PRACOWNIA DZIEWCZYN

Pierwsze skojarzenie z porcelaną? "Laleczka z saskiej porcelany" w wykonaniu Majki Jeżowskiej? Zestresowana Elizabeth usilnie starająca się nie wypuścić z ręki porcelanowej filiżanki z cennego serwisu Hiacynty (mowa oczywiście o bohaterkach brytyjskiego serialu "Co ludzie powiedzą?")? A może wycieczka do Chin lub Drezna? 

Tak się składa, że moja dzisiejsza rozmówczyni jest znawczynią porcelany. Ba! "Cierpi" na chorobę porcelanową, która u niej objawia się opowiadaniem - w sposób bardzo interesujący! - porcelanowych historii. Założę się, że dzięki Agnieszce wielu sceptyków spojrzało bardziej przychylnym okiem na tego szczególnego rodzaju ceramikę. A może dla Ciebie to tandeta i kicz? Wiedza, piękne opowieści i entuzjazm Agnieszki mogą Cię przekonać, że jest inaczej. 

Agnieszka Żuber. Założycielki warszawskiej pracowni porcelany i stali szlachetnej „Lekka”. Aga studiowała historię sztuki i italianistykę, a poza pobieraniem nauki pracowała wtedy w muzeum jako edukatorka. Idąc na studia, wiedziała, że chce pracować w muzeum. Na studiach dostąpiła jednego ze swoich olśnień: zachciała zajmować się zbiorami porcelany. Po stażach, wyjazdach, praktykach dostała się na stanowisko kuratora porcelany w muzeum z pokaźnych rozmiarów, ważną kolekcją. I co? Żyła długo i szczęśliwie i koniec bajki? Jak mówi Agnieszka, „praca marzeń okazała się nią nie być”. Dlaczego? Odpowiedź w odcinku. 

Miała być kariera naukowa, chłodne wnętrza muzeów, archiwa, a jest piec rozgrzany do tysiąca dwustu pięćdziesięciu stopni i tworzenie cudeniek z porcelany - kruchej, a jakże wytrzymałej. Dzisiaj Aga mówi, że jest w dobrym miejscu i niczego nie żałuje. Sama ustala zasady swojej pracy, wsłuchując się w swoje potrzeby. Kolczyki meduzy i wodorosty? Nikt nie zabroni, a jeszcze okaże się, że rozejdą się jak ciepłe bułeczki. 

Zapraszam do wysłuchania rozmowy o muzeach, historii sztuki i czego na lekcjach historii brakowało Agnieszce. O szukaniu działania i nowym marzeniu powrotu do muzeum, ale w zupełnie innej formie. 

Polecenie Agnieszki do Kanonu Lektur Pracowni: 

Książka:

"Biały szlak. Podróż przez świat porcelany" - Edmund de Waal

*

Strona pracowni Agnieszki: https://taklekka.pl/

Instagram Agnieszki: @tak.lekka

Instagram Pracowni Dziewczyn @pracowniadziewczynpod  

Meta (Fb) Pracownia Dziewczyn @pracowniadziewczyn 

Kontakt: pracowniadziewczynpodcast@gmail.com

Jako 23-latka i najmłodsza Polka samotnie opłynęła świat. Kapitan Marta Sziłajtis-Obiegło. Choć urodziła się w Poznaniu, to przez lata związana była z Gdynią i morzem. Przygodę z żeglarstwem rozpoczęła w liceum. Na pokład po raz pierwszy weszła w Kiekrzu, ale kiekrzańskie wody wkrótce okazały się dla niej zbyt płytkie i łatwe. 

Marta jest absolwentką kierunku Turystyka i Rekreacja na Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Studiowała "plan B", bo na studia "plan A" w tamtym roku nie chcieli jej przyjąć. W 2008 roku wyruszyła z mariny w Puerto La Cruz w Wenezueli ku przygodzie jachtem Mantra Ania. Po 358 dniach i przepłynięciu łącznie ponad dwudziestu pięciu tysięcy mil 20 kwietnia 2009 wpłynęła do tego samego wenezuelskiego portu, witana przez przyjaciół, ambasadora Rzeczypospolitej i dziennikarzy, którzy śledzili rejs Marty dookoła świata. Pytanie dlaczego zdecydowała się opłynąć glob uważa za zbędne (sic!).

