Czy my się znamy?
Jestem psychiatrą i psychoterapeutą. Podcast jest spojrzeniem z psychoanalitycznej perspektywy na nas - ludzi, zarówno w odniesieniu do indywidualnych cech osobowości jak i do tego co dzieje się w mniej i bardziej skomplikowanych ludzkich relacjach.
Kategorie:
Społeczeństwo i Kultura
Społeczeństwo i Kultura
O pożegnaniach
2024-11-01 13:05:33
Odcinek o utratach, rozstaniach i pożegnaniach... To tyle w opisie odcinka, reszty dowiecie się słuchając kolejnego epizodu podcastu "Czy my się znamy". Zapraszam.
Odcinek o utratach, rozstaniach i pożegnaniach... To tyle w opisie odcinka, reszty dowiecie się słuchając kolejnego epizodu podcastu "Czy my się znamy". Zapraszam.
"Idiomy" - o psychoanalizie poza przestrzenią gabinetu terapeutycznego, rozmowa z Melisą Maras i Nadią Kostrzewą
2024-10-22 20:20:19
Christopher Bollas wprowadził pojęcie „idiomu” w kontekście psychoanalizy, odnosząc się do unikalnego i osobistego sposobu, w jaki każda jednostka wyraża swoje nieświadome życie psychiczne. Idiom, według Bollasa, jest indywidualnym stylem bycia, który przejawia się w myślach, zachowaniach, fantazjach, marzeniach i relacjach z innymi ludźmi. Idiom jest czymś więcej niż tylko zestawem nawyków lub powtarzających się wzorców — to sposób, w jaki jednostka daje wyraz swojej wewnętrznej organizacji psychicznej, będąc zarazem unikalnym wyrazem jej nieświadomości. Termin „idiom” podkreśla znaczenie indywidualnej różnorodności — każdy z nas wyraża swoją nieświadomość w sposób niepowtarzalny, zgodnie ze swoim idiomem. O „Idiomach”, psychoanalitycznym kwartalniku, rozmawiam z jego redaktorkami naczelnymi, psychoterapeutkami psychoanalitycznymi, Nadią Kostrzewą i Melisą Maras. Zapraszam do wysłuchania rozmowy o łączeniu psychoanalizy i zjawisk społecznych, o wychodzeniu z psychoanalityczną myślą poza przestrzeń gabinetów terapeutycznych, o blaskach i cieniach wydawania psychoanalitycznego czasopisma i o paru jeszcze sprawach, które w trakcie rozmowy nam się wyłoniły.
Christopher Bollas wprowadził pojęcie „idiomu” w kontekście psychoanalizy, odnosząc się do unikalnego i osobistego sposobu, w jaki każda jednostka wyraża swoje nieświadome życie psychiczne. Idiom, według Bollasa, jest indywidualnym stylem bycia, który przejawia się w myślach, zachowaniach, fantazjach, marzeniach i relacjach z innymi ludźmi. Idiom jest czymś więcej niż tylko zestawem nawyków lub powtarzających się wzorców — to sposób, w jaki jednostka daje wyraz swojej wewnętrznej organizacji psychicznej, będąc zarazem unikalnym wyrazem jej nieświadomości. Termin „idiom” podkreśla znaczenie indywidualnej różnorodności — każdy z nas wyraża swoją nieświadomość w sposób niepowtarzalny, zgodnie ze swoim idiomem.
O „Idiomach”, psychoanalitycznym kwartalniku, rozmawiam z jego redaktorkami naczelnymi, psychoterapeutkami psychoanalitycznymi, Nadią Kostrzewą i Melisą Maras. Zapraszam do wysłuchania rozmowy o łączeniu psychoanalizy i zjawisk społecznych, o wychodzeniu z psychoanalityczną myślą poza przestrzeń gabinetów terapeutycznych, o blaskach i cieniach wydawania psychoanalitycznego czasopisma i o paru jeszcze sprawach, które w trakcie rozmowy nam się wyłoniły.
O „Idiomach”, psychoanalitycznym kwartalniku, rozmawiam z jego redaktorkami naczelnymi, psychoterapeutkami psychoanalitycznymi, Nadią Kostrzewą i Melisą Maras. Zapraszam do wysłuchania rozmowy o łączeniu psychoanalizy i zjawisk społecznych, o wychodzeniu z psychoanalityczną myślą poza przestrzeń gabinetów terapeutycznych, o blaskach i cieniach wydawania psychoanalitycznego czasopisma i o paru jeszcze sprawach, które w trakcie rozmowy nam się wyłoniły.
