Fotopolis - Podcast o fotografii
Podcast o fotografii. Nowości technologiczne i kulturalne.
Kategorie:
Kultura
Kultura
Rayss, Skrońc, Przybyło - czy w Polsce nie było wielkich artystek?
2023-04-25 14:00:00
O widoczności kobiet w świecie fotografii, parytetach i wyzwaniach dotyczących równouprawnienia, Monika Szewczyk-Wittek rozmawia z przedstawicielami branży. Czy aparaty dla Kobiet nadal są za ciężkie? Dlaczego operatorem w filmie zawsze jest mężczyzna?I czy pytanie „"Dlaczego nie było wielkich artystek?” jest w ogóle jeszcze na miejscu? W najnowszym odcinku Podcastu Fotopolis poruszamy temat obecności i widoczności kobiet w świecie sztuki. O tym jak wygląda to w branży fotograficznej i filmowej opowiadają praktycy i teoretycy: kuratorka i autorka tekstów Marta Przybyło, fotografka Agnieszka Rayss oraz dokumentalista Filip Skrońc. Marta Przybyło Kuratorka wystaw, projektantka książek, historyczka sztuki, artystka, feministka. Pracuje w Fundacji Archeologia Fotografii (którą obecnie współprowadzi), gdzie opracowała wiele książek i wystaw prezentujących twórczość autorek_ów których archiwa opracowuje FAF. Absolwentka IHS UW, Warszawskiej Szkoły Fotografii oraz Gender Studies IBL PAN. Od kilku lat tworzy kolaże i fotografie związane z życiem codziennym, obowiązkami domowymi i (solo) macierzyństwem. Współtworzy kolektyw zinowy Syreny i Glonojady. Jej książka "Zrosty" zdobyła tytuł Fotograficznej Publikacji Roku 2020. Agnieszka Rayss Fotografka, współzałożycielka stowarzyszenia Sputnik Photos. Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim i Universite Paris IV w Paryżu. Absolwentka studiów doktoranckich na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Dwukrotnie nagradzana w konkursie Pictures of the Year, dwukrotna finalistka Hasselblad Masters Award, zdobyła także wiele krajowych nagród. Opublikowała albumy fotograficzne: „Z zapisków kolekcjonera” (2019), „Tu się zaczyna koniec miast” (2015) o industrialnej, niepokojącej stronie organizmów miejskich, i „American Dream” o transformacji kulturalnej i triumfie popkultury w Europie Środkowo-Wschodniej. Prowadzi zajęcia z fotografii w School of Form na Uniwersytecie SWPS, a także wiele warsztatów fotograficznych: m.in. w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, w Centre National Audiovisuel w Luksemburgu, uczyła w kilku szkołach fotograficznych, była kuratorką w sekcji ShowOff Miesiąca Fotografii w Krakowie i jurorką konkursów fotograficznych. Filip Skrońc Reporter, fotograf, twórca filmów pracujący na styku dokumentu i komercji. Współzałożyciel RATS Agency. Autor książki “Nie róbcie mu krzywdy” opowiadającej prześladowaniach osób z albinizmem w Afryce Wschodniej. Lubi grać w koszykówkę. www.fotopolis.pl
O widoczności kobiet w świecie fotografii, parytetach i wyzwaniach dotyczących równouprawnienia, Monika Szewczyk-Wittek rozmawia z przedstawicielami branży.
Czy aparaty dla Kobiet nadal są za ciężkie? Dlaczego operatorem w filmie zawsze jest mężczyzna?I czy pytanie „"Dlaczego nie było wielkich artystek?” jest w ogóle jeszcze na miejscu? W najnowszym odcinku Podcastu Fotopolis poruszamy temat obecności i widoczności kobiet w świecie sztuki. O tym jak wygląda to w branży fotograficznej i filmowej opowiadają praktycy i teoretycy: kuratorka i autorka tekstów Marta Przybyło, fotografka Agnieszka Rayss oraz dokumentalista Filip Skrońc.
Marta Przybyło
Kuratorka wystaw, projektantka książek, historyczka sztuki, artystka, feministka. Pracuje w Fundacji Archeologia Fotografii (którą obecnie współprowadzi), gdzie opracowała wiele książek i wystaw prezentujących twórczość autorek_ów których archiwa opracowuje FAF. Absolwentka IHS UW, Warszawskiej Szkoły Fotografii oraz Gender Studies IBL PAN. Od kilku lat tworzy kolaże i fotografie związane z życiem codziennym, obowiązkami domowymi i (solo) macierzyństwem. Współtworzy kolektyw zinowy Syreny i Glonojady. Jej książka "Zrosty" zdobyła tytuł Fotograficznej Publikacji Roku 2020.