Dzisiaj Marta żyje i pracuje na lądzie, ale misja, którą sobie obrała wcale nie należy do prostych. Jak pisze “zdrowe, szczęśliwe i ambitne dziewczynki od kilku lat leżą mi na sercu”. Sama nie napotkała na swojej drodze wielu problemów wynikających z bycia w cudzysłowie w niewłaściwej roli, ale jak mówi: im dłużej żyje, tym bardziej chciałaby na takie sytuacje przygotować swoje dzieci. Dzisiaj Marta jest mamą (chłopca i dziewczynki.... zastanawiamy się, które jest łatwiej wychować...?), ale pod swoimi skrzydlem ma też około 120 dzieci w placówce Montessori, którą prowadzi w Poznaniu.

Jak z dzisiejszej perspektywy Marta patrzy na swój samotny rejs dookoła globu? Jakie wspomnienia zostały w niej do dziś? Co na podstawie swoich przygód i wyborów chciałaby przekazać młodszym dziewczynom? I dlaczego dzisiaj zajmuje się edukacją i wychowaniem najmłodszych? O tym dziś w Pracowni.  

Polecenia Marty do Kanonu Lektur Pracowni: 

Książki:

"Dodaj mi skrzydeł! Jak rozwijać u dzieci motywację wewnętrzną?” - Joanna Steinke-Kalembka

“Mit przedsiębiorczości. Dlaczego większość małych firm upada i jak temu zaradzić” - Michael E. Gerber

“Self-reg. Jak pomóc dziecku (i sobie) nie dać się stresowi i żyć pełnią możliwości” - Stuart Shanker, Barker Teresa

Film:

“Spotkania na krańcach świata” reż. Werner Herzog

*

Rejs dookoła świata: http://www.mantra28.pl/marta/

Przedszkole i żłobek Marty: http://www.montessoripoznan.pl/

Instagram Pracowni Dziewczyn @pracowniadziewczynpod  

Meta (Fb) Pracownia Dziewczyn @pracowniadziewczyn 

Kontakt: pracowniadziewczynpodcast@gmail.com

W przededniu "Black Friday", czyli początku sezonu zakupów przed Bożym Narodzeniem w Stanach Zjednoczonych, zastanawiamy się czy łatwo jest popularyzować naukę na Instagramie bez kodów rabatowych, a z pomocą niejednokrotnie szalonych eksperymentów i grupy ludzików z klocków LEGO. 

Moim gościem jest Dr hab. inż. Katarzyna Siuzdak, jej instagramowym obserwatorom bliżej znana jako Profesor Kasia czy Science Mission. Naukowczyni. Kierowniczka Pracowni Materiałów Funkcjonalnych w Instytucie Maszyn Przepływowych im. Roberta Szewalskiego Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku. Eksperymentatorka, mentorka zespołu doktorantów i doktorantek.

Autorka prawie setki publikacji w czasopismach naukowych. Córka marynarza, starsza siostra, mama dwóch synów, którzy niejednokrotnie wcielają się w rolę asystentów eksperymentów Kasi na Instagramie. Laureatka Stypendium Ministra dla Wybitnych Młodych Naukowców i Stypendium START Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej. Odbyła staż w Organic Electronics and Microsystem Research Group w Bordeaux.

W gdańskim laboratorium Kasia wraz z zespołem zajmuje się badaniem materiałów fotoaktywnych, które energię promieniowania mogą zamieniać na energię elektryczną i ich zastosowania a także badaniem sensorów elektrochemicznych.

W Pracowni Dziewczyn rozmawiamy o dzieciństwie Kasi spędzonym na wsi, opowieściach z podróży taty i naukach o edukacji od mamy. Pochylamy się nad eksperymentami w nauczaniu przedmiotów ścisłych... lub ich braku, reakcjami i odbiorcami eksperymentów na profilu Science Mission. Rozmawiamy na temat pytań i staramy się przekazać, że naprawdę głupie pytania nie istnieją. 

Poza tym Kasia opowiada o stażu we Francji i momencie, w którym upewniła się, że ścieżka naukowca jest dla niej. O planie studiowania medycyny, który się nie spełnił i ustąpił miejsca biotechnologii i fizyce, i o tym wszystkim, czego często nie widać, a co ma miejsce przed świętowaniem sukcesu w nauce.

