Kiedy nie otrzymywałem satysfakcjonującej odpowiedzi na moje pytania, prosiłem o polecenie kolejnych osób do kontaktu. Równolegle poszedłem też drogą oficjalną sprawdzając strony wszystkich 24 związków piłki nożnej, które wystawiły swoje reprezentacje na tegoroczne EURO w celu zebrania jak najbardziej szczegółowych informacji dotyczących przygotowania psychologicznego, a w szczególności zaangażowania psychologów w to przygotowanie. Dodatkowo napisałem oficjalne, specyficzne zapytania w tej sprawie zarówno do piłkarskich struktur związkowych jak i towarzystw psychologicznych czy sekcji psychologii sportu w tych krajach. Moje pytania dotyczyły m.in. tego, czy w sztabie reprezentacji był zaangażowany psycholog lub trener mentalny w trakcie przygotowań lub podczas turnieju, a jeśli tak to w jaki sposób pracował? Jeśli natomiast takiej współpracy nie było, to czy pojawiały się wzmianki o pracy indywidualnej reprezentantów danego kraju? Prosiłem też o opinię oraz linki do artykułów, wywiadów, filmików oraz postów w mediach społecznościowych dotyczących szeroko rozumianego przygotowania psychologicznego. Wszystko po to, żeby zaspokoić swoją ciekawość dotyczącą stanu faktycznego jak się ma praktyczna psychologia sportu w świecie piłki nożnej na najwyższym poziomie. Jak do tego tematu podchodzą związki, trenerzy-selekcjonerzy oraz sami piłkarze.

Na EURO w 2016 roku bramka Edera dająca Portugalii pierwszy tytuł Mistrza Europy została zadedykowana pani Susanie Torres, psychologowi współpracującemu z tym zawodnikiem. Dla naszej społeczności psychologicznej to był szalenie miły gest, który również na łamach tego podcast wspominałem kilkukrotnie, a ostatnio w rozmowie z Flavio Paixão w odcinku 60. Oprócz tego typu współprac indywidualnych, w 2016 roku, wg. moich informacji psychologowie byli w sztabach trzech zespołów – Austrii, Walii i Niemiec. Dwa z tych zespołów – Walia i Niemcy – dotarły aż do półfinałów.

Uczulam jednak na to, żeby słuchając mojego raportu bezpośrednio łączyć współpracę z psychologiem lub jej brak z ostatecznym wynikiem sportowym na EURO. Nie wolno nam sięgać tak daleko. To uproszczenie będzie raczej naturalnym błędem poznawczym, który będzie się tutaj narzucać, więc musimy pozostać czujni. Pamiętajcie, że przygotowanie psychologiczne to tylko wycinek układanki przygotowania całościowego. Powiem więcej, przygotowanie psychologiczne zawodników i zespołu nie jest tylko i wyłącznie w rękach psychologa, ale też trenera, liderów boiskowych, systemu szkolenia, środowiska, które zostało stworzone na potrzeby optymalnego funkcjonowania na imprezie docelowej itp. itd. Nie mówicie zatem po wysłuchaniu tego odcinka, że Włosi psychologa w sztabie nie mieli i wygrali EURO, a Anglicy mieli i przegrali finał, jeszcze w dodatku w rzutach karnych, czyli rozgrywce stricte psychologicznej! Albo że przecież Andryi Szewczenko z niechęcią widziałby w swoim sztabie psychologa, a Janne Andersson współpracuje z psychologiem w reprezentacji od 2016 roku. No i na turnieju Ukraina Szewczenki wygrywa ze Szwecją Andressona, jeszcze w dodatku w doliczonym czasie drugiej połowy dogrywki. Po co zatem zatrudniać psychologa? To myślenie skrótowe i przez to trochę niedorzeczne. Równie dobrze można by powiedzieć: „Patrzcie, ze wszystkich półfinalistów EURO, aż trzy zespoły współpracowały z psychologami”. Albo że zespoły dwóch selekcjonerów jawnie niechętnych do współpracy z psychologiem – Turcja i Rosja – pożegnały się z EURO w pierwszej kolejności. To jest teraz trochę kwestia interpretacji prezentowanych przeze mnie informacji. Jak do tego podejdziecie? Tego nie wiem.