Agnieszka Rayss
Fotografka, współzałożycielka stowarzyszenia Sputnik Photos. Studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim i Universite Paris IV w Paryżu. Absolwentka studiów doktoranckich na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Dwukrotnie nagradzana w konkursie Pictures of the Year, dwukrotna finalistka Hasselblad Masters Award, zdobyła także wiele krajowych nagród. Opublikowała albumy fotograficzne: „Z zapisków kolekcjonera” (2019), „Tu się zaczyna koniec miast” (2015) o industrialnej, niepokojącej stronie organizmów miejskich, i „American Dream” o transformacji kulturalnej i triumfie popkultury w Europie Środkowo-Wschodniej. Prowadzi zajęcia z fotografii w School of Form na Uniwersytecie SWPS, a także wiele warsztatów fotograficznych: m.in. w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim, w Centre National Audiovisuel w Luksemburgu, uczyła w kilku szkołach fotograficznych, była kuratorką w sekcji ShowOff Miesiąca Fotografii w Krakowie i jurorką konkursów fotograficznych.
Filip Skrońc
Reporter, fotograf, twórca filmów pracujący na styku dokumentu i komercji. Współzałożyciel RATS Agency. Autor książki “Nie róbcie mu krzywdy” opowiadającej prześladowaniach osób z albinizmem w Afryce Wschodniej. Lubi grać w koszykówkę.
Dr Kuba Piwowar - Czy (i dlaczego nie) AI odbierze pracę fotografom?
2023-03-29 11:00:00
Jak bronić się przed zalewem treści AI? Czy obrazy generowane przez sztuczną inteligencję powinny być dopuszczane w konkursach artystycznych? I czy możemy jeszcze ufać temu co widzimy na naszych ekranach? Między innymi o to pytamy eksperta z zakresu technologii, big data, etyki w analizie danych. Rozmawiamy o nadziejach i zagrożeniach, o odpowiedzialności mediów, o tym jak rozmywa się granica między fotografią a grafiką i co może być atutem fotografów w nadchodzących latach. Czy generatywna SI zabije fotografię? Jak zmieni branżę reklamową O tym posłuchasz w tym odcinku podcastu Fotopolis. Kuba Piwowar Doktor nauk o kulturze, socjolog. Ekspert z zakresu technologii, big data, etyki w analizie danych. Zajmuje się kulturowymi i społecznymi aspektami rozwoju sztucznej inteligencji i nowych technologii oraz algorytmiczną kulturą. Specjalista w zakresie prowadzenia procesów transformacji cyfrowej w organizacjach, analityk danych. Wśród jego zainteresowań naukowych znajduje się zagadnienie wykluczenia z technologii ze względu na płeć, rasę, klasę i seksualność. Poza tym zajmuje się badaniami mediów i ich użytkowników, queer studies oraz gender studies. Na Uniwersytecie SWPS prowadzi zajęcia ze społeczno-kulturowych aspektów technologii, krytycznej analizy danych, metod badań medioznawczych, sztucznej inteligencji oraz nowych mediów. www.fotopolis.pl
Jak bronić się przed zalewem treści AI? Czy obrazy generowane przez sztuczną inteligencję powinny być dopuszczane w konkursach artystycznych? I czy możemy jeszcze ufać temu co widzimy na naszych ekranach? Między innymi o to pytamy eksperta z zakresu technologii, big data, etyki w analizie danych.
Rozmawiamy o nadziejach i zagrożeniach, o odpowiedzialności mediów, o tym jak rozmywa się granica między fotografią a grafiką i co może być atutem fotografów w nadchodzących latach.
Czy generatywna SI zabije fotografię? Jak zmieni branżę reklamową O tym posłuchasz w tym odcinku podcastu Fotopolis.
Kuba Piwowar
Doktor nauk o kulturze, socjolog. Ekspert z zakresu technologii, big data, etyki w analizie danych. Zajmuje się kulturowymi i społecznymi aspektami rozwoju sztucznej inteligencji i nowych technologii oraz algorytmiczną kulturą. Specjalista w zakresie prowadzenia procesów transformacji cyfrowej w organizacjach, analityk danych.
Wśród jego zainteresowań naukowych znajduje się zagadnienie wykluczenia z technologii ze względu na płeć, rasę, klasę i seksualność. Poza tym zajmuje się badaniami mediów i ich użytkowników, queer studies oraz gender studies. Na Uniwersytecie SWPS prowadzi zajęcia ze społeczno-kulturowych aspektów technologii, krytycznej analizy danych, metod badań medioznawczych, sztucznej inteligencji oraz nowych mediów.