Polecenia Kasi do Kanonu Lektur Pracowni: 

"Znikająca łyżeczka. Dziwne opowieści chemicznej treści" - Sam Kean

"A co Ciebie obchodzi, co myślą o Tobie inni? Dalsze przypadki ciekawego człowieka" - Richard Feynman

"Pi razy oko" - Matt Parker

"Zagubione w matematyce. Fizyka w pułapce piękna" - Sabine Hossenfelder

"Geniusz i obsesja. Wewnętrzny świat Marii Curie" - Barbara Goldsmith

"Einstein. Jego życie, jego wszechświat" Walter Isaacson

*

Kasia na IG: @science_mission

Instytut Maszyn Przepływowych PAN: https://www.imp.gda.pl/osrodki-naukowe/o3/o3z5/pracownicy/?tx_wecstaffdirectory_pi1%5Bcurstaff%5D=477&cHash=8320757111a66ef65cb85dee10e55aec 

Instagram Pracowni Dziewczyn @pracowniadziewczynpod  

Meta (Fb) Pracownia Dziewczyn @pracowniadziewczyn 

Kontakt: pracowniadziewczynpodcast@gmail.com

Proszę się opatulić i wziąć kubek z ciepłym napojem, bo wjeżdża dziś bardzo poruszający odcinek. Poruszający do tego stopnia, że to prowadząca ma łzy w oczach... chociaż podczas rozmowy niejednokrotnie da się też usłyszeć śmiech. 

W historii mojej dzisiejszej rozmówczyni jest wiele szkół i rozdziałów edukacyjnych, ale dla mnie najważniejsze są te rozdziały, które składają się dziś na szkołę życia. A na ich stronach ludzie, którzy niejednokrotnie pomagali lub przeszkadzali na drodze Agi.

Aga Alończyk. Powiedzieć, że zajmuje się ceramiką, to jak zwrócić uwagę wyłącznie na wisienkę na torcie, która owszem jest interesująca, ale nie bardziej niż cała historia powstawania tortu, aby tę wisienkę móc na nim położyć. Zaczęło się od tego, że Aga miała zostać pianistką, a dziś fortepian kojarzy się jej z opresją. Później chciała zostać kucharką. Jednak mimo wielkiej pasji do gotowania, kucharką nie została, bo, jak pisze, “nie dała sobie rady z presją ze strony rodziny”. Studiowała filologię romańską, ale nie wspomina tego czasu zbyt ciepło. Była nauczycielką, a po godzinach fryzjerką, co często, niestety, nie mieściło się w głowach rodziców jej uczniów. Przez dekadę pracowała w korpo. Dziś mieszka w Belgii i mówi: „Kiedyś musiałam mieć plan na wszystko i wszystko pod kontrolą. Teraz wszystko jest chaosem, nie wiem co dalej i nie muszę. Jest dobrze! A jak będzie źle to zrobię coś z tym, bo w końcu dotarło do mnie, że umiem.”

I właśnie o tym "umieniu" rozmawiamy w Pracowni. Bierzemy na tapetę wymagania dotyczące bycia "najlepszą we wszystkim" i "wygrywanie złotych kalesonów". Mocujemy się z oceną społeczną, porównywaniem się z innymi i definiowaniem siebie przez pryzmat otaczających nas ludzi. Aga opowiada o spotkaniu z Sycylijką, która odkryła przed nią ceramikę, ucieczkach od szufladkowania i córce, która chce zostać sekretarką. I, z całym szacunkiem, ale nie masz pojęcia, jak ważną, według córki Agi, funkcję spełniają sekretarki. 

Polecenia Agi do Kanonu Lektur Pracowni Dziewczyn:

"Genialna przyjaciółka” - Elena Ferrante

“Rozmowy z przyjaciółmi”, “Normalni ludzie” - Sally Rooney

“Powrót z Bambuko” - Katarzyna Nosowska

“Bezmatek” - Mira Marcinów

“Co robić przed końcem świata”, “Ucieczka od bezradności” - Tomasz Stawiszyński

“Bruksela. Zwierzęcość w mieście” - Grażyna Plebanek

"Bruksela Noir" - zbiór opowiadań pod redakcją Michela Dufranne

“Czuła Przewodniczka” - Natalia de Barbaro

"Podróż bohaterki" - Maureen Murdock

"Świat bez kobiet. Płec w polskim życiu publicznym" - Agnieszka Graff

"Niewidzialne kobiety. Jak dane tworzą świat skrojony pod mężczyzn" - Caroline Criado Perez