Spektrum autyzmu - rozmowa z dr Cezarym Żechowskim
2024-09-23 17:25:11
Kolejna rozmowa z dr Cezarym Żechowskim. W dalszym ciągu o neuroróżnorodności, tym razem z uwagą skupioną na spektrum zaburzeń autystycznych. Od próby zdefiniowania prawie nieograniczenie pojemnego terminu ASD, poprzez nawiązania do sposobów prowadzenia psychoterapii i różnicowanie z zaburzeniami osobowości aż po kontekst społeczny i nawiązania do znaczących dla kultury, sztuki i nauki osób ze spektrum. Poza tym wiele innych zagadnień i inspiracji. Zapraszam do wysłuchania odcinka.
Kolejna rozmowa z dr Cezarym Żechowskim. W dalszym ciągu o neuroróżnorodności, tym razem z uwagą skupioną na spektrum zaburzeń autystycznych. Od próby zdefiniowania prawie nieograniczenie pojemnego terminu ASD, poprzez nawiązania do sposobów prowadzenia psychoterapii i różnicowanie z zaburzeniami osobowości aż po kontekst społeczny i nawiązania do znaczących dla kultury, sztuki i nauki osób ze spektrum. Poza tym wiele innych zagadnień i inspiracji. Zapraszam do wysłuchania odcinka.
ADHD - o jego różnych znaczeniach i kontekstach rozmawiam z dr Cezarym Żechowskim
2024-07-01 10:50:11
Zaprosiłem do audycji psychiatrę i psychoterapeutę psychoanalitycznego dzieci i młodzieży, dr n. med. Cezarego Żechowskiego. Rozmawialiśmy o neuroróznorodności, o możliwych przyczynach i niekorzystnych następstwach deficytów uwagi u dzieci i u dorosłych, o prawdopodobnie wzrastającej ilosci rozpoznań tego zaburzenia, o tym z czego to wynika i jakie mogą być korzystne i niekorzystne konswkwencje coraz większego społecznego zainteresowania ADHD. Dr Cezary Żechowski pracuje w Szpitalu Wolskim w Warszawie, ma wieloletnie doświadczenie w pracy z dziećmi i dorosłymi z ADHD i ASD, zajmuje się neuropsychoanalizą i posiada ogromną wiedzę. Warto posłuchać.
Zaprosiłem do audycji psychiatrę i psychoterapeutę psychoanalitycznego dzieci i młodzieży, dr n. med. Cezarego Żechowskiego. Rozmawialiśmy o neuroróznorodności, o możliwych przyczynach i niekorzystnych następstwach deficytów uwagi u dzieci i u dorosłych, o prawdopodobnie wzrastającej ilosci rozpoznań tego zaburzenia, o tym z czego to wynika i jakie mogą być korzystne i niekorzystne konswkwencje coraz większego społecznego zainteresowania ADHD. Dr Cezary Żechowski pracuje w Szpitalu Wolskim w Warszawie, ma wieloletnie doświadczenie w pracy z dziećmi i dorosłymi z ADHD i ASD, zajmuje się neuropsychoanalizą i posiada ogromną wiedzę. Warto posłuchać.
Odcinek o wdzięczności
2024-03-01 21:58:26
Wdzięczność nie budzi tak dużego zainteresowania jak na przykład złość albo lęk, jednak zdolność do jej odczuwania jest bardzo ważnym elementem zdrowia psychicznego. Może wydawać się dość prostym i intuicyjnie rozpoznawalnym uczuciem, ale losy jej powstawania i rozwoju oraz wynikające z jej obecności (albo nieobecności) konsekwencje są złożone, a bywa, że i mocno pogmatwane. Dla filozofów antycznego Rzymu była przede wszystkim czynnością, społecznie pożądanym i koniecznym działaniem. Współcześnie jest proponowana jako praktyka służąca poprawie własnego samopoczucia. Czy w takim nie bezinteresownym znaczeniu jest nadal wdzięcznością? O tym jak i co na jej temat twierdzili Freud, Klein i Abraham oraz jakie miejsce znalazła w koncepcjach psychologii pozytywnej Martina Seligmana usłyszycie w tym odcinku podcastu "Czy my sie znamy".
Wdzięczność nie budzi tak dużego zainteresowania jak na przykład złość albo lęk, jednak zdolność do jej odczuwania jest bardzo ważnym elementem zdrowia psychicznego. Może wydawać się dość prostym i intuicyjnie rozpoznawalnym uczuciem, ale losy jej powstawania i rozwoju oraz wynikające z jej obecności (albo nieobecności) konsekwencje są złożone, a bywa, że i mocno pogmatwane. Dla filozofów antycznego Rzymu była przede wszystkim czynnością, społecznie pożądanym i koniecznym działaniem. Współcześnie jest proponowana jako praktyka służąca poprawie własnego samopoczucia. Czy w takim nie bezinteresownym znaczeniu jest nadal wdzięcznością? O tym jak i co na jej temat twierdzili Freud, Klein i Abraham oraz jakie miejsce znalazła w koncepcjach psychologii pozytywnej Martina Seligmana usłyszycie w tym odcinku podcastu "Czy my sie znamy".