Marta Szymańska i Paweł Bownik o czytaniu obrazu fotograficznego
2023-03-28 15:00:00
Jak czytać zdjęcia? Jak zrozumieć intencje autorów? Czy jest jedna skuteczna metoda interpretacji zdjęć? Monika Szewczyk-Wittek pyta Martę Szymańską i Bownika. O swoich strategiach przyglądaniu się fotografiom, uważności i pytaniach, które warto sobie zadać, gdy mierzymy się z obrazem fotograficznym rozmawiamy z kuratorką Martą Szymańską i artystą wizualną Bownikiem. W kolejnym odcinku naszego podcastu Marta Szymańska i Bownik opowiadają o tym co ich ciekawi w fotografii i swoich początkach, a także podejściu do interpretacji fotografii jak do shoppingu, w którym najważniejsze jest to, aby dać sobie czas. Bownik to artysta wizualny i fotograf. Wykładowca na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Autor nagradzanych książek: Disassembly (2013), Colours of Lost Time (2022). W praktyce artystycznej bazuje na fotografii wielkoformatowej, rozpracowuje konwencje wizualne obecne w historii kultury, archiwach i klasycznych przedstawieniach malarskich. Prace artysty znajdują się w kolekcji Muzeum Fotografii w Krakowie, Museum Huis Marseille w Amsterdamie, Fundacji Sztuki Polskiej ING, Biblioteki Narodowej, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, Muzeum Współczesne Wrocław, Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Narodowego w Poznaniu i w zbiorach prywatnych. Marta Szymańska jest kuratorką wystaw i projektów fotograficznych. Od 2004 roku współtworzy Fotofestiwal - Międzynarodowy Festiwal Fotografii w Łodzi, gdzie jest odpowiedzialna za budowanie programu oraz współpracę międzynarodową w ramach Futures - europejskiej platformy wspierającej młodych artystów. Przez 5 lat pełniła funkcję wiceprezeski Fundacji Archeologia Fotografii. Stale współpracuje także ze Sputnik Photos. Kuratorowała wystawy m.in.: „Czuła uwaga. Urszula Czartoryską wobec fotografii” (Muzeum Sztuki w Łodzi, 2021); „Long life for Belarus” (Instytut Pileckiego w Berlinie, 2021); „Be a Lady - współczesne fotografki białoruskie” (Miesiąc Fotografii w Mińsku, 2020). www.fotopolis.pl
Jak czytać zdjęcia? Jak zrozumieć intencje autorów? Czy jest jedna skuteczna metoda interpretacji zdjęć? Monika Szewczyk-Wittek pyta Martę Szymańską i Bownika.
O swoich strategiach przyglądaniu się fotografiom, uważności i pytaniach, które warto sobie zadać, gdy mierzymy się z obrazem fotograficznym rozmawiamy z kuratorką Martą Szymańską i artystą wizualną Bownikiem.
W kolejnym odcinku naszego podcastu Marta Szymańska i Bownik opowiadają o tym co ich ciekawi w fotografii i swoich początkach, a także podejściu do interpretacji fotografii jak do shoppingu, w którym najważniejsze jest to, aby dać sobie czas.
Bownik to artysta wizualny i fotograf. Wykładowca na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Autor nagradzanych książek: Disassembly (2013), Colours of Lost Time (2022). W praktyce artystycznej bazuje na fotografii wielkoformatowej, rozpracowuje konwencje wizualne obecne w historii kultury, archiwach i klasycznych przedstawieniach malarskich. Prace artysty znajdują się w kolekcji Muzeum Fotografii w Krakowie, Museum Huis Marseille w Amsterdamie, Fundacji Sztuki Polskiej ING, Biblioteki Narodowej, Narodowej Galerii Sztuki Zachęta, Muzeum Współczesne Wrocław, Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Muzeum Narodowego w Poznaniu i w zbiorach prywatnych.
Marta Szymańska jest kuratorką wystaw i projektów fotograficznych. Od 2004 roku współtworzy Fotofestiwal - Międzynarodowy Festiwal Fotografii w Łodzi, gdzie jest odpowiedzialna za budowanie programu oraz współpracę międzynarodową w ramach Futures - europejskiej platformy wspierającej młodych artystów. Przez 5 lat pełniła funkcję wiceprezeski Fundacji Archeologia Fotografii. Stale współpracuje także ze Sputnik Photos. Kuratorowała wystawy m.in.: „Czuła uwaga. Urszula Czartoryską wobec fotografii” (Muzeum Sztuki w Łodzi, 2021); „Long life for Belarus” (Instytut Pileckiego w Berlinie, 2021); „Be a Lady - współczesne fotografki białoruskie” (Miesiąc Fotografii w Mińsku, 2020).
Dr Michał Nowakowski - sztuczna inteligencja a prawa autorskie
2023-03-21 01:00:00
W którym miejscu jest dziś unijne prawodawstwo? Czy da się sprawdzić źródła wykorzystane w podczas generowania obrazu AI? I czy fotograf może dochodzić swoich praw, jeśli uzna, że wykorzystano jego intelektualną własność? O to i nie tylko pytamy specjalistę od AI. Nowy cykl podcastów poświęconych sztucznej inteligencji rozpoczynamy rozmową z prawnikiem, który bada kwestie związane z AI i jej zastosowaniami. Pytamy o aktualne regulacje w UE i ich wpływ na prawa autorskie, ochronę prywatności i etykę fotografów. Porozmawiamy także o tym, jak sztuczna inteligencja zmienia sposób tworzenia i odbioru obrazów oraz jakie są jej możliwości i ograniczenia. Kiedy możemy spodziewać się działających przepisów regulujących działanie sztucznej inteligencji? Tego dowiesz się z najnowszego odcinka podcastu Fotopolis. www.fotopolis.pl
W którym miejscu jest dziś unijne prawodawstwo? Czy da się sprawdzić źródła wykorzystane w podczas generowania obrazu AI? I czy fotograf może dochodzić swoich praw, jeśli uzna, że wykorzystano jego intelektualną własność? O to i nie tylko pytamy specjalistę od AI.