"Picasso. Biografia" - Henry Gidel

*

Isola na IG: https://www.instagram.com/isolaceramics/?hl=pl

Isola na Meta (Fb): https://www.facebook.com/isolaceramics 

Strona Isoli: https://isola-ceramics.com/ 

Instagram Pracowni Dziewczyn @pracowniadziewczynpod  

Meta (Fb) Pracownia Dziewczyn @pracowniadziewczyn 

Kontakt: pracowniadziewczynpodcast@gmail.com

Z opóźnieniem, bo siły odebrało choróbsko, ale jest! Nowy, ciepły, nastrojowy, czuły odcinek - rozmowa-rzeka, a o rzekach to akurat rozmawiamy sporo - z Anitą Oblicką, wielu znaną jako Anita Suchocka lub Aife. 

Kobieta, która ponoć w kręgach fotograficznych jest dobrze znana, a ja, przygotowując się do naszego spotkania, nie wiedziałam o niej nic. Ta rozmowa odkrywa Anitę przede mną, a może i osoby, które Aife dobrze kojarzą, dowiedzą się o niej czegoś zupełnie nowego.

Fotografka-samouk. Rękodzielniczka. Autorka albumu fotograficznego „Księga Przywołania” i e-booka “Prawda w Portrecie”. Założycielka marki Merry Meet Me. Mama. Po tacie odziedziczyła umiejętność kombinatorstwa i zaradność życiową; po mamie energię i zdolność do doszukiwania się dobrych intencji w ludziach. Co chciałaby przekazać swoim synom? Z czego jest dumna? Między innymi o tym dzisiaj w Pracowni.

Ale rozmawiamy też o ucieczkach Anity, fiasku, jakim okazały się studia na kosmetologii, byciu szafiarką i pierwszych krokach Anity w fotografii. Na jakie studia wróciła i kogo chciała swoim powrotem uszczęśliwić? Rozmawiamy całkiem sporo o spełnianiu oczekiwań innych i o uzupełnianiu własnej rzeki, gdy inni czerpią z niej wiadrami.

Poza tym, odcinek ten tłumaczy kim są parapeciarze i jeżdżący na boazerii, zaskakująco dużo rozmawiamy o kobietach, siostrzeństwie i staramy się zamknąć w słowach zjawiska, które się im wymykają. A na deser debatujemy o "Biegnącej z wilkami", "Czułej przewodniczce" i "Drodze artysty". 

Polecenia Anity do Kanonu Lektur Pracowni Dziewczyn:

"Jaki pisać. Pamiętnik rzemieślnika" - Stephen King

"Urodzeni biegacze" - Christopher McDougall

“Ukochane równanie profesora” - Yōko Ogawa

“Grobowa cisza, żałobny zgiełk” - Yōko Ogawa

“Czuła Przewodniczka” - Natalia de Barbaro

*

Aifowy blog: https://www.aifowy.pl/ 

Merry Meet Me: https://merrymeet.me/ 

Fotografia: https://anitasuchocka.com/ 

Aife na IG i na Meta (dawniej Fb): @aifowy

Merry Meet Me na IG i na Meta (dawniej Fb): @merrymeetme

Instagram Pracowni Dziewczyn @pracowniadziewczynpod  

Facebook Pracownia Dziewczyn @pracowniadziewczyn 

Kontakt: pracowniadziewczynpodcast@gmail.com

Dzisiejszą rozmówczynię udało mi się złapać w momencie przejściowym, a to sztuka, bo za tą kobietą naprawdę trudno nadążyć! Ten moment chwilowego zawieszenia i nasza rozmowa miały miejsce w sierpniu tego roku. Teraz, Iwona ponownie jest za kółkiem ciężarówki - tym razem swojej, wymarzonej... pięknej!

Iwona Blecharczyk, wielu znana jako "Trucking Girl", to zawodowy kierowca z ponad dziesięcioletnim stażem (z czego sześć lat spędziła w tak zwanych "gabarytach", czyli transporcie specjalistycznym). Pochodzi z Kosztowej, małej wsi w województwie podkarpackim. Córka nauczycieli, ale z kariery nauczycielki zrezygnowała. Czy przewiozła 100 śmigieł elektrowni wiatrowych i tym samym stała się profesjonalistką w transporcie materiałów o niebotycznych kształtach i rozmiarach? Odpowiedź w tym odcinku... 