Zobaczcie jednak, że nikt już nie kwestionuje tego, że warto mieć w sztabie fizjoterapeutę, analityka, trenera bramkarzy czy też kucharza. To są naturalne role w zespole trenerskim. Psychologów zarówno w piłce nożnej krajowej jak i tej międzynarodowej, której dotyczy raport, też jest coraz więcej, co mnie niezmiernie cieszy. Jednak to czy psychologa rzeczywiście warto zatrudniać, zadecydujecie wy, słuchacze.

Chciałbym tu tylko podkreślić, że w tym raporcie szczególnie ważne jest dla mnie to, że większość zespołów, które korzystały ze wsparcia psychologicznego przed i w trakcie turnieju rzeczywiście korzystało ze wsparcia psychologów. Bo stawiając na przygotowanie psychologiczne swojego zespołu, zawodników i sztabu szkoleniowego warto postawić na kogoś, kto ma za sobą odpowiednie i całościowe przygotowanie do wykonywania zawodu psychologa, czyli odpowiednie wykształcenie i doświadczenie, ale też ponad wszystko kieruje się nienagnaną etyką zawodową i dobrem ludzi, z którymi przychodzi mu współpracować w sporcie czy też poza.

Okej. Powiedziałem, co powiedzieć chciałem, a teraz już do sedna.

Żeby poukładać wyniki moich dociekań przyglądam się każdej reprezentacji po kolei, tak jak były podzielone na grupy. Na temat niektórych drużyn będę mieć do powiedzenia więcej, bo znalazłem lub dostałem więcej źródeł dzięki szerszym kontaktom w środowisku piłkarskim i psychologicznym w danym kraju. Na temat innych powiem mniej albo też nic nie powiem, bo zwyczajnie nie będę miał wystarczającej ilości informacji.

Chciałbym, żebyście przysłuchali się temu raportowi z uważnością, ciekawością i jakąś dozą sceptycyzmu, bo do końca nie będziemy wiedzieć jak było naprawdę. Ja postawiłem sobie za zadanie wyłuskać jak najwięcej informacji, popartych doniesieniami medialnymi oraz opiniami osób z poszczególnych krajów i pozszywać je w jak najbardziej kompletny i spójny raport. Mam nadzieję, że będzie się tego dobrze słuchać. A jeśli wykryjecie w nim jakiekolwiek nieścisłości, będziecie chcieli zaoferować jakieś sprostowanie lub też doprecyzowanie zawartych tu informacji, to zawsze jestem na takie coś otwarty...

Hop, hop! Tu nadaje podcast Głowa Rządzi odcinek 63. Drugi raz w historii tej audycji poświęcam calutki odcinek tematyce porażki, a właściwie radzenia sobie z porażką. Jednak nie jest to odcinek zrealizowany specjalnie dla tego kanału. Wypuszczam w eter nagranie z Dnia Porażki, wydarzenia które odbyło się 13 października 2020r. Podcast Głowa Rządzi był patronem tego wydarzenia, a ja miałem wielką przyjemność prowadzić dyskusję w panelu sportowym. Moimi zacnymi gośćmi byli: Oktawia Nowacka (pięcioboistka i brązowa medalistka igrzysk olimpijskich z Rio de Janeiro w 2016 roku), Weronika Nowakowska (trzykrotna olimpijka i medalistka MŚ i ME) oraz Dariusz Drapella (IronMan All World Athlete, najlepszy triathlonista w swojej kategorii wiekowej). Oktawię możecie pamiętać z odcinka numer 24, a Weronikę z odcinka numer 48. Darka jeszcze nie namówiłem na rozmowę w podcaście. Wszystko w swoim czasie.

Za zgodą i uprzejmością sprawcy całego zamieszania związanego z Dniem Porażki i prezesa Fundacji Dobra Porażka, Jarka Łojewskiego publikuję całość nagrania z panelu sportowego. Moment ukazania się tego odcinka jest zupełnie przypadkowy i nie należy łączyć tematyki tutaj poruszanej z turniejem EURO 2020. O tym mam nadzieję nagrać jeszcze bonusowy odcinek, zresztą na Waszą prośbę, drodzy słuchacze, ale póki co zbieram jeszcze materiały. Dlaczego ten odcinek ukazuje teraz, ponad dziewięć miesięcy po nagraniu? Powód jest jeden i jest dosyć prozaiczny. Wypuszczam go w eter zaraz po moim urlopie. I to naprawdę jedyny powód dla którego akurat w tym odcinku ponownie zajmujemy się tematem porażki, a ja pierwszy raz w historii tego kanału trochę idę na łatwiznę i robię coś co w świecie twórców nazywa się recyklingiem kontentu. Cokolwiek to ma znaczyć.  Mam kilka takich asów w rękawie, z których mogę skorzystać chcąc zadbać o regularne publikowanie kolejnych odcinków podcastu niezależnie od moich humorów czy wyjazdów. Mam wielką nadzieję, że to docenicie.