Nowy cykl podcastów poświęconych sztucznej inteligencji rozpoczynamy rozmową z prawnikiem, który bada kwestie związane z AI i jej zastosowaniami. Pytamy o aktualne regulacje w UE i ich wpływ na prawa autorskie, ochronę prywatności i etykę fotografów.
Porozmawiamy także o tym, jak sztuczna inteligencja zmienia sposób tworzenia i odbioru obrazów oraz jakie są jej możliwości i ograniczenia. Kiedy możemy spodziewać się działających przepisów regulujących działanie sztucznej inteligencji? Tego dowiesz się z najnowszego odcinka podcastu Fotopolis.
Paweł Żak i Andrzej Zygmuntowicz o nauczaniu w dobie kultury egoizmu
2023-03-10 12:00:00
Jak przy pomocy fotografii opowiadać o tym co ważne? Monika Szewczyk-Wittek pyta Andrzeja Zygmuntowicza i Pawła Żaka z Katedry Fotografii i Komunikacji Wizualnej Uniwersytetu Warszawskiego. O własnych fotograficznych początkach (i roli jaką odegrały w nich talerze po zupie mlecznej), zmianie technologicznej i pokoleniowej (czy „lajki od kumpli” to na pewno dobra miara wartości zdjęcia?) i przede wszystkim pytaniach, jakie warto sobie stawiać podczas procesu twórczego, rozmawiamy z doświadczonymi edukatorami. W kolejnym odcinku naszego podcastu Paweł Żak waży każde słowo, za to Andrzej Zygmuntowicz zupełnie w nich nie przebiera. I radzi, jakich pułapek w posługiwaniu się fotografią można uniknąć. Jak zawsze, są też „polecajki”, czyli co czytać i kogo podglądać, by być lepszym fotografem. Andrzej Zygmuntowicz Pasjonat fotografii, konstruktor sprzętu optycznego, fotografik, nauczyciel fotografii, kurator wystaw, autor wystaw własnych i uczestnik zbiorowych, autor tekstów o fotografii. Organizator działań fotograficznych (kiedyś jako członek Warszawskiego Towarzystwa Fotograficznego a dziś ZPAF). Przez wiele lat szef Fundacji Konkurs Polskiej Fotografii Prasowej, obecnie Rady Artystycznej ZPAF i nauczyciel akademicki na Wydziale Dziennikarstwa UW i w Studium ZPAF. Paweł Żak Artysta fotograf, nauczyciel akademicki. Studiował nauki społeczne na Uniwersytecie Warszawskim, w 2002 ukończył Wydział Komunikacji Multimedialnej Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, w 2011 uzyskał tytuł doktora sztuk pięknych. Członek ZPAF od 1995. W latach 2001-2004 był aktywnym członkiem Koalicji Latarnik. Od roku 1998 równolegle z twórczością własną zajmuje się nauczaniem fotografii, początkowo na uczelniach prywatnych a od 2011 jako adiunkt na Wydziale Dziennikarstwa Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 2018 uzyskał tytuł doktora habilitowanego sztuki w dziedzinie sztuk plastycznych dyscyplinie sztuki piękne. W jego twórczości dominuje fotografia inscenizowana, oszczędna i zarazem wyrafinowana w formie, bogata w odniesienia o charakterze symbolicznym do szeroko pojętej kultury i sztuki. www.fotopolis.pl
Jak przy pomocy fotografii opowiadać o tym co ważne? Monika Szewczyk-Wittek pyta Andrzeja Zygmuntowicza i Pawła Żaka z Katedry Fotografii i Komunikacji Wizualnej Uniwersytetu Warszawskiego.
O własnych fotograficznych początkach (i roli jaką odegrały w nich talerze po zupie mlecznej), zmianie technologicznej i pokoleniowej (czy „lajki od kumpli” to na pewno dobra miara wartości zdjęcia?) i przede wszystkim pytaniach, jakie warto sobie stawiać podczas procesu twórczego, rozmawiamy z doświadczonymi edukatorami.
W kolejnym odcinku naszego podcastu Paweł Żak waży każde słowo, za to Andrzej Zygmuntowicz zupełnie w nich nie przebiera. I radzi, jakich pułapek w posługiwaniu się fotografią można uniknąć. Jak zawsze, są też „polecajki”, czyli co czytać i kogo podglądać, by być lepszym fotografem.