Z Iwoną rozmawiam o uczuciach, które towarzyszą odchodzeniu z pracy, trudnych decyzjach, którymi musimy się "stać" i o błędach i lekcjach - zerwanych błotnikach, niebezpiecznych postojach, toksycznej relacji i nieporozumieniach z pilotami i innymi kierowcami. 

Poza tym, pytam Iwonę skąd czerpie energię, bo ma niespotykany apetyt na życie... lub na kilka równoległych żyć. O wyróżnienie tytułem Barbie Shero i czy czuje, że jest inspiracją dla innych osób, a w szczególności kobiet. Dlaczego porzuciła pracę w szkole i co taka osoba jak ja, czyli bez prawa jazdy, potrzebowałaby, aby ruszyć jej śladem. 

Polecenia Iwony do Kanonu Lektur Pracowni Dziewczyn:

"Alchemik" - Paulo Coelho 

*

Strona Iwony: https://supertrucker.com.pl/

Strona Imagination Transport: https://imaginationtransport.eu/ 

Iwona na IG: @iwonablecharczyk_official 

Iwona na Fb: Iwona Blecharczyk Trucking Girl oraz Iwona Blecharczyk

Iwona na YouTube: https://www.youtube.com/c/IwonaBlecharczyk 

Instagram Pracowni Dziewczyn @pracowniadziewczynpod  

Facebook Pracownia Dziewczyn @pracowniadziewczyn 

Kontakt: pracowniadziewczynpodcast@gmail.com

Według bazy danych Etnologue prowadzonej przez organizację Summer Instytut of Linguistics, na świecie istnieje ponad siedem tysięcy języków. Mowa tutaj o uznanych językach, liczba ta nie zawiera dialektów. W takim razie jak to się stało, że w tym morzu najróżniejszych języków, a co za nimi idzie morzu historii, ludzi i kultur, prof. Justynę Olko zainteresował język nahuatl, język z grupy uto-azteckiej, którym w różnych jego odmianach posługuje się ponad 1.5 miliona osób żyjących w Meksyku?

Dzisiaj moją rozmówczynią jest prof. Justyna Olko – dyrektorka Centrum Zaangażowanych Badań nad Ciągłością Kulturową na Wydziale "Artes Liberales" Uniwersytetu Warszawskiego. Historyczka, etnolożka, socjolingwistka, specjalizująca się w badaniu międzykulturowej, społeczno-politycznej i językowej historii Mezoameryki. 

Wyróżniona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski – Polonia Restituta. Zwyciężczyni w konkursie Falling Walls, organizowanego przy corocznej konferencji naukowej w Berlinie, na której prezentowane są prace naukowe międzynarodowych naukowców z różnych dziedzin. W uzasadnieniu nagrody dla prof. Justyny Olko napisano “za burzenie murów między akademią i lokalnymi społecznościami na rzecz różnorodności językowej.”

Dzisiaj w Pracowni Dziewczyn rozmawiamy właśnie o tym burzeniu murów między akademią i rdzennymi społecznościami, burzeniu murów w sobie, dekolonizacji badań naukowych i potrzebie właściwej postawy badaczek i badaczy w pracy z lokalnymi społecznościami. 

Prof. Olko opowiada o obronie swojej pasji i zainteresowań, kiedy w jej otoczeniu brakowało wspierających nauczycieli, o potrzebie wsparcia kobiet wkraczających na naukowe ścieżki kariery i poczuciu misji.

Rozmawiamy o wadze wielojęzyczności, potrzebie lepszego sposobu komunikowania badań, by nauka docierała do szerszego społeczeństwa a na koniec prof. Olko dokłada kilka interesujących tytułów do kanonu lektur Pracowni Dziewczyn. 