O strachu, strachach i straszeniu (przy okazji Halloween)
2023-10-31 22:03:52
Halloween to dość absurdalne wydarzenie: zabawa, której przedmiotem jest strach, uczucie zaliczane do bardzo nieprzyjemnych, a jednak pożądane i poszukiwane. 31 października to dzień, kiedy chyba wszystkie kina świata wyświetlaja horrory, a widzowie wykupują wszystkie bilety. O co w takim razie nam chodzi: o unikanie nieprzyjemności strachu, czy o odnajdywanie w nim przyjemnej ekscytacji? I po co nam taki dzień jak Halloween? Oczywiście zaspokajamy potrzeby sieci handlowych, ale coś musi być dla nas atrakcyjną przynętą, skoro decydujemy się jeden dzień w roku poświęcić na bliski kontakt z tym, czego na co dzień wolelibyśmy unikać. Większość z nas nie należy do klubu miłosników nietoperzy, a jednak tego dnia stają się one, na nasze życzenie, wszechobecne.
Halloween to dość absurdalne wydarzenie: zabawa, której przedmiotem jest strach, uczucie zaliczane do bardzo nieprzyjemnych, a jednak pożądane i poszukiwane. 31 października to dzień, kiedy chyba wszystkie kina świata wyświetlaja horrory, a widzowie wykupują wszystkie bilety. O co w takim razie nam chodzi: o unikanie nieprzyjemności strachu, czy o odnajdywanie w nim przyjemnej ekscytacji? I po co nam taki dzień jak Halloween? Oczywiście zaspokajamy potrzeby sieci handlowych, ale coś musi być dla nas atrakcyjną przynętą, skoro decydujemy się jeden dzień w roku poświęcić na bliski kontakt z tym, czego na co dzień wolelibyśmy unikać. Większość z nas nie należy do klubu miłosników nietoperzy, a jednak tego dnia stają się one, na nasze życzenie, wszechobecne.
O filmie "Zielona granica" i o możliwości mówienia o tym co trudne i bolesne - rozmowa z Izabelą Trybus, psychoterapeutką psychoanalityczną
2023-10-01 09:19:47
W tym odcinku rozmawiam z psychoterapeutką psychoanalityczną i psychotraumatolożką Izabelą Trybus o traumie i jej chowaniu za zasłoną milczenia, o możliwości myślenia i mówienia o sprawach gorzkich, bolesnych i nie do zniesienia: o polaryzacji świata, drzemiącym w nas okrucieństwie i wewnętrznym rasizmie, z którego obecności często nie zdajemy sobie sprawy, o dawaniu świadectwa i odwracaniu wzroku, o tym jak wszyscy dzielimy ludzi na naszych i obcych, dobrych i złych i o tym jak nie przepracowane traumy prędzej czy później wracają w postaci przemocy, prześladowczego lęku i poczucia winy.
W tym odcinku rozmawiam z psychoterapeutką psychoanalityczną i psychotraumatolożką Izabelą Trybus o traumie i jej chowaniu za zasłoną milczenia, o możliwości myślenia i mówienia o sprawach gorzkich, bolesnych i nie do zniesienia: o polaryzacji świata, drzemiącym w nas okrucieństwie i wewnętrznym rasizmie, z którego obecności często nie zdajemy sobie sprawy, o dawaniu świadectwa i odwracaniu wzroku, o tym jak wszyscy dzielimy ludzi na naszych i obcych, dobrych i złych i o tym jak nie przepracowane traumy prędzej czy później wracają w postaci przemocy, prześladowczego lęku i poczucia winy.
Twórcze impulsy i momenty estetyczne, czyli co łączy sztukę afrykańską, Pabla Picassa i Marcela Prousta z psychoanalizą.