Andrzej Zygmuntowicz
Pasjonat fotografii, konstruktor sprzętu optycznego, fotografik, nauczyciel fotografii, kurator wystaw, autor wystaw własnych i uczestnik zbiorowych, autor tekstów o fotografii. Organizator działań fotograficznych (kiedyś jako członek Warszawskiego Towarzystwa Fotograficznego a dziś ZPAF). Przez wiele lat szef Fundacji Konkurs Polskiej Fotografii Prasowej, obecnie Rady Artystycznej ZPAF i nauczyciel akademicki na Wydziale Dziennikarstwa UW i w Studium ZPAF.
Paweł Żak
Artysta fotograf, nauczyciel akademicki. Studiował nauki społeczne na Uniwersytecie Warszawskim, w 2002 ukończył Wydział Komunikacji Multimedialnej Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, w 2011 uzyskał tytuł doktora sztuk pięknych. Członek ZPAF od 1995. W latach 2001-2004 był aktywnym członkiem Koalicji Latarnik. Od roku 1998 równolegle z twórczością własną zajmuje się nauczaniem fotografii, początkowo na uczelniach prywatnych a od 2011 jako adiunkt na Wydziale Dziennikarstwa Informacji i Bibliologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 2018 uzyskał tytuł doktora habilitowanego sztuki w dziedzinie sztuk plastycznych dyscyplinie sztuki piękne. W jego twórczości dominuje fotografia inscenizowana, oszczędna i zarazem wyrafinowana w formie, bogata w odniesienia o charakterze symbolicznym do szeroko pojętej kultury i sztuki.
Barbara Caillot i Aleksandra Karkowska - Biały Miś kocha wszystkich
2023-02-28 20:00:00
Zakopiański biały miś skończył właśnie 100 lat. Co robi ten miś? Ten miś łączy pokolenia. I pokazuje, że prywatne archiwa mogą stanowić inspirację dla wyjątkowych publikacji. Z autorkami książki roku w Plebiscycie Fotopolis rozmawia Michał Matus. Autorki poprosiły o przesyłanie zdjęć z białym misiem z rodzinnych albumów. W odpowiedzi otrzymały ich ponad 1000! Najstarsze wykonane na początku lat 20. XX wieku. Miś pozował w Zakopanem na Krupówkach i Gubałówce, ale także na plaży w Juracie, na deptaku w Ciechocinku czy sopockim molo. Biały miś stał się legendą, mitem, ikoną popkultury. Książka „Foto z misiem” to spojrzenie na fenomen polskiej fotografii pamiątkowej. Ile waży skóra tradycyjnego białego misia? Z czego wykonana jest czaszka? Co na zdjęciach z misiem sprzed lat robią esesmani? Posłuchaj rozmowy Fotopolis z Barbarą Caillot i Aleksandrą Karkowską. Opowiadają w niej o swoim spojrzeniu na archiwa, o prywatnej stronie historii, która zapomniana leży ukryta na strychach, w piwnicach i starych albumach. Wszystkie zgłoszone do projektu zdjęcia, z podziałem na okresy (dekady) i lokalizacje, znajdziecie na stronie projektu . A może Wy też macie zdjęcie z misiem w swoim domowym archiwum? www.fotopolis.pl
Zakopiański biały miś skończył właśnie 100 lat. Co robi ten miś? Ten miś łączy pokolenia. I pokazuje, że prywatne archiwa mogą stanowić inspirację dla wyjątkowych publikacji. Z autorkami książki roku w Plebiscycie Fotopolis rozmawia Michał Matus.
Autorki poprosiły o przesyłanie zdjęć z białym misiem z rodzinnych albumów. W odpowiedzi otrzymały ich ponad 1000! Najstarsze wykonane na początku lat 20. XX wieku. Miś pozował w Zakopanem na Krupówkach i Gubałówce, ale także na plaży w Juracie, na deptaku w Ciechocinku czy sopockim molo. Biały miś stał się legendą, mitem, ikoną popkultury. Książka „Foto z misiem” to spojrzenie na fenomen polskiej fotografii pamiątkowej.
Ile waży skóra tradycyjnego białego misia? Z czego wykonana jest czaszka? Co na zdjęciach z misiem sprzed lat robią esesmani? Posłuchaj rozmowy Fotopolis z Barbarą Caillot i Aleksandrą Karkowską. Opowiadają w niej o swoim spojrzeniu na archiwa, o prywatnej stronie historii, która zapomniana leży ukryta na strychach, w piwnicach i starych albumach.
Wszystkie zgłoszone do projektu zdjęcia, z podziałem na okresy (dekady) i lokalizacje, znajdziecie na stronie projektu. A może Wy też macie zdjęcie z misiem w swoim domowym archiwum?