W tym odcinku moi goście odpowiadają na garść pytań, które przygotowałem oraz które pojawiały się w trakcie naszej dyskusji od widzów i słuchaczy konferencji. Wśród nich znalazły się tak ważne kwestie jak:

• Jak rozumieć porażkę w kontekście sportowym i nie tylko sportowym?
• Jak porażka może przygotować do odniesienia sukcesu? A kiedy informuje nas o tym, że idziemy złą drogą?
• Jak mądrze znosić niepowodzenia i wyciągać z nich wnioski?
• Kiedy brać w pełni odpowiedzialność za porażkę, a kiedy chronić się „zwalając” winę na okoliczności?
• Co warto wiedzieć o porażce, zanim się wydarzy?

To była bardzo interesująca dyskusja i jeśli ten temat chcecie zgłębić dalej, to mam dla Was dwie propozycje. Pierwsza to powrót do odcinka numer 13 tego podcastu, w którym dr Paweł Fortuna opowiada o pozytywnej psychologii porażki i odpowiada na pytanie jak z cytryn robić lemoniadę. Druga propozycja to uczestnictwo w tegorocznym Dniu Porażki, który odbędzie się 13 października 2021 online pod hasłem ‘Jak zapobiegać porażkom?’. Więcej informacji bezpośrednio na stronie internetowej Dnia Porażki. Fundacja Dobra Porażka robi fantastyczną robotę propagując kulturę uczenia się na błędach, która jest niezbędna w budowaniu przyjaznego środowiska pracy, otwartości, innowacyjności, odwagi w działaniu i mierzeniu się z własną niedoskonałością. Mocno polecam.

Na koniec chciałbym jeszcze powiedzieć o jednej rzeczy. W odcinku numer 62 powinienem był ogłosić wyniki konkursu fotograficznego zapowiedzianego w odcinku numer 60 z Flavio Paixao, którego nagrodą była książka mojego gościa. Niestety nie otrzymałem żadnego zgłoszenia na ten konkurs (pierwszy raz w historii konkursów organizowanych przez Podcast Głowa Rządzi) i dlatego zagapiłem się z publikacją wyników. Tym samym z pewnym smutkiem, tutaj ogłaszam konkurs za nierozstrzygnięty.

A teraz już w Wasze uszy oddaję uniwersalną dyskusję ludzi sportu o tym czym jest porażka i jak sobie z nią radzić. Enjoy!

To jest podcast Głowa Rządzi, odcinek 62, w którym rozmawiam z prof. Moniką Guszkowską o psychologii aktywności fizycznej. Bierzemy na tapetę zarówno korzyści jak i zagrożenia jakie niesie ze sobą aktywność fizyczna dla naszej psychiki. 

• Czym zajmuje się psychologia aktywności fizycznej?
• Skąd bierze się zainteresowanie problematyką psychologią aktywności fizycznej?
• Jakie są korzyści płynące z uprawiania aktywności fizycznej pod względem emocjonalnym, społecznym, poznawczym?
• Jak wyglądają badania w psychologii aktywności fizycznej?
• Czym jest efekt sufitu i efekt podłogi?
• Czym są i jak działają endorfiny?
• Dlaczego psychologia aktywności fizycznej posługuje się hipotezami a nie prawami?
• Jakie są zagrożenia płynące z uprawiania aktywności fizycznej?
• Na czym polega uzależnienie od aktywności fizycznej i czy uzależnienie może być pozytywne?
• Czym jest dysmorfia mięśniowa i jak się objawia?
• Co to jest projekt WF z AWF? Do kogo jest adresowany i w jaki sposób można z niego skorzystać?

Nagrywaliśmy na sali wykładowej warszawskiej Akademii Wychowania Fizycznego, więc wyraźnie słychać ten uczelniany pogłos. Mam nadzieję, że nie przeszkodzi to w odsłuchaniu tego odcinka, który merytorycznie jest na najwyższym możliwym poziomie. Dobrego słuchania!