2023-09-18 22:55:42
Zdarza się, że przypadkowe spotkanie z osobą, wydarzeniem albo dziełem sztuki pobudzi do wielu skojarzeń, zachęci do dalszych poszukiwań, budowania hipotez i szukania powiązań z już posiadanymi doświadczeniami i wiedzą. Taka też była historia powstania tego odcinka, który zaczął układać się w moich myślach wraz z oglądaniem rzeźb afrykańskiej grupy artystycznej tengenenge, o której wcześniej nie wiedziałem nic. Wiele wiedziałem natomiast o twórczości Pabla Picassa, a jego obraz, „Panny z Awinionu” przez wiele lat towarzyszył mi w codziennych błahych i istotnych sprawach – jego reprodukcję kupiłem i zawiesiłem na ścianie w swoim pokoju dawno temu, jeszcze w czasach szkoły średniej. Reprodukcja obrazu gdzieś się zapodziała, ale jego wspomnienie we mnie pozostało i połączyło się z rysami afrykańskich masek, esejami o sztuce Hanny Segal, obserwacjami Christophera Bollasa na temat roli obiektu przekształcającego i jego koncepcji znaczenia momentu estetycznego w powstawaniu naszej tożsamości. A skoro zaczął rodzić się odcinek o artystach i sztuce, to najlepszym komentatorem całości okazał się Marcel Proust i fragment jego powieści „W poszukiwaniu straconego czasu” - ten najbardziej znany i kojarzony z momentem zwrotnym w historii literatury – o smaku ciastka zwanego magdalenką.
Zdarza się, że przypadkowe spotkanie z osobą, wydarzeniem albo dziełem sztuki pobudzi do wielu skojarzeń, zachęci do dalszych poszukiwań, budowania hipotez i szukania powiązań z już posiadanymi doświadczeniami i wiedzą. Taka też była historia powstania tego odcinka, który zaczął układać się w moich myślach wraz z oglądaniem rzeźb afrykańskiej grupy artystycznej tengenenge, o której wcześniej nie wiedziałem nic. Wiele wiedziałem natomiast o twórczości Pabla Picassa, a jego obraz, „Panny z Awinionu” przez wiele lat towarzyszył mi w codziennych błahych i istotnych sprawach – jego reprodukcję kupiłem i zawiesiłem na ścianie w swoim pokoju dawno temu, jeszcze w czasach szkoły średniej. Reprodukcja obrazu gdzieś się zapodziała, ale jego wspomnienie we mnie pozostało i połączyło się z rysami afrykańskich masek, esejami o sztuce Hanny Segal, obserwacjami Christophera Bollasa na temat roli obiektu przekształcającego i jego koncepcji znaczenia momentu estetycznego w powstawaniu naszej tożsamości. A skoro zaczął rodzić się odcinek o artystach i sztuce, to najlepszym komentatorem całości okazał się Marcel Proust i fragment jego powieści „W poszukiwaniu straconego czasu” - ten najbardziej znany i kojarzony z momentem zwrotnym w historii literatury – o smaku ciastka zwanego magdalenką.
O poczuciu winy
2023-06-10 18:19:06
Poczucie winy to niewygodne i trudne do wytrzymania uczucie. W formie zdrowej jest podstawą empatii, troski o innych i miłości. W formie patologicznej jest przyczyną poważnych problemów psychologicznych. W tym odcinku usłyszycie co o poczuciu winy powiedzieli Zygmunt Freud i Melanie Klein, jakie przybiera ono formy (bo nie zawsze jest odczuwane jako wina sama w sobie), jak się przed nim bronimy i skąd się ono w nas bierze. Z tym odcinkiem koresponduje odcinek podcastu Instytutu Studiów Psychoanalitycznych im. Hanny Segal, w którym o poczuciu winy rozmawiam z psychoanalitykiem, Robertem Sadowskim.
Poczucie winy to niewygodne i trudne do wytrzymania uczucie. W formie zdrowej jest podstawą empatii, troski o innych i miłości. W formie patologicznej jest przyczyną poważnych problemów psychologicznych. W tym odcinku usłyszycie co o poczuciu winy powiedzieli Zygmunt Freud i Melanie Klein, jakie przybiera ono formy (bo nie zawsze jest odczuwane jako wina sama w sobie), jak się przed nim bronimy i skąd się ono w nas bierze. Z tym odcinkiem koresponduje odcinek podcastu Instytutu Studiów Psychoanalitycznych im. Hanny Segal, w którym o poczuciu winy rozmawiam z psychoanalitykiem, Robertem Sadowskim.
O możliwościach naprawiania - rozmowa z psychoanalitykiem, Wojtkiem Hańbowskim
2023-04-04 22:14:22
Gościnnie w "Czy my sie znamy" odcinek podcastu Instytutu Studiów Psychoanalitycznych im. Hanny Segal, w którym rozmawiam z Wojtkiem Hańbowskim, psychoanalitykiem, o fantazjach i mechanizmach naprawczych, zdolności do odczuwania wdzięczności, zdrowego poczucia winy, miłości i o możliwościach wybaczania
Gościnnie w "Czy my sie znamy" odcinek podcastu Instytutu Studiów Psychoanalitycznych im. Hanny Segal, w którym rozmawiam z Wojtkiem Hańbowskim, psychoanalitykiem, o fantazjach i mechanizmach naprawczych, zdolności do odczuwania wdzięczności, zdrowego poczucia winy, miłości i o możliwościach wybaczania