Anna Brzezińska i Chris Niedenthal. ”Nie tylko Czas Apokalipsy”
2023-02-17 12:00:00
O kulisach pracy nad największą retrospektywą, powrocie do zawodu po latach przerwy, myśleniu jednym zdjęciem, oraz o tym dlaczego Chris Niedenthal nie mógłby pracować dla National Geographic, posłuchacie w najnowszym odcinku podcastu Moniki Szewczyk-Wittek Impulsem do spotkania z Anną Brzezińską oraz Chrisem Niedenthalem była przekrojowa wystawa zdjęć tego wybitnego fotografa, którą jeszcze do 6 marca można oglądać w Warszawskim Domu Spotkań z Historią. Uznana przez czytelników fotopolis za fotograficzne wydarzenie roku ekspozycja, to największa retrospektywa fotografa podsumowująca 50 lat jego działalności jako fotoreportera. Rozmowa była okazją do poznania kulisów powstawania znanych i mniej znanych zdjęć zarówno Chrisa Niedenthala, jak i Anny Brzezińskiej, a także zasad współpracy kuratorki i fotografa. Dyskusja dotyczyła też zaglądania do archiwów i patrzenia na swoje zdjęcia z perspektywy kilkudziesięciu lat. Wreszcie to szansa, by dowiedzieć się jakim fotoedytorem jest Chris Niedenthal i czego w archiwach poszukuje Anna Brzezińska. www.fotopolis.pl
O kulisach pracy nad największą retrospektywą, powrocie do zawodu po latach przerwy, myśleniu jednym zdjęciem, oraz o tym dlaczego Chris Niedenthal nie mógłby pracować dla National Geographic, posłuchacie w najnowszym odcinku podcastu Moniki Szewczyk-Wittek
Impulsem do spotkania z Anną Brzezińską oraz Chrisem Niedenthalem była przekrojowa wystawa zdjęć tego wybitnego fotografa, którą jeszcze do 6 marca można oglądać w Warszawskim Domu Spotkań z Historią. Uznana przez czytelników fotopolis za fotograficzne wydarzenie roku ekspozycja, to największa retrospektywa fotografa podsumowująca 50 lat jego działalności jako fotoreportera.
Rozmowa była okazją do poznania kulisów powstawania znanych i mniej znanych zdjęć zarówno Chrisa Niedenthala, jak i Anny Brzezińskiej, a także zasad współpracy kuratorki i fotografa. Dyskusja dotyczyła też zaglądania do archiwów i patrzenia na swoje zdjęcia z perspektywy kilkudziesięciu lat. Wreszcie to szansa, by dowiedzieć się jakim fotoedytorem jest Chris Niedenthal i czego w archiwach poszukuje Anna Brzezińska.
Krzysztof Pijarski, Witek Orski - o edukacji, czyli jak uczyć (się) fotografii
2023-01-15 18:00:00
Jak za pomocą fotografii opowiadać o tym co nas interesuje? Czy zdjęcie musi być ładne by było dobre? Czy obrazów mamy dziś faktycznie za dużo? (i dlaczego wcale nie). O to pytamy doświadczonych wykładowców Łódzkiej Szkoły Filmowej Za sprawą smartfonów aparat posiada dziś ponad 90% ludzi. Fotografia przestała być ekskluzywna a posługiwanie się obrazem niemal tak powszechne jak słowem pisanym czy językiem mówionym. W tym podcaście rozmawiamy z artystami i nauczycielami akademickimi, pytając o ich spojrzenie na rozwój sztuk wizualnych oraz rolę edukacji w rozumieniu obrazu fotograficznego. Pytamy również o praktyczne rady i wskazówki (gdzie szukać, co czytać i kogo śledzić, by być lepszym fotografem), usłyszycie też o „zmorach dydaktyka” oraz o tym, dlaczego Witek Orski nie mógł uczyć się pracy w ciemni w liceum! Krzysztof Pijarski to artysta posługujący się medium fotografii, historyk sztuki, tłumacz. Profesor Szkoły Filmowej w Łodzi, gdzie współkieruje działaniami Laboratorium Narracji Wizualnych, w którym także współpradzi Pracownię Form Interaktywnych. Stypendysta m.in. Fulbrighta na Johns Hopkins University w Baltimore (2009-2010), Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Shpilman Institute of Photography; kierownik i wykonawca grantów Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego, Narodowego Centrum Nauki i Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki. Dąży do wypracowania przekonujących wizualnych form myślenia. Jako artysta skupia się na estetycznym – to znaczy zmysłowym – wymiarze tego, co poznawcze, polityczne, etyczne, tworząc wizualne archeologie instytucji i dyskursów, biografie ludzi i rzeczy. Redaktor pisma „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej”. Witek Orski jest artystą wizualnym i fotografem. Tworzy zdjęcia, instalacje fotograficzne i prace wideo. Swoją praktykę określa mianem fotografii postkonceptualnej. Bada relacje między obrazami, interesują go społeczne funkcje fotografii i jej status w polu sztuki. Istotnym narzędziem jest dla Orskiego również samo medium wystawy – cykle prac aranżuje w rodzaj wizualnych esejów, w których odbiór każdego obiektu jest starannie zaprojektowany. Wystawia w Polsce i za granicą. Jest absolwentem Filozofii na Uniwersytecie Warszawskim i wykładowcą Szkoły Filmowej w Łodzi. www.fotopolis.pl
Jak za pomocą fotografii opowiadać o tym co nas interesuje? Czy zdjęcie musi być ładne by było dobre? Czy obrazów mamy dziś faktycznie za dużo? (i dlaczego wcale nie). O to pytamy doświadczonych wykładowców Łódzkiej Szkoły Filmowej
Za sprawą smartfonów aparat posiada dziś ponad 90% ludzi. Fotografia przestała być ekskluzywna a posługiwanie się obrazem niemal tak powszechne jak słowem pisanym czy językiem mówionym. W tym podcaście rozmawiamy z artystami i nauczycielami akademickimi, pytając o ich spojrzenie na rozwój sztuk wizualnych oraz rolę edukacji w rozumieniu obrazu fotograficznego.