Polecenia Justyny do Kanonu Lektur Pracowni Dziewczyn:

Książki:

"Braiding Sweetgrass: Indigenous Wisdom, Scientific Knowledge and the Teachings of Plants" - Robin Wall Kimmerer

"Fioletowy hibiskus" - Chimamanda Ngozi Adichie

"Amerykaana" - Chimamanda Ngozi Adichie

"Wszyscy powinniśmy być feministami" - Chimamanda Ngozi Adichie

Filmik:

"How Wolves Change Rivers" - dostępny na YouTube

*

Strona Justyny Olko: http://www.jolko.al.uw.edu.pl/ 

Strona Wydziału "Artes Liberales" UW: http://al.uw.edu.pl/kadra/olko-justyna/ 

Justyna Olko na IG: @justynaolko

Instagram Pracowni Dziewczyn @pracowniadziewczynpod 

Facebook Pracownia Dziewczyn @pracowniadziewczyn

Kontakt: pracowniadziewczynpodcast@gmail.com

W historii dzisiejszej rozmówczyni spotykają się dwa światy - świat sportu i muzyki. Jako absolwentka szkoły muzycznej pierwszego i drugiego stopnia, chciała połączyć marzenie o byciu fizjoterapeutką (aby dbać o dobrostan muzyków) ze studiami na Uniwersytecie Muzycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Jednak kiedy przyszedł czas ostatecznej decyzji, musiała skupić swoją uwagę na jednej dziedzinie. Wybrała dyrygenturę. Dziś, choć początki po studiach nie były łatwe (jak dla wielu absolwentów i absolwentek dyrygentury), jest dyrygentką i dyrektorką muzyczną Opéra national de Lorraine w Nancy. 

Marta Gardolińska to miłośniczka kawy, kobieta o niezwykłym intelekcie, elokwencji i sposobie bycia. Poliglotka. Tim Ashley, krytyk opery i muzyki klasycznej dla Guardiana nazywa ją "artystką, z którą należy się liczyć". Pierwsza w historii kobieta kierująca Operą Narodową Lotaryngii.

Dzisiaj w Pracowni Marta opowiada o dzieciństwie pełnym sportu i muzyki, podstawach dyrygentury, a także dlaczego dyrygentura odpowiadała jej o wiele bardziej niż gra na instrumencie. Rozmawiamy edukacji muzycznej w Polsce, o misji i ideałach Marty, sukcesach i porażkach, czy kiedykolwiek batuta wypadła jej z ręki a także o reakcjach muzyków na film "Whiplash". Rozmawiamy otwarcie i szczerze, miejscami filozoficznie. 

Polecenia Marty do Kanonu Lektur Pracowni Dziewczyn:

"Dare to Lead: Brave Work, Tough Conversations, Whole Hearts" - Brené Brown

Opera "Carmen" Georges'a Bizeta w nagraniu z Nicolai Gedda w roli Don José i Marią Callas jako Carmen. 

*

Strona Marty: https://martagardolinska.com/

Profil Marty na stronie agencji Askonas Holt: https://www.askonasholt.com/artists/marta-gardolinska/ 

Opéra national de Lorraine w Nancy: https://www.opera-national-lorraine.fr/en/ 

Marta na IG: @martagardolinska

Marta na Facebooku: @gardolinskaconductor 

Instagram Pracowni Dziewczyn @pracowniadziewczynpod 

Facebook Pracownia Dziewczyn @pracowniadziewczyn

Kontakt: pracowniadziewczynpodcast@gmail.com

Dzisiaj Pracownia Dziewczyn łączy się z Bali, gdzie mieszka i tworzy malarka, Ewa Matyja. Absolwentka studiów biznesowych, która przez 10 lat, mieszkając jeszcze w Irlandii, z oddaniem poświęcała się wspinaczce po korporacyjnych szczeblach kariery. Do momentu, w którym to okazało się, że zdobycie wymarzonej pozycji przyniosło jedynie... tymczasowe poczucie szczęścia. 

Mówi, że do 31. roku życia wiedziona była racjonalnym podejściem do podejmowania decyzji. Od pięciu lat podąża za intuicją, a ta zaprowadziła ją przez Kanadę, Tajlandię, Chiny, aż do Indonezji. Dziś Ewa może mówić o długotrwałym poczuciu szczęścia - wolności tworzenia, życiu z naturą i odkrywaniu siebie. 

W Pracowni, Ewa, artystka-samouk, opowiada o prawie nieustającym procesie uczenia się, rezydenturach artystycznych i o poznawaniu Bali. Poza tym, rozmawiamy o siostrzeństwie, byciu szczęściarą w otoczeniu kobiet oraz o strachu, który pojawia się przed rozpoczęciem pracy. 

Ewa przemyca porady dla początkujących artystek i artystów, uzupełnia Kanon Lektur Pracowni ważnymi pozycjami wspierającymi kreatywne dusze i... zostaje zainspirowana wyrażeniem, które być może stanie się tytułem jednego z jej przyszłych obrazów.