Pytamy również o praktyczne rady i wskazówki (gdzie szukać, co czytać i kogo śledzić, by być lepszym fotografem), usłyszycie też o „zmorach dydaktyka” oraz o tym, dlaczego Witek Orski nie mógł uczyć się pracy w ciemni w liceum!
Krzysztof Pijarski to artysta posługujący się medium fotografii, historyk sztuki, tłumacz. Profesor Szkoły Filmowej w Łodzi, gdzie współkieruje działaniami Laboratorium Narracji Wizualnych, w którym także współpradzi Pracownię Form Interaktywnych. Stypendysta m.in. Fulbrighta na Johns Hopkins University w Baltimore (2009-2010), Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Shpilman Institute of Photography; kierownik i wykonawca grantów Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego, Narodowego Centrum Nauki i Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki. Dąży do wypracowania przekonujących wizualnych form myślenia. Jako artysta skupia się na estetycznym – to znaczy zmysłowym – wymiarze tego, co poznawcze, polityczne, etyczne, tworząc wizualne archeologie instytucji i dyskursów, biografie ludzi i rzeczy. Redaktor pisma „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej”.
Witek Orski jest artystą wizualnym i fotografem. Tworzy zdjęcia, instalacje fotograficzne i prace wideo. Swoją praktykę określa mianem fotografii postkonceptualnej. Bada relacje między obrazami, interesują go społeczne funkcje fotografii i jej status w polu sztuki. Istotnym narzędziem jest dla Orskiego również samo medium wystawy – cykle prac aranżuje w rodzaj wizualnych esejów, w których odbiór każdego obiektu jest starannie zaprojektowany. Wystawia w Polsce i za granicą. Jest absolwentem Filozofii na Uniwersytecie Warszawskim i wykładowcą Szkoły Filmowej w Łodzi.
Rafał Milach i Mika Neczyporenko o projekcie UATLAS
2022-12-13 12:00:00
W wyniku rosyjskiego ataku na ukrainę granicę z polską przekroczyło ponad 5,22 mln uchodźców wojennych — głównie kobiety i dzieci. Od momentu wyswobodzenia niektórych z tymczasowo okupowanych terytoriów wróciły do ukrainy ponad 3 mln osób. Najwięcej osób postanowiło zalegalizować swój pobyt w Warszawie, ponad 100 tys. (choć szacuje się, że obywateli Ukrainy mieszka obecnie w stolicy ponad dwa razy tyle). Lwów, jako największy ośrodek tranzytowy w Ukrainie Zachodniej, przyjął setki tysięcy uchodźców wewnętrznych, którym dał tymczasowe schronienie lub był przystankiem na drodze do Polski i dalej — na zachód Europy i do innych miejsc. UATLAS To projekt, w którym twórcy skupili się na osobistych historiach ludzi uciekających przed wojną. Dziennikarze spisywali relacje osób zmuszonych do opuszczenia swoich domów, a fotografowie portretowali je, by dać historiom twarz - by relacje stały się jeszcze bliższe odbiorcom. Pytamy więc o pracę nad tym projektem, o to, jak w kontaktach z ludźmi w tak kryzysowej sytuacji fotograf i dziennikarz musi się zachowywać, by nie skrzywdzić tych, którym chce pomóc. Omawiamy też delikatną kwestię językową w ukraińskiej społeczności i przyglądamy się archiwum jako formie wypowiedzi. Razem z Milachem i Neczyporenko przy projekcie pracowali Elena Subacz, Karolina Gembara, Ołena Tkaczenko, Jewhen Stepanec i Agnieszka Rodowicz. Stworzyli razem obszerny zbiór historii i portetów dostępny zarówno online jak i w formie gazetowej, a także wystawy. Wystawa ma na celu także nagłośnić zbiórkę na generatory prądu, które trafią na Ukrainę. Datki można przekazać bezpośrednio w Społecznym Centrum Fotografii jak i online pod adresem: https://pomagam.pl/agragatydlaukrainy www.fotopolis.pl
W wyniku rosyjskiego ataku na ukrainę granicę z polską przekroczyło ponad 5,22 mln uchodźców wojennych — głównie kobiety i dzieci. Od momentu wyswobodzenia niektórych z tymczasowo okupowanych terytoriów wróciły do ukrainy ponad 3 mln osób.
Najwięcej osób postanowiło zalegalizować swój pobyt w Warszawie, ponad 100 tys. (choć szacuje się, że obywateli Ukrainy mieszka obecnie w stolicy ponad dwa razy tyle). Lwów, jako największy ośrodek tranzytowy w Ukrainie Zachodniej, przyjął setki tysięcy uchodźców wewnętrznych, którym dał tymczasowe schronienie lub był przystankiem na drodze do Polski i dalej — na zachód Europy i do innych miejsc.
UATLAS To projekt, w którym twórcy skupili się na osobistych historiach ludzi uciekających przed wojną. Dziennikarze spisywali relacje osób zmuszonych do opuszczenia swoich domów, a fotografowie portretowali je, by dać historiom twarz - by relacje stały się jeszcze bliższe odbiorcom.
Pytamy więc o pracę nad tym projektem, o to, jak w kontaktach z ludźmi w tak kryzysowej sytuacji fotograf i dziennikarz musi się zachowywać, by nie skrzywdzić tych, którym chce pomóc. Omawiamy też delikatną kwestię językową w ukraińskiej społeczności i przyglądamy się archiwum jako formie wypowiedzi.
Razem z Milachem i Neczyporenko przy projekcie pracowali Elena Subacz, Karolina Gembara, Ołena Tkaczenko, Jewhen Stepanec i Agnieszka Rodowicz. Stworzyli razem obszerny zbiór historii i portetów dostępny zarówno online jak i w formie gazetowej, a także wystawy.
Wystawa ma na celu także nagłośnić zbiórkę na generatory prądu, które trafią na Ukrainę. Datki można przekazać bezpośrednio w Społecznym Centrum Fotografii jak i online pod adresem: https://pomagam.pl/agragatydlaukrainy
Andrzej Tobis - Napędza mnie ciekawość
2022-11-08 19:00:00
Gościem tego odcinka Podcastu Fotopolis jest Andrzej Tobis - artysta, malarz, który dla fotografii odłożył pędzel. Rzeczywistość pociągała go tak bardzo, że zapragnął zamknąć ją całą w jednym dziele. To rzeczywistość polska w swoich najdziwniejszych przejawach. Tobis szuka w rzeczywistości ilustracji do haseł z polsko-niemieckiego słownika z lat pięćdziesiątych. Słownik przesiąknięty jest socrealistyczną ideologią, hasła przebrzmiałe, a tłumaczenie niemieckich terminów bywa pokraczne. Rzeczywistość na nieustawianych, dokumentalnych fotografiach jest podobna — pełno w niej reliktów dawnego systemu — zmurszałych, rozpadających się, niepasujących do otoczenia. Zestawienia haseł i obrazów często śmieszą swoim absurdem, często zaskakują, często są wieloznaczne. Pierwsze kilkanaście obrazów cyklu, z którymi ma się kontakt może śmieszyć. Po obejrzeniu kilkuset trudno pozbyć się przygnębienia. W tej rozmowie pytam o zapowiadany koniec cyklu, nadchodzącą wystawę i o to, dlaczego malarz przestaje malować i bierze się za słowa i fotografie. www.fotopolis.pl
Gościem tego odcinka Podcastu Fotopolis jest Andrzej Tobis - artysta, malarz, który dla fotografii odłożył pędzel. Rzeczywistość pociągała go tak bardzo, że zapragnął zamknąć ją całą w jednym dziele. To rzeczywistość polska w swoich najdziwniejszych przejawach. Tobis szuka w rzeczywistości ilustracji do haseł z polsko-niemieckiego słownika z lat pięćdziesiątych. Słownik przesiąknięty jest socrealistyczną ideologią, hasła przebrzmiałe, a tłumaczenie niemieckich terminów bywa pokraczne. Rzeczywistość na nieustawianych, dokumentalnych fotografiach jest podobna — pełno w niej reliktów dawnego systemu — zmurszałych, rozpadających się, niepasujących do otoczenia. Zestawienia haseł i obrazów często śmieszą swoim absurdem, często zaskakują, często są wieloznaczne. Pierwsze kilkanaście obrazów cyklu, z którymi ma się kontakt może śmieszyć. Po obejrzeniu kilkuset trudno pozbyć się przygnębienia.
W tej rozmowie pytam o zapowiadany koniec cyklu, nadchodzącą wystawę i o to, dlaczego malarz przestaje malować i bierze się za słowa i fotografie.