Polecenia Ewy do Kanonu Lektur Pracowni Dziewczyn:

Książki: 

"Art, Inc.: The Essential Guide for Building Your Career as an Artist" - Lisa Congdon

"Big Magic" - Elizabeth Gilbert

"How to Be an Artist" - Jerry Saltz

"Art/Work: Everything You Need to Know (and Do) As You Pursue Your Art Career" - Heather Darcy Bhandari & Jonathan Melber 

*

Strona Ewy: https://www.ewamatyja.com/ 

Ewa na IG: @ewamatyja

Ewa na Facebooku: @ewamatyjaart  

Instagram Pracowni Dziewczyn @pracowniadziewczynpod 

Facebook Pracownia Dziewczyn @pracowniadziewczyn

Kontakt: pracowniadziewczynpodcast@gmail.com

W myśl powiedzenia "lepiej późno niż wcale", Aneta Benc-Lichocka po 28 letniej przerwie od obcowania z gliną otworzyła małą, ale własną, pracownię ceramiczną ABL Atelier. Traf chciał, że na swoje 50. urodziny otrzymała piec do wypalania ceramiki od najbliższych i, zasadniczo postawiona przez nich przed faktem dokonanym, dziś sprzedaje ceramiczne formy użytkowe w duchu japońskiej estetyki wabi-sabi. 

Aneta jest absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu (dzisiaj: Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu). Uzyskała Dyplom z Projektowania Mebla, ale nigdy nie pracowała zawodowo. Jednak zdecydowanie nie próżnowała, bo oprócz bycia wszystko-ogarniającą (perfekcyjnie!) "menadżerką domowego ogniska", przez lata udzielała się w Radzie Rodziców szkoły podstawowej, do której uczęszczała jej córka Natasza, a wcześniej i ona sama. Rozmawiamy o tej szkole, co Aneta w niej ceniła i ceni, a także o wychowawczyni, która po latach niesamowicie Anetę zainspirowała. Jednak w naszej rozmowie prym wiedzie temat zmian myślenia. 

“Całe życie trzymałam się pewnej chorej prawdy - najpierw obowiązki, później przyjemności," mówi Aneta. "Oczywiście na te twórcze przyjemności już nie starczało czasu. Przełom w myśleniu to pewien plakat wyszukany w internetach z hasłem: CZYSTY DOM JEST OZNAKĄ ZMARNOWANEGO ŻYCIA. I tu olśnienie, przecież nie będę mistrzynią olimpijską w sprzątaniu, po co mi bycie perfekcyjną panią domu!” Dzisiaj w Pracowni między innymi o drodze do porzucenia perfekcjonizmu i jak w zmianie myślenia pomogła Anecie Matka Natura. 

Dodatkowo o pochłanianiu się bez reszty projektom, które w duszy grają (och, czego ta Aneta nie wymyśli!), studiach artystycznych na przełomie wieków, odkryciu, że należy pokazywać co się robi, bo inaczej jest ryzyko, że nikt nas nie znajdzie i o tym, jak często o wiele łatwiej jest nam zmienić coś w otoczeniu - przeorganizować ogród, wyremontować dom, ściąć włosy - niż zmienić nasze przekonania czy sposób myślenia. 

W tej rozmowie nieprzerwanie towarzyszy nam strach, odwaga i "co ludzie powiedzą". Jednak odwagi Anecie nie można odmówić. I nie chodzi tu tylko o biznes. Wszak wspaniale radzi sobie także w roli podcastowej debiutantki. 

Polecenia Anety do Kanonu Lektur Pracowni Dziewczyn:

Książki: 

"Baśń o wężowym sercu" - Radek Rak

"Wszystko da się ogarnąć" - Marie Forleo

Programy telewizyjne:

"Kupiliśmy sobie zamek" - Domo+

"Wielkie Projekty" - Domo+

*

Strona i sklep ABL Atelier: https://ablatelier.com/ 

ABL Atelier na IG: @ablatelier

ABL Atelier na Facebooku: @ablateliercom

Instagram Pracowni Dziewczyn @pracowniadziewczynpod 

Facebook Pracownia Dziewczyn @pracowniadziewczyn

Kontakt: pracowniadziewczynpodcast@gmail.com